A practical approach example to measurement uncertainty: Evaluation of 26 immunoassay parameters

IntroductionMeasurement uncertainty is a non-negative parameter that characterizes the distribution of all values appropriate to the measured size and is associated with the measured result. In this study, we aimed to compare the results with various suggestions and produce more qualified results by calculating the measurement uncertainties of the immunoassays like fertility hormones, drug concentration tests, cardiac markers, thyroid function tests and tumour markers. Materials and methodsUncertainty calculation was made in accordance with the top-down approach according to Nordtest guide. The 12-month study of internal and external quality assessment results were used. The parameters of drug concentration tests were performed on the Abbott Architect c8000, other hormones/markers on the i2000 of the same brand. ResultsFactors that increased the measurement uncertainty of a test were due to external quality control data. The calculations showed that 13 of 26 parameters satisfied quality requirements. The highest uncertainty value, with 28% belonged to cancer antigen 19-9 test. The lowest value was calculated for prolactin with 8.3%. Dehydroepiandrosterone sulfate and phenytoin performed poorly in terms of measurement uncertainty, although internal and external quality control assessment results were considered favourable for both. ConclusionIt is recommended that the concept of measurement uncertainty, which plays an important role in the total quality performance of the laboratory, should be followed up by the clinical laboratory experts at certain time intervals and should be increased the awareness of clinicians about the subject

Relationship between subclinical hypothyroidism and serum homocysteine concentration in premenopausal women

Objective: In our study we aimed to examine serum homocysteinelevels of patients without thyroid dysfunctionswho have high serum anti thyroid peroxidase (anti-TPO)levels and patients with subclinical hypothyroidism whohave high serum thyroid stimulating hormone (TSH) andanti-TPO levels.Methods: One hundred and seven premenopause femaleoutpatients who referred to endocrine clinic of our hospitalwere included in our study. We generated 3 groups. Firstgroup (Control) consists of 53 (50%) patients between theages of 30-40 years. Second group (Euthyroid) consistsof 31 (29%) patients between the ages of 26-49. Thirdgroup (Subclinical Hypothyroidism) consists of 23 (21%)patients between the ages of 33-53 years. Serum totalcholesterol, triglycerides, high density lipoprotein (HDL)levels were measured by Olympus 2700 autoanalyzer.Serum TSH, free T4, anti-TPO and homocysteine levelswere measured by Siemens Immulite 2000 autoanalyzer.Results: In our study, total cholesterol, triglycerides, lowdensity lipoprotein (LDL) and very low density lipoprotein(VLDL) levels were not statistically significantly differentamong the groups. Although serum homocysteine levelsof the third group were higher than the other groups it wasnot statistically significantly different among the groups.Conclusion: Serum homocysteine and lipid levels of patientswith euthyroidism and subclinical hypothyroidismwho have positive anti-TPO levels may be inadequate inassessing the risk of cardiovascular diseases. J Clin ExpInvest 2013; 4 (3): 293-297Key words: Hypothyroidsm, homocysteine, premenopaus

Prostat hastalıklarının tanısında total, serbest, üçüncü kuşak PSA düzeyleri, total PSA ölçüm yöntemlerinin karşılaştırılması ve prostat sekretinde immunositokimyasal PSA tayini

Bu tezin, veri tabanı üzerinden yayınlanma izni bulunmamaktadır. Yayınlanma izni olmayan tezlerin basılı kopyalarına Üniversite kütüphaneniz aracılığıyla (TÜBESS üzerinden) erişebilirsiniz.VII) SUMMARY Prostate-spesific antigen is a serine protease in the form of a single chain glycoprotein. It has been considered the most valuable tumor marker in urologic oncology due to its utility in diagnosis, prognosis and follow-up of patients with prostate cancer. The aim of this study is to perform serum PSA determinations in patients with malign and benign diseases of prostate; to compare two immunoassay measurement methods and to visualize PSA in prostate secrete material by immunocytochemical detection. In 4 different patient groups, total PSA, free PSA, free to total PSA ratio, PSA density were evaluated. In patients with prostate cancer, the mean value of total PSA was 17,63±9,19 ng/mL and it is considered significantly different than the control, chronic prostatitis and the group with benign prostatic hyperplasia. No effects of smoking, alcohol consumption and drugs were found on total and free PSA levels. There was a significant correlation between age and total PSA levels (r=0,451, p0,001). According to the statistical evaluation of data between groups, free PSA and PSA density in cancer group were 3,73+3,20 ng/mL and 0,2787+0,169, respectively and different than the other groups at the level of p0,05. The mean value of total PSA level in BPH group was 3,77+2,22 ng/mL and it was only 1/5 of the patients group with prostate cancer. Monoclonal primary antibody and streptavidin-biotin immunoperoxidase staining system were used to visualize PSA in prostate secrete materials of all case groups. Evident cellular difference and presence of antigen (PSA) at different density were obtained between case groups but we came into a conclusion that standardization should be particularly important not to fail to interprete the results. Total PSA levels were evaluated in split sample analysis performed in 51 se rum samples showing a wide range of total PSA concentrations. The Kits of ACS: 180 Plus and Immulite sPSA were used in method comparison study. In Deming regres sion analysis the coefficients were as follows; the slope=0,967; y-intercept=-0,148, r= 0,989. In linear regression, the slope= 0,957, y-intercept= -0,110. An acceptable bias was seen since the systematical error was calculated as a value less than total allowable error. The cut-off value obtained by the ROC curve analysis for ACS: 180 Plus was 8,01 ng/mL at %100 sensitivity and %97,7 specificity, for Immulite sPSA, the cut-off value was 6,96 ng/mL at %100 sensitivity and %93,2 specificity. Non parametric evaluation of the area under ROC curves for ACS: 180 Plus and Immulite sPSA were as follows; 0,997, and 0,987, respectively. Diagnostic accuracy were at the level of p= 0,000 and no statistical difference were found between two assay methods. 90VI) ÖZET Prostat-Spesifik Antijen; tek zincirli, glikoprotein yapısında bir serin proteazdır. Ürolojik onkoloji alanında tümör belirleyici olarak kullanılmaktadır. Prostat kanserinin tanısı, evrelendirmesi ve tedavisinin takibinde önemli rol oynar. Bu çalışmanın amacı, prostat bezinin benign ve malign hastalıklarında total PSA ve dolaşımdaki bir formu olan serbest PSA' nın serumda ölçülmesi, PSA ölçümünde kullanılan iki farklı yöntemin karşılaştırılması ve non-invazif olarak elde edilebilen prostat sekreti materyalinde ilk kez immunositokimyasal yöntemle PSA' nın tayin edilmesidir. 4 farklı olgu grubunda serum total PSA, serbest PSA, serbest PSA/total PSA oranı ve PSA dansitesi incelenmiştir. Prostat kanserli grupta total PSA düzeyi, 17,63±9,19 ng/mL olarak saptanmış ve bu düzey kanserli grupta kontrol, kronik prostatit ve BPH grubundan anlamlı yüksek bulunmuştur. Sigara, alkol ve ilaç kullanımının total ve serbest PSA düzeylerine etkisi olmadığı saptanmıştır, yaşın ise total PSA düzeyleri üzerinde önemli bir faktör olduğu belirlenmiştir. Yaş ile total PSA düzeyleri arasında anlamlı bir korelasyon saptanmıştır (r=0,451, p0,001). Gruplar arası yaptığımız istatistiksel inceleme sonucunda kanserli grupta serbest PSA düzeylerinin 3,73±3,20 ng/mL, PSA dansitesinin 0,2787+0,169 değerleri ile diğer gruplara göre anlamlı farklı (p0,05) olduğu saptanmıştır. Total PSA düzeyleri BPH' lı olgularda da yüksek olmakla birlikte (3,77+2,22 ng/mL), ortalama değer kanserli grup ortalamasının 1/5' i düzeyindedir. Prostat sekret materyalinin, primer monoklonal antikor ve streptavidin-biotin immunoperoksidaz boyama sistemi kullanılarak incelenmesi sonucunda, gruplar arası hücresel ve PSA yoğunluğu açısından belirgin kalitatif fark gözlenmiş, ancak sekret materyalinde gözlenen varyasyonlar nedeniyle standardizasyon gerektiği ve bu farkın ancak standardizasyon sonrası değerlendirilebileceği kararına varılmıştır. Yaygın bir ölçüm aralığını kapsayan 51 olgunun serum örneklerinden split sample analiz yöntemi ile total PSA düzeyi, ACS: 180 Plus ve İmmulite PSA kitlen" ile ölçülmüştür. Deming regresyonunda; eğim= 0,967; kesişim= -0,148, r= 0,989 olarak saptanmıştır. Lineer regresyon analizinde eğim= 0,957, kesişim= -0,110' dur. Sistematik hata müsaade edilen total hatadan düşüktür. ROC analizleri sonucunda, ACS: 180 Plus total PSA kitiyle kanserli grupta cut-off değeri 8,01 ng/mL, %100 sensitivite ve %97,7 spesifite, İmmulite sensitif PSA için bu değer 6,96 ng/mL, %100 sensitivite ve %93,2 spesifite olarak saptanmıştır. Tanısal doğruluk değerlendirmesinde ROC eğrisi altında kalan alan, nonparametrik inceleme sonucu ACS: 180 Plus total PSA için 0,997, İmmulite sensitif PSA için 0,987 bulunmuştur. Her iki yöntemin de tanısal doğruluğu p= 0,000 düzeyinde olup, iki yöntem arasında istatistiksel farklılık saptanmamıştır. 8

Effects of Hormone Replacement Therapy on Insulin Resistance, Waist-to-Hip Ratio and Lipid Profiles in Postmenopausal Women

Amaç: Çalışmamızda, postmenopozal kadınlarda hormon replasman tedavisinin (HRT) metabolik sendromüzerine olan etkisini araştırmayı amaçladık. Yöntem: Bu çalışmaya SSK İzmir Ege Doğumevi ve Kadın Hastalıkları Eğitim ve Araştırma Hastanesi Menopoz Polikliniğine 01.10.2004 ve 31.03.2005 tarihleri arasında başvuran ve menopoz tanısı sırasında bilinen metabolik hastalık (diyabetes mellitus, kardiyovaskuler hastalık ve dislipidemi) öyküsü olmayan 91 olgu dahil edildi. Menopoz tanısı sonrası HRT başlanmış ve halen kullanmakta olan 36 olgu ile hiç HRT kullanmamış 55 olgunun açlık kan şekeri, açlık insülini, serum lipid profili ve kan basıncı düzeyleri karşılaştırıldı. Her bir olguda, Homa İnsülin Rezistansı (HOMA-IR) formülü ile insülin rezistansı (İR) hesaplandı, obezite ve santral obezite varlığını değerlendirmek için sırası ile vücut kitle indeksi (VKİ) ve bel-kalça oranları ölçüldü. Her iki grup arasında bu veriler karşılaştırıldı. Bulgular: İki grup karşılaştırıldığında, HRT almayan grupta İR pozitif olan olgu sayısı HRT alan gruba göre istatiksel olarak anlamlı derecede fazla bulundu (P=0,006). İki grup arasında obezitesi ve santral obezitesi olan olgu sayısı, serum biyokimyası parametreleri, kan basıncı değerleri açısından istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı. Sonuç: Postmenopozal dönemde kullanılan HRT’nin glukoz metabolizması üzerine etkisi net olarak ortaya konmamıştır. Çalışmamızın sonucuna göre, postmenopozal kadınlarda HRT, insülin rezistansını azaltıyor gibi görünmektedir. Bu konuda yapılacak daha detaylı çalışmalara gereksinim vardır.Objective: in our study, we aimed to investigate the effect of hormone replacement therapy (HRT) on metabolic syndrome in postmenopausal women. Method: This study included 91 patients who applied to SSK İzmir Ege Maternity and Gynecology Training and Research Hospital Menopause Outpatient Clinic between 01.10.2004 and 31.03.2005 and who don’t have a history of metabolic disease (diabetes mellitus, cardiovascular disease and dyslipidemia). Fasting blood glucose, fasting insulin, serum lipid profile and blood pressure levels were compared in 55 patients who never used HRT and 36 cases in whom HRT was started after the diagnosis of menopause and was still in use. in each case, the insulin resistance (IR) was calculated with the formula of Homa Insulin Resistance (HOMA-IR). the body mass index (BMI) and waist-hip ratios (WHR) were measured to evaluate the presence of obesity and central obesity. These data were compared between the two groups. Results: When the two groups were compared, the number of patients who are positive for IR was significantly higher in the group who don’t receive HRT, than the group who receive HRT (P=0.006). There was no statistically significant difference between the two groups in terms of number of cases with obesity and central obesity, serum biochemistry parameters, and blood pressure values. Conclusion: the effect of HRT used in postmenopausal period on glucose metabolism has not been clearly demonstrated. According to the results of our study, HRT appears to decrease insulin resistance in postmenopausal women. More detailed studies should be conducted on this subject

Evaluation of ischemia modified albümin levels in patients diagnosed with acute kidney failure after and before the treatment

Amaç: Bu çalışmadaki amacımız akut böbrek yetmezliği (ABY) olan hastalarda iskemi modifiye albümin (İMA) düzeyleri ile klinik iyileşme arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark var mıdır? sorusuna cevap bulabilmektir. Hastalar ve yöntemler: Ağustos 2014 - Ekim 2014 tarihleri arasında kliniğimizde ABY tanısı konulan, çalışma kriterlerini karşılayan 18 hasta (9 erkek, 9 kadın) çalışmaya dahil edildi. Bu çalışmayla hastaneye yatmadan önceki İMA düzeyleri ile klinik iyileşme sonrası İMA düzeyleri arasındaki ilişki incelendi. Bulgular: Hastaların tedavi öncesi İMA düzeyi ortalaması 628, tedavi sonrası İMA düzey ortalaması ise 428 olarak tespit edildi. İstatistiksel olarak her ikidurum arasında anlamlı fark saptandı. Sonuç: Çalışma sonucunda dikkat çekici olarak İMA değeri yüksek olan hastaların hastanede yatış süresinin uzun olduğu görüldü. Ayrıca İMA düzeyi ile diyaliz ihtiyacı arasında anlamlı ilişki saptandı.Objectives: Our aim was to answer the question of Is there a statistically significant relationship between plasma ischemia modified albumin (IMA) levels of acute kidney failure (AKF) patients before the hospital admission and their clinical healing progress. Patients and methods: Between August 2014 and October 2014, we included 18 patients (9 males, 9 females) who were diagnosed with AKF and investigated the relationship between patients’ blood levels of IMA before admission to the hospital and clinical progress. Results: Plasma IMA average of 18 patients before treatment was 628. After treatment plasma IMA average was 428. A statistically reasonable relationship was detected. Conclusion: Our study suggest that hospital stay of patients who had higher plasma levels of IMA was remarkably longer than who had lower plasma levels of IMA. Also we detected that the more plasma levels of IMA increased, the need of patients’ for hemodialysis increased