The diabetic foot syndrome.10 years of experience of diabetic foot ward in Cracow

Tematem pracy jest omówienie ponad 10-letniej działalności Gabinetu Stopy Cukrzycowej przy Katedrze i Klinice Chorób Metabolicznych Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. W niniejszej pracy przedstawiono podstawy patofizjologiczne zespołu stopy cukrzycowej, charakter tego schorzenia i najczęściej spotykane obrazy kliniczne. Ponadto, zaprezentowano argumenty uzasadniające taki model opieki nad chorymi, czyli konieczność tworzenia wielodyscyplinarnych zespołów pracowników służby zdrowia. Przedstawiono zarówno zalety takiego modelu, jak i trudności, na jakie napotyka on w obecnym systemie opieki zdrowotnej. Omówiono strukturę, wyposażenie jednostki i wyniki leczenia chorych w ciągu 11 lat działalności. Pokazano również, w jaki sposób zespół leczący zdobywa doświadczenie oraz prowadzi działalność edukacyjno-naukową. O skuteczności tego modelu opieki świadczy duża liczba wyleczeń przy małym procencie amputacji kończyn. Ważne, że istnieje możliwość porozumienia dla dobra chorego nawet mimo braku przychylności ze strony administracji.The paper describes > 10-year activities of the Diabetic Foot Centre of the Department of Metabolic Diseases. The pathophysiology of the diabetic foot syndrome, nature of the disease and most common clinical manifestations have also been presented. The need for a multidisciplinary approach to the management of such patients was emphasized. Advantages of the proposed model and difficulties encountered in our healthcare system were identified. The organizational structure, equipment, and 11-year results were discussed. The way how to gain experience and carry out educational and research activities was also summarized. In conclusion, the main argument for the efficacy of the proposed model is a high rate of cure and low rate of amputation meaning that even without administrative backup it is possible to achieve positive results to the benefit of affected patients

The diabetic foot syndrome : 10 years of experience of diabetic foot ward in Cracow

Tematem pracy jest omówienie ponad 10-letniej działalności Gabinetu Stopy Cukrzycowej przy Katedrze i Klinice Chorób Metabolicznych Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. W niniejszej pracy przedstawiono podstawy patofizjologiczne zespołu stopy cukrzycowej, charakter tego schorzenia i najczęściej spotykane obrazy kliniczne. Ponadto, zaprezentowano argumenty uzasadniające taki model opieki nad chorymi, czyli konieczność tworzenia wielodyscyplinarnych zespołów pracowników służby zdrowia. Przedstawiono zarówno zalety takiego modelu, jak i trudności, na jakie napotyka on w obecnym systemie opieki zdrowotnej. Omówiono strukturę, wyposażenie jednostki i wyniki leczenia chorych w ciągu 11 lat działalności. Pokazano również, w jaki sposób zespół leczący zdobywa doświadczenie oraz prowadzi działalność edukacyjno-naukową. O skuteczności tego modelu opieki świadczy duża liczba wyleczeń przy małym procencie amputacji kończyn. Ważne, że istnieje możliwość porozumienia dla dobra chorego nawet mimo braku przychylności ze strony administracji.The paper describes > 10-year activities of the Diabetic Foot Centre of the Department of Metabolic Diseases. The pathophysiology of the diabetic foot syndrome, nature of the disease and most common clinical manifestations have also been presented. The need for a multidisciplinary approach to the management of such patients was emphasized. Advantages of the proposed model and difficulties encountered in our healthcare system were identified. The organizational structure, equipment, and 11-year results were discussed. The way how to gain experience and carry out educational and research activities was also summarized. In conclusion, the main argument for the efficacy of the proposed model is a high rate of cure and low rate of amputation meaning that even without administrative backup it is possible to achieve positive results to the benefit of affected patients

Bioresorbable everolimus-eluting vascular scaffold in patients with ST-segment elevation myocardial infarction: Optical coherence tomography evaluation and clinical outcomes

Background: Bioresorbable vascular scaffold (BVS) implantation is a new, promising treat­ment method of coronary artery disease. Preliminary data in patients with stable angina are encouraging. However, the utility of BVS was not sufficiently evaluated in the setting of acute thrombotic lesions. The aim of this study was an optical coherence tomography (OCT) assessment of acute procedural result of the everolimus-eluting BVS implantation in patients with ST segment elevation myocardial infarction (STEMI) and evaluation of mid-term clinical outcomes. Methods: OCT examination was conducted in 23 STEMI patients who underwent primary angioplasty with BVS implantation. Off-line qualitative and quantitative coronary angiography and OCT analyses were performed by an independent core laboratory. Results: Successful procedural and clinical results were achieved in 95.7% of patients, and device success was observed in all patients. In OCT evaluation, most of the struts (95.4 ± ± 7.96%) were well apposed, 4.6 ± 5.71% were classified as malapposed. The final minimum lumen diameter was 2.6 ± 0.35 mm, minimum scaffold area was 6.9 ± 1.54 mm2 and final residual stenosis was 8.8 ± 24.37%. Edge dissections were found in 3 (7.7%) lesions. Median follow-up period was 229 (interquartile range 199–248) days. One myocardial infarction, due to sub-acute stent thrombosis, occurred in a patient who discontinued pharmacotherapy. Conclusions: The study shows that everolimus-eluting BVS implantation in STEMI is safe and feasible. The OCT evaluation confirmed excellent acute performance with appropriate scaffold expansion and low rate of malapposition.  

The effects of intraoperative electron-beam radiotherapy on the incidence of postoperative complications in patients with unresectable pancreatic cancer

Wstęp. Radioterapia śródoperacyjna przy użyciu wiązki elektronów (IOERT) może przyczynić się do poprawy wyników leczenia chorych na raka trzustki. Ze względu na możliwość uszkodzenia sąsiadujących z guzem tkanek, kluczowym elementem jest ocena bezpieczeństwa proponowanego modelu postępowania. Cel pracy. Celem pracy była analiza bezpieczeństwa radioterapii śródoperacyjnej w grupie chorych z miejscowo zaawansowanym rakiem trzustki. Metodyka. Dokonano analizy przebiegu pooperacyjnego w grupie 97 chorych z miejscowo zaawansowanym, nieresekcyjnym rakiem trzustki, w tym 36 osób poddanych IOERT. Czynniki ryzyka powikłań oszacowano przy pomocy analizy jedno- i wieloczynnikowej. Wyniki. IOERT prowadził do znamiennego wydłużenia czasu trwania zabiegu operacyjnego z 165 ±47 do 222 ±55 minut (p=0,001) oraz wzrostu odsetka chorych wymagających przetoczenia krwi (z 7% do 19%; p=0,053). Powikłania pooperacyjne stwierdzono u 8 z 36 (22%) osób w grupie IOERT i 21 z 61 (34%) chorych bez napromieniania (p=0,204), a odsetek zgonów pooperacyjnych odpowiednio 3% i 8%. Zarówno częstość powikłań chirurgicznych (IOERT 11%, bez IOERT 20%; p=0,272), jak i powikłań ogólnych (IOERT 14%, bez IOERT 20%; p=0,469) była porównywalna między ocenianymi grupami. Wieloczynnikowa analiza potencjalnych czynników wpływających na przebieg pooperacyjny wykazała, że jedynymi niezależnymi czynnikami ryzyka powikłań był przedoperacyjny endoskopowy drenaż dróg żółciowych (iloraz szans 2,93; 95% CI 1,02-8,41) i wykonanie zespolenia omijającego w czasie zabiegu operacyjnego (iloraz szans 3,84; 95% CI 1,24-11,97). Wnioski. IOERT nie zwiększa w istotnym stopniu ryzyka powikłań po zabiegach operacyjnych u chorych z miejscowo nieresekcyjnym rakiem trzustki.Introduction. Intraoperative electron-beam radiotherapy (IOERT) may improve treatment results in patients with pancreatic cancer. However, due to the potential risk of damage to the tumor surrounding tissues, the key-element of the proposed treatment regimen is its safety evaluation. Aim. The aim of the study was to evaluate the safety of IOERT in patients with locally advanced, unresectable pancreatic cancer. Methods. The analysis of postoperative outcomes in 97 patients with locally advanced, unresectable pancreatic cancer, including 36 patients undergoing IOERT, was performed. Potential risk factors for postoperative morbidity were evaluated with univariate and multivariate analyses. Results. The IOERT significantly prolonged duration of surgery from 165 ±47 to 222 ±55 minutes (P=0.001) and increased the percentage of patients requiring blood transfusions (from 7% to 19%; P=0.053). Postoperative complications were found in 8 of 36 (22%) patients subjected to IOERT and 21 of 61 (34%) undergoing surgery without radiotherapy (P=0.204). Mortality rates were 3% and 8%, respectively. The incidence of surgical (IOERT 11%, no IOERT 20%; P=0.272) and general (IOERT 14%, no IOERT 20%; P=0.469) complications was similar in both groups. The multivariate analysis of potential variables influencing early postoperative outcome identified preoperative endoscopic biliary drainage (Odds Ratio 2.93; 95% CI 1.02-8.41) and enteric or biliary bypass procedure (Odds Ratio 3.84; 95% CI 1.24-11.97) as the only independent risk factors for complications. Conclusions. IOERT does not increase significantly the risk of postoperative complications in patients with locally advanced, unresectable pancreatic cancer