Fibrinolytic therapy of arterial thrombosis in patients with peripheral arterial disease previously treated with endovascular interventions with stent placement

Background. Acute in-stent thrombosis can occur in patients with peripheral arterial disease previously treated with endovascular interventions with stent implantation. Local fibrinolysis is an alternative treatment to endarterectomy. This study aims to determine the outcomes of local fibrinolysis in patients with arterial instent thrombosis. Material and methods. We retrospectively reviewed 27 cases following procedures of local fibrinolysis in patients with diagnosed recent thrombosis of peripheral arteries previously treated with endovascular interventions with stent placement. In 2 patients, in-stent thrombosis was diagnosed within 1 day of stent implantation, while in the other patients thrombosis was observed several or even a dozen months after endovascular procedure. As a fibrinolytic agent we used t-PA (Actylise), which was administered by fibrinolytic catheter localised in the occluded artery. Initial treatment was 5mg bolus of t-PA followed by infusion at a rate of 1–1.5 mg/h. Continuous infusion of therapeutic dose of heparin was maintained. Blood parameters, such as coagulation, blood count, renal function parameters, and electrolytes, were monitored. Duration of infusion ranged from 12 to 120 hours. Angiography was used to assess the final effect of fibrinolysis. We analysed the type and frequency of adverse events and their appearance according to duration of t-PA infusion. Results. We obtained satisfactory reocclusion of the arteries in 24 patients (88.8%). No complications were noted in 14 patients (48%). We did not observe any severe adverse events such as intracranial bleeding, intestinal bleeding, myocardial infarction, or death. Most of the complications were noted within 24 hours of fibrinolysis. Conclusions. Local fibrinolytic therapy of in-stent thrombosis with intraarterial infusion of fibrinolytic catheter localised under angiographic control is an effective method of patency restoration. The longer the fibrinolysis, the higher the possibility of adverse events. According to the analysis it is questionable whether or not strict monitoring of blood parameters can decrease the number of potential adverse events.Wstęp. U pacjentów z miażdżycą zarostową tętnic kończyn dolnych poddanych leczeniu wewnątrznaczyniowemu może nagle wystąpić ostre niedokrwienie z powodu zakrzepicy w obrębie wszczepionych stentów. Alternatywnie do embolektomii chirurgicznej można wykonać miejscową trombolizę. Celem pracy była ocena leczenia trombolitycznego zakrzepicy tętnic kończyn dolnych w obrębie uprzednio wszczepionych stentów. Materiał i metody. Ocenie poddano 27 kolejnych zabiegów trombolizy u pacjentów z miażdżycą zarostową tętnic kończyn dolnych, u których stwierdzono zakrzepicę w obrębie wszczepionych stentów. W wypadku 2 chorych trombolizę rozpoczęto w przeciągu 1. dnia od wszczepienia stentu, a u pozostałych pacjentów od kilku do kilkunastu miesięcy po wszepieniu stentu. Do leczenia fibrynolitycznego stosowano tkankowy inhibitor plazminogenu (Actylise) w dawce 1–1,5 mg/godzinę we wlewie ciągłym, który podawano przez cewnik fibrynolityczny umieszczony w obrębie niedrożności. Wlew poprzedzano bolusem 5 mg i.a. Równocześnie prowadzono ciągły wlew heparyny niefrakcjonowanej w dawce terapeutycznej. W trakcie trombolizy monitorowano parametry biochemiczne, morfologii oraz krzepnięcie krwi. Wlew kontynuowano przez 12–120 godzin. Ostateczny efekt oceniano angiograficznie. Analizowano rodzaj i częstość powikłań oraz ich występowanie w zależności od czasu trwania trombolizy. Wyniki. W 24 przypadkach na 27 (88,8%) uzyskano udrożnienie światła naczyń. Zabieg przebiegł bez powikłań w 14 przypadkach (48%). Nie odnotowano istotnego krwawienia do przewodu pokarmowego, zawału serca, udaru mózgu ani zgonu chorego. Stwierdzone powikłania w znaczącym odsetku wystąpiły po upływie 24 godzin od rozpoczęcia fibrolizy. Wnioski. Miejscowe leczenie trombolityczne zakrzepicy występującej u chorych po angioplastyce wewnątrznaczyniowej i implantacji stentu jest skuteczną metodą udrażniania tętnic. Czas prowadzonej trombolizy zwiększa ryzyko powikłań. Istnieją wątpliwości odnośnie możliwości zmniejszenia liczby powikłań dzięki monitorowaniu parametrów biochemicznych, morfologicznych oraz krzepnięcia krwi

Percutaneous balloon angioplasty in the treatment of critical limb ischemia with severe obstructive lesions in below-the-knee arteries : results of 1 year follow-up

Wstęp: Rokowanie w krytycznym niedokrwieniu kończyn jest złe. Skuteczna rewaskularyzacja ratuje kończynę, poprawia jakość życia i zmniejsza ogólne koszty terapii. Chociaż operacja rewaskularyzacyjna od dawna jest uznaną metodą leczenia, można ją wykonywać tylko u części pacjentów. Alternatywą jest leczenie wewnątrznaczyniowe. Celem badania była ocena średnioterminowych wyników leczenia chorych z krytycznym niedokrwieniem kończyn i zaawansowanymi zmianami zarostowymi w tętnicach poniżej kolana metodą przezskórnej angioplastyki balonowej. Materiał i metody: Prospektywna, otwarta, trwająca rok obserwacja kliniczna obejmująca 120 chorych z krytycznym niedokrwieniem kończyn, u których leczono 127 kończyn. Najwięcej chorych miało zmiany niedokrwienne typu 6. według klasyfikacji Rutherforda, a najmniej zmiany typu 4. Wyniki: Po 12 miesiącach 52 chorych żyło, miało zachowaną kończynę bez objawów krytycznego niedokrwienia kończyn (43%), 19 chorych zmarło (16%), amputowano 25 kończyn (20%). Częstość powikłań okołozabiegowych była jednak wysoka (14%), większość związana z nakłuciem tętnicy. Wnioski: Zastosowanie rewaskularyzacji przezskórnej w leczeniu chorych z krytycznym niedokrwieniem kończyn i zajęciem tętnic poniżej kolana jest uzasadnione. Wyniki po roku od wdrożenia terapii wewnątrznaczyniowej są znacznie lepsze od opisywanych wyników leczenia zachowawczego. Ostateczny efekt terapii można próbować poprawić, modyfikując technikę leczenia.Background: Critical limb ischemia (CLI) has an ominous prognosis. Effective revascularization saves the limb, improves the quality of life and is cost-effective. While bypass surgery has dominated treatment for decades it can be offered to a limited subset of patients. Endovascular treatment is an alternative method of revascularization. The aim of the study was to assess mid-term results of percutaneous balloon angioplasty in patients with CLI and severe obstructive lesions in below-the-knee arteries. Material and methods: This was an open, prospective 1-year observation of 120 CLI patients in whom 127 limbs were treated. The majority of patients were in Rutherford class 6, the minority in Rutherford class 4. Results: After 12 months 52 patients were still alive, did not present signs or symptoms of CLI and had the treated limb preserved (43%). 19 patients had died (16%) and there were 25 amputations (20%). However, the periprocedural complication rate was high (14%), with most of the complications being related to arterial puncture. Conclusions: Percutaneous revascularization is justified in CLI patients with below-the-knee obstructive lesions not amenable to surgery. After one year, the results of endovascular treatment are far better than the reported results of conservative treatment. Modifications in endovascular procedure techniques may improve final results

Endovascular treatment of severe lower leg ischemia in patients not suitable for open surgery

Wstęp: Celem pracy była ocena zabiegów przezskórnej rekanalizacji i angioplastyki tętnic podudzi u chorych z krytycznym niedokrwieniem kończyn (stadium 4.–6. wg klasyfikacji Rutherforda lub w stadium 3. z bardzo krótkim dystansem chromania), niekwalifikujących się do leczenia operacyjnego. Materiał i metody: Badano 85 chorych, u których od lutego 2005 do listopada 2006 roku wykonano łącznie 101 zabiegów wewnątrznaczyniowej rewaskularyzacji tętnic goleni. W tej grupie: 52 chorych leczono od wielu lat z powodu cukrzycy, 27 — na niewydolność nerek wymagającą stałych dializ, u pozostałych 6 stwierdzono obecność zaawansowanych, wielopoziomowych zmian miażdżycowych w tętnicach kończyn dolnych. Wszyscy pacjenci zostali wstępnie, na podstawie wyjściowego badania arteriograficznego i oceny klinicznej, wyłączeni z leczenia operacyjnego. W przypadku zmian wielopoziomowych w tętnicach wykonano uzupełniające zabiegi poszerzania (w odcinku aortalno-biodrowym: w 4 przypadkach i w udowo-podkolanowym: 85 zabiegów). Za dobry efekt zabiegu przyjęto uzyskanie sprawnego napływu do tętnicy grzbietowej stopy lub tętnic podeszwowych bezpośrednio przez poszerzane lub udrażniane tętnice piszczelowe, za zadawalający — poprawę wypełniania się tętnic stopy w wyniku zwiększenia napływu przez bocznice poszerzanych tętnic piszczelowych lub strzałkowej. Brak poprawy lub pogorszenie rozpoznawano wówczas, gdy napływ do tętnic stopy nie poprawiał się lub uległ pogorszeniu w porównaniu z badaniem wyjściowym. Wyniki: Bezpośrednie techniczne powodzenie zabiegu uzyskano łącznie w 85 przypadkach (83%): oceniając je jako dobre w 55 zabiegach (53,9%), a jako zadawalające w 30 (29,4%). Brak poprawy odnotowano w 13 przypadkach (12,7%), a pogorszenie obrazu w 4 (3,9%). U 3 chorych po wstępnym niepowodzeniu wykonano miejscową dotętniczą fibrynolizę i uzupełniającą angioplastykę, uzyskując ostatecznie dobry efekt leczenia. Wnioski: Chorych z zaawansowanym niedokrwieniem kończyn wyłączonych z leczenia operacyjnego można leczyć wewnątrznaczyniowo, osiągając w większości przypadków doraźnie dobre wyniki zabiegów.Background: The aim of the study was to assess the potential of endovascular treatment of severe lower leg ischemia and obstructive lesions in below-the-knee arteries (Rutherford class 4–6 or class 3 with a claudication distance below 50 m) in patients deemed not suitable for surgery. Material and methods: 85 patients who underwent below-the-knee endovascular interventions between February 2005 and November 2006 were included into the study. There were 52 diabetics and 27 patients on chronic hemodialysis. All patients were initially turned down from surgery on the basis of a clinical assessment and a lower leg angiography. Concomitant obstructive above-the-knee lesions were treated at the same sitting (iliac arteries were treated in 4 cases and femoral or popliteal arteries in 85 cases). A good result was diagnosed when restoration of normal flow to the dorsal pedal or plantar arteries directly through dilated or opened tibial arteries was achieved. The result was considered to be moderate when inflow into the pedal arteries was increased in relation to the initial angiography, but achieved thanks to the increased flow within the collaterals of dilated tibial or peroneal arteries. No change or worsening was diagnosed, when flow to the foot did not change or decreased in relation to the initial angiography. Results: Immediate technical success was achieved in 85 procedures (83%) — this was estimated good in 55 procedures (53.9%) and moderate in 30 (29.4%). No change was seen in 13 procedures (12.7%) while worsening was seen in 4 (4.9%). In 3 patients in whom the initial result was bad, local intraarterial fibrinolysis and ancillary angioplasty were subsequently performed and the final results were deemed good. Conclusions: Endovascular treatment of patients with advanced leg ischemia who are not suitable for open surgery seems to be justified. Immediate beneficial effects in angiographic assessment can be obtained in most cases

Chorzy trudni nietypowiZakrzepowa plamica małopłytkowa z objawami niedokrwienia mięśnia sercowego – opis dwóch przypadków

Thrombotic thrombocytopenic purpura (TTP) is mainly perceived by cardiologists as a rare complication of ticlopidine or clopidogrel treatment. However, this life-threatening disease is provoked not only by antiplatelet drugs and may lead to myocardial ischaemia and necrosis caused by microvascular thrombosis and anaemia. We present two thienopiridine-naive patients who had acquired TTP and myocardial ischaemia, and were successfully treated by plasma exchanges