İnmeli hastalarda otonom sinir sistemi fonksiyonlarının değerlendirilmesi

Bu çalışmamızda serebrovasküler olay (SVO) sonrası hemipleji veya hemiparezi gelişen hastalarda otonom sinir sisteminde (OSS) fonksiyon bozukluğu olup olmadığını araştırmayı amaçladık. OSS fonksiyonlarını değerlendirmek için sempatik deri yanıtına (SDY) ve R-R aralık değişkenliğine (RRAD) bakılmıştır. Çalışmaya 32-76 yaş arasındaki SVO'ya bağlı hemipleji/hemiparezi gelişen 7'si akut (<30 gün), 30'u kronik toplam 37 hasta ile 45-75 yaş arasında 28 sağlıklı kişi kontrol grubu olarak çalışmaya alınmıştır. Hastaların hastalık süresi ortalaması 6.89±6.8 ay, yaş ortalaması 59.16±11.87; kontrol grubunun yaş ortalaması ise 57.07±9.21' dir. Hastalarda hem hasta hem de sağlam tarafta mediyan sinir uyarılarak SDY kayıtları alınmıştır. RRAD' na ise istirahatte ve derin solunumda (dakikada 6 kez) bakılmıştır. İstatistiksel değerlendirme için Student's t- testi, One-way Anova ve Mann Whitney-U testi kullanılmıştır. Hastalar ile kontrollerin SDY latans değerleri kıyaslandığında istatistiksel anlamlı bir fark bulunamazken ( p> 0.05 ), SDY amplitüd değerleri kıyaslandığında ise istatistiksel anlamlı bir fark elde edilmiştir ( p<0.05 ). Hasta ve kontrollerden istirahat (%İ) ve derin solunum (%DS) sırasında elde edilen RRAD yüzdeleri kıyaslandığında da hem %İ hem de %DS' de istatistiksel anlamlı bir fark tespit edilmiştir ( p<0.001, p<0.05). Sonuç olarak inmeli hastalarda sempatik ve parasempatik fonksiyonun kısmen baskılandığını ve bu hastaların rehabilitasyonu sırasında bu durumunda göz önünde bulundurulması gerektiğini, ancak bu konu üzerinde daha net şeyler söyleyebilmek için daha fazla hasta ile inme nedenleri ve hemisfer tutulumları gruplandırılarak yapılacak geniş çalışmalara gereksinim olduğu inancındayız. SUMMARY In this study, we aimed to predict whether there is an autonomic nervous system (ANS) dysfunction in poststroke patients. Sympathetic skin response (SSR) and R-R interval variations (RRIV) were evaluated for the assessment of ANS function. A total of 37 hemiparesic/ hemiplegic patients due to cerebrovascular accident (CVA), ages between 32-76 years; and 28 healty age-matched controls were included in the study. There were 7 acute (<30 days) and 30 chronic cases in the patient group. Disease duration was 6.89 ± 6.8 months in the patient group, mean age being 59.16 ± 11.87 years. Mean age in the control group was 57.07 ± 9.21 years. SSR values were taken by the stimulation of nervus medianus in both hemiplegic and healty extremities. RRIV values were evaluated in rest and deep breathing (6 times Per minute). Student's T-test, One-way Anova and Mann Whitney-U test were used for statistical analysis. No statistically significant results were obtained when SSR latency values were compared (p>0.05). But the differences in SSR amplitude values between the patient and control groups were statistically significant (p<0.05). PPIC percentages taken during Rest (R%) and Deep Breathing (DB%) were evaluated and compared. Both R% and DB% of the patient and control groups were statistically significantly different from each other (p<0.001, p<0.05). In conclusion, our results suggest that both sympathetic and parasympathetic functions in post stroke survivors were partially inhibited. In stroke rehabilitation this fact should be taken into consideration. Nevertheless, further investigations addressing the stroke etiologies and involved hemipheres and their relationship between ANS function in post-stroke patients are necessary

İnmeli hastalarda otonom sinir sistemi fonksiyonlarının değerlendirilmesi

ÖZETBu çalışmamızda serebrovasküler olay (SVO) sonrası hemipleji veya hemiparezi gelişen hastalarda otonom sinir sisteminde (OSS) fonksiyon bozukluğu olup olmadığını araştırmayı amaçladık. OSS fonksiyonlarını değerlendirmek için sempatik deri yanıtına (SDY) ve R-R aralık değişkenliğine (RRAD) bakılmıştır. Çalışmaya 32-76 yaş arasındaki SVO'ya bağlı hemipleji/hemiparezi gelişen 7'si akut ( 0.05 ), SDY amplitüd değerleri kıyaslandığında ise istatistiksel anlamlı bir fark elde edilmiştir ( p0.05). But the differences in SSR amplitude values between the patient and control groups were statistically significant (p<0.05).PPIC percentages taken during Rest (R%) and Deep Breathing (DB%) were evaluated and compared. Both R% and DB% of the patient and control groups were statistically significantly different from each other (p<0.001, p<0.05).In conclusion, our results suggest that both sympathetic and parasympathetic functions in post stroke survivors were partially inhibited. In stroke rehabilitation this fact should be taken into consideration.Nevertheless, further investigations addressing the stroke etiologies and involved hemipheres and their relationship between ANS function in post-stroke patients are necessary

Neonatal brachial plexus palsy

Obstetrik brakial pleksus palsisi doğum sırasında brakial pleksusun hasarlanmasıyla kolda görülen flask bir paralizidir ve önemli bir neonatal morbidite nedenidir. Hastada ilk iki haftada iyileşme görülmesi iyi prognoza işarettir, ancak iki haftadan sonra başlayan iyileşmede tam bir düzelme elde etmek zordur. Obstetrik brakial pleksus palsisinin değerlendirilmesi ve tanısında yüksek rezolüsyonlu manyetik rezonans görüntüleme en iyi araçtır. Elektrodiagnostik inceleme ise yaralanma zamanı, derecesi, prognozu ve lokalizasyonu konusunda bilgi vermektedir. Temel tedavi yöntemleri düzenli ev programlarıyla beraber olan fizik tedavi ve/veya iş-uğraşı terapisidir. Bazı brakial palsili çocuklarda elektriksel stimulasyon ve botulinum toksin injeksiyonu gibi cerrahi dışı girişimler iyileşmeye yardım etmektedir. Az sayıda hasta erken dönemde cerrahi girişimden yararlanabilmektedir. Temel olarak tedavide önemli nokta multidisipliner yaklaşım ve sonuçların dikkatli değerlendirilmesidir.Obstetrical brachial plexus palsy is defined a flaccid paresis of an arm at birth with an injury to the brachial plexus and a serious form of neonatal morbidity. Rate of recovery in the first two weeks is a good indicator of final outcome whereas complete recovery is unlikely if no improvement is noted in the first 2 weeks of life. High-resolution magnetic resonance imaging is the best procedure for evaluating and diagnosis of obstetrical brachial plexus palsy. Electrodiagnostic studies can provide data for timing, degree, prognosis and localization. The mainstay of treatment is physical and/or occupational therapy together with a regular home exercise program. Non-surgical procedures like electrical stimulation and botulinum toxin injections may prove effective in some brachial palsy children. A few patients may benefit from surgery in the early stages. The most important factor in treatment is a multidisciplinary approach with careful evaluation of outcome

Karpal Tünel Sendromunun Tedavisinde Bazı Kombine Konservatif Yöntemlerin Etkinliği: Randomize, Kontrollü, Klinik ve Elektrofizyolojik Bir Çalışma

Amaç: Bu çalışmada, hafif karpal tünel sendromu (KTS) tedavisinde bazı konservatif yöntemlerle birlikte uygulanan deksametazon iyontoforezi veya ultrason veya plasebo iyontoforezin (deksametazonsuz) etkinliği karşılaştırıldı.Hastalar ve yöntemler: Elektromiyografi ile doğrulanmış hafif KTS tanılı 58 hasta çalışmaya dahil edildi. Hastalar rastgele üç gruba ayrıldı: (i) deksametazon iyontoforezi ile tedavi edilen iyontoforez grubu (n=20); (ii) ultrason ile tedavi edilen grup (n=20) ve (iii) plasebo iyontoforezi uygulananlar (n=18). Bu tedavilerden biri, tüm hastalara üç aylık tendon ve sinir kaydırma egzersizleri, gece splinti ve aktivite modifikasyonları gibi fizyoterapi prosedürleri ile beraber 15 seans uygulandı. Tedavinin başında, tedavi sonunda ve tedavi bitiminden sonra takip sırasında 3. ayda el bileği eklem hareket açıklığı ve kas testleri, Görsel Analog Skalası (VAS), el sıkma testi, pinçmetre ölçümleri, monofilaman ile duyu testleri, iki nokta diskriminasyon testi, Phalen, ters Phalen, Tinel ve karpal kompresyon testleri, Sağlık Değerlendirme Anketi (HAQ), Boston Sorgulama Anketi (BQ) ve elektrofizyolojik ölçümler değerlendirildi. İstatistiksel analiz SPSS (versiyon 10.0, Windows) yazılımı kullanılarak yapıldı.Bulgular: Çalışma sonunda tüm grupların klinik değerlendirmelerinde istatistiksel olarak anlamlı iyileşmeler görüldü (p<=0.05). Ultrason ve plasebo grubu ile karşılaştırıldığında, iyontoforez grubunda daha başarılı sonuçlar alındı; KTS'li hastaların üç ay sonraki takiplerinde pinçmetre, monofilaman, iki nokta diskriminasyon testleri ve BQ skorlarında istatistiksel anlamlı iyileşme gözlemlendi (p<=0.05). İyontoforez ve ultrason grubunda yapılan elektrofizyolojik ölçümlerde de, istatistiksel olarak anlamlı iyileşmeler kaydedildi (p<=0.05).Sonuç: Bu çalışmanın sonuçları, hafif KTS'li hastaların deksametazon iyontoforezi, tendon kaydırma egzersizleri, splint ve aktivite modifikasyonu ile beraber tedavisinin güvenilir ve etkili olduğunu önermektedir. Ancak, bulgularımızı destekleyen daha geniş ölçekli başka çalışmalara da ihtiyaç vardır.Objectives: In this study, we aimed to compare the efficacy of some conservative methods in combination with dexamethasone iontophoresis, ultrasound therapy or placebo iontophoresis (without dexamethasone) in the treatment of mild carpal tunnel syndrome (CTS). Patients and methods: Fifty-eight patients diagnosed with mild CTS confirmed by electromyography were included in the study. The subjects were divided randomly into three groups: (i) iontophoresis group-treated with dexamethasone iontophoresis (n=20); (ii) ultrasound group-treated with ultrasound (n=20), and (iii) placebo group-treated with placebo iontophoresis (n=18). All patients received one of these treatments in 15 sessions for three months in combination with physiotherapeutic procedures, such as tendon/nerve gliding exercises, night splinting and activity modifications. Wrist range of motion, muscle test, the Visual Analog Scale (VAS), handgrip test, pinch meter measurement, sensory testing with monofilaments, two-point discrimination test, Phalen's, reverse Phalen's, Tinnel's and carpal compression test, the Health Assessment Questionnaire (HAQ), the Boston Questionnaire (BQ) and electrophysiological assessment were performed at baseline, at the end of therapies and at threemonths during follow-up. Statistical analysis was performed using SPSS software (version 10.0 for Windows). Results: Statistically significant improvements in the clinical status of all groups were observed at the end of the study (p&lt;=0.05). Compared to ultrasound group and placebo group, more successful outcomes were seen in the iontophoresis group, resulting in statistically significant improvements in the pinch meter measurements, monofilament and two-point discrimination tests, and in BQ scores at three months during follow-up (p&lt;=0.05). A statistically significant improvement was also recorded in the electrophysiological measurements in the iontophoresis group and ultrasound group (p&lt;=0.05). Conclusion: Our study results suggest that dexamethasone iontophoresis administration combined with tendon gliding exercises, splint and activity modification is reliable and effective in the treatment of patients with mild CTS. However, further large-scale studies are required to confirm these finding

Başarısız bel cerrahisi sendromlu olgularda sempatik deri yanıtının değerlendirilmesi

AMAÇ: Bu çalışmada, başarısız bel cerrahisi sendromlu (BBCS) olgularda sempatik sinir sisteminin etkilenip etkilenmediği araştırıldı. GEREÇ-YÖNTEM: Polikliniğimize başvuran ve BBCS tanısı konulan 29 hasta çalışmaya alındı. Tüm olguların bel operasyonu sonrası bir yıl veya aylar içerisinde başlayan, bel, bacak veya bel-bacak ağrısı vardı. Kontrol grubu ise 13 sağlıklı hastane personelinden oluşturuldu. Elektrofizyolojik sinir iletim çalışmaları ve sempatik deri yanıtı (SDY) ölçümleri hasta grubun semptomatik olan (29 bacak) ve kontrol grubunun ise her iki bacağında (26 bacak) yapıldı. Hasta grubunun SSR değerleri cinsiyet ve yaşları eşleştirilmiş 13 sağlam kontrol grubunun SSR değerleri ile karşılaştırıldı. Periferik sinir sıkışması, periferik dolaşım yetersizliği, nörolojik veya psikiyatrik hastalıklar, alkol veya kötü ilaç kullanımı olan hastalar çalışmaya dahil edilmedi. Hastalarda ağrı şiddeti Visuel Analog Skala (VAS) ile ve depresyon varlığı Beck Depresyon İndeksi (BDİ) ile araştırıldı. BULGULAR: Sağlıklı kontroller ile karşılaştırıldığında, SDY elde edilen latans sürelerinde hasta grubunda istatistiksel olarak anlamlı bir artış saptandı (p=0.006). BBCS’li hastaların 4’ünde SDY alınamadı ve BDİ ile SDY’nin arasında pozitif korelasyon belirlendi (r=0.46). SONUÇ: Başarısız bel cerrahisi sendromlu hastalarda sempatik sistemin etkilendiği, SDY değişikliklerin olduğu saptandı. Sempatik sinir sistemi tutulumunun BBCS’de görülen kronik ağrı gelişimine katkıda bulunabileceği düşünüldü.OBJECTIVES: The aim of this study was to investigate whether sympathetic skin response (SSR) was affected in cases with failed back surgery syndrome (FBSS). METHODS: Twenty-nine cases admitted to our department and diagnosed as FBSS were recruited for the study. All the cases had back, leg or back and leg pain in the months or in one year following spinal surgery. The control group consisted of 13 healthy hospital personnel. Electrophysiologic nerve conduction studies and SSR recordings were applied on the symptomatic side (29 legs) in study cases and both sides (26 legs) in the control group. SSRs of the study group were compared with those of the sex-, body mass index- and age-matched control group of 13 people. Patients having peripheral nerve entrapment syndromes, peripheral vascular disease, neurologic or psychiatric disease, alcoholism, or drug abuse were excluded from the study. Pain intensity was recorded by visual analog scale (VAS) and depression was recorded by Beck Depression Inventory (BDI). RESULTS: Latency duration in SSR in the study group was significantly higher (p=0.006) when compared with the healthy controls. There was no SSR in 4 patients and there was a positive correlation between BDI and SSR (r=0.46). CONCLUSION: It was concluded that the sympathetic nervous system is affected in FBSS patients with changes in SSR, and that the dysfunction of the sympathetic nervous system may contribute to the intensity and chronicity of pain states in this group of patients

Aerobic capacity in patients with chronic low back pain

Bel ağrısı iş günü kaybına yol açan hastalıkların ikincisidir. Buna karşılık, diğer hastalıkların aksine daha çok iş veriminin azalmasına neden olur. Bel ağrısını ortaya çıkaran risk faktörlerinin bilinmesi, bel ağrısının önlenmesi açısından önemlidir. Son yıllarda aerobik kondisyon kaybının bel ağrısı için bir risk faktörü olduğu kabul edilmektedir. Aerobik kapasitenin en önemli göstergesi maksimal oksijen tüketimidir(VO2max). Bu çalışmanın amacı, kronik mekanik bel ağrılı hastalarda, aerobik kapasitenin direkt metodla ölçülerek, aynı yaş grubundaki sağlıklı kontrol grubu ile karşılaştırılmasıdır. Hasta grubu yaş ortalaması 37±6 olup, 6 erkek ve 14 kadından oluşmaktadır. Kontrol grubunun yaş ortalaması 36±6 olup, 5 erkek ve 10 kadından oluşmaktadır.Her iki grubun yaş, boy, kilo ve cins açısından karşılaştırılmasında aralarındaki fark anlamlı bulunmamıştır (p>0,05). Her iki grup hastaya İstanbul Tıp Fakültesi Sporcu Sağlık Merkezinde, "treadmill" üzerinde Bruce protokolüne göre "breath by breath" yöntemiyle efor testi yapılmış ve VO2max tespit edilmiştir. Kronik bel ağrılı hastalarda VO2max'ın kontrol grubuna göre anlamlı olarak az olduğu bulunmuştur(t=2, 48, p=0,019). Hastalarda yaşla V02max'ın azaldığı (r=-0,60,p=0,004) ve erkeklerde kadınlara göre daha fazla olduğu saptanmıştır (t= 4,74,p=0,009). Kronik mekanik bel ağrılı hastalarda aerobik kapasite azalmaktadır ve bu hem bir risk faktörü olarak önemlidir, hem de ağrıya bağlı kondisyon kaybının sonucudur.Aerobic capacity in patients with chronic low back pain. Low back pain stands in second place with regard to medical conditions causing work-day loss and is also the major cause of loss of productivity. Determining the risk factors in low back pain is the initial step in prevention and loss of aerobic capacity which is considered as a risk factor. The most important determinant in aerobic capacity is maximum oxygen consumption (V02max). The aim of this study is to measure the aerobic capacity in patients with chronic low back pain by a direct method and compare it with an age matched healthy control group. The study group consisted of 6 male and 14 female patients aged 37&plusmn;6. There was no significant difference in age, height, weight and gender between the groups (p&gt;0,05). Both groups were tested by Bruce protocol on the treadmill by breath-by-breath procedure for effort and VO2max was recorded. VO2max recordings were significantly lower in the patient group (t =2,48,p=0,019).VO2max decreased with older age.(r=-0,60,p=0,004) and was higher in males than in females (t=4,74,p=0,009). As a result, we have noted that aerobic capacity, an important risk factor, tends to decrease in patients with chronic low back pain and this may be related to deconditioning due to chronic pain