Strength and Weaknesses of NPV Analysis and its Application to Aircraft Value Modeling

The purpose of this study is to analyze the Net Present Value (NPV) technique as a mean to forecast aircraft values and the analysis of aircraft value forecasting accuracy. The main part of the examination is the evaluation of the actual quality of aircraft appraisals. The appraisal evaluation is based on historical forecast accuracy determinations and on a comparison of 1998 aircraft value forecasts. The discussion of a survey conducted by the author in 1998, will reveal the disunity among the appraisers. The survey data was provided generously by the appraisers most recognized in the industry. A sensitivity analysis exhibits how strongly the NPV technique, which is widely used in order to determine aircraft values, is influenced by certain input variables. Furthermore, in this paper the importance of aircraft value forecasting and factors determining aircraft values will be discussed. Different forecasting techniques, currently used in the appraisal industry, will be explained and aircraft value forecasting results of Credit Lyonnais/PK Airfinance (CL/PK) and Avitas will be analyzed in regard to their accuracy. The main findings were that forecast accuracy is poor for most aircraft, a high disunity among appraisers regarding current market values and finally that NPV results can differ significantly if assumptions in a model are changed slightly. In addition, possible suggestions on how to improve current models will be explained in the conclusion

De incompatibiliteit van het modernisme en het Antropoceen

De mens heeft het klimaat zodanig beïnvloed dat de effecten hiervan nog miljoenen jaren zullen voortduren. Daarom zijn we volgens geologen in een nieuw tijdperk beland: het Antropoceen. Wat betekent dit voor de mens? Volgens het ecomodernisme, een stroming uit het Antropoceen-debat, hebben we niets te vrezen. Niet omdat de ecomodernisten klimaatopwarming ontkennen, wel omdat zij blind blijven geloven in technologie als oplossing. De ecomodernisten menen klimaatproblematiek te kunnen beperken en controleren door middel van ‘technofixen’. Uit dit geloof in technologische vooruitgang om de natuur te beheersen blijkt dat het ecomodernisme een voortzetting is van het modernisme. Echter, kenmerken van het modernisme – het subject/object dualisme, de cultuur/natuur dichotomie en het vooruitgangsdenken – zijn ontstaan in het stabiele Holoceen. Ik zal beargumenteren dat de ‘aard’ van de aarde in het Antropoceen zodanig veranderd is dat het niet compatibel is met het modernisme. Hieruit volgt dat het ecomodernisme problematisch is, het is namelijk gebaseerd op een wereldbeeld dat niet meer overeenkomt met hoe de aarde, de natuur, de mens en onderlinge verhoudingen hiertussen, daadwerkelijk zijn. Daarom moeten we reflecteren over hoe onze houding ten opzichte van de aarde wél moet zijn. Het Antropoceen vraagt namelijk om een nieuwe, niet-moderne benadering