Analysis of redox status and HDL subclasses in patients with lymphoma and the associations with FDG-PET/CT findings

Newer research points to alterations in the plasma redox status and the HDL subclass distributions in cancer. We aimed to assess the redox status and the HDL subclass distributions, lipids, and inflammatory markers in lymphoma patients in order to determine whether they were correlated with changes in FDG-PET/CT scans. At the beginning of this study, redox status, HDL subclasses, lipids, and inflammation biomarkers were determined in 58 patients with lymphoma (Hodgkin lymphoma, n=11 and non-Hodgkin lymphoma, n=47), and these same measurements were reassessed during their ensuing treatment (in 25 patients). Initially, the total oxidation status (TOS), the prooxidant–antioxidant balance (PAB), the OS index (OSI), the total protein sulfhydryl groups (SH-groups), and the advanced oxidation protein products (AOPP) were significantly higher in lymphoma patients as compared to healthy subjects, but the total antioxidant status (TAS) was significantly reduced. The PAB had a strong correlation with the CRP and interleukin-6 (rho=0.726, p[removed

High-sensitivity C-reactive protein as biomarker of inflammation in children with asthma and allergic rhinitis

Introduction. Recent researches have shown that a high-sensitivity C-reactive protein (hs-CRP) can be the marker of chronic inflammation. The aim of the study is to investigate whether the serum hs-CRP concentration can be used as biomarker of inflammation in children with acute asthma attack and allergic rhinitis, as well as whether the monitoring of hs-CRP concentration can be an indicator of therapy success in children suffering from asthma. Methods. The study included 60 patients (30 of them with asthma and 30 with allergic rhinitis), both sexes, aged 7 to 14 years. Apart from being questioned about personal and family history, all patients underwent lung function and serum hs-CRP tests. The concentration of hs-CRP was measured by the latex particle immunoturbidimetric assay. In the group of children with asthma, measuring was performed before and three days after the therapy. Results. Patients with asthma had statistically significant higher levels of allergic sensitization, other associated allergic diseases, higher serum IgE concentrations, and lower levels of lung functions compared with those with allergic rhinitis. The values of hs-CRP (0.43 mg/l) were significantly higher in asthma patients than in those with allergic rhinitis (0.21 mg/l) (p= 0.002). 26.67% of patients with asthma had the hs-CRP values above the reference range, while all patients with allergic rhinitis had hs-CRP in the reference range. After a three-day therapy, the hs-CRP values were still maintained above the reference interval in four patients with asthma (13.33%) Conclusion. The research has showed that hs-CRP can be used as a biomarker of acute allergic inflammation in children with asthma and thus be a therapeutic response indicator

INFANTILNA FORMA POMPEOVE BOLESTI

Pompeova bolest je rijetko autozomno recesivno nasljedno metaboličko oboljenjeuzrokovano nedostatkom enzima kisele alfa glukozidaze usljed mutacije GAA gena.Karakteriše se nakupljanjem glikogena u lizozomima svih ćelija, posebno ćelija mišića,jetre, srca i mozga. Simptomi bolesti mogu se javiti u različitoj dobi i mogu biti različitetežine, što najviše zavisi od prirode mutacije i rezidualne enzimske aktivnosti. Najteži jeinfantilni oblik kod koga rano nastaju kardiomegalija, hepatomegalija, hipotonija i mišićnaslabosti, i kod koga do smrtnog ishoda dolazi u toku prve godine života. Od 2006.godine dostupno je i odobreno liječenje Pompeove bolesti enzimskom supstitucionomterapijom. Uspješnost ovog vida liječenja najviše zavisi od stadija bolesti u vrijeme započinjaliječenja, genotipa i CRIM statusa. Većinom pacijenti sa CRIM negativnim statusomimaju loš odgovor na liječenje, više komplikacija i samim tim lošiju prognozu.U ovom radu smo prikazali prvi slučaj infantilne forme Pompeove bolesti koju smoliječili enzimskom supstitucionom terapijom u našoj zdravstvenoj ustanovi. Pompeovabolest se kod ovog pacijenta prvo manifestovala hipertrofičnom kardiomiopatijom iimala je brzu progresiju sa razvojem hepatomegalije, teške hipotonije, mišićne slabostii konačno srčane i respiratorne slabosti. Enzimsku supstitucionu terapijou pacijent jepočeo da prima u dobi od 3 mjeseca. Odgovor na terapiju je bio loš i pacijent je umrou dobi od 6 mjeseci.Smatramo da bi prepoznavanje ove bolesti u ranijoj dobi i započinjanje liječenja prijerazvoja kliničkih simptoma vjerojatno dalo bolji rezultat liječenja i produžilo životnivijek oboljelih od Pompeove bolesti

PREDIKTIVNI FAKTORI AKUTNE TOKSIČNOSTI TERAPIJE U DJECE SA AKUTNOM LIMFOBLASTNOM LEUKEMIJOM

Savremenom terapijom akutne limfoblastne leukemije (ALL) koja podrazumijeva intenzifikaciju imodeliranje citostatske terapije, danas je postignut značaj napredak u liječenju ovih bolesnika. Mi smo analizirali mogućeprediktivne faktore akutne toksičnosti hemioterapije u toku liječenja ALL dječije dobi

HISTIOCITOZA LANGERHANSOVIH ĆELIJA - OD JEDNOSISTEMSKOG DO MULTISISTEMSKOG OBLIKA

Histiocitoza Langerhansovih ćelija je rijetko oboljenje nastalo usljed proliferacije antigen prezentujućihLangerhansovih dendriditičnih ćelija iz koštane srži koje infiltrišu različite organe. Bolest je nepredvidivog toka, od mogućespontane remisije pa do teških diseminovanih oblika sa oštećenjem vitalnih organa i letalnim ishodom uprkos primjenjenojterapiji.U radu je prikazan slučaj 22 mjeseca stare djevojčice kod koje su se od drugog mjeca života javile promjenepo koži sa tendencijom pogoršanja tokom vremena. U dobi od 22 mjeseca djevojčici je verifikovana tumorska masa izalijevog uha sa znacima diabetes insipidusa (žedjanje, poliurija, polidipsija). Dijagnoza LCH je postvaljena patohistološki naosnovu bioptata kože i tumorske mase lijeve temporalne kosti. Uprkos terapiji bolest se reaktivirala nakon godinu danaterapije zbog čega je primjenjena i sekundarna hemoterapija. Usljed razvijenog diabetes inspidusa uvedena je doživotnasupstituciona terapija antiduretskim hormonom.Izolovane kožne lezije koje ne reaguju na lokalnu terapiju i koje imaju tendenciju pogoršanja bi trebale pobuditisumnju na LCH. U ovim slučajevima dodatna ispitivanja i bipsija kože su mandatorni radi blagovremene potvrde dijagnozei adekvatnog liječenja. Uprkos terapiji djeca sa razvijenim multisistemskim oblikom bolesti mogu imati neadekvatanodgovor na terapiju