The effect of angiogenesis inhibitor TNP-470 on the blood vessels of the lungs, kidneys and livers of treated hamsters

The growth of solid tumours and their metastases is dependent on the development of new blood vessels (angiogenesis). Therefore angiogenesis inhibitors are potential antitumour drugs. In our previous studies it was found that the angiogenesis inhibitor TNP-470 given to transplantable melanoma-bearing hamsters can decrease the rate of the tumour growth, although the survival time of the animals treated was not significantly affected. It was found finally that TNP-470 given in the vicinity of the growing tumour can cause complete remission of the melanoma in hamsters treated in this way. To check what side-effects could be evoked by such treatment, an examination of the morphology of the blood vessels of the lungs, kidneys and livers of the treated animals was carried out. It was found that the angiogenesis inhibitor applied did not cause any changes which could be observed by light and electron microscopes in the structure of the examined blood vessels of the treated animals

Exercise stress test and comparison of ST change with cardiac nucleotide catabolite production in patients with coronary artery disease

Background: Uridine (Ur) and hypoxanthine (Hx) are the major end products of ischemic nucleotide breakdown in the human heart. Hypoxanthine is further metabolized to uric acid (UA). The aim of the study was the evaluation of whether changes in nucleotide concentrations during exercise correlate with electrocardiography (ECG) changes, and the severity of coronary artery disease (CAD). Methods: Twenty-nine males with CAD and 11 controls without CAD (mean age 56.1 vs. 51.45) were subjected to treadmill exercise. The test was considered positive if ECG showed more then 1 mm ST segment depression. Venous blood samples taken before and 10 minut after the exercise were analysed by high performance liquid chromatography. Results: Twenty-two out of 29 patients with CAD and 6 of 11 in the control group had abnormal exercise stress tests according to ECG criteria only. Mean &#8710;Ur was positive in the CAD group and negative in the control group (0.45 SEM &#177; 0.09 &#181;M/L vs. -0.43 SEM &#177; 0.21 &#181;M/L, p < 0.0001). &#8710;UA was positive in the CAD group (15.31 SEM &#177; 5.52 &#181;M/L) and negative in the control group (15.31 SEM &#177; 5.52 &#181;M/L vs. -48.18 SEM &#177; 13,8 &#181;M/L, p < 0.00001); Hx increased in both groups, and the change was not significantly different. Correlations of CAD-index with ST depression, &#8710;Ur and &#8710;UA, were: r = 0.43 (p < 0.005), r = 0.62 (p < 0.001), and r = 0.39 (p < 0.01), respectively. Sensitivity of any increase of uridine was superior to 1.5 mm ST depression during exercise. Conclusions: Blood Ur and UA concentration changes during exercise correlate with severity of CAD. We observed slightly greater accuracy of uridine change in comparison to ST changes, thus being a possible new tool in diagnosis of CAD. (Cardiol J 2007; 14: 573-579)

Ultrastructure of the ventromedial hypothalamic nucleus in fasted and refed young and old rats

Many hypothalamic nuclei are involved in the regulation of food intake and energy homeostasis. An ultrastructural investigation of the hypothalamic ventromedial nucleus (VMN), a hypothetical "satiety centre" was performed to explore the morphological basis of altered feeding behaviour of old rats in an experimental model of fasting/refeeding. Young (5 months old, n = 12) and old (24 months old, n = 12) male Wistar rats were fasted for 48 hours, then refed for 24 hours and sampled thereafter. Brain tissue was fixed by perfusion, histological and ultrathin sections were obtained by routine methods. Although food intake was similar in control young and old rats, during refeeding old animals consumed less chow than young ones. The EM analysis of VMN neurones of old control rats revealed, besides typical age-related residual bodies, deep indentations of the nuclear envelope and the presence of long, undulating rough endoplasmic reticulum cisternae in the cell periphery. In both young and old rats fasting for 48 hours led to the expansion of Golgi complexes and increased folds of the nuclear envelope, which is suggestive of enhanced cellular activity of the VMN neurones. These fasting-induced alterations were sustained in the VMN neurones of refed rats in both age groups. The results showed that the VMN neurones of old control rats differ at the ultrastructural level from young ones. However, starvation and subsequent refeeding cause similar alterations in the hypothalamic neurones of "satiety centre" of both young and old rats

Wpływ wariantów polimorfizmu genu enzymu konwertującego angiotensynę I na przebudowę lewej komory u pacjentów po zawale serca - obserwacja dwuletnia

Wstęp: Postępujące poszerzenie lewej komory i równoczesne upośledzenie czynności pompującej serca po zawale, składające się na przebudowę lewej komory, są związane z aktywacją układu RAAS i podwyższonym poziomem krążącej angiotensyny II. Za powstanie aktywnej formy angiotensyny II odpowiedzialny jest enzym konwertujący (ACE), którego aktywność zależy od postaci polimorfizmu insercyjno-delecyjnego genu kodującego ACE. Cel pracy: Ocena wpływu polimorfizmu I/D genu ACE na zmiany w budowę i czynność lewej komory u pacjentów w okresie między 3. tygodniem a 2. rokiem po wystąpieniu pierwszego zawalu serca leczonego fibrynolitycznie. Materiał i metody: Badaną grupę stanowiło 48 pacjentów (38 mężczyzn, 10 kobiet) po pierwszym zawale serca, leczonych w ostrej fazie zawalu streptokinazrą. U wszystkich osób w 3. tygodniu i po 2 latach od wystąpienia zawalu wykonano badania echokardiograficzne w prezentacji 2D. Na podstawie zarejestrowanych w systemie VHS obrazów obliczono parametry strukturalne i hemodynamiczne lewej komory. Polimorfizm I/D genu ACE określano w DNA izolowanym z krwi. Wyniki: Rozkład genotypów polimorfizmu insercyjno-delecyjnego genu ACE był zgodny z regułą Hardy-Weinberga. Analiza statystyczna wykazała istotny przyrost objętości końcoworozkurczowej lewej komory serca (51, 8 &plusmn; 15, 0 vs 61,2 &plusmn; 15, 6 ml/m2 p < 0, 02) między 3. tygodniem a 2 rokiem po zawale w grupie pacjentów z allelem D, w odróżnieniu od pozostałych badanych. W tym okresie odnotowano w obserwowanej grupie chorych przyrost wartości masy lewej komory (p < 0, 01), a ponadto stwierdzono znamienny przyrost wskaźników objętości wyrzutowej i minutowej (p < 0,01), przy niezmienionych wartościach LVEF. Wnioski: Obecność allelu delecyjnego lub genotypu DD/ID genu enzymu konwertującego angiotensynę I może być czynnikiem nasilającym poszerzenie lewej komory w okresie 2 lat od wystąpienia zawalu serca

The effect of fasting and refeeding on the ultrastructure of the hypothalamic paraventricular nucleus in young and old rats

In order to explore the morphological basis of the altered feeding behaviour of old rats, an ultrastructural investigation of the magnocellular neurons of the hypothalamic paraventricular nucleus (PVN) was performed. Young and old male Wistar rats, 5 and 24 months old, respectively, and with each age group comprising 12 animals, were divided into 3 groups. The rats in Group I were used as controls (normally fed), the rats of Group II were fasted for 48 hours and in Group III the rats were fasted for 48 hours and then refed for 24 hours. The brains were fixed by perfusion and histological and ultrathin sections were obtained by routine methods. Common features of the magnocellular PVN neurons of young and old rats were abundant Golgi complexes and short fragments of RER localised at the cell periphery. In contrast to young rats, the PVN neurons of old animals showed deep indentations of the nuclear envelope and agerelated residual bodies. In both age groups fasting for 48 hours led to the expansion of the Golgi complexes and dilatation of RER cisternae. In contrast to those in fed rats, RER cisternae in the neurons of old fasted animals were situated between the nuclear envelope and the Golgi zone. Prolonged RER cisternae were distributed in the peripheral cytoplasm of refed old rats. Our observations suggest that at the ultrastructural level the process of ageing does not change the responsiveness of magnocellular PVN neurons to fasting-refeeding

Wpływ wariantów polimorfizmu genu enzymu konwertującego angiotensynę I na przebudowę lewej komory u pacjentów po zawale serca - obserwacja dwuletnia

Wstęp: Postępujące poszerzenie lewej komory i równoczesne upośledzenie czynności pompującej serca po zawale, składające się na przebudowę lewej komory, są związane z aktywacją układu RAAS i podwyższonym poziomem krążącej angiotensyny II. Za powstanie aktywnej formy angiotensyny II odpowiedzialny jest enzym konwertujący (ACE), którego aktywność zależy od postaci polimorfizmu insercyjno-delecyjnego genu kodującego ACE. Cel pracy: Ocena wpływu polimorfizmu I/D genu ACE na zmiany w budowę i czynność lewej komory u pacjentów w okresie między 3. tygodniem a 2. rokiem po wystąpieniu pierwszego zawalu serca leczonego fibrynolitycznie. Materiał i metody: Badaną grupę stanowiło 48 pacjentów (38 mężczyzn, 10 kobiet) po pierwszym zawale serca, leczonych w ostrej fazie zawalu streptokinazrą. U wszystkich osób w 3. tygodniu i po 2 latach od wystąpienia zawalu wykonano badania echokardiograficzne w prezentacji 2D. Na podstawie zarejestrowanych w systemie VHS obrazów obliczono parametry strukturalne i hemodynamiczne lewej komory. Polimorfizm I/D genu ACE określano w DNA izolowanym z krwi. Wyniki: Rozkład genotypów polimorfizmu insercyjno-delecyjnego genu ACE był zgodny z regułą Hardy-Weinberga. Analiza statystyczna wykazała istotny przyrost objętości końcoworozkurczowej lewej komory serca (51, 8 &plusmn; 15, 0 vs 61,2 &plusmn; 15, 6 ml/m2 p < 0, 02) między 3. tygodniem a 2 rokiem po zawale w grupie pacjentów z allelem D, w odróżnieniu od pozostałych badanych. W tym okresie odnotowano w obserwowanej grupie chorych przyrost wartości masy lewej komory (p < 0, 01), a ponadto stwierdzono znamienny przyrost wskaźników objętości wyrzutowej i minutowej (p < 0,01), przy niezmienionych wartościach LVEF. Wnioski: Obecność allelu delecyjnego lub genotypu DD/ID genu enzymu konwertującego angiotensynę I może być czynnikiem nasilającym poszerzenie lewej komory w okresie 2 lat od wystąpienia zawalu serca

The correlation of protein peroxidation with morphological changes in experimental oestradiol-induced carcinogenesis

Oestradiol-induced male Syrian hamster carcinogenesis is a well-known experimental model of human cancer of the breast, ovary and uterus. The pathomechanism postulated in this model is 4-hydroxylation of oestradiol and further free radical formation. The same process is suspected in human breast cancer. Dynamic changes in protein peroxidation were reported during the tumour induction. In this paper we try to correlate the protein peroxidation markers with the histopathological progression of the changes. The biochemical and histopathological evaluations were performed after 1, 3, 6 and 9 months of the hormone exposition. Significant protein peroxidation was observed as soon as after 1 month and increased further until the 6th month. After 9 months however, it was not significantly different from the control. The discrete histopathological changes after 1 month, progressed into tubular and interstitial hyperplasias after 3 and 6 months. After 9 months several dysplastic areas, sometimes with features of carcinoma in situ, were observed. The severe 9-month histopathological changes did not correlate with the protein peroxidation

Badanie krótkookresowej zmienności rytmu serca w rozpoznawaniu złośliwej arytmii komorowej

Wstęp: Badanie dobowej zmienności rytmu serca (HRV) posiada udokumentowaną wartość prognostyczną w ocenie zagrożenia złośliwymi arytmiami komorowymi u chorych po zawale serca. Jednak duża czasochłonność oraz brak możliwości standaryzacji ograniczają powszechne stosowanie tej metody w praktyce klinicznej. Celem pracy była ocena przydatności krótkookresowej HRV w różnicowaniu chorych ze złośliwą arytmią komorową w wywiadzie oraz osób wolnych od takiego zdarzenia na podstawie 10-minutowej rejestracji zapisu EKG, dokonywanej u chorych znajdujących się w pozycji leżącej na wznak, a następnie uzupełnione o podobny zapis wykonany po pionizacji pacjentów. Materiał i metody: Badaniem objęto 2 grupy chorych: ZAK(+) - 12 pacjentów z zawałem serca i udokumentowaną złośliwą arytmią komorową w wywiadzie (VT/VF - utrwalony częstoskurcz komorowy/migotanie komór) oraz ZAK(&#8211;) -11 chorych z zawałem serca, zbliżonych do grupy ZAK(+) pod względem wieku, frakcji wyrzutowej lewej komory serca oraz stanu naczyń wieńcowych. U wszystkich pacjentów wykonywano rejestrację EKG w standaryzowanych warunkach laboratoryjnych: przez 10 minut w pozycji leżącej na wznak, a następnie przez 10 minut po pionizacji pacjenta. Na podstawie dokonanych rejestracji oceniano następujące wskaźniki HRV: SDNN, rMSSD, pNN50, moc widma i względną moc widma HRV w pasmie niskich częstotliwości (LF i nLF) i wysokich częstotliwości (HF i nHF) oraz stosunek LF/HF. Wyniki: W pozycji leżącej na wznak wartość ocenianych wskaźników HRV wynosiła w grupach ZAK(+) i ZAK(&#8211;) odpowiednio: SDNN 37 &plusmn; 16 ms i 46 &plusmn; 22 ms; pNN50 4,9% &plusmn; 8,1% i 6,5% &plusmn; 5,8%; rMSSD 24 &plusmn; 18 ms i 28 &plusmn; 7 ms; LF 178 &plusmn; 119 i 274 &plusmn; 216 ms2; nLF 0,5 &plusmn; 0,2 NU i 0,5 &plusmn; 0,2 NU; HF 184 &plusmn; 329 ms2 i 147 &plusmn; 115 ms2; nHF 0,4 &plusmn; 0,2 NU i 0,3 &plusmn; 0,2 NU; LF/HF 2,2 &plusmn; 1,9 i 2,0 &plusmn; 1,3. Natomiast w pozycji stojącej parametry te były równe odpowiednio: SDNN 34 &plusmn; 13 ms i 360 &plusmn; 10 ms; pNN50 2,5% &plusmn; 3,2% i 2,4% &plusmn; 3,3%; rMSSD 19 &plusmn; 13 ms i 18 &plusmn; 8 ms; LF 241 &plusmn; 154 i 374 &plusmn; 357 ms2; nLF 0,7 &plusmn; 0,2 NU i 0,7 &plusmn; 0,2 NU; HF 84 &plusmn; 124 ms2 i 75 &plusmn; 44 ms2; nHF 0,2 &plusmn; 0,1 NU i 0,2 &plusmn; 0,1 NU; LF/HF 6,2 &plusmn; 5,5 i 5,0 &plusmn; 2,9. Żaden z wymienionych wskaźników krótkookresowej oceny HRV, ocenianych zarówno w pozycji leżącej, jak i po pionizacji pacjentów, nie różnicował grup chorych ZAK(+) i ZAK(&#8211;). Wnioski: Nie stwierdzono przydatności krótkookresowej oceny HRV, dokonywanej w standaryzowanych warunkach laboratoryjnych w pozycji leżącej na wznak oraz po pionizacji pacjentów, w różnicowaniu chorych ze złośliwą arytmią komorową w wywiadzie oraz osób, u których takie zdarzenie nie wystąpiło. (Folia Cardiol. 2003; 10: 53&#8211;59

Badanie krótkookresowej zmienności rytmu serca w rozpoznawaniu złośliwej arytmii komorowej

Wstęp: Badanie dobowej zmienności rytmu serca (HRV) posiada udokumentowaną wartość prognostyczną w ocenie zagrożenia złośliwymi arytmiami komorowymi u chorych po zawale serca. Jednak duża czasochłonność oraz brak możliwości standaryzacji ograniczają powszechne stosowanie tej metody w praktyce klinicznej. Celem pracy była ocena przydatności krótkookresowej HRV w różnicowaniu chorych ze złośliwą arytmią komorową w wywiadzie oraz osób wolnych od takiego zdarzenia na podstawie 10-minutowej rejestracji zapisu EKG, dokonywanej u chorych znajdujących się w pozycji leżącej na wznak, a następnie uzupełnione o podobny zapis wykonany po pionizacji pacjentów. Materiał i metody: Badaniem objęto 2 grupy chorych: ZAK(+) - 12 pacjentów z zawałem serca i udokumentowaną złośliwą arytmią komorową w wywiadzie (VT/VF - utrwalony częstoskurcz komorowy/migotanie komór) oraz ZAK(&#8211;) -11 chorych z zawałem serca, zbliżonych do grupy ZAK(+) pod względem wieku, frakcji wyrzutowej lewej komory serca oraz stanu naczyń wieńcowych. U wszystkich pacjentów wykonywano rejestrację EKG w standaryzowanych warunkach laboratoryjnych: przez 10 minut w pozycji leżącej na wznak, a następnie przez 10 minut po pionizacji pacjenta. Na podstawie dokonanych rejestracji oceniano następujące wskaźniki HRV: SDNN, rMSSD, pNN50, moc widma i względną moc widma HRV w pasmie niskich częstotliwości (LF i nLF) i wysokich częstotliwości (HF i nHF) oraz stosunek LF/HF. Wyniki: W pozycji leżącej na wznak wartość ocenianych wskaźników HRV wynosiła w grupach ZAK(+) i ZAK(&#8211;) odpowiednio: SDNN 37 &plusmn; 16 ms i 46 &plusmn; 22 ms; pNN50 4,9% &plusmn; 8,1% i 6,5% &plusmn; 5,8%; rMSSD 24 &plusmn; 18 ms i 28 &plusmn; 7 ms; LF 178 &plusmn; 119 i 274 &plusmn; 216 ms2; nLF 0,5 &plusmn; 0,2 NU i 0,5 &plusmn; 0,2 NU; HF 184 &plusmn; 329 ms2 i 147 &plusmn; 115 ms2; nHF 0,4 &plusmn; 0,2 NU i 0,3 &plusmn; 0,2 NU; LF/HF 2,2 &plusmn; 1,9 i 2,0 &plusmn; 1,3. Natomiast w pozycji stojącej parametry te były równe odpowiednio: SDNN 34 &plusmn; 13 ms i 360 &plusmn; 10 ms; pNN50 2,5% &plusmn; 3,2% i 2,4% &plusmn; 3,3%; rMSSD 19 &plusmn; 13 ms i 18 &plusmn; 8 ms; LF 241 &plusmn; 154 i 374 &plusmn; 357 ms2; nLF 0,7 &plusmn; 0,2 NU i 0,7 &plusmn; 0,2 NU; HF 84 &plusmn; 124 ms2 i 75 &plusmn; 44 ms2; nHF 0,2 &plusmn; 0,1 NU i 0,2 &plusmn; 0,1 NU; LF/HF 6,2 &plusmn; 5,5 i 5,0 &plusmn; 2,9. Żaden z wymienionych wskaźników krótkookresowej oceny HRV, ocenianych zarówno w pozycji leżącej, jak i po pionizacji pacjentów, nie różnicował grup chorych ZAK(+) i ZAK(&#8211;). Wnioski: Nie stwierdzono przydatności krótkookresowej oceny HRV, dokonywanej w standaryzowanych warunkach laboratoryjnych w pozycji leżącej na wznak oraz po pionizacji pacjentów, w różnicowaniu chorych ze złośliwą arytmią komorową w wywiadzie oraz osób, u których takie zdarzenie nie wystąpiło. (Folia Cardiol. 2003; 10: 53&#8211;59

Does the scope of application of art. 15 § 1 of the Code of Commercial Companies cover agreements establishing mortgage collaterals on real estate of companies ‒ comments on the background of the judgment of the Supreme Court of 7 March 2017

Przepis art. 15 Kodeksu spółek handlowych ustanawia wymóg uzyskania zgody zgromadzenia wspólników albo walnego zgromadzenia na dokonanie wskazanych w nim czynności prawnych. Zawarty w przepisie katalog ma jednak charakter otwarty, a ustalenie jego zakresu budzi istotne wątpliwości interpretacyjne. W orzecznictwie sądowym wyłącza się z tego zakresu ustanawianie hipoteki, co budzi zastrzeżenia z punktu widzenia reguł wykładni funkcjonalnej, ochrony majątku spółki oraz uprawnień kontrolnych wspólników bądź akcjonariuszy.The provision of Article 15 of the Commercial Companies Code sets out the requirement to obtain the consent of the general meeting of shareholders to carry out the legal actions indicated therein. The catalog included in the provision is, however, open and determination of its scope raises significant interpretation doubts. The establishment of a mortgage is excluded in its jurisdiction, which raises objections from the point of view of the rules of functional interpretation, protection of company assets, and control rights of partners or shareholders