The consociational model of democracy in Kosovo in comparison to other regional and international cases

This paper analyses in a critical manner the consociational model of democracy in post-war Kosovo since 1999. In doing so, it uses as conceptual tools all four characteristics of the consociational model: (1) grand coalition, (2) cultural autonomy, (3) proportionality and (4) minority veto (Lijphart, 2008). The first part addresses in detail the theoretical aspect of the consociational model, in comparison to other alternative theoretical models (e.g., idea/model of ethnic partition of Horowitz 1985). The second part outlines the concrete results and failures within this process. Ultimately, it will also depict the advantages and shortcomings of the consociational model of democracy promoted in post-war Kosovo. It will also try to locate eventual parallels with other neighbouring countries (e.g., Bosnia and Herzegovina, North Macedonia, and Serbia) and also wider at the international level. The paper ends with summarising the key findings and their potential links with scholarly debates on the models and practices of democracy

The European Union's role in the process of state-building in Kosovo (1999–2008)

Het proces van internationale state-building, in tegenstelling tot autochtone state-building, gaat terug tot het begin van de 20ste eeuw. Dit proces werd in feite opgestart met de missies van de Volkenbond, ook wel bekend als het „mandaatsysteem‟. De beweegreden voor deze missies was de herverdeling van de koloniale bezittingen van de overwonnen grootmachten. Deze praktijk werd verdergezet tot de Tweede Wereldoorlog. In de nasleep van de oorlog werd deze vorm van state-building toegepast door de missies van de Trustschapsraad van VN. Een gelijkaardige praktijk werd bovendien gebruikt in de heropbouw van Duitsland en Japan door de VS. Tegenwoordig wordt het toegepast door de VN of door de VS en zijn bondgenoten (zoals in Afghanistan en Irak). In de laatste twintig jaar (meerbepaald sinds de oprichting van het Gemeenschappelijk Buitenlands en Veiligheidsbeleid (GBVB) in het Verdrag van Maastricht in 1992/1993) is de EU steeds meer aan internationale state-building gaan doen. Eén van de belangrijkste regio‟s waar de EU deze rol vervuld heeft – en voor een stuk nog steeds doet – is de Westelijke Balkan.De rol van de EU als state-builder is tot nu toe echter weinig bestudeerd in de literatuur van internationale state-building die de these van „liberale vrede‟ toepast. De voorliggende studie probeert die puzzel aan te pakken in een systematische en diepgaande analyse van de rol van de EU in het proces van state-building in Kosovo (1999–2008). Op theoretisch vlak combineert dit proefschrift het algemeen kader van de liberale vrede-these met de normative power Europe-aanpak. Het onderzoek vertrekt daarbij vanuit de verbanden die bestaan tussen de drie interveniërende variabelen die in deze studie geïdentifieerd worden (institutionele opbouw, markteconomie en etnische accommodatie) en de hoofdnormen van de normative power Europe-aanpak (duurzame vrede, vrijheid, democratie, mensenrechten en rechtsbestuur). Er zijn enkele bijkomstige co-relaties tussen de instrumenten die worden gebruikt voor de verspreiding van tastbare en normatieve effecten via de liberale vrede-these en de instrumenten die worden gebruikt voor de openlijke (overt) en transference verspreiding van normative power Europe. De coherentie en/of de verbanden die in de praktijk bestaan tussen de kenmerken van de liberale vrede-these en normative power Europe maakten het mogelijk om dit theoretische kader te gebruiken in de voorliggende studie. Het onderzoek werd uitgevoerd aan de hand van een triangulatie van methoden.Op empirisch vlak achterhaalt deze studie dat de EU en andere internationale actoren heel succesvol waren m.b.t. de verspreiding van een tastbare impact op het state-building proces in Kosovo (1999–2008). Ze waren daarentegen slechts gematigd succesvol m.b.t. de verspreiding van een normatieve impact. Wat de rol van de EU betreft, ontdekt dit proefschrift dat de EU enkel een hoofdrol kan spelen in de state-building processen via transference instrumenten. Dit benadrukt het feit dat de EU verschilt van de andere internationale actoren (VN, VS, OVSE) door haar economische macht. Deze studie achterhaalt dat de EU daarentegen enkel een assisterende rol kan spelen in state-building processen via openlijke instrumenten (politieke rol). Via deze en andere gerelateerde bevindingen vult de voorliggende studie een hiaat in het systematisch analyseren van de rol van de EU in het state-building proces (in het bijzonder, in het geval van Kosovo) via de toepassing van de liberale vrede-these en diens verbanden met normative power Europe. Daarnaast brengt het proefschrift een nieuw perspectief voor het onderzoeken van de processen van internationale state-building via het gebruik van de liberale vrede-these en/of normative power Europe. Tot slot belicht het concluderende hoofdstuk enkele interessante onderwerpen voor verder onderzoek in dit studiegebied

Which is the rational choice view on political parties, their role in politics and their coalitional behaviour?

Political parties are the main links between citizens and governments. They represent different interests and values of citizens in the election and representation of their interests in legislature and formation and leading of governments. Therefore, political parties matter and play a significant role in the operation of democracy and politics in general. But, in the rational choice analytical structure, the political parties role as an essential component of politics and democracy until the late 1980s was rejected or at least has been seen of secondary importance. Moreover, it is yet the case nowadays that political parties are one of the less fully developed components of the rational choice approach. Thus, this rejection until the late 1980s of the role of political parties in politics and the gap that still exists in the rational choice approach about political parties raises the importance of dealing with this topic. Therefore, the purpose of this paper is to analyse the view of the rational choice about political parties and their role in politics and democracy and their coalitional behaviour in making and breaking governments. In order to reach this goal, the paper will cover the following issues: Firstly, it will address in short the view of the most critical scholars of political parties more specifically about the concept of political parties and their role in politics and operation of democracy in order to facilitate the further analysis. Afterwards, it will move on to analysing how rational choice conceives political parties and their role in politics and democracy. Finally, the last part of this paper will comprise the rational choice view in coalitional behaviour of political parties in making and breaking governments