Hypertension and a Function of Peroxisome Proliferator-Activated Receptor gamma

Nadciśnienie tętnicze jest jedną z chorób cywilizacyjnych. Współistniejące często z nim zaburzenia metaboliczne, zwłaszcza insulinooporność, z jednej strony przyczyniają się do progresji przebiegu nadciśnienia tętniczego. Z drugiej strony, zwiększają ryzyko rozwoju miażdżycy i powikłań sercowo-naczyniowych. W artykule przedstawiono związek receptorów aktywowanych przez proliferatory peroksysomów gamma (PPARgamma) z nadciśnieniem tętniczym. Ich agoniści - tiazolidinediony - mogą stać się lekami o przełomowym znaczeniu w leczeniu zespołów metabolicznych, ze względu na unikalny mechanizm jednoczesnego obniżania insulinooporności i ciśnienia tętniczego.Hypertension is one of the civilization’s disease. The coexistence of systemic metabolic disorders, especially insulin resistance, cause progression of hypertension and the risk of cardiovascular diseases in the course of atherosclerosis. This review will discuss the role of peroxisome proliferator-activated receptor gamma (PPARgamma) in hypertension. Thiazolidinediones, which are activators PPARgamma, could be a turning-point in the treatment of polymetabolic syndrome, because of reducing of insulin resistance and hypertension at the same time

Vascular complications in essential thrombocythaemia

Nadpłytkowość samoistna jest chorobą mieloproliferacyjną, w której przebiegu występują powikłania zakrzepowe i krwotoczne. Właściwe rozpoznanie umożliwia włączenie odpowiedniego programu terapeutycznego, który w dużej mierze zapobiega kolejnym incydentom zakrzepowym. Podstawą leczenia są leki cytoredukcyjne oraz przeciwpłytkowe podawane chorym z grupy wysokiego ryzyka. W przyszłości mogą być stosowane nowe leki, zmieniające aktywność kinazy JAK2. Acta Angiol 2011; 17, 1: 37–48Essential thrombocythaemia is a myeloproliferative disorder characterised by both thrombotic and haemorrhagic events. Proper diagnosis enables administration of adequate therapeutic regimens, which can prevent occurrence of further thrombotic episodes. Treatment mainly involves cytoreductive and antiplatelet drugs administered in high-risk patients. New therapeutic agents modulating JAK2 kinase activity can possibly be used in the future. Acta Angiol 2011; 17, 1: 37–4

Treatment of antibiotic-resistant bacteria colonizing diabetic foot ulcers by OLED induced antimicrobial photodynamic therapy

KM, KJP and IDWS were supported by the European Union’s Horizon 2020 research and innovation programme under the Marie Sklodowska-Curie grant (Agreement N°764837) and NCN Opus Grant No. 2019/35/B/ST4/03280.We evaluate the efficacy of antimicrobial Photodynamic Therapy (APDT) for inactivating a variety of antibiotic-resistant clinical strains from diabetic foot ulcers. Here we are focused on APDT based on organic light-emitting diodes (OLED). The wound swabs from ten patients diagnosed with diabetic foot ulcers were collected and 32 clinical strains comprising 22 bacterial species were obtained. The isolated strains were identified with the use of mass spectrometry coupled with a protein profile database and tested for antibiotic susceptibility. 74% of isolated bacterial strains exhibited adaptive antibiotic resistance to at least one antibiotic. All strains were subjected to the APDT procedure using an OLED as a light source and 16 µM methylene blue as a photosensitizer. APDT using the OLED led to a large reduction in all cases. For pathogenic bacteria, the reduction ranged from 1.1-log to > 8 log (Klebsiella aerogenes, Enterobacter cloaca, Staphylococcus hominis) even for high antibiotic resistance (MRSA 5-log reduction). Opportunistic bacteria showed a range from 0.4-log reduction for Citrobacter koseri to > 8 log reduction for Kocuria rhizophila. These results show that OLED-driven APDT is effective against pathogens and opportunistic bacteria regardless of drug resistance.Publisher PDFPeer reviewe

Influence of PPARγ agonists and polymorphism Pro12 Ala on blood pressure values in patients with type 2 diabetes. Initial coverage

Wstęp Receptor aktywowany przez proliferatory peroksysomów &#947; (PPAR&#947;, peroxisome proliferator-activated receptor-&#947;) jest czynnikiem transkrypcyjnym o szerokim spektrum działania. Zaburzenia jego ekspresji, uwarunkowane wariantami polimorficznymi genu, są nierzadko odpowiedzialne za otyłość, insulinooporność, a także nadciśnienie tętnicze. Celem pracy była ocena wpływu agonisty receptora PPAR&#947; (roziglitazon) na wartości ciśnienia tętniczego u chorych na cukrzycę typu 2 w zależności od polimorfizmu Pro12Ala receptora PPAR&#947;. Materiał i metody U 45 pacjentów z niewyrównaną metabolicznie cukrzycą typu 2 i insulinoopornością, leczonych pochodnymi sulfonylomocznika i metforminą, dołączono roziglitazon w dawce 4 mg/d. U wszystkich chorych oznaczono polimorfizm Pro12Ala [SnaPshot; ABI PRISM310]. Przed i po 22-tygodniowej terapii roziglitazonem dokonano oceny wartości ciśnienia tętniczego (średnia z 3 pomiarów). Pozostałe badania wykonano za pomocą rutynowych metod laboratoryjnych. Wyniki U 12 osób ustalono genotyp Pro12Ala, a u 33 chorych genotyp Pro12Pro. Po zastosowanej terapii stwierdzono istotne statystycznie obniżenie ciśnienia skurczowego (przed leczeniem: 145,35 &#177; 20,25 mm Hg vs. po leczeniu: 139,40 &#177; 15,39 mm Hg; p < 0,045). Składowa rozkurczowa również uległa obniżeniu, jednak w stopniu nieistotnym statystycznie (przed leczeniem: 86,37 &#177; 10,77 vs. po leczeniu: 83,73 &#177; 10,19 [mm Hg]; p = 0,170). Uwzględniając genotyp badanych, obniżenie ciśnienia tętniczego obserwowano jedynie u pacjentów posiadających jeden zmutowany allel (p < 0,023). U pacjentów z genotypem Pro12Pro nie wykazano istotnego statystycznie zmniejszenia wartości ciśnienia tętniczego (p = 0,307). Wnioski 1. Egzogenna stymulacja receptora PPAR&#947; przebiega z istotnym spadkiem skurczowych wartości ciśnienia tętniczego. 2. Efekt hipotensyjny rozyglitazonu dotyczy przede wszystkim chorych z genotypem Pro12Ala.Background PPAR&#947; is a transcriptor factor with wide spectrum activity. Its expression disorders, connected with polymorphic variants, are responsible for obesity, insulin resitance and also hypertension. The aim of this study was to assess the influence of PPAR&#947; agonist (roziglitazon) and polymorphism Pro12Ala of this receptor on blood pressure values in type 2 diabetes Material and methods In 45 patients, who were treated sulfonylurea and metformin with inadequate metabolic control and insulin resitance, rosiglitazone 4 mg per day was administered. Polymorphism Pro12Ala was estimated [SnaPshot; ABI PRISM310]. In 45 patients with type 2 diabetes before and following 22 weeks of rosiglitazone therapy blood pressure valuses were estimated (mean of three measurments). Other tests were conducted using routine lab tests. Results A heterozygous genotyp Pro12Ala was found in 12 patients and and a homozygous genotyp Pro12Pro in 33 patients. Following rosiglitazone therapy a statistically significant downward tendency of systolic blood pressure valuses was noted (before: 145.35 &#177; 20.25 mm Hg vs. after: 139.40 &#177; 15.39 mm Hg; p < 0.045 ). A downward tendency of diastolic blood pressure valuses was observed as well, but it did not achieve significance level (before: 86.37 &#177; 10.77 vs. after: 83.73 &#177; 10.19 [mm Hg]; p = 0.170). Blood pressure reduction was noted only in patients with genotype Pro12Ala PPAR&#947; (p < 0.023). A statistically significant downward tendency of blood pressure was not noted in patients with Pro12Pro genotype (p = 0.307). Conclusions 1. Exogenous stimulation of PPAR&#947; receptor is connected with statistically significant downward tendency of systolic blood pressure values. 2. Hypotensive effect of rosiglitazone appears first in all patients with Pro12Ala genotype

Education in insulin therapy and self-monitoring in diabetic patients in family practice setting – apreliminary report

The aim of this paper was to assess the compliance with the basic principles of insulin self-administration and the selfmonitoring of blood glucose levels. Materials and methods: The study was conducted using author’s anonymous questionnaire to be completed by patients receiving insulin therapy. The questionnaires were completed by 73 patients (72% with type 2 diabetes, 18% with type 1 diabetes) who visited their family physician during the period of 3 months in 2013. Results: A total of 22 patients did not comply with the recommended interval between the administration of premeal insulin and a meal, 24 patients never measured their blood glucose levels after a meal, and as many as 57 respondents did not practice periodic self-measurements of night-time blood glucose levels. Most patients (42 respondents) reported the hospital as a place of insulin therapy training, whereas regional outpatient clinics (physicians and nurses) came second. Only 6 respondents reported diabetes clinics as the place of training. Also, 6 respondents stored their currently used insulin in a refrigerator. Conclusions: Patients receiving insulin therapy require a continuous re-education as well as periodic verification of the basic principles for the use of insulin therapy and the self-monitoring of blood glucose levels

An Artist without Wings? Regulation of Emotions through Aesthetic Experiences

Art can help handle difficult experiences. Art therapy sessions (healing through art) have been recognized for years as a well-known and efficient method of treatment. In this paper is considered the problem of regulation of emotions through art, particularly through expressive writing. Important part of the paper is the impact of this way of regulation on task-oriented functioning, especially cognitive functioning.Sztuka może pomagać radzić sobie z trudnymi doświadczeniami. Sesje arteterapii (leczenia poprzez sztukę) są znanym i skutecznym rodzajem terapii. Jednocześnie obserwuje się tendencje do – wydawać by się mogło – nieefektywnego dla dobrostanu (emocji, nastroju) angażowania się w tworzenie bądź kontakt ze sztuką (na przykład słuchanie smutnych piosenek, ekspresywne pisanie o trudnych przeżyciach). Wielu autorów opisywało, jak regulujemy negatywne emocje. Treści te nie wyczerpywały jednak tematu w odniesieniu do sztuki. W niniejszym artykule zaprezentowano proces regulacji emocji przez sztukę, zwłaszcza za pośrednictwem pisania ekspresywnego. Opisano również wpływ takiego sposobu regulacji na funkcjonowanie zadaniowe, szczególnie poznawcze

Association of Novel Advanced Glycation End-Product (AGE10) with Complications of Diabetes as Measured by Enzyme-Linked Immunosorbent Assay

Advanced glycation end-products (AGEs) contribute to vascular complications and organ damage in diabetes. The unique AGE epitope (AGE10) has recently been identified in human serum using synthetic melibiose-derived AGE (MAGE). We aimed at developing ELISA for AGE10 quantification, determining whether AGE10 is present in diabetic patients (n = 82), and evaluating its association with diabetic complications. In a competitive ELISA developed, the reaction of synthetic MAGE with anti-MAGE was inhibited by physiological AGE10 present in serum. In this assay, new murine IgE anti-MAGE monoclonal antibodies, which do not recognize conventional AGEs, a synthetic MAGE used to coat the plate, and LMW-MAGE (low molecular mass MAGE) necessary to plot a standard curve were used. AGE10 was significantly higher in patients with microangiopathy, in whom it depended on treatment, being lower in patients treated with aspirin. AGE10 levels were positively correlated with estimated glomerular filtration rate (eGFR) and negatively with creatinine. As a marker of stage ≥3 chronic kidney disease or microangiopathy, AGE10 displayed moderate overall accuracy (respectively, 69% and 71%) and good sensitivity (82.6% and 83.3%) but poor specificity (58.1% and 57.8%). In conclusion, newly developed immunoassay allows for AGE10 quantification. AGE10 elevation is associated with microangiopathy while its decrease accompanies stage ≥3 chronic kidney disease

RAGE and ADAM17 genes expression in peripheral blood monocytes in patients with type 2 diabetes. Implications of rosiglitazone therapy

Wstęp. Cukrzyca jest chorobą metaboliczną, predysponującą do rozwoju poważnych zaburzeń sercowo-naczyniowych. W warunkach hiperglikemii i insulinooporności kluczową rolę odgrywają obwodowe monocyty, ulegające aktywacji i stymulujące arterosklerozę. Celem pracy była ocena ekspresji genów białek RAGE (receptor końcowych produktów glikacji białek) i ADAM17 (dezintegryna i metaloproteinaza 17) w monocytach krwi obwodowej u chorych na cukrzycę typu 2 podczas terapii rozyglitazonem. Materiał i metody. U 45 pacjentów z cukrzycą typu 2 wyizolowano monocyty z krwi obwodowej i metodą reakcji polimerazy łańcuchowej w czasie rzeczywistym (RT-PCR) oceniono ekspresję genów białek RAGE i ADAM17 przed i po 22-tygodniowym leczeniu rozyglitazonem (ABI Prism 7900HT Sequence Detection System). Ekspresję genów pacjentów kalibrowano względem 22 zdrowych ochotników. Pozostałe badania wykonano rutynowymi metodami laboratoryjnymi. Wyniki. Oceniając ilość genu w stosunku do zdrowej grupy kontrolnej, wykazano ekspresję genu ADAM17 u 78% pacjentów, a genu RAGE u 71% chorych. Po leczeniu rozyglitazonem nie obserwowano istotnej statystycznie zmiany produkcji obu genów (log RQ ADAM17 przed leczeniem 1,34 &#177; 1,11 vs. po leczeniu 1,20 &#177; 0,94; p = 0,464 oraz odpowiednio dla log RQ RAGE 0,986 &#177; 1,02 vs. 1,17 &#177; 0,96; p = 0,675). Po terapii rozyglitazonem uzyskano istotną redukcję stężenia HbA1c (przed leczeniem 7,32 &#177; 1,76 vs. po leczeniu 6,69 &#177; 1,02; p < 0,039). Wnioski. Terapia rozyglitazonem i poprawa wyrównania metabolicznego choroby nie wpływa na ekspresję ADAM17 i RAGE w monocytach krwi obwodowej. Acta Angiol 2011; 17, 1: 98&#8211;108Background. Diabetes is a metabolic disease which predisposes to serious cardiovascular disorders. Peripheral blood monocytes play a major role in the setting of hyperglycaemia and insulin resistance, when they undergo activation and stimulate atherosclerosis. The aim of the study was to assess the expression of RAGE (receptor of advanced glycation end products) and ADAM17 (a disintegrin and metalloproteinase 17) genes in peripheral blood monocytes in patients with type 2 diabetes during rosiglitazone therapy. Material and methods. Monocytes were isolated from peripheral blood samples taken before and after 22 weeks of rosiglitazone therapy, from 45 patients with type 2 diabetes. Expression of RAGE and ADAM17 genes was assessed with RT-PCR (ABI Prism 7900HT Sequence Detection System). Gene expression in the study group was determined in comparison with patterns obtained from 22 healthy volunteers. Others tests were conducted by means of routine lab assays. Results. ADAM17 gene expression was detected in 78% of patients and RAGE gene in 71% in the study group as compared to control group. Rosiglitazone therapy did not result in a significant change in both genes&#8217; expression (log RQ for ADAM17 before treatment 1.34 &#177; 1.11 vs. after treatment 1.20 &#177; 0.94; p = 0.464, and log RQ for RAGE 0.986 &#177; 1.02 vs. 1.17 &#177; 0.96; p = 0.675). Significant HbA1c reduction was observed after rosiglitazone therapy (before treatment 7.32 &#177; 1.76% vs. after treatment 6.69 &#177; 1.02%; p = 0.039). Conclusions. Rosiglitazone therapy and improved glycaemic control in type 2 diabetes does not influence expression of ADAM17 and RAGE genes in peripheral blood monocytes. Acta Angiol 2011; 17, 1: 98&#8211;10