Relation between telomerase activity, hTERT and telomere length for intracranial tumours

Human linear chromosomes are capped by specialized DNA-protein structures called telomeres. The present study analysed the telomerase activity, hTERT protein and telomere length in meningiomas and gliomas in relation to their WHO grading. Fifty-three freshly dissected tumour biopsies were analysed for telomerase activity, hTERT protein expression and telomere length. Telomerase activity was examined in 41 of the 53 biopsies. Telomerase activity was detected in 3 of 35 (8.6%) screened meningiomas (I benign, 1 atypical and I malignant meningioma). For hTERT expression, 56.4% of meningiomas were positive with a mean labelling index (hTERT LI) of 31.3% (SD=26.5) for the hTERT positive meningiomas. The mean telomere length for meningiomas was 6.983 kb (SD=1.969). For gliomas, no active telomerase was detected in 2 low-grade astrocytomas, whereas three of the four screened glioblastomas were positive for telomerase activity. The only hTERT protein positive astrocytoma had a mean labelling index of 9.0%. On the other hand, the hTERT LI for glioblastomas was 53.6% (SD=28.0). The two low-grade astrocytomas had a telomere length of 14.310 and 9.236 kb. The anaplastic astrocytoma had a telomere length of 4.903 kb and the glioblastomas 5.767 kb (SD=2.042). The normal meningeal and neuronal tissue is negative for telomerase activity and hTERT. The length was +/- 10.000 kb. These results indicate that telomere shortening may be a critical step in pathogenesis of atypical and malignant meningiomas and gliomas. Critical telomere shortening in vitro was shown to activate telomerase

M & L Jaargang 12/5

GeneriekLode De Clercq Art Nouveau en metaalpolychromie. Een evaluatie van enkele recente case-studies. [Art Noveau and metal polychromy. An assessment of recent case-studies.]Ter afsluiting van het eerste eeuwfeest van de Art Nouveau wordt deze efemere architectuur extra in de verf gezet, en dit vanuit een meer technische dan kunsthistorische invalshoek. Recente restauratieve ingrepen hebben inderdaad aangetoond dat deze vaak eigenzinnige creaties niet alleen specifieke restauratietechnieken vereisen, maar bovendien veel van hun verfrissende originaliteit gaandeweg zijn verloren.Lode De Clercq maakt met een inleidend artikel alvast duidelijk dat de zo bejubelde zichtbare aanwending van metaal ook in zijn antecedenten onverbrekelijk verbonden was met een geëigende polychrome afwerking.Luc Maes m.m.v. Lode De Clercq Naar een restauratie van het Antrique-huis. [Towards a restoretion of the Autrique-house.]Een gebrekkige kennis van deze eerste door Victor Horta in Brussel gebouwde rijwoning, verklaart de onverdiende schaduwplaats ten gunste van de daaropvolgende woning Tassel. Doorgedreven bouwhistorisch onderzoek, naar aanleiding van de recente gevelrestauratie en de geplande interieurrestauratie, bracht nochtans aan het licht dat latere aanpassingen een hoogst innoverend decor verhulden, waarin de sluimerende Art Nouveau latent aanwezig blijkt. In samenwerking met Lode De Clercq distilleert Luc Maes uit deze bevindingen een bedachtzaam maar ontegensprekelijk hedendaags renovatie-ontwerp.Barbara Van der Wee De recente restauraties in het Hortamuseum (1990-1993). [The recent restoration of the Horta museum (1990-1993).]Twee decennia openstelling voor het publiek blijken de eigen woning-met-atelier van Victor Horta meer dan aanvaardbaar te hebben toegetakeld.In het licht van een fundamentele reorganisatie van dit waanzinnig populair museum, omschreef Barbara Van der Wee in een masterplan de onontkoombare opeenvolgende restauratiefasen. Eerst aan de beurt kwamen de onstabiel geworden hoofdtrap van het woonhuis, de voorgevels en het verdwenen atelierraam: een relaas dat leest als een detective-roman.Jos Vandenbreeden Het herenhuis Solvay, of de instandhouding van een wereldmonument. [The Solvay mansion, or preserving a world monument.]In generlei mate door financiële beslommeringen beperkt groeide Victor Horta\u27s herenhuis voor Armand Solvay uit tot één der ongekroonde meesterwerken van de Art Nouveau.De uitzonderlijk gave bewaringstoestand heeft nochtans niet kunnen beletten dat restauratiewerken sinds 1980 de toekomst van dit uitzonderlijk monument dienen veilig te stellen. Tot de meest recente ingrepen behoren hierbij de reconstructie van een eertijds verminkt voorgevelgedeelte en het herstel van de bakstenen achtergevel. Jos Vandenbreeden speelde hierbij een gedreven en beslissende rol.SummaryM&L Binnenkran

Evaluation of Screening Program and Phylogenetic Analysis of SARS-CoV-2 Infections among Hospital Healthcare Workers in Liège, Belgium

Healthcare workers (HCWs) are known to be at higher risk of developing severe acute respiratory syndrome coronavirus 2 (SARS-CoV-2) infections although whether these risks are equal across all occupational roles is uncertain. Identifying these risk factors and understand SARS-CoV-2 transmission pathways in healthcare settings are of high importance to achieve optimal protection measures. We aimed to investigate the implementation of a voluntary screening program for SARS-CoV-2 infections among hospital HCWs and to elucidate potential transmission pathways though phylogenetic analysis before the vaccination era. HCWs of the University Hospital of Liège, Belgium, were invited to participate in voluntary reverse transcriptase-polymerase chain reaction (RT-PCR) assays performed every week from April to December 2020. Phylogenetic analysis of SARS-CoV-2 genomes were performed for a subgroup of 45 HCWs. 5095 samples were collected from 703 HCWs. 212 test results were positive, 15 were indeterminate, and 4868 returned negative. 156 HCWs (22.2%) tested positive at least once during the study period. All SARS-CoV-2 test results returned negative for 547 HCWs (77.8%). Nurses (p < 0.05), paramedics (p < 0.05), and laboratory staff handling respiratory samples (p < 0.01) were at higher risk for being infected compared to the control non-patient facing group. Our phylogenetic analysis revealed that most positive samples corresponded to independent introduction events into the hospital. Our findings add to the growing evidence of differential risks of being infected among HCWs and support the need to implement appropriate protection measures based on each individual’s risk profile to guarantee the protection of both HCWs and patients. Furthermore, our phylogenetic investigations highlight that most positive samples correspond to distinct introduction events into the hospital