8 Roczne doświadczenia własne w stosowaniu brachyterapii pulsacyjnej (PDR)

Cel pracyPrzedstawiono roczne doświadczenia własne w stosowaniu brachyterapii (BT) pulsacyjnej (PDR) u chorych na nowotwory złośliwe.Materiał i metodyW okresie od 03.1999 do 06.2000 brachyterapię pulsacyjną zastosowano u 112 chorych z następującymi lokalizacjami zmian nowotworowych: drzewo oskrzelowe (21 chorych), przełyk (34 chorych), pierś (20 chorych), narząd rodny (16 chorych), przewód pokarmowy (6 chorych), rejon głowy i szyi (8 chorych), mózg (5 chorych) oraz cewka moczowa (2 chorych). W 36 przypadkach brachyterapia PDR stanowiła element leczenia radykalnego, u 76 chorych była stosowana jako leczenie paliatywne. U 5 chorych PDR stosowano w obszarze uprzednio napromienianym śródjamowo i/lub wiązką zewnętrzną. Stosowano aparat PDR firmy Nucletron, zawierający żródło Ir192 o aktywności nominalnej 1 Ci. Podczas leczenia stosowano dawki od 6 Gy do 70 Gy, podawane w pulsach powtarzanych co 1 godzinę, jednorazowo lub podczas kolejnych, cotygodniowych aplikacji. Moc dawki wynosia 0.5–1 Gy/ puls/godzinę w przypadkach leczonych radykalnie i napromienianych powtórnie, oraz 1–4 Gy/puls/godzinę lub 6 Gy w jednej aplikacji, u chorych leczonych paliatywnie. Stosowano indywidualne plany leczenia opracowane za pomocą komputerowego systemu planowania leczenia (PLATO). W przypadkach chorych na raka oskrzela i przełyku, leczonych paliatywnie, wykorzystywano własne standardy rozkładu dawki.WynikiTolerancja leczenia BT PDR była bardzo dobra, również u chorych leczonych przez okres kilku dni. U 1 chorego na raka przefyku nie zastosowano kolejnej aplikacji z uwagi na wystąpienie objawów sugerujących popromienne zapalenie przełyku. U większości chorych z objawami choroby nowotworowej leczonych paliatywnie uzyskano poprawę subiektywną.Nie stwierdzono nawrotu nowotworu u chorych napromienianych radykalnie, jakkolwiek względnie krótki okres obserwacji większości chorych nie pozwala na wyciągnięcie ostatecznych wniosków.WnioskiBT PDR pozwala na zastosowanie leczenia śródjamowego i sródtkankowego niemal we wszystkich lokalizacjach zmian nowotwotowych Poprzez zastosowanie różnych metod optymalizacji dawki oraz względnie szerokiego zakresu mocy dawki w pulsie, metoda ta pozwala na optymalny dobór sposobu leczenia u poszczegó1nych chorych

Structural and optical quality of GaN grown on Sc2O3/Y2O3/Si(111)

Thick (∼900 nm) GaN layers were grown by molecular beam epitaxy on cost-effective Sc2O3/Y2O3/Si(111) substrates and characterized by x-ray diffraction and photoluminescence. Samples grown in Ga-rich condition show superior structural and optical quality with reduced density of cubic GaN inclusions within the hexagonal matrix and a relatively strong photoluminescence emission at 3.45 eV at 10 K. Cubic inclusions are formed in the initial growth stage and their concentration is reduced with increasing film thickness and after rapid thermal annealing

12 Brachyterapia pulsacyjna PDR w leczeniu paliatywnym chorych na raka przełyku i raka oskrzela

WstępBrachyterapia pozwala na podanie w krótkim czasie wysokiej dawki na okolicę guza nowotworowego z jednoczesną ochroną zdrowych tkanek otaczających. W paliatywnym leczeniu chorych na nieoperacyjnego raka przełyku metoda ta może być użyteczna w leczeniu dysfagii. U chorych na raka oskrzela jest stosowana w przypadku krwioplucia i duszności spowodowanej obturacją dużych dróg oddechowych.Materiał i metodyW okresie od 16.03.1999 do 31.07.2000 paliatywną brachyterapię pulsacyjną (PDR) zastosowano u 31 chorych na raka przełyku i 20 chorych na raka oskrzela. W grupie chorych na raka przełyku wiek chorych wahał się w granicach od 47 do 88 lat, średnio 69 lat. Chorzy otrzymali dawkę od 10 do 30 Gy w 1–3 aplikacjach Iiczoną w odległości 1 cm od osi aplikatora. Stosowano 1 Gy/puls, pulsy powtarzane co 1 godzinę. U 3 chorych zastosowano ponowne leczenie PDR po upływie 6–11 miesięcy. W grupie chorych na raka oskrzela wiek chorych wahał się od 50 do 72 lat, średnio 62 lata. Chorzy otrzymali dawkę od 6 do 18 Gy w 1–3 aplikacjach liczoną w odległości 1 cm od osi aplikatora. Czas trwania aplikacji wynosił od 15 do 75 minut. W obu grupach chorych kolejne aplikacje powtarzano w odstępach tygodniowych. Stosowano aparat Microselectron PDR firmy Nucletron, zawierający żródiło Ir 192 o aktywności wyjściowej 1–1,5 Ci.WynikiTolerancja leczenia była bardzo dobra. Szczególnie dobry efekt paliatywny uzyskano pod wpływem brachyterapii skojarzonej z leczeniem wiązką zewnętrzną. Średni okres obserwacji chorych po leczeniu wynosił 8 miesięcy. W grupie chorych na raka przełyku ustąpienie lub zmniejszenie dysfagii, utrzymujące się przez kilka miesięcy, uzyskano u 19 chorych (61,3%), natomiast u chorych na raka oskrzela poprawę subiektywną obserwowano u połowy chorych.WnioskiPaliatywna brachyterapia PDR jest dobrze tolerowana i stanowi skuteczną metodę leczenia paliatywnego chorych na zaawansowane nowotwory przełyku i oskrzela

Debating the urban dimension of territorial cohesion

The Territorial Cohesion goal was only included in the EU Treaty by 2009, with a view to promote a more balanced and harmonious European territory. One year earlier (2008), the European Commission (EC) published the ‘Green Paper on Territorial Cohesion—Turning territorial diversity into strength’. Neither one, nor the other, clearly defines the meaning of the Territorial Cohesion concept. The later, however, proposes three main policy responses towards more balanced and harmonious development: (i) Concentration: overcoming differences in density; (ii) Connecting territories: overcoming distance; and (iii) Cooperation: overcoming division. Although not explicitly, this document identifies several ‘urban questions’ to be dealt when promoting territorial cohesive policies: avoiding diseconomies of very large agglomerations and urban sprawl processes, combating urban decay and social exclusion, avoiding excessive concentrations of growth, promoting access to integrated transport systems and creating metropolitan bodies. In this light, this chapter proposes to debate the importance of the urban dimension to achieve the goal of territorial cohesion at several territorial levels.info:eu-repo/semantics/acceptedVersio

Dental methacrylates may exert genotoxic effects via the oxidative induction of DNA double strand breaks and the inhibition of their repair

Methacrylate monomers used in dentistry have been shown to induce DNA double strand breaks (DSBs), one of the most serious DNA damage. In the present work we show that a model dental adhesive consisting of 45% 2-hydroxyethyl methacrylate (HEMA) and 55% bisphenol A-diglycidyl dimethacrylate (Bis-GMA) at concentrations up to 0.25 mM Bis-GMA induced oxidative DNA in cultured primary human gingival fibroblasts (HGFs) as evaluated by the comet assay and probed with human 8-hydroxyguanine DNA-glycosylase 1. HEMA/Bis-GMA induced DSBs in HGFs as assessed by the neutral comet assay and phosphorylation of the H2AX histone and sodium ascorbate or melatonin (5-methoxy-N-acetyltryptamine) both at 50 μM reduced the DSBs, they also inhibited apoptosis induced by HEMA/Bis-GMA. The adhesive slowed the kinetics of the repair of DNA damage induced by hydrogen peroxide in HGFs, while sodium ascorbate or melatonin improved the efficacy of H2O2-induced damage in the presence of the methacrylates. The adhesive induced a rise in the G2/M cell population, accompanied by a reduction in the S cell population and an increase in G0/G1 cell population. Sodium ascorbate or melatonin elevated the S population and reduced the G2/M population. In conclusion, HEMA/Bis-GMA induce DSBs through, at least in part, oxidative mechanisms, and these compounds may interfere with DSBs repair. Vitamin C or melatonin may reduce the detrimental effects induced by methacrylates applied in dentistry

Effect of sitagliptin on cardiovascular outcomes in type 2 diabetes

BACKGROUND: Data are lacking on the long-term effect on cardiovascular events of adding sitagliptin, a dipeptidyl peptidase 4 inhibitor, to usual care in patients with type 2 diabetes and cardiovascular disease. METHODS: In this randomized, double-blind study, we assigned 14,671 patients to add either sitagliptin or placebo to their existing therapy. Open-label use of antihyperglycemic therapy was encouraged as required, aimed at reaching individually appropriate glycemic targets in all patients. To determine whether sitagliptin was noninferior to placebo, we used a relative risk of 1.3 as the marginal upper boundary. The primary cardiovascular outcome was a composite of cardiovascular death, nonfatal myocardial infarction, nonfatal stroke, or hospitalization for unstable angina. RESULTS: During a median follow-up of 3.0 years, there was a small difference in glycated hemoglobin levels (least-squares mean difference for sitagliptin vs. placebo, -0.29 percentage points; 95% confidence interval [CI], -0.32 to -0.27). Overall, the primary outcome occurred in 839 patients in the sitagliptin group (11.4%; 4.06 per 100 person-years) and 851 patients in the placebo group (11.6%; 4.17 per 100 person-years). Sitagliptin was noninferior to placebo for the primary composite cardiovascular outcome (hazard ratio, 0.98; 95% CI, 0.88 to 1.09; P<0.001). Rates of hospitalization for heart failure did not differ between the two groups (hazard ratio, 1.00; 95% CI, 0.83 to 1.20; P = 0.98). There were no significant between-group differences in rates of acute pancreatitis (P = 0.07) or pancreatic cancer (P = 0.32). CONCLUSIONS: Among patients with type 2 diabetes and established cardiovascular disease, adding sitagliptin to usual care did not appear to increase the risk of major adverse cardiovascular events, hospitalization for heart failure, or other adverse events

Cardiopoietic cell therapy for advanced ischemic heart failure: results at 39 weeks of the prospective, randomized, double blind, sham-controlled CHART-1 clinical trial

Cardiopoietic cells, produced through cardiogenic conditioning of patients' mesenchymal stem cells, have shown preliminary efficacy. The Congestive Heart Failure Cardiopoietic Regenerative Therapy (CHART-1) trial aimed to validate cardiopoiesis-based biotherapy in a larger heart failure cohort

WehoPipe polyethylene pipes in marine outfall in Sopot

Wyprowadzenie wód potoków sopockich w głąb Zatoki Gdańskiej to inwestycja dofinansowana ze środków unijnych, której celem jest poprawa czystości wód kąpielisk i ochrona domów w dolnej części Sopotu przed zalaniem. Podobnie jak przy innych projektach proekologicznych, ogromne znaczenie miała przede wszystkim wysoka jakość i trwałość zastosowanych materiałów oraz szybki postęp prac. Zastosowanie rur polietylenowych WehoPipe pozwoliło na spełnienie tych warunków

The role of the hydrogeological research on cliff coast in diagnosis and foracasting of the geological hazards

In the course of the research there have been a complex analysis of hydrogeological conditions of a costal aquifer system onshore and, as far as possible, offshore. On the cliff coast of Jastrzębia Góra there has been listed the occurance of groundwater: springs and seepages, in the wall of the cliff and surroundings. A mathematical model of the water flow and mass transport enabled the final verification of the assumed water circulation system and the estimation of the groundwater volume, drained through the sea bottom sediments in the multi layered system.The intensity of erosion processes on the cliff coast depends on several factors. The most essential is the geological structure, hydrogeological conditions, especially the occurence of suspended groundwater in unsaturated zone

Gigantyczne rury dla francuskiej elektrowni CombiGolfe

Elektrownie z obiegiem kombinowanym są preferowane przez niezależnych producentów energii, wkraczających na uwolniony od niedawna francuski rynek energetyczny. Tego typu elektrownie pokrywają tzw. zapotrzebowania szczytowe na energię Kluczowym elementem ich konstrukcji jest system chłodzenia