Preoperative bacteriological swab from a groin as a part of prevention of infection in patients undergoing arterial reconstructive surgery

Wstęp: W pracy przedstawiono znaczenie wykonania przedoperacyjnego wymazu z pachwiny, jako jednego z czynników pozwalających wyeliminować potencjalne źródło zakażenia i przygotować chorego do operacji rekonstrukcyjnej tętnic obwodowych.Materiał i metody: W badaniu pobrano kontrolne wymazy bakteriologiczne z makroskopowo niezmienionej skóry pachwiny u 490 chorych przed planowanymi operacjami rekonstrukcyjnymi tętnic obwodowych.Wyniki: Dodatni wynik bakteriologiczny wymazu z niezmienionej makroskopowo skóry pachwiny uzyskano u 32 chorych spośród 490, co stanowi 6,5%. W pobranym materiale u 27 chorych wyhodowano Staphylococcus aureus MSSA, u jednego chorego Staphylococcus aureus MRSA, a u dwóch Streptococcus beta hemolizujący grupy C i u dwóch Streptococcus beta hemolizujący grupy G.Wnioski: Przygotowanie chorego do leczenia rekonstrukcyjnego tętnic obwodowych wymaga interdyscyplinarnego podejścia. Konieczne jest intensywne leczenie chorób współistniejących i eliminowanie potencjalnych źródeł zakażenia przeszczepu naczyniowego. Bardzo ważne jest prawidłowe przygotowanie skóry operowanej okolicy, dlatego wykonanie przedoperacyjnego wymazu ze skóry pachwiny powinno być podstawowym elementem algorytmu postępowania przygotowawczego. Postępowanie takie pozwoli nie tylko zmniejszyć ryzyko zakażenia przeszczepu naczyniowego, amputacji lub zgonu, ale również uniknąć olbrzymich kosztów leczenia tego typu powikłań.Introduction: The aim of the study was to assess the effect of preoperative groin swab as one of the factors that eliminate a potential source of infection and allows preparing a patient for peripheral arterial reconstructive surgery.Material and methods: In this study, bacteriological swabs from macroscopically intact groin skin were collected from 490 patients before planned operations of peripheral arterial reconstruction.Results: A positive bacteriological swab from a macroscopically intact skin of the groin was obtained in 32 out of 490 patients (which represents 6.5% of all patients). In the collected material, methicillin-sensitive Staphylococcus aureus (MSSA) was found in twenty seven patients, methicillin-resistant Staphylococcus aureus (MRSA) in one patient, group C beta-haemolytic Streptococcus in two patients and group G beta-haemolytic Streptococcus in two patients.Conclusions: Preparing a patient for peripheral arterial reconstructive surgery requires an interdisciplinary approach. It involves an intensive treatment of comorbidities and eliminating potential sources of vascular graft infection. It is very important to prepare the skin of the operated area properly; therefore preoperative groin swabs should become an essential part of the diagnostic algorithm. This procedure will not only reduce the risk of vascular graft infection, amputation or death, but also allow avoiding the huge cost of treatment of such complications

Kłębczak tętnicy szyjnej, a występowanie rodzinne — opis przypadku i sposobu postępowania

Gangliomas are tumors of the neurogenic origin, developing from non-chromocytomic paraganglioma cells. Themost common location of paragangliomas in the head and neck region is the bifurcation of the common carotidartery. Paragangliomas are very rare tumours. They stand for approximately 0.03%. of all neoplasms. The 10%of the cases have a family history. This is also associated with a higher risk of multiple neoplasms and morefrequent coexistence of other diseases such as pheochromocytoma, medullar thyroid carcinoma, parathyroidadenoma and Recklinghausen’s disease. This publication presents cases of a carotid artery paragangliomaoccurring in both father and son case and it shows two different managements’ strategies.Przyzwojaki (paraganglioma, chemodectoma, glomus tumors) są guzami pochodzenia neurogennego, rozwijającymisię z komórek przyzwojowych niechromochłonnych. Jedna z najczęstszych lokalizacji przyzwojakóww obrębie głowy i szyi jest rozwidlenie tętnicy szyjnej wewnętrznej. Kłębczaki należą do rzadkich guzówi stanowią około 0,03%. wszystkich nowotworów. W 10% przypadków stwierdza się rodzinne występowanietych guzów co wiąże się również z większym ryzykiem wieloogniskowości zmian i częstszym współistnieniemtakich chorób jak chorób jak pheochromocytoma, rakiem rdzeniastym tarczycy, gruczolakiem przytarczyci chorobą Recklinghausena. Praca ta przedstawia przypadek występowania kłębczaka tętnicy szyjnej u ojcai syna oraz dwa różne sposoby postępowania terapeutycznego

Management of left renal vein during abdominal aortic aneurysm operations - own experience

Wstęp. Chociaż przecięcie i rekonstrukcja lewej żyły nerkowej nie jest postępowaniem rutynowym w przebiegu operacji tętniaka aorty brzusznej, to manewr ten w wybranych przypadkach znacznie ułatwia dostęp do szyi tętniaka czy też nadnerkowego odcinka aorty. Celem pracy była próba odpowiedzi na następujące pytania: - jak często manewr przecięcia lewej żyły nerkowej był konieczny w trakcie operacji rekonstrukcyjnych u chorych z tętniakiem aorty brzusznej w materiale własnym? - jaki był sposób postępowania z żyłą nerkową po zakończeniu rekonstrukcji aorty brzusznej i czy wpływał on na pooperacyjną wydolność nerek? Materiał i metody. Badaniem objęto 375 chorych leczonych operacyjnie z powodu tętniaka aorty brzusznej, w tym 85 chorych leczonych z powodu pękniętego tętniaka aorty brzusznej. W badanej grupie pacjentów dokonano retrospektywnej oceny przedoperacyjnej i pooperacyjnej funkcji nerek na podstawie pomiarów stężenia kreatyniny w surowicy krwi. Wyniki. Na podstawie analizy uzyskanych danych stwierdzono, iż przyczyną wzrostu stężenia kreatyniny w surowicy krwi w okresie pooperacyjnym nie był wykonywany w trakcie operacji manewr przecięcia lewej żyły nerkowej. Wzrost stężenia kreatyniny występował znamiennie częściej w grupie chorych operowanych z powodu pękniętego tętniaka aorty brzusznej, a sam manewr przecięcia lewej żyły nerkowej w tej grupie chorych nie nasilał objawów niewydolności nerek w okresie pooperacyjnym. Wnioski. Autorzy niniejszej pracy uważają, iż rekonstrukcja lewej żyły nerkowej jest stosunkowo prosta technicznie i jeżeli jest to tylko możliwe, powinno się ją przeprowadzać w każdym przypadku. W wybranych przypadkach zaniechanie przecięcia lewej żyły nerkowej może utrudnić dostęp do szyi tętniaka, a podwiązanie jej często nasila uporczywe krwawienie żylne z przestrzeni pozaotrzewnowej. W wybranych przypadkach przecięcie z późniejszą rekonstrukcją lewej żyły nerkowej może ułatwić przebieg operacji rekonstrukcyjnej aorty brzusznej i pozwala zmniejszyć ryzyko powikłań krwotocznych, a manewr ten nie wpływa na pooperacyjną wydolność nerek.Background. Although division and reconstruction of the left renal vein is not a routine procedure in the course of abdominal aortic aneurysm operations, this manoeuvre, in selected cases, significantly facilitates access to the neck of the aneurysm or to the suprarenal part of the aorta. The aim of the study was to attempt to find answers to the following questions: - how often is the procedure of dividing the left renal vein necessary during reconstructive operations on patients with abdominal aortic aneurysms, in the author's experience? - what is the best way of proceeding with the renal vein after abdominal aortic reconstruction has been finished, and does it influence postoperative renal efficiency? Material and methods. The study group comprised 375 patients who were surgically treated due to abdominal aortic aneurysm. Eighty-five of them were treated due to ruptured aortic aneurysm. In the group of patients who were examined the retrospective preoperative and postoperative appraisal of renal function was made on the basis of the measurement of creatinine concentration in blood serum. Results. On the basis of data analysis, it is possible to state that the increase of creatinine concentration in blood serum in the postoperative period was not caused by the manoeuvre of dividing the left renal vein, performed during the operation. The increase of creatinine concentration occurred much more frequently in the group of patients operated for ruptured abdominal aortic aneurysm, and the manoeuvre of dividing the left renal vein itself did not intensify the renal insufficiency symptoms in this group of patients in the postoperative period. Conclusions. We consider the reconstruction of the left renal vein to be technically relatively easy and it should be performed in every possible case. In certain cases failure to divide the left renal vein may worsen access to the neck of the aneurysm, and its ligation often intensifies venous bleeding from the retroperitoneal space. We claim that in certain cases the division, together with the later reconstruction, of the left renal vein may facilitate the course of reconstructive operation of the abdominal aorta and decreases the risk of haemorrhage complications. Moreover, this manoeuvre does not influence postoperative renal function

Assessment of inflammatory markers concentration in patients with critical limb ischemia undergoing arterial reconstructive surgery

Wstęp: Krytyczne niedokrwienie jest najbardziej zaawansowaną postacią przewlekłego niedokrwienia kończyn, a jego występowanie wiąże się z potencjalnym wpływem nie tylko na stan miejscowy kończyny, ale także stan ogólny chorego i rokowanie. W pracy podjęto próbę oceny markerów stanu zapalnego u chorych z krytycznym niedokrwieniem kończyn (CLI), kwalifikowanych do leczenia rekonstrukcyjnego.Materiał i metody: Badaniem objęto 14 chorych z krytycznym niedokrwieniem kończyn dolnych (z bólami stałymi lub bólami stałymi i towarzyszącą martwicą) w przebiegu zespołu Leriche’a i wielopoziomowej niedrożności tętnic kończyn dolnych, poddawanych leczeniu rekonstrukcyjnemu w odcinku aortalno-udowym, oraz 6 chorych z grupy kontrolnej (leczonych operacyjnie z powodu tętniaka aorty brzusznej). U chorych w okresie okołooperacyjnym oznaczano w surowicy krwi stężenie markerów stanu zapalnego, takich jak białko C-reaktywne (CRP), interleukina 6 (IL-6) i czynnik martwicy guza (TNF-alfa) oraz liczbę leukocytów. W trakcie badania oceniano wyniki leczenia operacyjnego zarówno w okresie hospitalizacji pooperacyjnej, jak i w okresie odległym (12-miesięcznym), odnotowując między innymi uratowanie kończyny, drożność przęsła, powikłania infekcyjne, incydenty sercowo-naczyniowe i zgony.Wyniki: W grupie chorych z CLI bez współistniejących zmian martwiczych wartości stężenia białka CRP w surowicy w okresie przedoperacyjnym wynosiły 0,8–21 mg/l, w grupie z towarzyszącą martwicą 3,5–116 mg/l (w porównaniu do grupy kontrolnej wyższe wartości CRP zanotowano jedynie w grupie CLI ze współistniejącą martwicą). Wykazano istotne statystycznie różnice w wyjściowym stężeniu IL-6 pomiędzy grupą kontrolną a grupami CLI z bólami stałymi i CLI z towarzyszącą martwicą — wyższy poziom IL-6 obserwowano w obu grupach z krytycznym niedokrwieniem kończyn (p<0,05). Nie zaobserwowano istotnych statystycznie różnic w zakresie stężeń TNF-alfa pomiędzy badanymi grupami. We wczesnym okresie pooperacyjnym jeden chory wymagał reoperacji z powodu zakrzepicy lewego ramienia przęsła aortalno-dwuudowego, kolejny chory wymagał leczenia rozstrzeni żołądka z towarzyszącym krwawieniem. Nie zanotowano zgonów w okresie obserwacji wczesnej — u jednego chorego, ze względu na postęp martwicy, mimo leczenia rekonstrukcyjnego, zaistniała konieczność wykonania amputacji kończyny na poziomie goleni.Wnioski: Krytyczne niedokrwienie kończyny jest chorobą ogólnoustrojową, stanowiącą stan zagrożenia żywotności kończyny i życia chorego. Ze względu na często obecne schorzenia współistniejące, w tym schorzenia związane z obecnością zmian miażdżycowych w innych obszarach, chorzy z CLI wymagają kompleksowego interdyscyplinarnego przygotowania i optymalnego planowania przeprowadzanych zabiegów rekonstrukcyjnych tętnic. Mimo istotnego z punktu widzenia klinicznego przygotowania przedoperacyjnego chorych z CLI, terapia zachowawcza krytycznego niedokrwienia kończyny nie przynosi oczekiwanych korzyści w postaci spadku aktywności prozapalnej układu immunologicznego. Planując leczenie rekonstrukcyjne tętnic ważne jest ograniczenie urazu okołooperacyjnego przez zastosowanie technik wewnątrznaczyniowych i hybrydowych, w szczególności w leczeniu zmian tętnic w odcinku aortalno-biodrowym współistniejących ze zmianami tętnic poniżej więzadła pachwinowego.Introduction: Critical leg ischemia (CLI) is the most advanced stage of the chronic leg ischemia and its presence can result not only in local necrotic lesions but also in worsening of the patient’s general condition. In the paper, an assessment of the severity of an inflammatory process by the evaluation of the serum levels of inflammatory markers in patients with CLI was performed.Material and methods: The study included 14 patients with CLI (rest pain or rest pain and necrosis) having Leriche syndrome and multilevel obstruction of the lower limb arteries, who underwent arterial reconstructive treatment in the aorto-femoral segment, as well as 6 control patients treated surgically because of an abdominal aortic aneurysm. Serum concentrations of inflammatory markers, such as C-reactive protein (CRP), interleukin-6 (IL-6), tumor necrosis factor (TNF-alpha) and WBC, were measured during the perioperative period. The study evaluated the results of surgical treatment both in hospital and late postoperative (12 months) period including limb salvage, graft obstruction, limb amputation, the incidence of infections as well as cardiovascular events and deaths.Results: In patients with CLI without necrotic lesions, CRP preoperative values ranged from 0.8 to 21 mg/L, and in patients with necrosis — from 3.5 to 116 mg/L (in comparison with the control group, higher CRP values were noted only in CLI patients with concomitant necrosis). There was a statistically significant difference in the preoperative IL-6 levels between the control group and CLI groups (higher levels in booth CLI groups was noticed without significant differences between the patients with and without necrosis). There were no differences in TNF-alpha levels between the groups with and without necrosis. In the early postoperative period, one patient underwent reoperation due to the thrombosis of the left branch of the aorto-bifemoral graft; another patient was qualified for the surgery due to bleeding from the stomach. There were no early deaths noticed. In one patient the crural level leg amputation was necessary, despite the reconstructive treatment.Conclusions: Critical limb ischemia is a systemic disease constituting a threat to life and limb viability. Although the interdisciplinary preoperative preparation is important, the conservative preoperative treatment of critical limb ischemia brings no benefit of decreasing pro-inflammatory activity of the immune system. When planning arterial reconstruction, it is important to reduce perioperative trauma by using endovascular and hybrid techniques which allows for achieving better results

Implantacja systemu Nellix w leczeniu przecieku typu IIIA u chorego ze stentgraftem aorty brzusznej

A 50-year-old patient after implantation of a Jotec stent graft in the abdominal aorta in 2014, under the constant care of the Outpatient Clinic of Vascular Diseases, Regional Specialised Hospital No. 4 in Bytom, with a stent inserted into the abdominal aorta in 2014, reported to the ward with suspicion of a type IIIA leak. The presence of the leak was confirmed by angio-CT scan. On the basis of the scan the patient was qualified for implantation of the Nellix system into the Jotec stent and was operated on 19th October 2017. The procedure was carried out without any complications. The check-up angio-scan showed no leak whatsoever. Another angio-CT scan was performed a month later and showed no evident leak with the Nellix system stents placed correctly. At present the patient remains at home in good general condition. The date of another check-up including an ultrasound scan has been set.Chory 50-letni, po implantacji stentgraftu Jotec do aorty brzusznej w 2014 r., pozostający pod stałą opieką Poradni Chorób Naczyń Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego nr 4 w Bytomiu, zgłosił się na oddział z podejrzeniem przecieku typu IIIA. Obecność przecieku potwierdzono w badaniu angio-TK. Na podstawie wykonanych badań chorego zakwalifikowano do implantacji systemu Nellix do stentgraftu Jotec. Operowany 19.10.2017 r. Przebieg operacji bez powikłań, po implantacji w kontrolnej aortografii bez cech przecieku. W kontrolnym angio-TK miesiąc po leczeniu operacyjnym nie uwidoczniono przecieku, stenty systemu Nellix prawidłowo ułożone. Aktualnie pacjent przebywa w warunkach domowych, w stanie ogólnym dobrym. Ustalono termin kontroli, w tym ultrasonograficznej

Leczenie chirurgiczne tętniaków tętnicy śledzionowej — doświadczenia własne

An aneurysm is a localized dilatation or bulging of the weakened wall of an artery. The most common aneurysm is an abdominal and iliac aneurysm. An aneurysm of the splenic artery (SAA) is the most common aneurysm (60%) of all visceral artery aneurysms. An increasing number of SAAs are related to popularization of ultrasonography and computer tomography studies during examination. There are some disparate techniques of treatment of the SSA. In this paper three cases of SAA are presented and treatment options are reviewed. Acta Angiol 2011; 17, 2: 184–185Tętniakiem nazywa się odcinkowe uwypuklenie lub rozszerzenie zmienionej anatomicznie ściany tętnicy. Do najczęściej występujących należą tętniaki aorty brzusznej i tętnic biodrowych. Tętniak tętnicy śledzionowej (SAA) jest najczęstszym tętniakiem (60%) tętnic trzewnych. Ze względu na coraz dokładniejsze i powszechniejsze metody obrazowania liczba rozpoznanych tętniaków zwiększa się co roku. Aktualnie istnieje kilka możliwości leczenia operacyjnego tętniaków tętnicy śledzionowej. Praca ta zawiera opis 3 przypadków tętniaków tętnicy śledzionowej, z omówieniem różnorodnych metod ich leczenia. Acta Angiol 2011; 17, 2: 184–18

Hydrogenolysis of n-Butane over Ru/AlO Catalysts

Preliminary studies were undertaken of the preparation parameters of DIM (double impregnation method) influencing metal loading, ruthenium catalyst dispersion and n-butane hydrogenolysis. Ruthenium red was used as the metal precursor of Ru/Al 2 O 3 catalysts. The infrared spectra of ruthenium red and EDTA adsorbed on alumina indicated that interaction occurs between adsorbates and the support surface. An extension of the impregnation time by ruthenium red caused a slight shift of the asymmetric –COO − band that may be explained by interaction between ruthenium and adsorbed EDTA. The small change in the –COO − band position was due to the nature of the metal–EDTA bond formed. An increase in metal loading led to an increase in ruthenium dispersion. Measurements of the rate of hydrogenolysis of n-butane were carried out in a gradientless reactor. All kinetic experiments were conducted under conditions where the hydrogen/n-butane molar ratio was 9:1, and involved isothermal determination of the relationship between the n-butane reaction rate and the corresponding degree of conversion (iso-X). The absence of propane and the presence of isobutane (at lower temperature) among the products were discussed

Ortner’s syndrome as the first symptom of thoracic aortic aneurysm, with coexisting infrarenal abdominal aortic aneurysm and critical stenosis of the left internal carotid artery

Ortner’s syndrome is a non-specific symptom of thoracic aortic aneurysm, therefore, it constitutes a challenge— both, diagnostic and therapeutical — for contemporary physicians.This paper presents the case of a 70-year-old patient reporting a hoarse voice for several months. Dueto the suspicion of neoplastic disease, the diagnostics were deepened and during this diagnostic, ananeurysm of the descending thoracic aorta with the concurrent infrarenal abdominal aortic aneurysm andcritical stenosis of the left internal carotid artery was diagnosed. Based on the clinical condition and theimaging examinations, the patient was qualified for endovascular surgical treatment — the implantationof stent grafts into the thoracic aorta and the abdominal aorta, preceded by the endarterectomy of the leftinternal carotid artery and one of the variants of debranching of the aortic arch