An optimised total expenditure approach to sewerage management

Copyright © 2014 Thomas Telford Ltd.It is generally accepted by Ofwat, the water industry regulator for England and Wales, that the current investment planning system whereby capital and operational expenditure are accounted for separately is complex and burdensome. In a move towards realising a total expenditure approach, a previously successful sewer rehabilitation optimisation model has been adapted to provide a mechanism for users to evaluate the trade-offs that exist between the capital and operational benefits associated with different sewer rehabilitation schemes. A series of geographic information system tools has been integrated within the model to help prioritise high-benefit sewer rehabilitation schemes by evaluating the potential serviceability improvements that can be realised in addition to the purely structural condition improvements. As a result, the new sewer rehabilitation model can be referred to as a strategic decision support tool that is capable of helping sewerage engineers and planners in the evaluation of different intervention programmes of work. The benefits of adopting this approach are demonstrated in a UK sewerage case study that uses a multi-objective genetic algorithm to consider the three-way trade-off that exists between minimising investment cost against maximising asset life (capital benefit) compared with proactively addressing serviceability problems (operational benefit).EPSRC (Engineering and Physical Sciences Research Council

Clinical effectiveness of a fixed-dose combination therapy with ramipril plus felodipine ER compared to monotherapy with ramipril or felodipine ER or to a fixed-dose combination therapy with verapamil SR and trandolapril or amlodipine and valsartan in treatment of primary hypertension — systematic review

Wstęp W leczeniu nadciśnienia tętniczego będącego najczęstszą chorobą układu sercowo-naczyniowego w I rzucie terapii stosuje się monoterapię lekami b-adrenolitycznymi, moczopędnymi, antagonistami wapnia, inhibitorami konwertazy angiotensyny czy antagonistami receptora angiotensyny II. Jednak 70–80% pacjentów wymaga podawania preparatów złożonych w celu skutecznej kontroli nadciśnienia. Zalecanym lekiem I rzutu w terapii skojarzonej jest antagonista wapnia (np. felodipina); połączenie tych preparatów z inhibitorami konwertazy angiotensyny może dać bardzo dobry efekt terapeutyczny ze względu na uzupełniające się działanie obu terapeutyków. Celem pracy była ocena efektów klinicznych wyrażonych skutecznością kliniczną i bezpieczeństwem stosowania preparatu złożonego zawierającego ramipril i felodipinę ER w leczeniu nadciśnienia tętniczego w porównaniu z ramiprilem lub felodipiną ER stosowanymi w monoterapii lub z preparatami złożonymi zawierającymi werapamil SR i trandolapril lub amlodipinę i walsartan w leczeniu nadciśnienia tętniczego. Materiał i metody Ocenę efektywności klinicznej analizowanych preparatów przeprowadzono zgodnie z zasadami opracowywania przeglądu systematycznego medycznych baz danych określonych na podstawie Wytycznych Agencji Oceny Technologii Medycznych (AOTM). Analizy i prezentacje wyników badań klinicznych dokonano zgodnie z zasadami medycyny opartej na dowodach naukowych (EBM). W celu odnalezienia najbardziej wiarygodnych doniesień naukowych na temat efektywności klinicznej omawianych preparatów leczniczych przeprowadzono przegląd systematyczny medycznych baz danych. Wyniki W wyniku przeglądu systematycznego medycznych baz danych (Medline, Embase, Cochrane i inne) odnaleziono łącznie 7 publikacji referencyjnych, które zostały wykorzystane w poszczególnych subanalizach. Stwierdzono, że preparat złożony zawierający ramipril i felodipinę ER jest skuteczniejszy niż monoterapia prowadzona z zastosowaniem różnych dawek składników aktywnych leku oraz równie skuteczny jak inne preparaty złożone (zawierające werapamil SR i trandolapril lub amlodipinę i walsartan). Ponadto wykazano, że analizowany preparat złożony cechuje się dobrym profilem bezpieczeństwa zbliżonym do opisanego dla innych analizowanych preparatów złożonych stosowanych w nadciśnieniu tętniczym. Nadciśnienie Tętnicze 2011, tom 15, nr 1, strony 13–20Background Beta-blockers, diuretics, calcium antagonists, angiotensin converting enzyme inhibitors (ACE-I) and angiotensin receptor antagonists are commonly used as a first-line therapy in arterial hypertension monotherapy. But the majority of patients (70–80%) to sufficiently control their blood pressure require treatment with more than one antihypertensive agent. Calcium channel blockers (e.g. felodipine) are recommended as a first-line antihypertensive treatment. Combined use of ACE-I and calcium channel blocker may result in a good therapeutic effect given a complementary mode of action of the two agents. The aim of the study was to assess clinical effectiveness measured by clinical efficacy and safety of a fixed--dose combination therapy with ramipril plus felodipine ER compared with monotherapy with ramipril or felodipine ER or with a fixed-dose combination therapy with verapamil SR and trandolapril or amlodipine and valsartan as treatment options of primary hypertension. Material and methods Clinical assessment was performed according to PolAHTA Guidelines; analysis and credibility evaluation were based on evidence-based medicine. In order to find the most relevant clinical publications a systematic review of medical databases was performed. Results Systematic review revealed 7 reference publications of clinical trials which were used in specific analyses. It was shown that a fixed-dose combination of ramipril and felodipine ER is more efficient than monotherapy with ramipril or felodipine ER. It was also shown that the fixed- -dose combination of ramipril and felodipine ER was as efficient as other fixed-dose combinations (verapamil SR and trandolapril or amlodipine and valsartan). Apart from that it was demonstrated that the safety profile of the fixed- -dose combination of ramipril and felodipine ER was good and similar to the one of other antihypertensive fixed-dose combinations. Arterial Hypertension 2011, vol. 15, no 1, pages 13–2

Serum pentraxin 3 concentration in patients with type 2 diabetes and nonalcoholic fatty liver disease

INTRODUCTION Nonalcoholic fatty liver disease (NAFLD) is common in patients with type 2 diabetes (T2D). Pentraxin 3 (PTX3), a marker of inflammation, is a cardiovascular risk factor. OBJECTIVES We examined clinical and biochemical factors associated with serum PTX3 concentrations in patients with T2D with and without NAFLD. PATIENTS AND METHODS Serum material was obtained from 116 patients with T2D (mean age, 59.1 years), including 79 patients with NAFLD. RESULTS Median (interquartile range) PTX3 level was 4.264 (2.293) ng/ml in patients with and 3.773 (3.223) ng/ml in patients without NAFLD (P = 0.93). In the whole group, PTX3 level was associated with total cholesterol, low‑density lipoprotein cholesterol (LDL‑C), apolipoprotein (apo) B100, apo C3, triglyceride (TG) concentrations, and waist circumference after adjustment for age and gender. As indicated by partial regression coefficient b, increase of independent variable LDL‑C by 1 mmol/l was associated with the rise of PTX3 by 1.2017 ng/ml, increase of apo B100 by 1 mg/dl with the rise of PTX3 by 1.0051 ng/ml, and increase of apo C3 by 1 μg/dl with the rise of PTX3 by 1.0012 ng/ml. In patients with T2D with NAFLD, total cholesterol, LDL‑C, TG, apo C3, and apo B100 were associated with PTX3. Associations of PTX3 with apolipoproteins were observed only in the NAFLD group. CONCLUSIONS Reported associations of PTX3 level add new insight into possible mechanisms of its atherogenic actions

Planning as a basis for optimizing financial statements auditing process in accordance with international auditing standards

Planowanie jest jednym z zasadniczych etapów badania sprawozdania finansowego, ponieważ poczynione w nim ustalenia determinują jakość rewizji finansowej, wpływając jednocześnie na jej efektywność. Szczególne wymogi w zakresie planowania badania określają Międzynarodowe Standardy Badania, prezentujące model badania oparty na ryzyku. Podejście do badania zorientowanego na ryzyka polega na identyfikacji ryzyk, na które narażone jest jednostka, i oszacowaniu ich wpływu na istotne nieprawidłowości w jej sprawozdaniu finansowym. Celem artykułu jest przybliżenie problematyki planowania badania sprawozdania finansowego jako etapu pozwalającego optymalizować dalszy przebieg procesu badania poprzez odpowiednie ukierunkowanie na ryzyka.Planning is one of the fundamental stages of financial statements audit, because decisions made in its course determine the quality of the financial audit and at the same time affects its effectiveness. Specific requirements for planning are set by the International Standards on Auditing presenting a audit model based on risk. The riskbased audit approach is to identify the risks the entity is exposed to and to assess their impact on significant irregularities in its financial statements. The purpose of the article is to present the issues of financial statements audit planning as a stage which allows to optimize further course of the audit process by appropriate risk orientation

Clinical effectiveness of a fixed-dose combination therapy with ramipril plus felodipine ER compared to monotherapy with ramipril or felodipine ER or to a fixed-dose combination therapy with verapamil SR and trandolapril or amlodipine and valsartan in treatment of primary hypertension : systematic review

Wstęp W leczeniu nadciśnienia tętniczego będącego najczęstszą chorobą układu sercowo-naczyniowego w I rzucie terapii stosuje się monoterapię lekami b-adrenolitycznymi, moczopędnymi, antagonistami wapnia, inhibitorami konwertazy angiotensyny czy antagonistami receptora angiotensyny II. Jednak 70–80% pacjentów wymaga podawania preparatów złożonych w celu skutecznej kontroli nadciśnienia. Zalecanym lekiem I rzutu w terapii skojarzonej jest antagonista wapnia (np. felodipina); połączenie tych preparatów z inhibitorami konwertazy angiotensyny może dać bardzo dobry efekt terapeutyczny ze względu na uzupełniające się działanie obu terapeutyków. Celem pracy była ocena efektów klinicznych wyrażonych skutecznością kliniczną i bezpieczeństwem stosowania preparatu złożonego zawierającego ramipril i felodipinę ER w leczeniu nadciśnienia tętniczego w porównaniu z ramiprilem lub felodipiną ER stosowanymi w monoterapii lub z preparatami złożonymi zawierającymi werapamil SR i trandolapril lub amlodipinę i walsartan w leczeniu nadciśnienia tętniczego. Materiał i metody Ocenę efektywności klinicznej analizowanych preparatów przeprowadzono zgodnie z zasadami opracowywania przeglądu systematycznego medycznych baz danych określonych na podstawie Wytycznych Agencji Oceny Technologii Medycznych (AOTM). Analizy i prezentacje wyników badań klinicznych dokonano zgodnie z zasadami medycyny opartej na dowodach naukowych (EBM). W celu odnalezienia najbardziej wiarygodnych doniesień naukowych na temat efektywności klinicznej omawianych preparatów leczniczych przeprowadzono przegląd systematyczny medycznych baz danych. Wyniki W wyniku przeglądu systematycznego medycznych baz danych (Medline, Embase, Cochrane i inne) odnaleziono łącznie 7 publikacji referencyjnych, które zostały wykorzystane w poszczególnych subanalizach. Stwierdzono, że preparat złożony zawierający ramipril i felodipinę ER jest skuteczniejszy niż monoterapia prowadzona z zastosowaniem różnych dawek składników aktywnych leku oraz równie skuteczny jak inne preparaty złożone (zawierające werapamil SR i trandolapril lub amlodipinę i walsartan). Ponadto wykazano, że analizowany preparat złożony cechuje się dobrym profilem bezpieczeństwa zbliżonym do opisanego dla innych analizowanych preparatów złożonych stosowanych w nadciśnieniu tętniczym.Background Beta-blockers, diuretics, calcium antagonists, angiotensin converting enzyme inhibitors (ACE-I) and angiotensin receptor antagonists are commonly used as a first-line therapy in arterial hypertension monotherapy. But the majority of patients (70–80%) to sufficiently control their blood pressure require treatment with more than one antihypertensive agent. Calcium channel blockers (e.g. felodipine) are recommended as a first-line antihypertensive treatment. Combined use of ACE-I and calcium channel blocker may result in a good therapeutic effect given a complementary mode of action of the two agents. The aim of the study was to assess clinical effectiveness measured by clinical efficacy and safety of a fixed--dose combination therapy with ramipril plus felodipine ER compared with monotherapy with ramipril or felodipine ER or with a fixed-dose combination therapy with verapamil SR and trandolapril or amlodipine and valsartan as treatment options of primary hypertension. Material and methods Clinical assessment was performed according to PolAHTA Guidelines; analysis and credibility evaluation were based on evidence-based medicine. In order to find the most relevant clinical publications a systematic review of medical databases was performed. Results Systematic review revealed 7 reference publications of clinical trials which were used in specific analyses. It was shown that a fixed-dose combination of ramipril and felodipine ER is more efficient than monotherapy with ramipril or felodipine ER. It was also shown that the fixed-dose combination of ramipril and felodipine ER was as efficient as other fixed-dose combinations (verapamil SR and trandolapril or amlodipine and valsartan). Apart from that it was demonstrated that the safety profile of the fixed-dose combination of ramipril and felodipine ER was good and similar to the one of other antihypertensive fixed-dose combinations