Diagnostic errors in musculoskeletal ultrasound imaging and how to avoid them

The article reviews the major challenges related to the principles of the correct tech­nique of musculoskeletal ultrasound (MSK US). All the crucial aspects of correct MSK soft tissue diagnosis have been discussed, including equipment settings, use of recent image software innovations and ultrasound standoff pads, and correct transducer po­sitioning. The importance of the fundamental principles of MSK US, facilitating good quality image and limiting the occurrence of artifacts, has been highlighted. The most common artifacts of the musculoskeletal system have been described, including those that diagnostically helpful, such as the presence of echo enhancement deep to a fluid-filled structure, or an acoustic shadow behind a calcification. The presence of acoustic shadow in the context of lesions of a different type has also been discussed. The common anisotropy-related artifacts, frequently leading to diagnosis of a pathological condition where none is present, have been elaborated on. The frequently encountered mirror reflection artifact has been described. Special attention has been paid to the means of either eliminating, or taking advantage of artifacts for the correct diagnosis of musculo­skeletal lesions. The possibilities and technique of correct differentiation of hypoechoic or anechoic foci, commonly found in the pathological conditions of the musculoskeletal system, have been analysed. Non-typical ultrasound findings leading to misdiagnosis of given pathological conditions have been discussed

Błędy i pomyłki w diagnostyce ultrasonograficznej układu mięśniowo-szkieletowego – przyczyny i sposoby ich unikania

The article reviews the major challenges related to the principles of the correct technique of musculoskeletal ultrasound (MSK US). All the crucial aspects of correct MSK soft tissue diagnosis have been discussed, including equipment settings, use of recent image software innovations and ultrasound standoff pads, and correct transducer positioning. The importance of the fundamental principles of MSK US, facilitating good quality image and limiting the occurrence of artifacts, has been highlighted. The most common artifacts of the musculoskeletal system have been described, including those that diagnostically helpful, such as the presence of echo enhancement deep to a fluidfilled structure, or an acoustic shadow behind a calcification. The presence of acoustic shadow in the context of lesions of a different type has also been discussed. The common anisotropy-related artifacts, frequently leading to diagnosis of a pathological condition where none is present, have been elaborated on. The frequently encountered mirror reflection artifact has been described. Special attention has been paid to the means of either eliminating, or taking advantage of artifacts for the correct diagnosis of musculoskeletal lesions. The possibilities and technique of correct differentiation of hypoechoic or anechoic foci, commonly found in the pathological conditions of the musculoskeletal system, have been analysed. Non-typical ultrasound findings leading to misdiagnosis of given pathological conditions have been discussed.W pracy omówiono podstawowe problemy dotyczące zasad poprawnego wykonania badania ultrasonograficznego narządu ruchu. Przedstawiono kwestie istotne dla specyfiki diagnostyki tkanek miękkich układu mięśniowo-szkieletowego, takie jak ustawienie aparatu, zastosowanie nowych programów poprawiających jakość obrazu, wykorzystanie przystawki dystansującej oraz prawidłowe ułożenie głowicy. Zwrócono uwagę, że podstawowe zasady wykonywania badania pozwalają uzyskać lepszy obraz i zmniejszyć występowanie artefaktów. Opisano najczęściej występujące w narządzie ruchu artefakty, niekiedy uznawane za korzystne diagnostycznie, jak obecność wzmocnienia echa za zbiornikiem płynu lub cienia akustycznego za zwapnieniem. Omówiono występowanie objawu cienia akustycznego również w przypadku innych zmian. Przedstawiono częsty objaw anizotropii, który jest przyczyną błędów w ocenie obrazu ultrasonograficznego, powoduje bowiem rozpoznanie patologii w miejscu, gdzie jej nie ma. Opisano również często obserwowany w narządzie ruchu artefakt odbicia lustrzanego. Zwrócono uwagę na sposób i możliwości wyeliminowania lub świadomego wykorzystania artefaktów w diagnostyce układu mięśniowo-szkieletowego. Omówiono możliwości i technikę różnicowania ognisk hipoechogenicznych lub bezechowych, często spotykanych w zmianach patologicznych narządu ruchu. Przedstawiono nietypowe obrazy niektórych patologii mogące powodować błędy w ich interpretacji. Artykuł w wersji polskojęzycznej jest dostępny na stronie http://jultrason.pl/index.php/wydawnictwa/volume-17-no-7

Operated esophagus : radiological diagnostics of a 24 year-old man with esophageal atresia associated with congenital tracheo-esophageal fistula : case report

Background: Esophageal atresia is a condition, in which the terminal portion of the esophagus is impatent. Esophageal stenosis or narrowing may be congenital or acquired. Atresia is usually (>90% of cases) associated with a tracheo-esophageal fistula, in which there is an abnormal continuity between the trachea and the esophagus. The prevalence of esophageal atresia at birth has been estimated at about 1 per 2500 or 1 per 3500 worldwide. We report the case of a 24-year-old man with abdominal pains and anemia. The condition of the man with esophageal atresia after 4 operations was associated with a congenital tracheo-esophageal fistula. The study includes images and conclusions from barium radiography of the upper gastrointestinal tract. Case Report: A 24-year-old man was admitted to hospital. Chest X-ray showed an opacity in the middle and inferior field of the right lung. In the Radiology Department at the Military Medical Institute in Warsaw, the course of the upper part of the alimentary canal was investigated, which revealed the presencve of the following anastomoses: esophago-colonostomy, colono-ileostomy and ileogastrostomy. All the anastomoses were tight and patent. Contrast retention in the extension of colon haustrum was visible. The anastomosed part of the small bowel was considerably distended and presented reflux to a part of the colon. There was an ulcer in the gastric body.The an opacity in the middle and inferior field of the right lung was caused by a colon segment and primarily by the distended part of the small intestine. Conclusions: The diagnostics of operated esophagus is difficult. A review radiography of the upper gastrointestinal tract segment should be performed, which enables to visualize morphological and functional abnormalities at a relatively low x-ray dose and at low cost. It is considered to be the most sensitive and accurate diagnostic tool

Diagnostyka radiologiczna górnego odcinka przewodu pokarmowego po przebytych operacjach bariatrycznych z użyciem ASGB (adjustable silicone gastric banding)

Background: Metabolic syndrome is a result of multiple risk factors of atherosclerosis and diabetes. Obesity is an especially well recognized etiological factor. A rapidly increasing number of obese people constitutes a major social health problem in the developed, as well as developing countries. Bariatric surgeries are among methods of obesity treatment that gain on popularity. They include adjustable silicone gastric banding (ASGB), and adjustable laparoscopic gastric banding (ALGB). Material/Methods: The aim of our study was to analyze and present the most typical radiological images obtained during 130 upper gastrointestinal tract examinations in patients after ASGB or ALGB in the last three years. Results/Conclusions: ASGB and ALGB are effective and safe. However, they are connected with some postoperative complications. Application of these surgical procedures requires periodic, long-term radiological evaluations and cooperation between surgeons and radiologists. The radiologist must be familiar with bariatric surgical techniques, their complications and typical radiological presentations

Urazy nerek – objawy i diagnostyka

Autorzy przedstawiają klasyfikację, objawy i metody diagnostyczne urazów nerek. Urazy te mogą zagrażać życiu, jednak większość z nich ma łagodny przebieg i można je leczyć zachowawczo. Aż 75% pacjentów, u których stwier‑ dzono uszkodzenia nerek, to mężczyźni. Grupę szczególnie narażoną stanowią młodzi mężczyźni uprawiający sport, uczestnicy wypadków drogowych, ofiary wypadków w domu lub w miejscu pracy, ofiary bójek i napadów. Z przeprowadzonych badań wynika, że objawami urazu nerek mogą być: krwiomocz, bóle i zasinienia w okolicach lędźwiowych, złamania żeber, napięty brzuch. Wyróżnia się urazy tępe i penetrujące oraz pięciostopniową klasyfi‑ kację urazów nerek według stopnia odniesionych obrażeń – AAST. Klasyfikacja ta pozwala na dokonanie pewnej standaryzacji różnych grup pacjentów i wyboru właściwej terapii oraz stwarza możliwość przewidywania wyników leczenia. Mechanizm urazu, jego umiejscowienie i ciężkość stanowią podstawowe wytyczne w wyborze metod dia‑ gnostycznych oraz postępowania leczniczego. Niezbędnym elementem diagnostyki urazu jamy brzusznej z podej‑ rzeniem uszkodzenia nerek jest wykonanie badań obrazowych. Wśród badań obrazowych mających zastosowanie w diagnostyce urazów układu moczowo-płciowego oraz nerek należy wymienić: ultrasonografię, tomografię kom‑ puterową, urografię, angiografię i arteriografię. Tomografia komputerowa jamy brzusznej z dożylnym podaniem środka cieniującego stanowi złoty standard w diagnostyce urazów nerek. Przy braku dostępności tomografii kom‑ puterowej zalecane jest wykonanie ultrasonografii jako badania pierwszego rzutu

Urazy nerek – leczenie

Budowa anatomiczna układu moczowo-płciowego naraża go na liczne urazy mechaniczne. Grupę szczególnie wysokiego ryzyka stanowią młodzi mężczyźni uprawiający sport, uczestnicy wypadków drogowych, ofiary wypad‑ ków w domu lub w miejscu pracy. Autorzy omawiają postępowanie zachowawcze i operacyjne po urazach nerek. Wyróżnia się urazy tępe i penetrujące oraz pięciostopniową klasyfikację urazów nerek według stopnia odniesionych obrażeń – AAST. Klasyfikacja ta pozwala na dokonanie pewnej standaryzacji różnych grup pacjentów i wyboru właściwej terapii oraz stwarza możliwość przewidywania wyników leczenia. Choć w przeważającej liczbie przypad‑ ków urazy nerek są leczone zachowawczo, dość często konieczna jest interwencja chirurgiczna. Wskazaniami do leczenia operacyjnego są: hemodynamiczna niestabilność, konieczność weryfikacji operacyjnej urazów towarzy‑ szących, powiększający się lub pulsujący okołonerkowy krwiak stwierdzony podczas laparotomii, V stopień urazu. Pacjenci z poważnym urazem nerki powinni być poddawani niezbędnym badaniom kontrolnym w celu określenia zakresu urazu i wprowadzenia stosownego leczenia. Ponadto zaleca się im podjęcie kontroli długoterminowych. Współczesne algorytmy postępowania, zwłaszcza skala AAST, preferują zachowawcze leczenie tępych urazów nerek. Urazy I–III stopnia leczone są zwykle zachowawczo, w przypadku urazów IV i V stopnia wymagana jest eks‑ ploracja chirurgiczna. Leczenie zachowawcze urazów I–III stopnia nie niesie ze sobą ryzyka późnych powikłań. Urazy nerkowo-naczyniowe V stopnia są traktowane jako absolutne wskazanie do leczenia chirurgicznego