Paleobathymetry of a pliocene voutes coast (Heraklion, Crete)

The fish otolith assemblages identified in the Zanclean sediments of Voutes section (Heraklion, Crete) are analyzed in order to estimate the depth of deposition. The assemblages indicate that Voutes area was in fact a coast inhabited by a neritic fish fauna with significant mesopelagic component, mostly Myctophids. The benthic and benthopelagic group exhibits great diversity. In the late Zanclean, the study area corresponds to a deep neritic environment, which gradually uplifts. At the end of the Zanclean, Voutes area becomes a very shallow coast, as shown by the increased contribution to the assemblage by members of the Gobiid family, as well as the notable presence of Bothidae. Thereafter, the area deepens again, as the shallow benthic-benthopelagic component significantly decreases. This is consistent with the appearance of Pteropods and reaches a peak during the deposition of diatomites at maximum depth. At the upper part of the section, the sea bottom depth decreases again to allow for the deposition of marls with various molluscs remains, where Gadids and Gobiids again reappear. Finally, the upper diatomitic horizon is characterized by a rather poor fish fauna. These observations allow reconstructing the evolution of Voutes coastal area during the latest Zanclean until the Piacenzian. Στην παρούσα εργασία παρουσιάζεται η παλαιοβαθυμετρική ανάλυση των συναθροίσεων ωτολίθων Ιχθύων, που προσδιορίστηκαν στα ιζήματα ηλικίας Ζαγκλίου στην τομή Βούτες (Ηράκλειο, Κρήτη). Η περιοχή Βούτες αποτελούσε μία ακτή με νηριτική Ιχθυοπανίδα, με υψηλή συμμετοχή μεσοπελαγικών ειδών, κυρίων Myctophidae. Τα βενθικά και βενθοπελαγικά ψάρια εμφανίζουν επίσης μεγάλη ποικιλότητα. Κατά το ανώτερο Ζάγκλιο, η περιοχή μελέτης αντιστοιχούσε σε βαθύ νηριτικό περιβάλλον. Σταδιακά η περιοχή ανυψώθηκε σε πολύ μικρά βάθη, όπως φαίνεται από την αυξημένη συμμετοχή στην πανίδα των Gobidae, αλλά και την παρουσία Bothidae. Στη συνέχεια, η περιοχή βάθυνε ξανά, καθώς παρατηρείται σημαντική μείωση της συμμετοχής των ρηχών βενθικών-βενθοπελαγικών ειδών. Το συμπέρασμα αυτό ενισχύεται από την παρουσία στο επίπεδο αυτό των Πτεροπόδων, αλλά και την απόθεση διατομιτών. Σε ανώτερο τμήμα της τομής, το βάθος της θάλασσας μειώνεται και πάλι, πριν τον ανώτερο διατομιτικό ορίζοντα, ο οποίος ωστόσο εμφανίζει ιδιαίτερα φτωχή συνάθροιση ωτολίθων

Longitudinal and transverse fermion-boson vertex in QED at finite temperature in the HTL approximation

We evaluate the fermion-photon vertex in QED at the one loop level in Hard Thermal Loop approximation and write it in covariant form. The complete vertex can be expanded in terms of 32 basis vectors. As is well known, the fermion-photon vertex and the fermion propagator are related through a Ward-Takahashi Identity (WTI). This relation splits the vertex into two parts: longitudinal (Gamma_L) and transverse (Gamma_T). Gamma_L is fixed by the WTI. The description of the longitudinal part consumes 8 of the basis vectors. The remaining piece Gamma_T is then written in terms of 24 spin amplitudes. Extending the work of Ball and Chiu and Kizilersu et. al., we propose a set of basis vectors T^mu_i(P_1,P_2) at finite temperature such that each of these is transverse to the photon four-momentum and also satisfies T^mu_i(P,P)=0, in accordance with the Ward Identity, with their corresponding coefficients being free of kinematic singularities. This basis reduces to the form proposed by Kizilersu et. al. at zero temperature. We also evaluate explicitly the coefficient of each of these vectors at the above-mentioned level of approximation.Comment: 13 pages, uses RevTe

Quantative calcareous nannofossil biostratigraphy of Bay Akrotiri section (Cefallinia island, W. Greece). Tracing the gephyrocapsid size-trend in an early Pleistocene terrigenous sequence

Bay Akrotiri section represents a thick terrigenous sequence laying along the southern part of Paliki peninsula (southwest Cefallinia). The data of the calcareous nannofossil quantitative analysis indicate that the studied sediments are ranging in terms of age between 1.95 Ma and 1.238 Ma approximately. The provided distribution patterns clearly depict an apparent evolutionary lineage close to the Plio/Pleistocene boundary, from small Gephyrocapsa placoliths to larger forms of gephyrocapsids

Remarks on the Messinian evaporites of Zakynthos Island (Ionian Sea, Eastern Mediterranean)

Detailed mapping of the Neogene deposits on Zakynthos Island shows that the Messinian primary evaporite basins, formed over Ionian basement, are delimited by the westernmost outcrop of the Triassic evaporitic diapirs, located west of the Kalamaki-Argasi Messinian gypsum unit. The post-Miocene external Ionian thrust is emplaced west of the Triassic diapirs. Planktonic foraminifera biostratigraphy indicates that primary evaporite accumulation took place probably during the first stage of the Messinian salinity crisis (5.96-5.60 Ma), in shallower parts of a foreland basin, formed over the Pre-Apulian and the Ionian zone basement. Establishment of these depositional environments, before the Ionian thrust emplacement, was probably due to the particularities of the foreland basin, which extended from the external Ionian to the internal Pre-Apulian zone. Field observations, borehole data and an onshore seismic profile show that the Neogene sediments over the Pre-Apulian basement correspond to the foredeep through forebulge domain of the foreland basin, as it is documented from their spatial thickness distribution. In contrast, the Neogene sediments over the Ionian basement correspond to the wedge top of the foreland basin, which was less subsiding, as it is deduced by their reduced thickness. This lower subsidence rate was the result of the concurrent diapiric movements of the Ionian Triassic evaporites. In Agios Sostis area, located over Pre-Apulian basement, the Neogene sequence is intercalated by decametre-thick resedimented blocks consisting of shallow water selenite. To the southeast, this mass-wasting Messinian gypsum passes to mainly gypsum turbidite. In Kalamaki-Argasi area, located over Ionian basement, the shallow water environment led to the deposition of the observed primary gypsum. Erosion of the primary gypsum of both forebulge and wedge top supplied the foreland basin’s depocenter with gypsum turbidites. Η λεπτομερής χαρτογράφηση των Νεογενών αποθέσεων της Ζακύνθου δείχνει ότι οι λεκάνες πρωτογενούς Μεσσήνιας εβαποριτικής απόθεσης, που σχηματίστηκαν πάνω σε Ιόνιο υπόβαθρο, οριοθετούνται από τη δυτικότερη εμφάνιση των Τριαδικών εβαποριτικών διάπειρων (δυτικά της Μεσσήνιας ενότητας γύψου Καλαμάκι-Αργάσι). Η μετα-Μειοκαινική εξωτερική Ιόνια επώθηση τοποθετείται δυτικά αυτών των Τριαδικών διάπειρων. Βιοστρωματογραφική ανάλυση των συναθροίσεων πλαγκτονικών τρηματοφόρων στα Νεογενή ιζήματα δείχνει ότι η συσσώρευση πρωτογενούς εβαπορίτη έλαβε χώρα πιθανά κατά το πρώτο στάδιο της κρίσης αλμυρότητας του Μεσσηνίου (5.96-5.60 Εκατ.χρ.), στα αβαθέστερα τμήματα της λεκάνης προχώρας, η οποία σχηματίστηκε πάνω στο Προ-Απούλιο και Ιόνιο αλπικό υπόβαθρο. Ο σχηματισμός των περιβαλλόντων ιζηματογένεσης, πριν από την Ιόνια επώθηση, πιθανά οφείλεται στις ιδιαιτερότητες της λεκάνης προχώρας, η οποία εκείνο το διάστημα εκτείνονταν από την εξωτερική Ιόνια ως την εσωτερική Προ-Απούλια ζώνη. Νέα δεδομένα υπαίθρου, σε συνδυασμό με τη βιοστρωματογραφία, τα στοιχεία γεωτρήσεων και μία διαθέσιμη σεισμική τομή δείχνουν ότι τα Νεογενή ιζήματα πάνω στο Προ-Απούλιο υπόβαθρο αντιστοιχούν στον τμήμα της λεκάνης προχώρας, από το προβύθισμα (foredeep) ως την πρόσθια ανύψωση (forebulge), όπως αυτό διαπιστώνεται από την χωρική κατανομή του πάχους τους. Αντίθετα, τα Νεογενή ιζήματα πάνω στο Ιόνιο υπόβαθρο αντιστοιχούν στο τμήμα της λεκάνης προχώρας που βρίσκεται πάνω στο μετωπικό πρίσμα της ορογένεσης (wedge top), το οποίο βυθίζονταν λιγότερο όπως συνάγεται από το ελαττωμένο πάχος των ιζημάτων. Ο μικρότερος ρυθμός βύθισης οφείλεται στις διαπειρικές κινήσεις των Τριαδικών εβαποριτών. Στη Νεογενή ακολουθία, που βρίσκεται πάνω σε Προ-Απούλιο υπόβαθρο (περιοχή Άγιος Σώστης), παρεμβάλλονται επανιζηματοποιημένα μπλοκ δεκαμετρικού πάχους αποτελούμενα από σεληνίτη μικρού βάθους απόθεσης. Προς νότο, αυτή η βαρυτικά μεταφερόμενη μάζα της Μεσσήνιας γύψου μεταπίπτει κυρίως σε τουρβιδιτική γύψο. Στην περιοχή Καλαμάκι-Αργάσι που βρίσκεται πάνω σε Ιόνιο υπόβαθρο, το αβαθές περιβάλλον οδήγησε στην απόθεση της παρατηρούμενης πρωτογενούς γύψου. Η διάβρωση της πρωτογενούς γύψου τόσο της πρόσθιας ανύψωσης όσο και του μετωπικού πρίσματος επώθησης τροφοδότησαν το προβύθισμα της λεκάνης προχώρας με τουρβιδίτες γύψου

QED radiative corrections to the decay pi^0 to e^+e^-

We reconsider QED radiative corrections (RC) to the $\pi^{0}\to e^{+}e^{-}$ decay width. One kind of RC investigated earlier has a renormalization group origin and can be associated with the final state interaction of electron and positron. It determines the distribution of lepton pair invariant masses in the whole kinematic region. The other type of RC has a double-logarithmic character and is related to almost on-mass-shell behavior of the lepton form factors. The total effect of RC for the $\pi^{0}\to e^{+}e^{-}$ decay is estimated to be 3.2% and for the decay $\eta \to e^{+}e^{-}$ is 4.3%.Comment: 12 pages, 3 figure

CALCAREOUS NANNOFOSSIL BIOSTRATIGRAPHY OF LANGHIAN DEPOSITS IN LEFKAS (IONIAN ISLANDS)

Spanochorion composite section (NE Lefkas) and Aghios Vassilios section (W Lefkas) have been studied semiquantitatively for their calcareous nannofossil content. The calcareous nannofossil biostratigraphy, performed at the Paxos unit atypical flysch sediments of Aghios Vassilios section, permits their biostratigraphic correlation with the uppermost part of NN4 biozone and the lower part of NN5 biozones (Martini, 1971) or MNN4b and MNN5a (Fornaciari and Rio, 1996), which chronostratigraphically point to Early Langhian age and range between 15.974 and 14.53 Ma. Τhe most interesting biostratigraphic result is the detection of the Sphenolithus heteromorphus Paracme End at the base of Aghios Vassilios section, a biohorizon that marks the basal Langhian deposits in the Mediterranean region. The mollasic sediments of Spanochorion section are more or less of the same age, ranging between 15.5 and 14.53 Ma. The biostratigraphic results of the present study reinforce the hypothesis that the molassic sediments of NE Lefkas Island behind the Ionian thrust were isochronously deposited with Paxos atypical flysch sequences deposited in front of Ionian thrust, at least until Early Langhian times

Family Unification in Five and Six Dimensions

In family unification models, all three families of quarks and leptons are grouped together into an irreducible representation of a simple gauge group, thus unifying the Standard Model gauge symmetries and a gauged family symmetry. Large orthogonal groups, and the exceptional groups $E_7$ and $E_8$ have been much studied for family unification. The main theoretical difficulty of family unification is the existence of mirror families at the weak scale. It is shown here that family unification without mirror families can be realized in simple five-dimensional and six-dimensional orbifold models similar to those recently proposed for SU(5) and SO(10) grand unification. It is noted that a family unification group that survived to near the weak scale and whose coupling extrapolated to high scales unified with those of the Standard model would be evidence accessible in principle at low energy of the existence of small (Planckian or GUT-scale) extra dimensions.Comment: 13 pages, 2 figures, minor corrections, references adde