On the number of terms in the middle of almost split sequences over cycle-finite artin algebras

We prove that the number of terms in the middle of an almost split sequence in the module category of a cycle-finite artin algebra is bounded by 5

Krull Dimension of Tame Generalized Multicoil Algebras

We determine the Krull dimension of the module category of finite dimensional tame generalized multicoil algebras over an algebraically closed field, which are domestic

Cycle-finite module categories

We describe the structure of module categories of finite dimensional algebras over an algebraically closed field for which the cycles of nonzero nonisomorphisms between indecomposable finite dimensional modules are finite (do not belong to the infinite Jacobson radical of the module category). Moreover, geometric and homological properties of these module categories are exhibited

18 Nowoczesne metody planowania leczenia

Zadaniem planowania leczenia jest taki dobór parametrów napromieniania chorego, który pozwala uzyskać optymalny rozkład dawek. Celem jednak jest nie tylko uzyskanie optymalnego rozkładu dawek w symulowanym komputerowo obiekcie tkankopodobnym ale u rzeczywistego pacjenta po jego napromienieniu.Celem poniższej pracy jest analiza możliwości i trudności zdefiniowania różnic przy porównywaniu systemów planowania leczenia. Autorzy starają się wykazać, że samo porównanie technicznych możliwości obliczeń dawek jest niewystarczające i powinno być uzupełnione analizą całego procesu postępowania z pacjentem od zebrania danych topometrycznych i dozymetrycznych aż do weryfikacji dawek in-vivo podczas napromieniania.Postęp technologiczny, który dokonał się w ostatnich latach umożliwił zwiększenie dokładności napromieniania oraz zastosowanie zindywidualizowanych technik napromieniania (konformalnych) dla każdego pacjenta. Wynika z tego konieczność zebrania dla każdego pacjenta wielu danych: wymiarów zewnętrznych ciała, kształtu organów wewnętrznych, gęstości tkanek, itp. Następnie uwzględnienie tych danych podczas obliczeń dawek oraz przekazanie wyniku planowania leczenia, tj. wybranych parametrów wiązki bądź położeń źródeł oraz parametrów układu pacjent-źródło do systemu zarządzającego aparatem terapeutycznym. Końcowym etapem jest sprawdzenie dawek in-vivo.Do niedawna opisany system polegał na pomiarach wymiarów pacjenta drutem, wykonywaniu zdjęć lokalizacyjnych RTG jedynie dla wzorcowego chorego oraz na ręcznym ustawieniu parametrów wiązki lub pozycji źródła zapisanych na karcie. Stąd pomimo posiadania komputerowego systemu planowania leczenia dokładność planowania rozkładów dawki znacznie przewyższała dokładność zebrania danych i dokładność napromieniania. Dokładność otrzymanego rozkładu dawek była znacznie niższa od dokładności dawek zaplanowanych.Obecnie coraz częściej proces planowania zaczyna się postrzegać jako część zintegrowanego procesu postępowania z pacjentem. Wprowadzono pojęcie linii terapeutycznej, które powinno objąć nie tylko zintegrowany logicznie zestaw urządzeń ale również ciąg czynności. W brachyterapii zintegrowana linia składa się z (1) urządzenia do lokalizacji aplikatorów, (2) komputerowego systemu planowania dawek oraz (3) aparatu terapeutycznego. Nastąpiło więc zbliżenie brachyterapii do teleterapii. Wynika to częściowo z przyjęcia do leczenia grupy chorych na niektóre nowotwory nieginekologicze gdzie wymagana jest większa dokładność dawki oraz monitorowanie powikłan u chorych na nowotwory ginekologiczne, związane z bliskością pomiędzy obszarem napromienianym i narządami krytycznymi (pęcherz, odbytnica).Ponadto brachyterapia często uzupełniana jest teleterapią. Wiążą się z tym problemy łączenia dawek. Jedną z trudności jest inne oddziaływanie dawki pochłoniętej w krótkim czasie (brachyterapia) i dawki, której pochłonięcie nastąpiło w czasie znacznie dłuższym (teleterapia). Podstawą jednak oceny łącznego oddziaływania obu dawek jest możliwość ich przedstawienia w tym samym układzie współrzędnych. Wobec przyjęcia innych układów odniesień w brachyterapii i teleterapii było to utrudnione do czasu wprowadzenia przestrzennego obliczania dawek. Analiza błędów w łącznym przedstawieniu dawek po tele- i brachyterapii wymaga też uwzględnienia innej filozofii unieruchamiania chorego w obu technikach. W teleterapii, przy zewnętrznym źródle dąży się do tego by napromieniany obszar nie zmieniał swojego położenia. W brachyterapii, często z góry bierze się pod uwagę możliwość przemieszczeń całych zespołów narządów wewnętrznych i ich ruch uwzględnia osię poprzez ustabilizowanie aplikatora właśnie przy tych narządach.Opisane zagadnienia utrudniają porównanie systemów planowania leczenia będących produktem różnych firm. Ocenić bowiem należy nie tylko obliczony rozkład dawek ale również dokładność jego uzyskania u rzeczywistego pacjenta po zakończeniu radioterapii. Jak wynika z doświadczeń autorów, deklarowana zgodność logiczna urząsdzeń różnych producentów jest niepełna i powoduje albo utratę części danych albo obniżenie dokładności całego procesu. Stąd może się okazać, że zastosowanie bardziej zaawansowanego technologicznie urzqdzenia, ale nie zintegrowanego z całym procesem radioterapii nie poprawia dokładności uzyskanych dawek w radioterapii

40 Porównanie możliwości i ocena przydatności systemów planowania leczenia BPS 5,0 oraz plato 1,3 firmy Nucletron

Cel pracyCelem pracy było porównanie możliwości systemów planowania brachyterapii i weryfikacja rozkładów dawek w punktach AI i Ar (wg. ICRU), oraz narządach krytycznych uzyskanych przy planowaniu za pomocą obu systemów.Materiał i metodykaPrzeprowadzono planowanie leczenia dla Selectronu LDR u 65 chorych na raka szyjki macicy. W każdym z przypadków wykonano tradycyjne radiogramy w projekcjach ortogonalnych (dla systemu BPS 5.0) oraz cyfrowo zapisano obrazy fluoroskopowe uzyskane za pomocą systemu IBU (Nucletron), dla dowolnych projekcji uwarunkowanych czytelnością przestrzennego ułożenia aplikatorów w ciele pacjentki. Uzyskane obrazy w obu przypadkach postużyły do komputerowej rekonstrukcji geometrii aplikacji jak i położenia organów krytycznych (pęcherz, rectum).WynikiDla obu systemów planowania leczenia rozkłady dawek nie różnity się znacząco. Jednak planowanie za pomocą systemu PLATO BPS v1.3 okazało się a wiele wygodniejsze zarówno dla pacjentki, jak i dla osoby planującej leczenie. Elektroniczne przesyłane obrazy niosą przy odpowiednim wykonaniu w zasadzie tyle samo informacji co tradycyjne radiogramy. Możliwość natychmiastowego podglądu obrazu umożliwia wybranie projekcji w taki sposób, aby uniknąć efektu przesłaniania się aplikatorów uniemożliwiającego wykonanie prawidłowej rekonstrukcji. Powtarzanie zdjęć w przypadku ich nieprzydatności do procesu rekonstrukcji nie wydłuża procesu planowania w tak znaczqcy sposób, jak w przypadku zdjęć tradycyjnych. Skraca się więc znacznie czas planowania leczenia, co nie jest bez znaczenia dla komfortu pacjentki. Praca w środowisku graficznym umożliwia precyzyjną rekonstrukcję położenia organów krytycznych i optymalizację pcłożenia źródeł pod kątem jak najkorzystniejszego rozkładu dawki.WnioskiSystem PLATO BPS v1.3 okazał się w pełni przydatnym i wygodnym narzędziem przy planowaniu terapii LDR. Precyzja rekonstrukcji i optymalizacji dawki, łatwość stosowania przez odpowiednio przeszkolonego użytkownika przesądza o przewadze nad starszymi systemami planowania. Zweryfikowany za pomocą starszego i sprawdzonego systemu jest przy współpracy z IBU szeroko stosowany w codziennej praktyce klinicznej

11. The analysis of doses in the tumour and in critical tissues in the brachytherapy of malignant melanoma localised in eyes

Brachytherapy is known and used procedure in the treatment of tumours localised in eyes, especially recommended when avoiding of enucleation accompany the long term cure.AimThe aim of this paper was to compare the doses delivered to the tumour and critical tissues during the treatment of the group of patients treated with Ru-106 applicator.PatientsBetween 1994 and 2000, 67 patients (dgn. melanoma malignum in eye) underwent brachytherapy. At 51 patients the tumour was localized in the back of eye, at 15 equatorially and at one in the front section of the eyeball. The median of the patients’ age was 56.3 years. The CCB type applicator was applied for 56 patients, the COB for 7 and the ROA for 4 patients.MethodIrradiation – Prescribed dose of 60 Gy was normalized to the top of the tumour, it decreased by 50%—10% per millimetre with the distance from applicator. The isotope producer determined the dose-rate accuracy for +/−30%. This caused that therapeutic dose had to be calculated taking account for the minimal dose-rate, while the doses in critical organs for maximal dose-rate possible.AnalysisAll patients were divided into three subgroups: 8 patients into 1st, 19 into 2nd and 40 into 3rd. The inclusion criterion was size of tumour: up to 3 mm of height (1st group), 3–5 mm (2nd), and larger than 5 mm (3rd) respectively.ResultsTable presents mean doses in the tumour, sclera and lens (calculated at it's middle) for each group of patients.[[tgroup cols="4"]][[colspec colname="col1"/]][[colspec colname="col2"/]][[colspec colname="col3"/]][[colspec colname="col4"/]][[tbody]][[row]][[entry morerows="1" rowsep="1" align="center"]]Tumour size [mm][[/entry]][[entry namest="col2" nameend="col4" rowsep="1" align="center"]]Doses [Gy][[/entry]][[/row]][[row]][[entry rowsep="1" align="center"]]Tumour[[/entry]][[entry rowsep="1" align="center"]]Sclera[[/entry]][[entry rowsep="1" align="center"]]lens[[/entry]][[/row]][[row]][[entry rowsep="1" align="center"]]5[[/entry]][[entry align="center"]]268.2[[/entry]][[entry align="center"]]974.9[[/entry]][[entry align="center"]]840.6[[/entry]][[/row]][[/tbody]][[/tgroup]]ConclusionsMean doses in tumour varied from 102.9 Gy to 268.2 Gy depending on the tumour size. Doses in sclera and lens did not exceed the tolerance levels in all three groups of patients

191. Biopsja węzła wartowniczego w operacyjnym raku gruczołu piersiowego – doświadczenia własne

Do chwili obecnej w przypadku raka piersi usunięcie układu chłonnego pachy jest obowiązkowym elementem postępowania chirurgicznego. Zajęcie węzłów chłonnych w przypadku raka piersi jest jednym z czynników rokowniczych jak i wpływa na podjęcie dalszego leczenia uzupełniającego i dlatego usunięcie pachowych węzłów chłonnych jest bardzo ważnym elementem leczenia operacyjnego raka piersi. Technika biopsji węzła wartowniczego (WW) rozwinęła się w przypadkach czerniaka złośliwego skóry i ma na celu precyzyjną ocenę stanu całego dorzecza węzłów chłonnych przy użyciu barwnika Paten Blau V, radioizotopu Tc99 ręcznej sóndy gamma kamery oraz małoinwazyjnej techniki chirurgicznej.Materiał i metodaW okresie od sierpnia 1998 roku do września 2003 roku w I Oddziale Chirurgii Onkologicznej Wielkopolskiego Centrum Onkologii w Poznaniu poddano biopsji WW 400 pacjentek z operacyjnym rakiem piersi. U wszystkich chorych klinicznie nie stwierdzano powiększonych węzłów chłonnych. Wiek pacjentek wahał się od 35 do 70 lat ze średnią wieku 55,2 lat. W przeddzień operacji podawano podskórnie w okolicę guza z czterech wkłuć Nannocoloid znaczony Tc99 w stężeniu 1 mCi zawarty w 4 mililitrach roztworu. Dnia następnego rano wykonywano limfoscyntygrafię celem wykonania mappingu węzła/węzłów wartowniczych. Następnie na sali operacyjnej podawano 1 do 2 mililitrów barwnika Patent Blau V w ten sam sposób, co radiokoloid. Przy użyciu ręcznej sondy gamma kamery identyfikowano miejsce największego wychwytu znacznika w pasze (tzw. Hot, Spot), które zaznaczano. Po odsłonięciu tkanki tłuszczowej pachy uwidaczniano wybarwione drogi chłonne, wzdłuż których dokonywano identyfikację wybarwionego węzła chłonnego. Następnie przy użyciu ręcznej sondy Navigator potwierdzano największy wychwyt promieniowania nad wybarwionym węzłem, w takim przypadku powyższy węzeł chłonny uważany był jako WW i przesyłany do pracowni patologicznej. Po identyfikacji WW chora poddawana była standardowej operacji (mastectomia lub BCT) wraz z limfadenektomią pachową jako nieodłącznym elementem procedury chirurgicznej.WynikiWW udało się zidentyfikować w 97% chorych. W przypadku 7 pacjentek nie udało się odnależć WW. Z pośród chorych z definiowanym WW przerzuty stwierdzono w 20% przypadków, w pozostałej części badanej grupy WW nie zawierał komórek nowotworowych, co stanowi 80% badanej populacji. W badanej grupie chorych stwierdzono 2 przypadki wyniku fałszywie ujemnego. W większoścr przypadków (87,1%) WW występował jako pojedynczy tylko u 2 pacjentów stwierdzono podwójny węzeł chłonny a u jednej chorej WW występował jako potrójny, ogółem mnogie WW wynosiły 2,88% populacji.WnioskiBiopsja WW jest bezpieczną metodą pozwalającą na ocenę dorzecza pachowych węzłów chłonnych w operacyjnym raku piersi. Wyniki nasze potwierdzają w pełni wyniki innych badaczy w Europie i na Świecie

Effectiveness of „mobile” and stationary X-ray units and computed tomography in brachytherapy treatment planning

CT, mobile and stationary x-ray cameras were used with the aim of comparing the source localization effectiveness in brachytherapy planning. Properties of orthogonal X-ray pictures were discussed and their impact on dose planning in brachytherapy was evaluated.Differences between doses calculated for applicator positions localized by stationary and „mobile” X-ray units ranged between 6% and 11% in the rectum and 10% in the bladder, respectively

Tilted algebras and short chains of modules

We provide an affirmative answer for the question raised almost twenty years ago concerning the characterization of tilted artin algebras by the existence of a sincere finitely generated module which is not the middle of a short chain

Doses in critical organs as limits of the total dose in the treatment of women with inoperable endometrial carcinoma

Surgery is the cornerstone of the treatments for endometrial carcinoma. However, about 20% of women must be treated with radiotherapy alone. They are patients in III FIGO stage and women in stage I and II with coexisting medical problems. The primary treatment of endometrial carcinoma is a combination of brachy-and teletherapy. During teletherapy the patients receive the total dose of 40–44 Gy to the treatment volume in pelvis with the use of the 4 beams-box technique. The second part of the treatment is intracavitary brachytherapy using two curved intrauterine applicators. The placing of the applicators in both corners of the uterus and individualized distribution of active sources in catheters make it possible to approximate the shape of isodoses to the size and shape of the uterus. On the basis of the AP and lateral radiographs with the parameters of the uterus we are able to plan the treatment according to the ICRU 38. The 50–55 Gy dose is distributed in two series with weekly intervals. We do not have much influence on the doses in the limiting organs (rectum, bladder) achived during teletherapy. Only the doses from brachytherapy can be modifed during treatment planning.Doses in critical organs are limiting factors for the administred total dose from brachy and teletherapy. Using the Target 2 Plus system enables to obtain combined isodoses from two parts of the treatment. This approach makes it possible to determine the dose in the points in the limiting organs. The doses at points of maximum exposure, as well as the modification of that dose allow us to avoid the possible complications