Who drives the ciliary highway?

Cilia are protrusions on the surface of cells. They are frequently motile and function to propel cells in an aqueous environment or to generate fluid flow. Equally important is the role of immotile cilia in detecting environmental changes or in sensing extracellular signals. The structure of cilia is supported by microtubules, and their formation requires microtubule-dependent motors, kinesins, which are thought to transport both structural and signaling ciliary proteins from the cell body into the distal portion of the ciliary shaft. In multicellular organisms, multiple kinesins are known to drive ciliary transport, and frequently cilia of a single cell type require more than one kinesin for their formation and function. In addition to kinesin-2 family motors, which function in cilia of all species investigated so far, kinesins from other families contribute to the transport of signaling proteins in a tissue-specific manner. It is becoming increasingly obvious that functional relationships between ciliary kinesins are complex, and a good understanding of these relationships is essential to comprehend the basis of biological processes as diverse as olfaction, vision, and embryonic development

59. Verification of the 3-D dose calculation algorithm during total skin electron irradiation with the rotary-dual field technique

Total skin electron irradiation is the commonly used procedure in the treatment of mycosis fungoides. The aim of this paper was to verify the elaborated algorithm for dose calculation during total skin electron irradiation with rotary-dual fields technique (TSEI-RD).Material and method: Authors modified the 2-D algorithm published by Podgorsak taking account of dose distribution along the body midline and doses in the body on a larger depth than in the skin. Depth-dose function, beam profile were measured in TSEI-RD conditions (spoiler, source-skin distance SSD=350cm, field size: 36×36cm at 100cm). Cylindrical vax phantom was used to calculate and then to measure the doses in a depth of 0.4cm during exposure to the electron beam of 6 MeV (at the output of Clinac-2300CD accelerator). Phantom was rotating with the pre-calculated speed during constant exposure to two fields executed one by one in each fraction. Thermoluminescent detectors (TLD) were used for in-phantom dose measurements and Marcus ionization chamber was used for calibration of TLD. Dose homogeneity on the phantom surface was checked for three phantoms with different diameters of 20, 30 and 40cm. Phantoms were irradiated at different rotating speeds.Initial results: Doses measured by TLD were on average by 4% lower than doses pre-calculated using the modified algorithm. Mean doses normalized to those pre-calculated and their standard deviations (both in per cents) were respectively: 96.1% and 0.4% for phantom with diameter of 20; 96.5% and 0.7% for diameter of 30cm and 96.0% and 0.8% for diameter of 40cm.Conclusions: Measured doses proved correctness of elaborated algorithm. Very low standard deviations are resulting from regular cylindrical shape of the phantoms

Cycle-finite module categories

We describe the structure of module categories of finite dimensional algebras over an algebraically closed field for which the cycles of nonzero nonisomorphisms between indecomposable finite dimensional modules are finite (do not belong to the infinite Jacobson radical of the module category). Moreover, geometric and homological properties of these module categories are exhibited

58 Porównanie zamierzonych współczynników TAR i SAR dla źródła 60Co – Theratron 780 z danymi literaturowymi

WprowadzenieWspółczynnik TAR i SAR pozwalają na obliczenie dawek dla pól nieregularnych lub zawierających osłony poprzez podzielenie ich na wiele pól i policzenie wkładu do całkowitej dawki.MetodaPomiarów na Theratronie 780E dokonano za pomocą fantomu wodnego PTW z oprogramowaniem Mephysto. Pomiary rozpoczęto od najmniejszego pola 5×5 cm i od powierzchni wody. Komora jonizacyjna typu 2271 (0,6 mm) była połączona z dawkomierzem firmy Nuclear Enterprise. Pomiary w wodzie zakończono na największym polu 35×35 cm. Głębokość maksymalna 30 cm. Następnie dokonano w tych samych warunkach pomiarów w powietrzu. Zachowano tę samą geometrię pomiarów. Pomiarów dokonano z nasadką build up, aby zachować równowagę elektronową.WynikiZamierzone współczynniki TAR i SAR dla źródła 60Co porównano z danymi literaturowymi. Dla małych pól, do 10 cm i na głębokości 0,5 cm uzyskano zgodność w granicach 1%. Dla pól większych różnice wzrosły do 3%. Wraz ze wzrostem głębokości pomiaru zgodność malała. Przy dużych głębokościach, powyżej 15 cm rozbieżności w wynikach osiągnęły 40°f. Uzyskane dawki dla tej samej głębokości i pól od pola zerowego do pola 35×35 cm zachowują charakterystykę zgodną z danymi literaturowymi.WnioskiWykonane pomiary były zgodne z literaturowymi. Krzywe opisujące zależność TAR i SAR od wielkości pola, osiągają dla dużych pól charakterystyczne plateau. Z analizy wyników wynika, że coraz bardziej uwidaczniają się różnice dla większych głębokości. Okazało się, że zbliżając się z komorą jonizacyjną do dna fantomu, coraz więcej promieniowania rozproszonego od jego dna i stołu terapeutycznego docierało do dozymetru. Dane literaturowe nie uwzględniają tych przyczynków. Promieniowanie pochodzące od stołu powinno być uwzględnione, gdyż w praktyce medycznej pacjent leży na stole terapeutycznym

11. The analysis of doses in the tumour and in critical tissues in the brachytherapy of malignant melanoma localised in eyes

Brachytherapy is known and used procedure in the treatment of tumours localised in eyes, especially recommended when avoiding of enucleation accompany the long term cure.AimThe aim of this paper was to compare the doses delivered to the tumour and critical tissues during the treatment of the group of patients treated with Ru-106 applicator.PatientsBetween 1994 and 2000, 67 patients (dgn. melanoma malignum in eye) underwent brachytherapy. At 51 patients the tumour was localized in the back of eye, at 15 equatorially and at one in the front section of the eyeball. The median of the patients’ age was 56.3 years. The CCB type applicator was applied for 56 patients, the COB for 7 and the ROA for 4 patients.MethodIrradiation – Prescribed dose of 60 Gy was normalized to the top of the tumour, it decreased by 50%—10% per millimetre with the distance from applicator. The isotope producer determined the dose-rate accuracy for +/−30%. This caused that therapeutic dose had to be calculated taking account for the minimal dose-rate, while the doses in critical organs for maximal dose-rate possible.AnalysisAll patients were divided into three subgroups: 8 patients into 1st, 19 into 2nd and 40 into 3rd. The inclusion criterion was size of tumour: up to 3 mm of height (1st group), 3–5 mm (2nd), and larger than 5 mm (3rd) respectively.ResultsTable presents mean doses in the tumour, sclera and lens (calculated at it's middle) for each group of patients.[[tgroup cols="4"]][[colspec colname="col1"/]][[colspec colname="col2"/]][[colspec colname="col3"/]][[colspec colname="col4"/]][[tbody]][[row]][[entry morerows="1" rowsep="1" align="center"]]Tumour size [mm][[/entry]][[entry namest="col2" nameend="col4" rowsep="1" align="center"]]Doses [Gy][[/entry]][[/row]][[row]][[entry rowsep="1" align="center"]]Tumour[[/entry]][[entry rowsep="1" align="center"]]Sclera[[/entry]][[entry rowsep="1" align="center"]]lens[[/entry]][[/row]][[row]][[entry rowsep="1" align="center"]]5[[/entry]][[entry align="center"]]268.2[[/entry]][[entry align="center"]]974.9[[/entry]][[entry align="center"]]840.6[[/entry]][[/row]][[/tbody]][[/tgroup]]ConclusionsMean doses in tumour varied from 102.9 Gy to 268.2 Gy depending on the tumour size. Doses in sclera and lens did not exceed the tolerance levels in all three groups of patients

18 Nowoczesne metody planowania leczenia

Zadaniem planowania leczenia jest taki dobór parametrów napromieniania chorego, który pozwala uzyskać optymalny rozkład dawek. Celem jednak jest nie tylko uzyskanie optymalnego rozkładu dawek w symulowanym komputerowo obiekcie tkankopodobnym ale u rzeczywistego pacjenta po jego napromienieniu.Celem poniższej pracy jest analiza możliwości i trudności zdefiniowania różnic przy porównywaniu systemów planowania leczenia. Autorzy starają się wykazać, że samo porównanie technicznych możliwości obliczeń dawek jest niewystarczające i powinno być uzupełnione analizą całego procesu postępowania z pacjentem od zebrania danych topometrycznych i dozymetrycznych aż do weryfikacji dawek in-vivo podczas napromieniania.Postęp technologiczny, który dokonał się w ostatnich latach umożliwił zwiększenie dokładności napromieniania oraz zastosowanie zindywidualizowanych technik napromieniania (konformalnych) dla każdego pacjenta. Wynika z tego konieczność zebrania dla każdego pacjenta wielu danych: wymiarów zewnętrznych ciała, kształtu organów wewnętrznych, gęstości tkanek, itp. Następnie uwzględnienie tych danych podczas obliczeń dawek oraz przekazanie wyniku planowania leczenia, tj. wybranych parametrów wiązki bądź położeń źródeł oraz parametrów układu pacjent-źródło do systemu zarządzającego aparatem terapeutycznym. Końcowym etapem jest sprawdzenie dawek in-vivo.Do niedawna opisany system polegał na pomiarach wymiarów pacjenta drutem, wykonywaniu zdjęć lokalizacyjnych RTG jedynie dla wzorcowego chorego oraz na ręcznym ustawieniu parametrów wiązki lub pozycji źródła zapisanych na karcie. Stąd pomimo posiadania komputerowego systemu planowania leczenia dokładność planowania rozkładów dawki znacznie przewyższała dokładność zebrania danych i dokładność napromieniania. Dokładność otrzymanego rozkładu dawek była znacznie niższa od dokładności dawek zaplanowanych.Obecnie coraz częściej proces planowania zaczyna się postrzegać jako część zintegrowanego procesu postępowania z pacjentem. Wprowadzono pojęcie linii terapeutycznej, które powinno objąć nie tylko zintegrowany logicznie zestaw urządzeń ale również ciąg czynności. W brachyterapii zintegrowana linia składa się z (1) urządzenia do lokalizacji aplikatorów, (2) komputerowego systemu planowania dawek oraz (3) aparatu terapeutycznego. Nastąpiło więc zbliżenie brachyterapii do teleterapii. Wynika to częściowo z przyjęcia do leczenia grupy chorych na niektóre nowotwory nieginekologicze gdzie wymagana jest większa dokładność dawki oraz monitorowanie powikłan u chorych na nowotwory ginekologiczne, związane z bliskością pomiędzy obszarem napromienianym i narządami krytycznymi (pęcherz, odbytnica).Ponadto brachyterapia często uzupełniana jest teleterapią. Wiążą się z tym problemy łączenia dawek. Jedną z trudności jest inne oddziaływanie dawki pochłoniętej w krótkim czasie (brachyterapia) i dawki, której pochłonięcie nastąpiło w czasie znacznie dłuższym (teleterapia). Podstawą jednak oceny łącznego oddziaływania obu dawek jest możliwość ich przedstawienia w tym samym układzie współrzędnych. Wobec przyjęcia innych układów odniesień w brachyterapii i teleterapii było to utrudnione do czasu wprowadzenia przestrzennego obliczania dawek. Analiza błędów w łącznym przedstawieniu dawek po tele- i brachyterapii wymaga też uwzględnienia innej filozofii unieruchamiania chorego w obu technikach. W teleterapii, przy zewnętrznym źródle dąży się do tego by napromieniany obszar nie zmieniał swojego położenia. W brachyterapii, często z góry bierze się pod uwagę możliwość przemieszczeń całych zespołów narządów wewnętrznych i ich ruch uwzględnia osię poprzez ustabilizowanie aplikatora właśnie przy tych narządach.Opisane zagadnienia utrudniają porównanie systemów planowania leczenia będących produktem różnych firm. Ocenić bowiem należy nie tylko obliczony rozkład dawek ale również dokładność jego uzyskania u rzeczywistego pacjenta po zakończeniu radioterapii. Jak wynika z doświadczeń autorów, deklarowana zgodność logiczna urząsdzeń różnych producentów jest niepełna i powoduje albo utratę części danych albo obniżenie dokładności całego procesu. Stąd może się okazać, że zastosowanie bardziej zaawansowanego technologicznie urzqdzenia, ale nie zintegrowanego z całym procesem radioterapii nie poprawia dokładności uzyskanych dawek w radioterapii

191. Biopsja węzła wartowniczego w operacyjnym raku gruczołu piersiowego – doświadczenia własne

Do chwili obecnej w przypadku raka piersi usunięcie układu chłonnego pachy jest obowiązkowym elementem postępowania chirurgicznego. Zajęcie węzłów chłonnych w przypadku raka piersi jest jednym z czynników rokowniczych jak i wpływa na podjęcie dalszego leczenia uzupełniającego i dlatego usunięcie pachowych węzłów chłonnych jest bardzo ważnym elementem leczenia operacyjnego raka piersi. Technika biopsji węzła wartowniczego (WW) rozwinęła się w przypadkach czerniaka złośliwego skóry i ma na celu precyzyjną ocenę stanu całego dorzecza węzłów chłonnych przy użyciu barwnika Paten Blau V, radioizotopu Tc99 ręcznej sóndy gamma kamery oraz małoinwazyjnej techniki chirurgicznej.Materiał i metodaW okresie od sierpnia 1998 roku do września 2003 roku w I Oddziale Chirurgii Onkologicznej Wielkopolskiego Centrum Onkologii w Poznaniu poddano biopsji WW 400 pacjentek z operacyjnym rakiem piersi. U wszystkich chorych klinicznie nie stwierdzano powiększonych węzłów chłonnych. Wiek pacjentek wahał się od 35 do 70 lat ze średnią wieku 55,2 lat. W przeddzień operacji podawano podskórnie w okolicę guza z czterech wkłuć Nannocoloid znaczony Tc99 w stężeniu 1 mCi zawarty w 4 mililitrach roztworu. Dnia następnego rano wykonywano limfoscyntygrafię celem wykonania mappingu węzła/węzłów wartowniczych. Następnie na sali operacyjnej podawano 1 do 2 mililitrów barwnika Patent Blau V w ten sam sposób, co radiokoloid. Przy użyciu ręcznej sondy gamma kamery identyfikowano miejsce największego wychwytu znacznika w pasze (tzw. Hot, Spot), które zaznaczano. Po odsłonięciu tkanki tłuszczowej pachy uwidaczniano wybarwione drogi chłonne, wzdłuż których dokonywano identyfikację wybarwionego węzła chłonnego. Następnie przy użyciu ręcznej sondy Navigator potwierdzano największy wychwyt promieniowania nad wybarwionym węzłem, w takim przypadku powyższy węzeł chłonny uważany był jako WW i przesyłany do pracowni patologicznej. Po identyfikacji WW chora poddawana była standardowej operacji (mastectomia lub BCT) wraz z limfadenektomią pachową jako nieodłącznym elementem procedury chirurgicznej.WynikiWW udało się zidentyfikować w 97% chorych. W przypadku 7 pacjentek nie udało się odnależć WW. Z pośród chorych z definiowanym WW przerzuty stwierdzono w 20% przypadków, w pozostałej części badanej grupy WW nie zawierał komórek nowotworowych, co stanowi 80% badanej populacji. W badanej grupie chorych stwierdzono 2 przypadki wyniku fałszywie ujemnego. W większoścr przypadków (87,1%) WW występował jako pojedynczy tylko u 2 pacjentów stwierdzono podwójny węzeł chłonny a u jednej chorej WW występował jako potrójny, ogółem mnogie WW wynosiły 2,88% populacji.WnioskiBiopsja WW jest bezpieczną metodą pozwalającą na ocenę dorzecza pachowych węzłów chłonnych w operacyjnym raku piersi. Wyniki nasze potwierdzają w pełni wyniki innych badaczy w Europie i na Świecie

40 Porównanie możliwości i ocena przydatności systemów planowania leczenia BPS 5,0 oraz plato 1,3 firmy Nucletron

Cel pracyCelem pracy było porównanie możliwości systemów planowania brachyterapii i weryfikacja rozkładów dawek w punktach AI i Ar (wg. ICRU), oraz narządach krytycznych uzyskanych przy planowaniu za pomocą obu systemów.Materiał i metodykaPrzeprowadzono planowanie leczenia dla Selectronu LDR u 65 chorych na raka szyjki macicy. W każdym z przypadków wykonano tradycyjne radiogramy w projekcjach ortogonalnych (dla systemu BPS 5.0) oraz cyfrowo zapisano obrazy fluoroskopowe uzyskane za pomocą systemu IBU (Nucletron), dla dowolnych projekcji uwarunkowanych czytelnością przestrzennego ułożenia aplikatorów w ciele pacjentki. Uzyskane obrazy w obu przypadkach postużyły do komputerowej rekonstrukcji geometrii aplikacji jak i położenia organów krytycznych (pęcherz, rectum).WynikiDla obu systemów planowania leczenia rozkłady dawek nie różnity się znacząco. Jednak planowanie za pomocą systemu PLATO BPS v1.3 okazało się a wiele wygodniejsze zarówno dla pacjentki, jak i dla osoby planującej leczenie. Elektroniczne przesyłane obrazy niosą przy odpowiednim wykonaniu w zasadzie tyle samo informacji co tradycyjne radiogramy. Możliwość natychmiastowego podglądu obrazu umożliwia wybranie projekcji w taki sposób, aby uniknąć efektu przesłaniania się aplikatorów uniemożliwiającego wykonanie prawidłowej rekonstrukcji. Powtarzanie zdjęć w przypadku ich nieprzydatności do procesu rekonstrukcji nie wydłuża procesu planowania w tak znaczqcy sposób, jak w przypadku zdjęć tradycyjnych. Skraca się więc znacznie czas planowania leczenia, co nie jest bez znaczenia dla komfortu pacjentki. Praca w środowisku graficznym umożliwia precyzyjną rekonstrukcję położenia organów krytycznych i optymalizację pcłożenia źródeł pod kątem jak najkorzystniejszego rozkładu dawki.WnioskiSystem PLATO BPS v1.3 okazał się w pełni przydatnym i wygodnym narzędziem przy planowaniu terapii LDR. Precyzja rekonstrukcji i optymalizacji dawki, łatwość stosowania przez odpowiednio przeszkolonego użytkownika przesądza o przewadze nad starszymi systemami planowania. Zweryfikowany za pomocą starszego i sprawdzonego systemu jest przy współpracy z IBU szeroko stosowany w codziennej praktyce klinicznej

Dose homogeneity in the group of 15 patients undergoing fractionated total body irradiation

MethodsFractionated total body irradiation (FTBI) before bone marrow transplantation (BMT) was performed in 15 patients with different proliferative diseases.Common regimen of 12 Gy in 8 fractions (four days) was applied with the reduction of dose to lungs to 9.4 Gy.ResultsMidline dose discrepancies ranged from −15.9% to +9.9% and exceeded ±10% of prescribed dose in one patient. Outside midline dose discrepancies ranged from −16.5% to +19.8% and exceeded ±10% of prescribed dose in six patients.Dose determination error was estimated for between 2.8% and 5% depending on the body part.ConclusionsEstimated error of the dose determination increased dose deviations from prescribed values from between −1.6% and +4.8% to between −5.2% and +9.3% in midline and from −8.4% and +19.8% to between −12.0% and +24.8% across transverses