The potential of training specialist oncology nurses in real-life reporting of adverse drug reactions

Specialist oncology nurses (SONs) have the potential to play a major role in monitoring and reporting adverse drug reactions (ADRs); and reduce the level of underreporting by current healthcare professionals. The aim of this study was to investigate the long term clinical and educational effects of real-life pharmacovigilance education intervention for SONs on ADR reporting. This prospective cohort study, with a 2-year follow-up, was carried out in the three postgraduate schools in the Netherlands. In one of the schools, the prescribing qualification course was expanded to include a lecture on pharmacovigilance, an ADR reporting assignment, and group discussion of self-reported ADRs (intervention). The clinical value of the intervention was assessed by analyzing the quantity and quality of ADR-reports sent to the Netherlands Pharmacovigilance Center Lareb, up to 2 years after the course and by evaluating the competences regarding pharmacovigilance of SONs annually. Eighty-eight SONs (78% of all SONs with a prescribing qualification in the Netherlands) were included. During the study, 82 ADRs were reported by the intervention group and 0 by the control group. This made the intervention group 105 times more likely to report an ADR after the course than an average nurse in the Netherlands. This is the first study to show a significant and relevant increase in the number of well-documented ADR reports after a single educational intervention. The real-life pharmacovigilance educational intervention also resulted in a long-term increase in pharmacovigilance competence. We recommend implementing real-life, context- and problem-based pharmacovigilance learning assignments in all healthcare curricula

Which side effects should I inform patients about?

The law requires that healthcare professionals adequately inform patients about possible side effects when they prescribe new pharmacological treatments. There are several reasons (lack of time, fear of nocebo effect, patient and prescriber preferences) why informing patients in detail could be undesirable or even harmful. Prescribers should focus on two types of side effects: (a) common side effects with significant impact on the quality of life and (b) side effects that should be recognised in time to prevent further harm. During treatment, patients should be monitored regularly for efficacy and side effects in order to weigh benefits and risks and to stop or switch therapy when necessary.</p

Uber die Genese des Guerinischen Sinus sowie dessen Bedeutung fur die Therapie der Gonorrhoe der mannlichen Harnrohre.

&lt;P&gt;1. Die Frequenz des Guerinischen Sinus betragt nach meinen Untersuchungen 80.08%, d. h. unter 125 Fallen ist derselbe 101 mal nachgewiesen, fehlt 24 mal (19.2%). Schon aus dem prozentualen Verhaltnis la&#946;t sich schlie&#946;en, da&#946; derselbe als physiologisches Produkt anzusehen ist. 2. Der kleine Vordersinus, der dicht vor dem Guerinischen Sinus anliegt, beginnt meist in dem Stadium etwa vom 8. Embryonalmonate an aufzutreten und mit der kraftigen Entwicklung des Guerinischen Sinus wachst er gleichfalls stark. 3. Die Epithelzellen, die sich uber die Wand des Guerinischen Sinus bei Embryonen heruberziehen, bestehen hauptsachlich aus geschichteten Plattenepithelzellen, dazwischen jedoch findet man auch einige aus geschichteten Zylinderepithelzellen bestehende Ge-webe, die gewohnlich um die Morgagnische Sinus herum auffindbar sind. Sehr selten ist bei Erwachsenen die ganze Wand von geschich-teten Zylinderepithelzellen oder Ubergangszellen bekleidet. 4. Im 3. Embryonalmonate la&#946;t sich schon an der hinteren Partie der Pars glandis der Geschlechtsrinne kompakte Epithelial-knospe des Guerinischen Sinus und des Morgagnischen Sinus fest-stellen. 5. Was die Valvula Gurini anbetrifft, so ist sie als nichts anderes anzusehen als die sich verdunnende Partie der Einmun-dungsstelle des Guerinischen Sinus. 6. Gonorrhoe der mannlichen Harnrohre ist in zwei Gruppen zu scheiden, namlich Schleimhautgonorrhoe und Seitenrohrengonor-rhoe. Die erstere tritt sofort nach der Infektion als akute Form auf, die letztere hingegen beim subakuten oder chronischen Stadium. 7. Als Therapie verwende ich im allgemeinen ziemlich milde antiphlogistische Mittel bei akutem Stadium, und blutige Behandlung unter der Urethroskopie bei chronischer Seitenrohrengonorrhoe. Zum Schlu&#946; mochte ich Herrn Prof. Dr. J. Shikinami meinen herzlichsten und ergebensten Dank aussprechen.&lt;/P&gt;</p

Plan van aanpak voor houtmobilisatie bij particuliere boseigenaren

In Nederland bestaat 11% van het oppervlak uit bossen. Deze bossen vervullen belangrijke functies, zoals recreatie, bron van biodiversiteit en leverancier van grondstoffen voor bioenergie en de bioeconomie. Daarnaast passen bossen in de cultuur en tradities van Nederland. De houtoogst in Nederland is laag – ongeveer de helft van de jaarlijkse bijgroei – en redelijk constant. Diverse (overheids)acties in de afgelopen 20 jaar hebben hier geen verandering in gebracht. Het is belangrijk om de houtoogst te verhogen vanwege de positieve effecten op de staat van het Nederlandse bos en vanwege de toekomstige grotere vraag naar hout. Uit een recente enquête onder particuliere boseigenaren in Twente is gebleken dat de helft van deze eigenaren – goed voor 2/5 van het bos in Twente – niet oogst. Daarnaast is ook gebleken dat een belangrijk deel van deze eigenaren bereid is te oogsten als de omstandigheden zouden verbeteren. In dit Plan van Aanpak zijn een aantal acties opgesteld met als doel de houtmobilisatie onder particuliere eigenaren te verhogen

Medical students as adverse drug event managers, learning about side effects while improving their reporting in clinical practice

Managing adverse drug reactions (ADRs) is a challenge, especially because most healthcare professionals are insufficiently trained for this task. Since context-based clinical pharmacovigilance training has proven effective, we assessed the feasibility and effect of a creating a team of Junior-Adverse Drug Event Managers (J-ADEMs). The J-ADEM team consisted of medical students (1st–6th year) tasked with managing and reporting ADRs in hospitalized patients. Feasibility was evaluated using questionnaires. Student competence in reporting ADRs was evaluated using a case-control design and questionnaires before and after J-ADEM program participation. From Augustus 2018 to Augustus 2019, 41 students participated in a J-ADEM team and screened 136 patients and submitted 65 ADRs reports to the Netherlands Pharmacovigilance Center Lareb. Almost all patients (n = 61) found it important that “their” ADR was reported, and all (n = 62) patients felt they were taken seriously by the J-ADEM team. Although attending physicians agreed that the ADRs should have been reported, they did not do so themselves mainly because of a “lack of knowledge and attitudes” (50%) and “excuses made by healthcare professionals” (49%). J-ADEM team students were significantly more competent than control students in managing ADRs and correctly applying all steps for diagnosing ADRs (control group 38.5% vs. intervention group 83.3%, p < 0.001). The J-ADEM team is a feasible approach for detecting and managing ADRs in hospital. Patients were satisfied with the care provided, physicians were supported in their ADR reporting obligations, and students acquired relevant basic and clinical pharmacovigilance skills and knowledge, making it a win-win-win intervention

Visie van professionals: Hoe actueel zijn preventieve oudercursussen?

Preventieve oudercursussen hebben door de jaren heen hun waarde bewezen, maar het voortbestaan van deze oudercursussen lijkt op dit moment in het geding. De oudercursussen Opvoeden & Zo, Beter omgaan met pubers en Peuter in Zicht!, die lange tijd in de praktijk bestaan zijn onderzocht vanuit drie vragen: in welke mate is er volgens professionals bij ouders behoefte aan de oudercursussen Peuter in Zicht!, Opvoeden & Zo en Beter omgaan met pubers; Welke behoeften aan actualisering van ouders en professionals zijn er?; En wat zijn de wensen van ouders en professionals met betrekking tot inhoud, structuur en programmamateriaal van de oudercursussen? Voor dit onderzoek zijn meer dan 577 professionals in de zomer van 2015 aangeschreven die werkzaam zijn in de preventieve opvoedingsondersteuning in heel Nederland. In totaal zijn de enquêtes 154 keer ingevuld, verdeeld over de cursus Peuter in Zicht! (n = 43), Opvoeden & Zo (n = 73) en Beter omgaan met pubers (n = 38). Voor dit onderzoek is gebruik gemaakt van een tweetal instrumenten, namelijk digitale enquêtes voor de oudercursussen Peuter in Zicht, Opvoeden & Zo en Beter omgaan met pubers en een semigestructureerde interviewleidraad voor een tiental telefonische interviews. De bevindingen van dit onderzoek laten zien dat de onderzochte oudercursussen goed passen bij de behoeften van ouders. De afwisseling tussen praktische oefening, het opfrissen van kennis en ruimte voor onderlinge uitwisseling oogsten waardering. Hoewel ouders tevreden zijn, is er behoefte aan modernisering van de cursussen. Voornamelijk het filmmateriaal moet worden geactualiseerd en voorbeelden die in de cursussen worden aangereikt, moeten beter aansluiten op thema’s waar ouders van nu mee worstelen. De belangrijkste aanbevelingen zijn de vernieuwing van het filmmateriaal; toevoeging van actuele onderwerpen; digitalisering van het draaiboek en de bijeenkomsten; een ondersteunende website maken; actiever wervingsbeleid voor (met name) migrantenouders; nader onderzoeken of en hoe de cursussen aangepast kunnen worden aan verschillende doelgroepen. Specifiek voor Opvoeden & Zo geldt dat meer aandacht voor positief opvoeden gewenst is en voor Peuter in Zicht! geldt dat de verdiepende thema’s van de cursus kunnen worden samengevoegd met de reguliere cursu