3-biplacement of bipartite graphs

Let $G=(L,R;E)$ be a bipartite graph with color classes $L$ and $R$ and edge set $E$. A set of two bijections $\{\varphi_1 , \varphi_2\}$, $\varphi_1 , \varphi_2 :L \cup R \to L \cup R$, is said to be a $3$-biplacement of $G$ if $\varphi_1(L)= \varphi_2(L) = L$ and $E \cap \varphi_1^*(E)=\emptyset$, $E \cap \varphi_2^*(E)=\emptyset$, $\varphi_1^*(E) \cap \varphi_2^*(E)=\emptyset$, where $\varphi_1^*$, $\varphi_2^*$ are the maps defined on $E$, induced by $\varphi_1$, $\varphi_2$, respectively. We prove that if $|L| = p$, $|R| = q$, $3 \leq p \leq q$, then every graph $G=(L,R;E)$ of size at most $p$ has a $3$-biplacement

The effect of acetylsalicylic acid dosed at bedtime on the anti-aggregation effect in patients with coronary heart disease and arterial hypertension: A randomized, controlled trial

Background: Acetylsalicylic acid (ASA) is one of the basic drugs used in the secondary prevention ofcoronary artery disease (CAD), and in most cases it is taken in the morning in one daily dose. It is suggestedthat the morning peak of platelet aggregation is responsible for the occurrence of myocardial infarctionsand strokes. Hence, the aim of the study was to observe the effect of ASA (morning vs. evening)dosing on the anti-aggregative effect of platelets in patients with CAD and arterial hypertension (AH).Methods: The study involved 175 patients with CAD and AH. Patients were randomly assigned toone of two study groups, taking ASA in the morning or in the evening. The patients had two visits, onebaseline and another after 3 months from changing the time of ASA dosage. The platelet aggregationwas determined using the VerifyNow analyzer.Results: In the ASA evening group, a significant reduction in platelet aggregation was obtained. Inthe ASA morning group, a significant difference in response to ASA was observed, depending on sex. Inmen, the reactivity of platelets decreased, but in women it increased.Conclusions: In the group of patients with CAD and AH, bedtime ASA dosing is associated witha significant reduction in platelet aggregation. The response to ASA may differ between sexes. The benefitgained by changing the drug administration from the morning to the evening is greater in women

Institute of Hematology and Transfusion Medicine — a novel approach of combining comprehensiveness, coordination, innovation and pro-quality measures for improving diagnosis, treatment, patient care, and the advancement of medical science

  W Polsce, podobnie jak w innych krajach europejskich, obserwuje się ciągły wzrost zapotrzebowa­nia na świadczenia zdrowotne w zakresie chorób krwi. Na to zjawisko składa się nie tylko obser­wowana od kilkudziesięciu lat zwiększona zapadalność na nowotwory układów krwiotwórczego i chłonnego, ale również dynamiczny rozwój metod diagnostycznych i leczniczych, jaki się dokonał w ostatnim czasie. Instytut Hematologii i Transfuzjologii jest referencyjną jednostką naukowo­-kliniczną prowadzącą badania naukowe i translacyjne w dziedzinie hematologii, transfuzjologii i dyscyplin pokrewnych oraz udziela świadczeń medycznych w tym zakresie. Instytut to nowoczesny ośrodek krajowy, w którym stawia się na skoordynowane leczenie i nowe technologie medyczne. W działalności medycznej personel kieruje się zasadą wielospecjalistycznego podejścia, co oznacza udział wszystkich niezbędnych specjalistów na etapie rozpoznawania i określania zaawansowania choroby, a także leczenia i prowadzenia rehabilitacji oraz obserwacji po leczeniu. Kompleksowe postępowanie zapewnia możliwość uzyskania najlepszych wyników terapii. Skoordynowana opieka medyczna, jaką swoim Pacjentom oferuje Instytut, przekłada się przede wszystkim na szybszy i lep­szy efekt medyczny. Dla osiągnięcia tego celu ważne są interoperacyjność i autentyczna współpraca między poszczególnymi jednostkami diagnostycznymi i medycznymi, a także innymi ośrodkami prowadzącymi leczenie specjalistyczne. Oprócz standardowych metod diagnostyki i leczenia Insty­tut oferuje możliwość wysokospecjalistycznego i nowatorskiego leczenia celowanego molekularnie, a także uczestnictwo w międzynarodowych badaniach klinicznych z zastosowaniem nowatorskich i eksperymentalnych sposobów leczenia chorych na nowotwory układów krwiotwórczego i chłonnego. Prowadzone przez Instytut badania naukowe zaowocowały możliwością stosowania nowoczesnych technik immunologicznych i genetycznych we wszystkich wymagających takich technologii proce­sach diagnostyczno-leczniczych. Procesy te są zadaniem złożonym i interdyscyplinarnym; dotyczą nie tylko prawidłowego rozpoznania choroby, ale również oceny markerów prognostyczno-predykcyj­nych, wczesnej diagnostyki i prewencji powikłań, doboru dawców i biorców przeszczepów komórek krwiotwórczych, a także oceny głębokości remisji. We współpracy z innymi podmiotami w kraju i za granicą Instytut uczestniczy w programie kompleksowego i skoordynowanego zachowania rozrodczości u kobiet chorych na nowotwory poddawanych chemio- i radioterapii. Przez ostatnie lata Instytut prowadził działania inwestycyjne, które pozwoliły wyposażyć poszczególne pracownie w innowacyjną aparaturę i specjalistyczne urządzenia. Dzięki specjalistycznym zasobom kadrowym, doświadczeniu hematopatologów oraz wspierającemu ich zespołowi biologów i biotechnologów Instytut dysponuje niezbędnym know-how do skutecznego wdrażania i komercjalizacji wyników badań naukowych. Dynamiczny rozwój tej dziedziny działalności prowadzi do powstawania inno­wacyjnych produktów tworzonych w ramach Krajowych Inteligentnych Specjalizacji. Taka sytuacja buduje przewagę konkurencyjną Instytutu w zakresie innowacyjnych technologii medycznych — nie tylko na poziomie krajowym, ale też na arenie międzynarodowej.    Like in all European countries, Poland has witnessed a continuing rise in healthcare services needed for treating hematological disease. Not only have morbidity rates increased in myeloid and lymphoid malignancies but, in parallel, a dynamic development of diagnostic methods and therapeutic treatments has occurred in recent times. The Institute of Hematology and Transfusion Medicine constitutes a reference centre in Poland committed to delivering scientific-clinical excel­lence where it undertakes scientific studies and translational research in hematology, transfusion medicine and related disciplines along with providing healthcare services in such fields. This is a modern medical centre focused on coordinating and integrating treatment using new medical technologies. A multidisciplinary strategy to medicine ensures that all necessary specialists are engaged in disease diagnoses and also for defining disease progression stages together with actual treatment, subsequent rehabilitation and follow-up monitoring. By adopting this comprehensive approach, optimal therapeutic solutions are thereby achieved; patients receive coordinated medi­cal healthcare, which above all else, results in faster and more effective treatments. In order to achieve such aims, it is vital that all diagnostic and medical units collaborate, including with those from other medical centres whenever added specialist treatment is required. In addition to standard diagnostics and treatment, the Institute provides highly specialised and innovative treat­ments that are molecularly targeted, as well as the opportunity of participating in international clinical trials, where innovative and experimental therapies are used on patients with myeloid and lymphoid malignancies. Such trials have enabled the Institute to apply modern immunological and genetic technologies to diagnoses-treatment. Performing such procedures requires a complex and multidisciplinary approach, not just for ensuring correct diagnoses, but for also assessing prognostic-predictive disease markers, making the diagnoses early, preventing complications, selecting appropriate donor-recipients for hematopoietic cell transplants and evaluating the extent of remission. In collaboration with other national centres and those abroad, the Institute is also engaged in complex and coordinated programmes devoted to preserving women’s fertility for those suffering from cancer and who are treated with chemo/radio-therapy. Over recent years, the Insti­tute has invested in furnishing individual laboratories with the latest equipment and specialised instrumentation. Because of its highly specialist staff, the wide experience of hematopathologists and the supporting teams of biologists and biotechnologists, the Institute has at its disposition the vital ‘know-how’ thereby allowing developments from scientific studies to become successfully im­plemented and commercialised. The dynamic rise in this area has driven the creation of innovative products under the National Smart Specialisation initiative; this giving the Institute a competitive advantage in developing new medical technologies, at both country and international levels

Zapalenie mięśnia sercowego

Zapalenie mięśnia sercowego (MCI) jest jednostką chorobową o różnym przebiegu klinicznym, a także niepewnym rokowaniu. Jej głównymi przyczynami są infekcje wirusowe powodowane najczęściej adenowirusami i enterowirusami. Wśród pozostałych czynników etiologicznych MCI wymienia się: infekcje bakteryjne, grzybicze, pasożytnicze oraz czynniki fizyczne i chemiczne. Zapalenie mięśnia sercowego o charakterze przewlekłym występuje w przypadku schorzeń z autoimmunoagresji. Skutkiem MCI u części chorych jest rozwinięcie się pozapalnej kardiomiopatii rozstrzeniowej, przebiegającej zwykle z obrazem klinicznym przewlekłej skurczowej niewydolności serca. Podstawą rozpoznania MCI są głównie przebieg kliniczny oraz nieinwazyjne badania diagnostyczne. Wskazaniem do wykonania biopsji mięśnia sercowego jest piorunujący przebieg schorzenia oraz podejrzenie olbrzymiokomórkowego MCI. U większości chorych uzyskuje się dobrą odpowiedź na standardową terapię niewydolności serca. W razie braku skuteczności klasycznej i optymalnej farmakoterapii, a także potwierdzenia w badaniu biopsyjnym aktywnego MCI można rozważyć zastosowanie leczenia immunosupresyjnego. Część chorych może wymagać zastosowania sztucznego wspomagania krążenia i/lub oceny wskazań do transplantacji serca. Choroby Serca i Naczyń 2011, 8 (3), 124–13

Zachowanie się dyspersji QT pod wpływem angioplastyki wieńcowej w chorobie niedokrwiennej serca

Wstęp: Dyspersja QT jest to zróżnicowanie czasu trwania odstępu QT w zapisie EKG. Wynika ona z niejednorodności procesu repolaryzacji. Zwraca się uwagę na występowanie groźnych dla życia arytmii komorowych i nagłego zgonu sercowego u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca, u których obserwuje się zwiększoną dyspersję QT. Celem pracy była analiza dyspersji QT u pacjentów ze stabilną chorobą wieńcową przed zabiegiem angioplastyki wieńcowej w porównaniu z osobami zdrowymi oraz osobami z chorobą wieńcową po wykonaniu angioplastyki. Materiał i metody: Badaniem objęto 120 osób z potwierdzoną koronarograficznie stabilną chorobą wieńcową. Wszystkich chorych zakwafilikowano do zabiegu angioplastyki wieńcowej. Dyspersję odstępu QT oceniono na podstawie jednoczesnego 12-odprowadzeniowego standardowego zapisu EKG. Wnioski: Skuteczna rewaskularyzacja w stabilnej chorobie wieńcowej korzystnie wpływa na dyspersję QT. Niezależnie od liczby poszerzanych tętnic i ich rodzaju wpływ na dyspersję QT jest podobny. (Folia Cardiol. 2003; 10: 475–479

Zachowanie się dyspersji QT pod wpływem angioplastyki wieńcowej w chorobie niedokrwiennej serca

Wstęp: Dyspersja QT jest to zróżnicowanie czasu trwania odstępu QT w zapisie EKG. Wynika ona z niejednorodności procesu repolaryzacji. Zwraca się uwagę na występowanie groźnych dla życia arytmii komorowych i nagłego zgonu sercowego u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca, u których obserwuje się zwiększoną dyspersję QT. Celem pracy była analiza dyspersji QT u pacjentów ze stabilną chorobą wieńcową przed zabiegiem angioplastyki wieńcowej w porównaniu z osobami zdrowymi oraz osobami z chorobą wieńcową po wykonaniu angioplastyki. Materiał i metody: Badaniem objęto 120 osób z potwierdzoną koronarograficznie stabilną chorobą wieńcową. Wszystkich chorych zakwafilikowano do zabiegu angioplastyki wieńcowej. Dyspersję odstępu QT oceniono na podstawie jednoczesnego 12-odprowadzeniowego standardowego zapisu EKG. Wnioski: Skuteczna rewaskularyzacja w stabilnej chorobie wieńcowej korzystnie wpływa na dyspersję QT. Niezależnie od liczby poszerzanych tętnic i ich rodzaju wpływ na dyspersję QT jest podobny. (Folia Cardiol. 2003; 10: 475–479

Expression of PC, PCK1, PCK2, LDHB, FBP1 and G6PC genes in the liver of cows in the transition from pregnancy to lactation*

The effect of the transition of dairy cows from pregnancy to lactation on the expression of genes encoding enzymes involved in hepatic glucose metabolism was studied. Six Holstein-Friesian heifers were used for this study. Liver samples were collected by biopsy on day 7 before expected parturition (-7) and days 3 and 21 after parturition (+3 and +21, respectively). The mRNA levels of pyruvate carboxylase (PC), phosphoenolpyruvate carboxykinase 1 (PCK1), phosphoenolpyruvate carboxykinase 2 (PCK2), lactate dehydrogenase B (LDHB), fructose-1,6-bisphosphatase 1 (FBP1) and glucose-6-phosphatase (G6PC) were measured using quantitative real-time PCR. The expression of PC and PCK2 mRNA on day 3 of lactation was significantly higher than that on day 7 before parturition (P<0.05) and slightly higher than on day 21 postpartum. The LDHB gene showed the highest expression level on day 3 of lactation, as compared with day 7 prepartum (P<0.001) and day 21 postpartum (P<0.001). No differences were shown in PCK1, FBP1 and G6PC expression levels between pregnancy and early lactation

Assessment of right ventriclar function by tissue Doppler in relation to plasma NT-proBNP concentration in patients with dilated cardiomyopathy

Background: Impairment of right ventricular function is a common finding in patients with dilated cardiomyopathy (DCM). The aim of the study was to assess the function of the right ventricle by tissue Doppler imaging (TDI) in relation to NT-proBNP concentration in patients with DCM. Methods: 29 patients with DCM were studied. Group I (n = 21) constituted of subjects with a NT-proBNP concentration > 500 pg/ml and group II (n = 8) constituted of patients with NT-proBNP < 500 pg/ml. In all patients the TDI parameters for the free-wall of the right ventricle were analysed: velocity of myocardium (VEL), strain (&#949;) and strain rate (SR). Results: There were no significant differences between the two groups with respect to clinical characteristics, parameters of global and regional left ventricular systolic function or between indicators of global right ventricular function. In group I the maximal values of e in the apical and medial segments of the right ventricular free wall were significantly lower than in group II (-17 &#177; 10 vs. -29 &#177; 7%; p = 0.0168 and -13 &#177; 6 vs. -25 &#177; 5%; p = 0.0023 respectively). Moreover, in group I the maximal SR in the apical and medial segments of the right ventricular free wall were significantly lower than in group II (1.56 &#177; 0.6 &#949;-1 vs. -1.071 &#177; 0.5 &#949;-1; p = 0.0358 and -0.99 &#177; 0.38 &#949;-1 vs. -1.55 &#177; 0.37 &#949;-1; p = 0.0044 respectively). Conclusions: Impairment of right ventricular function is most visible in the apical and medial segments. The maximal values of e and SR for the right ventricle free wall are lower in patients with DCM and NT-proBNP > 500 pg/ml. (Cardiol J 2007; 14: 167-173

Results of surgical treatment of renal artery stenosis

Wstęp Mimo ogromnego postępu w leczeniu zwężeń tętnic nerkowych metodami nieoperacyjnymi (angioplastyka przezskórna - PTRA - ze stentowaniem lub bez niego) wciąż nie u wszystkich chorych przeprowadzenie tych zabiegów jest możliwe. Celem niniejszej pracy jest podsumowanie wyników odległych leczenia operacyjnego zwężeń tętnic nerkowych wykonanych w latach 1995&#8211;2002 w ośrodku autorów. Materiał i metody Do rewaskularyzacji chirurgicznej zakwalifikowano 43 pacjentów, w tym: 33 chorych z nadciśnieniem naczyniowo-nerkowym zdyskwalifikowanych z zabiegów PTRA, 4 chorych z niewydolnością nerek wynikającą z zamknięcia lub krytycznego zwężenia tętnic nerkowych oraz 6 chorych ze zwężeniem tętnicy nerki przeszczepionej. W powyższej grupie chorych wykonano 48 operacyjnych rekonstrukcji tętnic nerkowych, w tym u 5 pacjentów zabiegi obustronne. U 14 chorych jednocześnie wykonano zabiegi rekonstrukcyjne aorty i tętnic biodrowych. U wszystkich chorych oceniano wpływ operacji na wysokość ciśnienia tętniczego oraz stężenie kreatyniny w surowicy w okresie okołooperacyjnym, po okresie roku od zabiegu oraz w czerwcu 2003 roku (średni czas obserwacji 67 miesięcy, zakres od 9 do 96 miesięcy). U wszystkich chorych, którzy przeżyli w obserwacji odległej, wykonano badanie dopplerowskie przepływów nerkowych, poszukując nawrotu zwężenia. Za sukces terapeutyczny uznano normalizację ciśnienia tętniczego lub zmniejszenie liczby przyjmowanych leków przeciwnadciśnieniowych bądź obniżenie, ale o więcej niż 15 mm Hg, wartości ciśnienia rozkurczowego u chorych z nadciśnieniem tętniczym albo obniżenie stężenia kreatyniny w surowicy o co najmniej 20% u chorych z niewydolnością nerek. Wyniki W okresie okołooperacyjnym zmarło 3 chorych (7,0%), a w odległej obserwacji kolejnych 3 pacjentów (z powodów niezwiązanych z niewydolnością nerek). U 3 chorych zabieg operacyjny zakończył się nefrektomią, a u kolejnych 2 pacjentów nerkę usunięto w trakcie kolejnej operacji (łącznie 11,6%). W okresie obserwacji odległej marskość nerki mimo rewaskularyzacji wystąpiła u 7 chorych (17,3%). U 6 z 31 chorych (19,4%) z nadciśnieniem obserwowano po operacji trwałą normalizację ciśnienia tętniczego, a u kolejnych 15 (48,4%) poprawę kontroli ciśnienia. Rewaskularyzacja nerek, których długi wymiar nie przekraczał 9 cm, zapobiegła rozwojowi marskości w 40% przypadków. Poprawę czynności wydalniczej obserwowano u 2 z 3 chorych z niewydolnością nerek, którzy przeżyli zabieg. U 5 z 6 chorych ze zwężeniem tętnicy nerki przeszczepionej uzyskano ponad 3-letnie przeżycie przeszczepu. Wnioski Leczenie operacyjne wciąż pozostaje metodą z wyboru w leczeniu chorych z nadciśnieniem naczyniowo-nerkowym w przypadku zaawansowanych zmian miażdżycowych aorty brzusznej, u chorych z tętniakiem tętnicy nerkowej. Metoda operacyjna jest również skuteczna u pacjentów ze zwężeniem tętnicy przeszczepionej nerki.Background A great progress in percutaneous non-surgical angioplasty - PTRA (with or without stenting) has taken place in the last few years. However, there is still a group of patients who cannot be treated with these methods. The aim of the present study was to summarize the effects of surgical treatment of renal artery stenosis performed in our center from 1995 to 2002. Material and methods Forty-three patients, including 33 with renovascular hypertension who were not suitable for the PTRA, 4 patients with renal failure due to critical stenosis or the occlusion of renal arteries and 6 patients with artery stenosis of the transplanted kidney were referred to surgical angioplasty. 48 surgical reconstructions were performed. In 5 patients both renal arteries were reconstructed. Simultaneously, in 14 patients surgical reconstructions of aorta and iliac arteries were done. The effect of surgery on blood pressure and serum creatinine concentration during the perioperative period, after a year, and in June 2003 (mean observation period was 67, range: 9-96 months) were analysed. In all survivals Doppler ultrasound examination for discrimination of re-stenosis was performed in long term observation. The therapeutic success was considered in the following clinical conditions: normalization of blood pressure or the reduction of diastolic blood pressure at least 15 mm Hg or reduced number of antihypertensive agents in hypertensive patients, or decrease of serum creatinine concentration &#8805; 20% in patients with renal failure. Results Three patients (7.0%) died in the perioperative period and another 3 during the follow up period (not related to renal failure). In 3 patients unilateral nephrectomy was performed and in the 2 others - the kidneys were nephrectomized during the second surgery (altogether 5 kidneys were removed - 11.6%). During the long term observation, renal cirrhosis occurred in 7 patients (17.3%). Permanent blood pressure normalization was achieved in 6 out of 31 hypertensive patients (19.4%) and in the additional 15 individuals improvement of blood pressure control was noticed (48.4%). Renal revascularization performed in patients with affected kidneys of the length lower than 9 cm, prevented the development of renal cirrhosis in 40% of cases. The improvement of renal excretory function was observed in 2 out of 3 survivals with renal failure. Longer than 3 years graft survival was achieved in 5 out of 6 patients with artery stenosis of the transplanted kidney. Conclusions Surgical treatment of renal artery stenosis is still recommended in patients with renovascular hypertension and severe atherosclerotic lesions in aorta or in patients with renal artery aneurysms. Such therapy is also effective in patients with renal artery stenosis of the transplanted kidney

The prognostic value of different glucose abnormalities in patients with acute myocardial infarction treated invasively

BACKGROUND: Diabetes (DM) deteriorates the prognosis in patients with coronary heart disease. However, the prognostic value of different glucose abnormalities (GA) other than DM in subjects with acute myocardial infarction (AMI) treated invasively remains unclear. AIMS: To assess the incidence and impact of GA on clinical outcomes in AMI patients treated with percutaneous coronary intervention (PCI). METHODS: A single-center, prospective registry encompassed 2733 consecutive AMI subjects treated with PCI. In all in-hospital survivors (n = 2527, 92.5%) without the history of DM diagnosed before or during index hospitalization standard oral glucose tolerance test (OGTT) was performed during stable condition before hospital discharge and interpreted according to WHO criteria. The mean follow-up period was 37.5 months. RESULTS: The incidence of GA was as follows: impaired fasting glycaemia - IFG (n = 376, 15%); impaired glucose tolerance - IGT (n = 560, 22%); DM (n = 425, 17%); new onset DM (n = 384, 15%); and normal glucose tolerance – NGT (n = 782, 31%). During the long-term follow-up, death rate events for previously known DM, new onset DM and IGT were significantly more frequent than those for IFG and NGT (12.3; 9.6 and 9.4 vs. 5.6 and 6.4%, respectively, P < 0.05). The strongest and common independent predictors of death in GA patients were glomerular filtration rate < 60 ml/min/1,73 m^2 (HR 2.0 and 2.8) and left ventricle ejection fraction < 35% (HR 2.5 and 1.8, all P < 0.05) respectively. CONCLUSIONS: Glucose abnormalities are very common in AMI patients. DM, new onset DM and IGT increase remote mortality. Impaired glucose tolerance bears similar long-term prognosis as diabetes