Czy metformina pomaga pacjentkom z rakiem endometrium?

Objectives: Since metformin was reported to decrease overall cancer incidence and mortality and to have antiproliferative and antiinvasive properties, we investigated the impact of metformin intake on survival in endometrial cancer patients. Material and methods: Medical records and survival data of 126 patients with endometrial cancer were analyzed retrospectively. U Mann-Whitney and chi-square tests were applied to compare clinicopathological features. Kaplan Meier model with log-rank test was used to compare survival in the subgroups. Cox proportional hazard model was applied to analyze the relationships between particular factors and overall survival. Results: 107 patients met study criteria and were divided into three groups: 1) patients with type 2 diabetes and metformin users (n=30), 2) patients with type 2 diabetes and metformin non-users (n=38), 3) patients without diabetes mellitus (n=39). No difference in survival between metformin users versus metformin non-users (p=0,86) was observed. Metformin intake, diabetes mellitus co morbidity, plasma glucose level and BMI appeared without influence on survival. When the analysis was restricted to the subgroup of type I endometrial cancer or to endometroid histological type, still neither metformin intake nor diabetes influenced the prognosis. Conclusions: Metformin intake does not alter overall survival in endometrial cancer patients. Diabetes mellitus has no influence on survival in endometrial cancer patients.Cel pracy: Wobec doniesień o korzystnym działaniu metforminy polegającym na zmniejszaniu zapadalności i umieralności na choroby nowotworowe oraz o jej właściwościach antyproliferacyjnych i hamujących naciekanie, w tej pracy postanowiliśmy zbadać wpływ metforminy na przeżycie pacjentek z rakiem endometrium. Materiał i metody: Retrospektywnej analizie poddane zostały historie chorób 126 pacjentek z rakiem endometrium. Cechy histopatologiczne porównano przy użyciu testów U Mann-Whitney i chi-kwadrat, a przeżycie pacjentek w podgrupach za pomocą estymatora Kaplana Meiera (test log-rank). Model Coxa zastosowano, żeby określić zależności pomiędzy poszczególnymi czynnikami a całkowitym czasem przeżycia. Wyniki: Do badania zakwalifikowano 107 pacjentek, które podzielono na 3 grupy: 1) pacjentki z cukrzycą typu 2 stosujące metforminę (n=30), 2) pacjentki z cukrzycą typu 2 nieleczone metforminą (n=38), 3) pacjentki niechorujące na cukrzycę typu 2. Nie zaobserwowano istotnej statystycznie różnicy w czasie całkowitego przeżycia pomiędzy pacjentkami leczonymi a nieleczonymi metforminą (p=0,86). Podobnie stosowanie metforminy, współistnienie cukrzycy typu 2, poziom glukozy we krwi i indeks masy ciała (BMI) nie miały wpływu na przeżycie chorych. Zawężając analizowaną grupę do raka endometrium typu I lub do histologicznego typu endometrioidalnego uzyskano takie same wyniki. Wnioski: Zażywanie metforminy nie ma wpływu na czas całkowitego przeżycia pacjentek chorych na raka endometrium. Współistnienie cukrzycy również pozostaje bez wpływu na przeżycie w tej grupie pacjentek

Wysoka ekspresja WFDC2 w raku jajnika oraz prawidłowym jajowodzie nie koreluje z poziomem HE4 w surowicy krwi

Objectives: Recent evidence suggests that epithelial ovarian cancer (EOC) does not derive from ovarian surface epithelium but from the tissues of Mullerian origin, particularly from the fallopian tube. HE4, a protein of Mullerian origin, seems to be promising marker for EOC detection and treatment monitoring. This study was designed to compare the expression of WFDC2 gene, encoding HE4 protein, in normal tissue of the ovary, fallopian tube and EOC. The correlation between WFDC2 expression in cancer tissue and serum level of HE4 was additionally measured. Material and methods: Tumor specimens were obtained from EOC patients during primary surgery before chemotherapy. Samples of normal ovaries and fallopian tubes were collected from healthy patients operated for other reasons. Total RNA was isolated from the tissues and relative WFDC2 expression was evaluated by Real Time RTqPCR. HE4 serum level in cancer patients was measured using COBAS System. Results: EOC samples were distinguished by much higher WFDC2 expression in comparison to normal ovaries (p=0.000016). Transcriptional activity of WFDC2 in EOC specimens and in normal fallopian tubes was comparable (p=1.00). Additionally, lack of correlation between WFDC2 expression in cancer tissue and serum level of HE4 protein in ovarian cancer patients was observed (p=0.3). Conclusions: High expression of WFDC2 was demonstrated for both, EOC and fallopian tube, as opposed to its low expression observed in normal ovaries suggesting that EOC is derived from fallopian tube rather than ovary. Elevated HE4 serum concentration in EOC patients is not correlated with higher gene expression in cancer tissue.Cel pracy: Ostatnie badania sugerują, że rak jajnika (EOC) nie pochodzi z nabłonka jajnika lecz z tkanek pochodzenia Mullerowskiego, a najprawdopodobniej z jajowodu. HE4, białko pochodzenia Mullerowskiego, wydaje się być obiecującym markerem raka jajnika. To badanie zostało przeprowadzone, aby porównać ekspresję genu WFDC2 kodującego białko HE4 w tkance prawidłowego jajnika, jajowodu oraz raka jajnika. W raku jajnika dodatkowo została oceniona korelacja między ekspresją WFDC2 a stężeniem jego produktu białkowego w surowicy krwi. Materiał i metody: Materiał tkankowy został pobrany od pacjentek podczas pierwotnej operacji cytoredukcyjnej raka jajnika. Fragmenty prawidłowych jajników i jajowodów zostały pobrane od pacjentek operowanych z powodu mięśniaków macicy. Z tkanek zostało wyizolowane całkowite RNA. Za pomocą Real-Time RT-qPCR została określona ekspresja WFDC2. Stężenie białka HE4 w surowicy krwi pacjentek zostało zmierzone za pomocą systemu COBAS. Wyniki: Stwierdziliśmy istotnie wyższą ekspresję genu WFDC2 w tkankach EOC niż w tkankach prawidłowego jajnika (p=0.000016). Nie stwierdziliśmy natomiast różnic miedzy ekspresją WFDC2 w jajowodzie oraz w raku jajnika (p=1.00). Dodatkowo, wykazaliśmy brak korelacji między ekspresją tkankową WFDC2 oraz stężeniem HE4 w surowicy krwi u pacjentek z rakiem jajnika. (p=0.3). Wnioski: Wysoka ekspresja WFDC2 stwierdzona zarówno w raku jajnika jak i prawidłowym jajowodzie w przeciwieństwie do niskiej ekspresji stwierdzonej w jajniku sugeruje, że rak jajnika może wywodzić się raczej z jajowodu niż z jajnika. Wysokie stężenie HE4 w raku jajnika nie koreluje z nadekspresją WFDC2 w tkance nowotworowej

Wartość diagnostyczna HE4 i CA125 w wykrywaniu i różnicowaniu typu I i II raka jajnika

Objectives: The aim of this study was to assess the sensitivity and specificity of HE4 in detecting and differentiating between types I and II epithelial ovarian cancer (EOC) in comparison with CA125. Material and methods: We measured HE4 and CA125 serum concentrations in 206 samples taken from patients operated in Gynecologic Oncology Department due to ovarian tumors. Ovarian cancer was confirmed in 89 cases divided into type I and type II. 52 healthy patients without any gynecological disease formed the control group. The sensitivity and specificity for type I and type II EOC detection and differentiating between both types was evaluated for HE4 and CA125. Results: The HE4 and CA125 serum concentrations were significantly higher in type II than in type I EOC (p=0.008696, p=0.000243 respectively).The HE4 and CA125 sensitivity for type I and benign tumors differentiation was 63.16% for both of them and specificity was 87.29% vs 67.89% respectively. For CA125 these differences did not reach statistical significance. The HE4 sensitivity and specificity for type II and benign tumors differentiation were 87.14% and 96.61%, respectively, and for CA125 these values were 82.86% and 94.07%, respectively. Conclusions: Pretreatment analysis of HE4 serum concentration is superior to CA125 in differential diagnosis of ovarian cancer subtypes (I and II). HE4 is superior to CA125 in detecting ovarian cancer type II. Neither HE4 nor CA125 is an effective diagnostic tool for type I ovarian cancer detection. A new highly specific and highly sensitive tumor marker for type I EOC is needed.Cel pracy: Celem pracy było określenie czułości i swoistości białka HE4 w wykrywaniu i różnicowaniu typu I i II raka jajnika (EOC) w porównaniu z CA125. Materiał i metody: Stężenia HE4 oraz CA125 zostały zmierzone w próbkach surowicy krwi pobranej od 206 pacjentek operowanych w Klinice Onkologii Ginekologicznej z powodu guzów jajnika. Rak jajnika został potwierdzony w 89 przypadkach podzielonych na typ I i II EOC. Grupę kontrolną utworzyły 52 zdrowe pacjentki bez schorzeń ginekologicznych. Została określona czułość i swoistość HE4 oraz CA125 w wykrywaniu oraz różnicowaniu typu I i II EOC. Wyniki: Stężenia HE4 i CA125 były istotnie wyższe w typie II niż w typie I EOC (p=0,008696, p=0,000243). Czułość w różnicowaniu typu I EOC i guzów niezłośliwych wynosiła 63,16% dla obydwu markerów, HE4 wykazało swoistość 87,29% a CA125 67,89%. Dla CA125 nie stwierdzono jednak istotności statystycznej. Czułość i swoistość HE4 w różnicowaniu typu II EOC i zmian niezłośliwych wynosiła 87,14% i 96,61%, natomiast dla CA125 wynosiła 82,86% i 94,07%. Wnioski: Przedoperacyjne określenie stężenia HE4 ma większą wartość w różnicowaniu typu I i II raka jajnika niż CA125. HE4 jest lepszym markerem w diagnostyce typu II raka jajnika. Żaden z badanych markerów nie ma zadowalającej czułości i swoistości w wykrywaniu typu I EOC. Do diagnozowania tego typu nowotworu jest potrzebny nowy wysoce czuły i swoisty marker

Rak kosmówki: pilna embolizacja krwawiących przerzutów w wątrobie - opis przypadku i przegląd literatury

We present a rare case of 23-year-old patient with metastatic choriocarcinoma that presented life threatening abdominal bleeding from liver metastases shortly after initiation of treatment with chemotherapy and was treated by emergency embolization of the hepatic vessels. Although the bleeding was controlled, the patient succumbed to the disease on the 15th day after admission. Conclusions: Incontrollable hemorrhagic complications are the most common cause of death in choriocarcinoma metastatic patients. Angioembolization is an effective way of ceasing the bleeding and a potentially life saving measure.Artykuł opisuje przypadek 23-letniej pacjentki z rozsianym rakiem kosmówki, u której wkrótce po rozpoczęciu chemioterapii wystąpił zagrażający życiu krwotok do jamy brzusznej z ognisk przerzutowych w wątrobie. Pacjentka została poddana pilnej embolizacji naczyń wątrobowych, dzięki czemu udało się opanować krwawienie, jednak zmarła 15. dnia po przyjęciu do szpitala z powodu zaawansowania procesu chorobowego. Wnioski: Trudne do opanowania powikłania krwotoczne w rozsianym raku kosmówki są najczęstszą przyczyną zgonów w tej grupie pacjentek. Embolizacja naczyń jest skuteczną metodą leczenia potencjalnie śmiertelnych krwotoków w onkologii

Występowanie raka szyjki macicy po histerektomii nadszyjkowej – badanie wieloośrodkowe

Objectives: Cervix-sparing hysterectomy due to benign conditions remains controversial, especially when the presumed risk of cervical cancer in the retained cervical stump is concerned. On the other hand, supracervical hysterectomy is associated with shorter operative time, decreased blood loss and decreased intraoperative complications. Moreover, beneficial effects of retaining the cervix on the pelvic statics and female psychosexual functioning have been suggested, although not yet proven. The aim: The aim of the study was to determine the frequency and types of cervical cancers in the retained cervical stump after supracervical hysterectomy performed due to benign diseases of the uterine corpus in four academic settings. Material and methods: Retrospective review of medical records of 903 women who underwent treatment due to cervical carcinoma in four departments participating in the study: Centre 1- 2nd Department of Gynecology, Medical University, Lublin (years: 2001- 2011); Centre 2- Department of Gynecology and Gynecologic Oncology, Military Institute of Medicine, Warsaw (years: 2002-2012); Centre 3- Katedra i Kliniki Położnictwa, Chorób Kobiecych i Ginekologii Onkologicznej II Wydziału Lekarskiego WUM, Warsaw (years: 2008-2013) and Centre 4- Department of Gynecologic Oncology, Poznań University of Medical Sciences, (years: 2000-2012). The occurrence rate of cervical stump carcinoma was reported in relation to patient age, time elapsed between supracervical hysterectomy and diagnosis stump cancer, and histological type of cancer. Results: Only 3 cases of cervical stump carcinoma (0.33%) were identified among the 903 investigated women. In all these cases, cervical stump cancers were diagnosed several years after supracervical hysterectomy. In one case the only treatment was radiotherapy, in one case only trachelectomy was performed, whereas in one case surgery followed by radiotherapy was used. Conclusions: It should be remembered that subtotal hysterectomy carries a risk, albeit relatively low, of developing stump cancer. Therefore, patients should be informed that after such operation further cervical cancer screening is mandatory. Moreover, subtotal hysterectomy should not be offered in populations at risk of developing cancer of the uterine cervix.Cel pracy: Wykonywanie histerektomii oszczędzającej szyjkę macicy z przyczyn innych niż nowotwór złośliwy jest coraz częściej wykonywaną procedurą ze względów farmakoekonomicznych, jak również psychospołecznych. Z drugiej jednak strony należy się liczyć z potencjalną możliwością rozwoju raka szyjki macicy u tak leczonych pacjentek. Przeprowadzenie zabiegu amputacji nadszyjkowej trzonu macicy wiąże się ze skróceniem czasu trwania zabiegu, mniejszą utratą krwi, spadkiem liczby powikłań śród- i pooperacyjnych oraz z krótszym okresem hospitalizacji. Dyskutowany jest również potencjalnie korzystny wpływ pozostawienia szyjki macicy na zachowanie prawidłowej statyki narządów miednicy mniejszej jak również funkcje seksualne, przy czym w chwili obecnej brak jest badań jednoznacznie potwierdzających to ostatnie założenie. Cel pracy: Celem pracy była ocena częstości występowania raka szyjki macicy oraz określenie jego typu histopatologicznego w przypadku przeprowadzenia zabiegu nadszyjkowej amputacji trzonu macicy. Materiał i metody: W badaniu retrospektywnym wykorzystano dane medyczne uzyskane od 903 pacjentek leczonych z powodu raka szyjki macicy w czterech Klinikach Ginekologicznych biorących udział w projekcie: ośrodek 1 – II Klinika Ginekologii UM, Lublin (lata 2001–2011); ośrodek 2 – Klinika Ginekologii i Ginekologii Onkologicznej Wojskowego Instytutu Medycznego, Warszawa (lata 2002–2012); ośrodek 3 – Katedra i Kliniki Położnictwa, Chorób Kobiecych i Ginekologii Onkologicznej II Wydziału Lekarskiego WUM, Warszawa (lata 2008-2013) oraz ośrodek 4 – Klinika Onkologii Ginekologicznej UM, Poznań (lata 2000–2012). We wszystkich ośrodkach analizowano liczbę pacjentek leczonych z powodu raka szyjki macicy w zależności od obecności u pacjentki trzonu macicy w chwili przyjęcia, wieku pacjentki w chwili rozpoznania nowotworu, czasu jaki upłynął od amputacji trzonu oraz typu histopatologicznego nowotworu. Wnioski: Potencjalne ryzyko powstania raka w pozostawionym kikucie szyjki szacuje się na 1/1000 kobiet poddanych histerektomii subtotalnej. Przed przeprowadzeniem powyższego zabiegu należy w każdym przypadku dokładanie przeanalizować potencjalne czynniki rozwoju raka szyjki macicy. Pacjentki, u których przeprowadzono nadszyjkową amputację trzonu macicy, należy poinformować, że pomimo niewielkiego ryzyka wystąpienia raka szyjki macicy, muszą one kontynuować skrining cytologiczny

Weakly connected domination critical graphs

A dominating set $D \subset V(G)$ is a weakly connected dominating set in $G$ if the subgraph $G[D]_w = (N_{G}[D],E_w)$ weakly induced by $D$ is connected, where $E_w$ is the set of all edges with at least one vertex in $D$. The weakly connected domination number $\gamma_w(G)$ of a graph $G$ is the minimum cardinality among all weakly connected dominating sets in $G$. The graph is said to be weakly connected domination critical ($\gamma_w$-critical) if for each $u, v \in V(G)$ with $v$ not adjacent to $u$, $\gamma_w(G + vu) \lt \gamma_w (G)$. Further, $G$ is $k$-$\gamma_w$-critical if $\gamma_w(G) = k$ and for each edge $e \not\in E(G)$, $\gamma_w(G + e) \lt k$. In this paper we consider weakly connected domination critical graphs and give some properties of $3$-$\gamma_w$-critical graphs

Wyniki stosowania darbepoetyny alfa w przypadku niedokrwistości u chorych otrzymujących chemioterapię z powodu raka piersi — jednoośrodkowe retrospektywne badanie obserwacyjne

Przeprowadzono retrospektywne badanie obserwacyjne dotyczące wyników stosowania darbepoetyny alfa w przypadku niedokrwistości związanej z chemioterapią u chorych na raka piersi. Oceniono grupę 152 chorych leczonych w ciągu 13 miesięcy w jednym ośrodku onkologicznym. Chemioterapię okołooperacyjną i paliatywną stosowano u, odpowiednio, 98 (64,5%) i 54 chorych (35,5%). Wyniki leczenia darbepoetyną alfa przeanalizowano w zależności od wieku (< 65 lat vs. ≥ 65 lat), celu stosowanej chemioterapii (okołooperacyjna vs. paliatywna) oraz wskaźnika masy ciała (< 25 vs. 25–29 vs. ≥ 30). Skuteczność terapii oszacowano na 80,9% [95% CI (confidence interval): 74,7–87,2%]. Stwierdzono istotnie większą skuteczność darbepoetyny alfa u chorych leczonych radykalnie w stosunku do leczonych z powodu uogólnionego raka piersi (85,7% vs. 72,2%, p = 0,043). Nie stwierdzono różnic w skuteczności darbepoetyny alfa w zależności od wieku i wskaźnika masy ciała. Nie obserwowano poważnych działań niepożądanych związanych ze stosowaniem darbepoetyny alfa

Wyniki stosowania darbepoetyny alfa w przypadku niedokrwistości u chorych otrzymujących chemioterapię z powodu raka piersi – jednoośrodkowe retrospektywne badanie obserwacyjne

A retrospective observational study of the outcomes of darbepoetin alfa treatment for chemotherapy-induced anaemia in breast cancer patients was conducted. A group of 152 patients treated during 13 months in one oncology centre was assessed. Ninety-eight patients (64.5%) received perioperative chemotherapy, and 54 patients (35.5%) received palliative chemotherapy. The results of treatment with darbepoetin alfa were analysed by age ( < 65 vs. ≥ 65 years), the aim of chemotherapy (perioperative vs. palliative), and body mass index ( < 25 vs. 25–29 vs. 30 and more). The effectiveness of the therapy was estimated at 80.9% (95% CI: 74.7–87.2%). Significantly higher effectiveness of ESA was found in patients treated perioperatively compared to patients treated for metastatic breast cancer (85.7% vs. 72.2%, p = 0.043). There were no differences in the effectiveness of ESA depending on age and BMI. No serious ESA-related adverse events were observed.Przeprowadzono retrospektywne badanie obserwacyjne dotyczące wyników stosowania darbepoetyny alfa w niedokrwistości związanej z chemioterapią u chorych na raka piersi. Oceniona została grupa 152 chorych leczonych w ciągu 13 miesięcy w jednym ośrodku onkologicznym. Chemioterapię okołooperacyjną i paliatywną stosowano u  – odpowiednio – 98 (64.5%) i 54 chorych (35.5%). Wyniki leczenia darbepoetyną alfa przeanalizowano w zależności od wieku (<65 lat vs ≥65 lat), celu stosowanej chemioterapii (okołooperacyjna vs paliatywna) oraz wskaźnika masy ciała (<25 vs 25-29 vs 30 i więcej). Skuteczność terapii oszacowano na 80,9% (95%CI: 74,7%-87,2%). Stwierdzono istotnie większą skuteczność darbepoetyny u chorych leczonych radykalnie w stosunku do leczonych z powodu uogólnionego raka piersi (85,7% vs 72,2%, p=0,043). Nie stwierdzono różnic w skuteczności darbepoetynyw zależności od wieku i wskaźnika masy ciała. Nie obserwowano poważnych działań niepożądanych związanych z darbepoetyną