Primary aldosteronism - why is the diagnosis difficult?

Pierwotny hiperaldosteronizm (PA) jest zespołem patogenetycznie niejednorodnym. Może on być spowodowany pojedynczym lub mnogim gruczolakiem bądź rakiem warstwy kłębkowatej nadnerczy, przerostem tej warstwy w obu nadnerczach lub tylko w jednym, defektem genetycznym steroidogenezy (hiperaldosteronizm rodzinny typu I i II) lub nadmiernym wytwarzaniem aldosteronu przez pozanadnerczowo położoną tkankę nowotworową. Klasyczne objawy hiperaldosteronizmu pierwotnego (nadciśnienie tętnicze, hipokaliemia uwarunkowana nerkową utratą potasu, alkaloza nieoddechowa, kliniczne objawy niedoboru potasu w ustroju) stwierdza się u zaledwie 20-40% chorych, w tym najczęściej z gruczolakiem warstwy kłębkowatej nadnerczy. U tych chorych udaje się też prawie zawsze wykazać pełną autonomię sekrecji aldosteronu, czego nie stwierdza się zawsze w innych postaciach morfologicznych pierwotnego aldosteronizmu. Wprowadzenie do rutynowej diagnostyki oznaczania aktywności reninowej osocza lub stężenia reniny w osoczu krwi oraz tak zwanego współczynnika aldosteronowo-reninowego w istotny sposób zwiększyło częstość rozpoznawania pierwotnego aldosteronizmu wśród chorych z nadciśnieniem tętniczym niewykazujących hipokaliemii. Różnicowanie PA z monogenowymi postaciami niskoreninowego nadciśnienia tętniczego lub z tzw. niskoreninowym samoistnym nadciśnieniem często wymaga przeprowadzenia badań genetycznych. Pytanie: czy mamy do czynienia z epidemią PA i wynikającą z niej potrzebą opracowania nowych strategii diagnostycznych i leczniczych - jest przedmiotem kontrowersyjnych poglądów.Primary hyperaldosteronism (PA) is a pathogenically heterogenous syndrome. It may be caused by: a) solitary or multiple adenomata or carcinoma of the adrenal glomerular zone, b) by unilateral or bilateral micro- or macromodular hyperplasia of this zone, c) by a genetic defect of steroidogenesis (famillial hyperaldosteronism type I and II) oraz d) by extraadrenal aldosterone synthesis (paraendocrinopathy). The classical signs and symptoms of PA (aterial hypertension, hypokaliemia caused by incressive renal K excretion, hypokalemic alkalosis, clinical symptoms of K depletion) are found only in 20–40% of patients with PA predominantly in those with solitary adenoma of the adrenal glomerular zone. In these patients almost always autonomous hypersecretion of aldosterone may be found, while in the other pathological forms of PA this is not always the case. Routine estimation of plasma renin activity or renin concentration respectively and of the aldosterone-renin ratio (ARR) significantly increased the frequency of PA diagnosis in normokalemic hypertensive patients. In patients with monogenic forms of low-renin hypertension and of so-called low-renin essential hypertension performance of genetic examinations are often necessary. The question, is there an epidemic of primary aldosteronism which needs elaboration of new diagnostic and therapeutic strategies in hypertensive patients - is subject of continual controversy

New potential targets of pharmacological attack in patients with hypertension

Patogeneza nadciśnienia tętniczego jest niewątpliwie wieloczynnikowa. Głównymi determinantami ciśnienia tętniczego są wolemia i opór naczyń krwionośnych. Te dwa ogniwa są przedmiotem ataku farmakologicznego przez główne grupy leków o działaniu hipotensyjnym, czyli diuretyków, sympatykolityków, antagonistów wapnia i leków blokujących kaskadę reninowo-angiotensynowoaldosteronową. Poznanie nowych ogniw patogenezy nadciśnienia tętniczego stało się przyczyną poszukiwania nowych leków przeciwnadciśnieniowych. Należą do nich leki oddziałujące na: WNK kinazy, „tratwy lipidowe” i kaweole błon komórkowych, kotransporter sodowo-potasowodwuchlorkowy 1 i 2 (NKCC1, NKCC2), receptorowe i niereceptorowe kinazy tyrozynowe, krążące we krwi „mikrocząsteczki”, hormonalną czynność tkanki tłuszczowej, strukturę macierzy pozakomórkowej naczyń, limfocyty. W najbliższej przyszłości należy oczekiwać wyników badań nad przydatnością leczniczą nowych leków oddziałujących na wymienione ogniwa nadciśnienia tętniczego. Nadciśnienie Tętnicze 2010, tom 14, nr 3, strony 171-176There is no doubt, that the cause of arterial hypertension is multifactorial. The main determinants of blood pressure are volemia and blood vessel resistance. These two determinants are the target of all available antihypertensive drugs (diuretics, sympathicolytics, Ca-blockers, blockers of the RAA cascade). Identification of new pathogenetic factors of arterial hypertension initiated studies of new drugs targeting: WNK kinases, „lipid rafts” and caveolae of plasma membranes, Na+, K+, 2Cl co-transporter 1 and two (NKCC1 and NKCC2), receptor and nonreceptor tyrosine kinases, circulating microparticles, endocrine function of the adipose tissue, extracellular matrix of blood vessels, lymphocytes. In the near future we may expect data reporting on the suitability of new antihypertensive drugs targeting the above mentioned pathogenetic factors T. Arterial Hypertension 2010, vol. 14, no 3, pages 171-17

Sodium sensors of the matrix of the interstitial fluid space and endothelial vascular cells — role in the extrarenal regulation of sodium metabolism and blood pressure

Udział sodu w patogenezie nadciśnienia tętniczego, miażdżycy naczyń krwionośnych serca, mózgu oraz fibrotyzacji nerek wydaje się nie ulegać wątpliwości. Wiodącą rolę w regulacji gospodarki sodowej odgrywają nerki, znajdujące się pod wpływem wielu czynników modulujących nasilenie natriurezy. Przedmiotem pracy jest zwięzła informacja dotycząca pozanerkowej regulacji gospodarki sodowej i ciśnienia tętniczego przez czujniki sodowe macierzy płynu śródmiąższowego oraz śródbłonków naczyniowych. Nadciśnienie Tętnicze 2011, tom 15, nr 1, strony 1–4Participation of sodium in the pathogenesis of arterial hypertension, atherosclerosis of cerebral and coronary arteries and pathogenesis of renal fibrosis seems to be well documented. The kidney are the main regulator of sodium metabolism, which is modulated by several factors. In the present paper the role of extrarenal sodium sensors located in the matrix of interstitial fluid space and vascular endothelial cells is briefly characterized. Arterial Hypertension 2011, vol. 15, no 1, pages 1–

Siarkowodór — czy jest ważnym, oprócz tlenku azotu i tlenku węgla, transmiterem gazowym u człowieka

Siarkowodór jest obok tlenku azotu i tlenku CO trzecim gazowym transmiterem występującym u człowieka. Wydaje się, że związek ten uczestniczy w regulacji ciśnienia tętniczego (wykazuje działanie hipotensyjne), patogenezie zmian miażdżycowych naczyń (spowalnia ich rozwój) i progresji różnych nefropatii (zwalnia progresję). Jego działanie wydaje się być ściśle powiązane z funkcją NO i CO, tworząc koncertowe trio lub „triumwirat” regulacyjny. Rola H2S w patogenezie stanów zapalnych nie została dotychczas jednoznacznie zdefiniowana. Również rola H2S w gospodarce energetycznej (asocjowanej z fosforylacją oksydacyjną) nie jest precyzyjnie określona. Należy się spodziewać, że odkrycia substancji blokujących lub stymulujących syntezę H2S zaowocują produkcją nowych leków oddziałujących na układ sercowo-naczyniowo-nerkowy

The renin-angiotensin-aldosterone system - new pathogenetic and therapeutic aspects Part 2. Aldosterone - important inductor of pathogenetic pathways damaging the cardiovascular system and kidneys

Wyniki badań doświadczalnych i klinicznych potwierdzają jednoznacznie udział aldosteronu w procesie włóknienia naczyń, szkliwienia kłębuszków nerkowych i progresji chorób nerek oraz przebudowy mięśnia sercowego u chorych na nadciśnienie tętnicze. Stały się one podstawą wprowadzenia do praktyki klinicznej leków antagonizujących działanie aldosteronu, zapobiegających lub leczących zaburzenia sercowo-naczyniowe oraz zwalniających progresję różnych glomerulopatii. Szkodliwe działania aldosteronu mogą być wyzwalane drogą stymulacji MR i ekspresji genu MDM2 (szlak genomowy) lub generacji reaktywnych rodników tlenowych i cytokin prozapalnych (szlak niegenomowy). Potwierdzono skuteczność leczniczą stosowania antagonistów MR w nefropatii cukrzycowej i w innych glomerulopatiach, u chorych po przebytym zawale serca oraz u chorych z aktywnymi zmianami miażdżycowymi naczyń krwionośnych. Tak więc antagoniści aldosteronu stanowią ważną składową współczesnych strategii leczniczych stosowanych u chorych na nadciśnienie tętnicze i choroby nerek. Nadciśnienie Tętnicze 2007, tom 11, nr 4, strony 357–363.Participation of aldosterone in the pathogenesis of vascular fibrosis, glomerulosclerosis, progression of different glomerulopathies and heart muscle remodelling in hypertensive patients has already been proven, both in clinical and experimental studies. This fact was the reason why aldosterone antagonists or blockers of mineralocorticosteroid receptors (MR) became important drugs used in prevention or/and treatment of cardiovascular injuries in hypertensive patients and in patients with chronic renal glomerulopathies. Most of the damaging effects of aldosterone are induced by stimulation of the MRs and expression of the MDM2 gene (genomic pathway), by stimulation of proinflammatory cytokines and by generation of reactive oxygen species - ROS (nongenomic pathway). These injuring effects of aldosterone can be prevented or attenuated by using specific or nonspecific aldosterone antagonists. Therapeutic benefits of aldosterone treatment have already been proven in patients with diabetic nephropathy and other glomerulopathies, in postacute myocardial infarction patients and in patients with active atherosclerotic vascular lesions. Thus aldosterone antagonists seem to be important components of contemporary therapeutic strategies used in hypertensive patients and patients with kidney diseases. Arterial Hypertension 2007, vol. 11, no 4, pages 357-363

The renin-angiotensin-aldosterone system (RAAS) - new pathogenetic and therapeutic aspects Part. I. Prorenin and renin and its receptors, convertase 2 of angiotensin-1-10, angiotensin-1-7 and its receptor, visceral fat tissue as a site of synthesis of RAAS components

Rola układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAA) w patogenezie nadciśnienia tętniczego, zmian morfologicznych i czynnościowych naczyń krwionośnych i serca, zaburzeń gospodarki wodno-elektrolitowej i innych stanów chorobowych jest znana od wielu lat. W ostatnich 10 latach wykryto nowe fakty odnośnie roli układu RAA, mogące mieć istotne implikacje lecznicze. Wśród nich wymienić należy: 1) odkrycie receptorów prorenino-reninowych, 2) poznanie funkcji konwertazy 2 angiotensyny-1-10, angiotensyny-1-7 i jej receptora, 3) syntezę niektórych ogniw układu RAA przez trzewną tkankę tłuszczową, 4) poznanie nowych szlaków patogenetycznych indukowanych aldosteronem, niezwiązanych lub niekoniecznie związanych z działaniem hipertensjogennym tego hormonu lub jego wpływem na gospodarkę wodno-elektrolitową. Celem pracy było zwięzłe omówienie patogenetycznych i leczniczych implikacji poznanych nowych faktów dotyczących układu RAA.The role of the renin-angiotensin-aldosterone system (RAAS) in the pathogenesis of arterial hypertension, cardiovascular abnormalities, water-electrolyte disturbances, and many other pathological settings has been known for many years. In the last ten years new functions of the RAAS were discovered which may be of essential therapeutic relevance. Among them the following are worth mentioning: discovery and function of prorenin-renin receptors, angiotensin-1-7 and its receptor, converting enzyme 2 of angiotensin-1-10, identification of visceral fat tissue as a site of RAAS components synthesis and discovery of many pathogenetic effects of aldosterone, not related to the hypertensogenic action of this hormone. In this overview potential pathogenetic and therapeutic implication of the above mentioned new facts concerning RAAS are discussed

Perinatal hospice care in the opinion of nurses and midwives

Objectives: Perinatal medicine is a relatively new, dynamically developing branch of medicine. Its main purpose is takingcare of a woman in the pre-conception period, pregnancy and delivery, as well as taking care of a newborn baby.The main aim of the study was to assess the state of knowledge and opinion on hospice perinatal care of professionallyactive nurses and midwives.Material and methods: An original and anonymous questionnaire containing 30 questions was used for the study. 572 nursesand midwives from the Silesian Voivodeship took part in the study. The obtained data were analyzed.Results: Only 31.6% of respondents defined the level of their knowledge of pregnancy and neonatal care as high. 12.8%of respondents were able to indicate the definition of perinatal care and accurately determine its goals. The women participatingin the study were in favor of enclosing the information about not attempting resuscitation (DNAR) in medicalrecord of children with incurable disease diagnosed in fetal life (99.3%).Conclusions: The study showed deficits in practical and theoretical knowledge of nurses and midwives in the area ofhospice perinatal care. Lack of proper preparation is also one of the most frequently mentioned difficulties in taking careof a child and family with poor prognosis

A new look at the etiopathogenesis ofadolescent idiopathic scoliosis

Adolescent idiopathic scoliosis is the most common form of spinal deformity in children. The aetiology of the condition has not been elucidated. Currently, the multifactorial theory seems to be the most probable. Certain authors propose that melatonin should be considered as a causative factor of adolescent idiopathic scoliosis. Their assumption is supported by a range of research studies conducted on animal models with removed pineal gland, which induced scoliosis. Melatonin has been proven to exert direct and indirect effects on the development of the skeletal system. The role of calmodulin or osteoprotegerin seems equally important. In patients with this condition, the levels of platelet calmodulin and calmodulin in the specimens of the paraspinal muscles on the convex side of the curve have been shown to rise. Osteoprotegerin, in turn, modifies osteoclastic and osteoblastic differentiation. These substances have a direct influence on the cellular calcium and phosphate metabolism and can be potentially responsible for spinal deformity in adolescents. The role of oestrogens is being investigated. Moreover, the role of growth factors or thrombospondins still remains obscure. Additionally, molecular tests have revealed a number of genes that can predispose to adolescent idiopathic scoliosis. It still needs to be determined which of the musculoskeletal disorders occur first in the development of scoliosis and which are secondary to the deformity. The identification of the aetiological factor and factors responsible for scoliosis progression determines the manner of treatment

Podstawy immunopatogenetyczne i doświadczenia kliniczne zastosowania leków biologicznych w terapii przewlekłych kłębuszkowych zapaleń nerek u dzieci

Zespół nerczycowy u dzieci, rozwijający się najczęściej na podłożu zmian minimalnych, ogniskowego szkliwienia kłębuszków nerkowych bądź w przebiegu chorób układowych, jest następstwem dysfunkcji układu immunologicznego. Pośrednim tego dowodem jest ustępowanie klinicznych i laboratoryjnych objawów choroby pod wpływem steroidów nadnerczowych oraz leków immunosupresyjnych. Występowanie steroidoopornych, alkiloopornych, a także steroido- i cyklosporynozależnych przypadków stwarza konieczność poszukiwania nowych form terapii. Dużą nadzieję wiąże się z grupą leków określanych mianem leków biologicznych. Ich działanie jest precyzyjnie ukierunkowane na wybrane ogniwa układu immunologicznego, zaangażowane w etiopatogenezę pierwotnych i wtórnych glomerulopatii. W nefrologii dziecięcej do chwili obecnej znalazł zastosowanie jedynie rytuksymab – chimeryczne przeciwciało monoklonalne przeciw antygenowi CD20 limfocytów B. Lek ten wywołuje deplecję limfocytów B, a w efekcie hamuje syntezę hipotetycznych czynników przepuszczalności białka czy też produkcję patologicznych autoprzeciwciał. Stosowanie rytuksymabu u dzieci uznawane jest za „terapię ratunkową”, dopuszczoną jedynie w przypadkach niepowodzenia innych form leczenia. Wskazania obejmują: steroidooporny zespół nerczycowy na podłożu FSGS, MCNS, nefropatie w przebiegu tocznia trzewnego, nawrót FSGS w nerce przeszczepionej. Pomimo zadowalających wyników leczenia biologicznego, raportowanych przez większość autorów, nie w pełni zrozumiały i przewidywalny jest zakres zaburzeń w układzie immunologicznym, indukowany jego podaniem. Wywoływanie i podtrzymywanie remisji zespołu nerczycowego nie pozostaje w prostej zależności ze stopniem i czasem trwania deplecji limfocytów B, a powodzenie leczenia bywa zależne od aktywności choroby, nasilenia białkomoczu i stosowanego uprzednio leczenia immunosupresyjnego. Pełna ocena przydatności i bezpieczeństwa leczenia biologicznego w glomerulopatiach u dzieci wymaga dalszych badań z udziałem większej liczby chorych. Najistotniejsze wydają się właściwa kwalifikacja dzieci do tej formy leczenia oraz podjęcie decyzji o jego zastosowaniu we właściwym momencie

Melatonin – apleiotropic hormone

Melatonin, a tryptophan derivative, is synthesised in mammals mainly in the pineal gland. It coordinates the biological clock by regulating the circadian rhythm. Its production is dependent on light and its concentrations change with age. Thanks to its specific chemical structure, melatonin is capable of crossing all biological barriers in the organism and affecting other tissues and cells, both in indirect and direct ways. Its mechanism of action involves binding with membrane receptors, nuclear receptors and intracellular proteins. Melatonin shows antioxidant activity. Moreover, its immunomodulatory and antilipid effects as well as its role in secreting other hormones, such as prolactin, luteinizing hormone, follicle-stimulating hormone, somatotropin, thyroliberin, adrenocorticotropin hormone or corticosteroids, are essential. In the recent years, research studies have been mainly focussed on the potential influence of melatonin on the aetiology and development of various disease entities, such as sleep disorders, gastrointestinal diseases, cancers, psychiatric and neurological conditions, cardiovascular diseases or conditions with bone turnover disorders. Indications for melatonin use in paediatrics are being discussed more and more frequently. Among others, authors debate on its use in dyssomnias in children with neurodevelopmental disorders, such as attention deficit hyperactivity disorder, supportive treatment in febrile seizures and epilepsy as well as potential use in paediatric anaesthesia. The molecular mechanism and broad-spectrum action of melatonin have not been sufficiently researched and its clinical relevance is often underestimated. This hormone is a promising link in achieving alternative therapeutic solutions