Plantas nativas del Norte Argentino : aplicación en el control de bacterias fitopatógenas

Las enfermedades bacterianas generan pérdidas económicas importantes en los cultivos. En la actualidad se aplican en forma preventiva compuestos cúpricos para disminuir a incidencia de las mismas. El noroeste argentino posee una enorme biodiversidad en sus plantas medicinales que constituyen una potencial fuente de nuevos metabolitos bioactivos. En este contexto, el objetivo del trabajo fue identificar y cuantificar la actividad antibacteriana de extractos de plantas nativas del noroeste argentino sobre bacterias fitopatógenas de importancia agrícola. Para ello se recolectaron partes aéreas de plantas nativas del noroeste argentino. Hojas y tallos de Aspidosperma quebracho-blanco, Schinus fasciculatus, S. gracilipes, Amphilophium cynanchoides y Tecoma stans fueron separados y extraídos con solventes de polaridad creciente para obtener extractos de diclorometano (fCH2Cl2), acetato de etilo (fAcEt) y metanol (fMeOH), respectivamente. Entre los treinta extractos analizados solo los fAcEt a partir de hojas y tallos de S. fasciculatus inhibieron a las cinco cepas bacterianas ensayadas, Pseudomonas syringae pv tomato Pseudomonas corrugata, Xanthomonas campestres pv vesicatoria, Erwinia carotovora var carotovora y Agrobacterium tumefaciens (CI50 = 0.9 mg/ml). Se identificaron y cuantificó la ctividad antibacteriana de tres componentes de estos extractos: kaempferol (CIM= 250 μg/ml, CECT 124 y 472; CIM=500 μg/ml, CECT 126 y 792), quercetina (CIM = 1000 μg/ml, CECT 124, 126 y 792; CIM= 2000 ppm, CECT 472) y agathisflavona (CIM = 2000 μg/ml; CECT 126 y 792). El extracto fAcEt de S. fasciculatus y los flavonoides mostraron efectos sinérgicos y aditivos en las cepas bacterianas en combinación con kocideFil: Terán Baptista, Zareath P. . Université de Paris.Fil: Kritsanida, Marina. Université de Paris.Fil: Grougnetb, Raphael . Université de Paris.Fil: Sampietro, Diego A. . Université de Paris

Antifungal compounds in Prosopis ruscifolia: Analysis and identificationof its use to control toxigenic species of Aspergillus

Se requieren nuevos agentes antifúngicos capaces de controlar a los hongos del género Aspergillus que provocan pudriciones en maíz especialmente en los granos almacenados, contaminándolos con aflatoxinas. La ingestión de estas micotoxinas puede ocasionar intoxicaciones en humanos y animales. El control químico de especies de Aspergillus se restringe al uso de preservantes de grado limenticio, los cuales son fungistáticos, pueden alterar las características organolépticas del grano y en dosis subinhibitorias del crecimiento micelial pueden estimular a producción de aflatoxinas. Plantas autóctonas del Noroeste de Argentina (NOA) conocidas popularmente por sus propiedades antisépticas podrían proveer metabolitos secundarios capaces de detener el progreso de estos hongos. El objetivo de este trabajo fue determinar la actividad antifúngica de extractos de vinal (Prosopis ruscifolia) sobre especies de Aspergillus e identificar los metabolitos responsables. Partes aéreas de P. ruscifolia se extrajeron secuencialmente con hexano, diclorometano, acetato de etilo y metanol. La actividad antifúngica de estos extractos se ensayó sobre seis cepas de Aspergillus por bioautografía de siembra puntual y por microdilución, loque permitió determinar que solo el extracto metanólico (fMeOH) presentó actividad antifúngica sobre las especies de Aspergillus ensayadas. Las dosis mínimas inhibitorias del crecimiento fúngico (DIM) fueron de 50-200 µg/ml y las concentraciones inhibitorias del 50 % y 100 % del crecimiento fúngico (CI50 y CIM) fueron 60-297 µg/ml y 50-1500 µg/ml respectivamente. Los constituyentes del fMeOH se separaron mediante cromatografía en columna de sílica gel y por cromatografía preparativa en capa fina. Las moléculas antifúngicas se estudiaron mediante revelados específicos en cromatografía en capa fina y por espectrometría de resonancia magnética nuclear (RMN), identificándose los compuestos como alcaloides (juliflorina y juliprosineno), un ciclitol (pinitol) y una saponina triterpénica. El fMeOH de parte aéreas de P. ruscifolia no manifestó toxicidad sobre Artemia salina (CL5O > 1000 ppm), lo cual indica que el extracto no presenta citotoxicidad en eucariontes.New antifungals are needed to control Aspergillus which contaminates stored maize grains with aflatoxins toxic for humans and animals. Food additives are applied against the Aspergillus species. Nevertheless, they fungistatic, can change grain organoleptic properties and can stimulate aflatoxin production at sub-inhibitory levels. Native plants used in popular medicine as antiseptics could provide antimicrobials useful in the control of Aspergillus. The aim of this work was to determine the antifungal activity of extracts from “vinal” (Prosopis ruscifolia) against Aspergillus species and to identify its antifungal metabolites. Aerial parts of P. ruscifolia were sequentially extracted with hexane, dichloromethane, ethyl acetate and methanol. Antifungal activity of these extracts was tested against six strains of Aspergillus by dot blot bioautography and the mi-crodilution method. These data were used to calculate the minimum inhibitory dose of fungal growth (MID) 38Gómez y col.are fungistatic, can change grain organoleptic properties and can stimulate aflatoxin production at sub-inhibi-tory levels. Native plants used in popular medicine as antiseptics could provide antimicrobials useful in the control of Aspergillus. The aim of this work was to determine the antifungal activity of extracts from “vinal” (Prosopis ruscifolia) against Aspergillus species and to identify its antifungal metabolites. Aerial parts of P. ruscifolia were sequentially extracted with hexane, dichloromethane, ethyl acetate and methanol. Antifungal activity of these extracts was tested against six strains of Aspergillus by dot blot bioautography and the mi-crodilution method. These data were used to calculate the minimum inhibitory dose of fungal growth (MID) and the concentrations required to inhibit 50 % (IC50) and 100 % (MIC) of the fungal growth. Constituents of the bioactive extract was separated by column chromatography and preparative thin layer chromatography (PTLC) in silica gel. Antifungal molecules were preliminarily identified by TLC and subsequently by nuclear magnetic resonance (NMR) spectroscopy. Only the methanolic extract showed antifungal activity against Aspergillus strains (IC50 of 60-297 micrograms per mililiter. Antifungal components were identified as alkaloids (juliflorine and prosoflorine), cyclitol (pinitol) and triterpene saponins.Fil: Gomez, Analía de los Ángeles. Universidad Nacional de Tucumán; ArgentinaFil: Sampietro, Diego Alejandro. Universidad Nacional de Tucumán; Argentina. Consejo Nacional de Investigaciones Científicas y Técnicas. Centro Científico Tecnológico Conicet - Tucumán; ArgentinaFil: Mandova, Tsvetelina. Universidad Paris Descartes; FranciaFil: Grougnet, Raphael. Universidad Paris Descartes; FranciaFil: Kritsanida, Marina. Universidad Paris Descartes; FranciaFil: Vattuone, Marta Amelia. Universidad Nacional de Tucumán; Argentina. Consejo Nacional de Investigaciones Científicas y Técnicas. Centro Científico Tecnológico Conicet - Tucumán; Argentin

Les alcaloïdes du genre Elaeocarpus L.

PARIS-BIUP (751062107) / SudocSudocFranceF

Synthèse de dérivés d'indirubines dans le cadre de l'étude de la relation structure-activité

PARIS-BIUP (751062107) / SudocSudocFranceF

Etude de l'Aristolochia manshuriensis (une plante utilisée en médecine traditionnelle chinoise)

PARIS-BIUP (751062107) / SudocSudocFranceF

Design, development and pharmacological evaluation of new indirubin derivatives

Indigoids constitute a group of molecules that consist of indigo and its isomeric derivatives. Their chemical structure derives from the dimerization of two indolic compounds. They can be either isolated from natural sources, such as plants, mollusks, mammals or bacteries, or chemically synthesized. Indirubin derivatives (2’-3 connection of the two indolic rings), collectively referred to as indirubins, have shown a large number of pharmacological actions. The most important ones are anticancer, antiviral, antiparasitic and anti-inflammatory activity and neuroprotection. Derivatives of isoindigo (3’-3 connection of the two indolic rings) have also shown an important cytotoxic effect. Indirubins are potent pharmacological inhibitors of kinases. The most important and the most studied ones are cyclin-dependent kinases (CDKs) and glycogen synthase kinase-3 (GSK-3). Recently, it has been reported that certain indirubins inhibit Stat3 signaling. Some of them are also potent ligands of the dioxin receptor (AhR). The aforementioned molecular targets participate in the regulation of the cell cycle, but also in many other signaling pathways. Therefore, they are involved in many pathological situations where deregulation of these pathways is involved. Consequently, indirubins have been proven to be a valiable tool for the study of the cellular functions. At the same time, they constitute a very promising category of drug candidates. The biggest problem to be solved before their application in therapeutics is poor solubility and bioavailability. The assessement of all the information described before led to the principal aim of this phD thesis, which consisted of the synthesis of new derivatives bearing better pharmacological and pharmacokinetic properties. In summary, 113 new indirubin and isoindigo derivatives have been synthesized. Firstly, 3’ substitution of indirubin, 5-bromoindirubin and 7-bromoindirubin with hydrophilic groups was evaluated. It was demonstrated that this kind of substitution enhances in some cases the activity whether it concerns the inhibitory activity against kinases (derivatives of indirubin and 5-bromoindirubin) whether it concerns the cytotoxic activity of 7-bromoindirubin derivatives. Furthermore, 4’, 5’ and 6’ substituted derivatives of indirubin, 6-chloroindirubin, 6-bromoindirubin and 7-bromoindirubin were prepared. The first results concerning the inhibitory kinase activity of 6-substituted derivatives showed that 5’ substitution is the most suitable one. Their biological activities are still under investigation. In addition to the above, a whole new scaffold, 7-azaindirubin, and its derivatives have been synthesized. The interest of these compounds focuses in their cytotoxic activity (7-substituted indirubins don’t inhibit CDKs and GSK-3) which is not yet fully evaluated. A derivative of azaisoindigo was also synthesized and it showed no pharmacological interest. In order to explore the mechanism of action of 7-substituted indirubins and recognize their molecular targets, several compounds where substituted with long polyetheric aminic chains. The affinity chromatography of these derivatives is an undergoing procedure and results are not yet fully acquired. Finally, the metabolism in vitro of 6BIO and 7BIO was investigated and it was demonstrated that these are stable molecules which are almost uniquely metabolized in the corresponding glucuronides.Τα ιντιγκοειδή είναι μία κατηγορία ενώσεων, που συμπεριλαμβάνει το ίντιγκο και ισομερή με αυτό μόρια. Πρόκειται για διμερή παράγωγα του ινδολίου, τα οποία είτε απομονώνονται από φυσικές πηγές (φυτά, γαστερόποδα μαλάκια, θηλαστικά και βακτήρια), είτε προκύπτουν από χημική σύνθεση. Στην κατηγορία των ιντιγκοειδών ανήκουν και τα παράγωγα ιντιρουμπίνης (2’-3 σύνδεση των ινδολικών δακτυλίων), τα οποία αναφέρονται συλλογικά ως ιντιρουμπίνες και τα οποία έχουν επιδείξει ένα πλήθος φαρμακολογικών δράσεων, όπως είναι η αντικαρκινική, η νευροπροστατευτική, η αντιϊκή, η αντιπαρασιτική, η αντιφλεγμονώδης κ.α. Εκτός από τις ιντιρουμπίνες, σημαντική κυτταροτοξικότητα έχουν επιδείξει και παράγωγα του ισοΐντιγκο (3’-3 σύνδεση των ινδολικών δακτυλίων). Οι ιντιρουμπίνες ανήκουν στην κατηγορία των φαρμοκολογικών αναστολέων πρωτεϊνικών κινασών. Οι κυριότεροι μοριακοί στόχοι τους, οι οποίοι έχουν μελετηθεί εκτεταμένα μέχρι σήμερα, είναι οι κυκλινοεξαρτώμενες κινάσες (CDKs) και η συνθάση του γλυκογόνου (GSK-3). Εκτός από αυτές, παράγωγα ιντιρουμπινών αναστέλλουν και τη βιοχημική οδό του Stat3, αποτελούν ισχυρούς συνδέτες του υποδοχέα της διοξίνης (AhR) κ.α. Οι μοριακοί στόχοι των ιντιρουμπινών συμμετέχουν στη ρύθμιση του κυτταρικού κύκλου, αλλά και σε άλλες βιοχημικές οδούς, με αποτέλεσμα να εμπλέκονται σε πολλές παθολογικές καταστάσεις, όπου παρατηρείται απορρύθμιση των οδών αυτών. Το γεγονός αυτό τις καθιστά πολύτιμα μόρια τόσο για τη διερεύνηση των κυτταρικών λειτουργιών όσο και για την ανακάλυψη νέων φαρμάκων. Το μεγαλύτερο πρόβλημα, όμως, που έχει προκύψει κατά τη μελέτη τους είναι η μειωμένη διαλυτότητα που συνεπάγεται και μειωμένη βιοδιαθεσιμότητα. Με βάση τα παραπάνω, στην παρούσα διδακτορική διατριβή συντέθηκαν 113 νέα παράγωγα ιντιρουμπίνης και ισοΐντιγκο, με στόχο τόσο τη διερεύνηση της σχέσης δομής-δράσης όσο και τη βελτίωση της υδατοδιαλυτότητας. Πιο συγκεκριμένα, κατ’αρχάς, παρασκευάστηκαν παράγωγα της ιντιρουμπίνης, της 5-βρωμοϊντιρουμπίνης και τις 7-βρωμοϊντιρουμπίνης με υδρόφιλες υποκαταστάσεις στη θέση 3’ και διαπιστώθηκε ότι η υποκατάσταση στη θέση αυτή μπορεί να βελτιώσει τόσο τη διαλυτότητα όσο και τη δραστικότητα, είτε αυτή αφορά την ανασταλτική δράση στις κινάσες (δύο πρώτες κατηγορίες) είτε αφορά την κυτταροτοξικότητα (παράγωγα 7-βρωμοϊντιρουμπίνης). Παρασκευάστηκαν, επίσης, και παράγωγα της ιντιρουμπίνης, της 6-χλωροϊντιρουμπίνης, της 6-βρωμοϊντιρουμπίνης και της 7-βρωμοϊντιρουμπίνης με υποκαταστάσεις στις θέσεις 4’, 5’ και 6’, η φαρμακολογική αξιολόγηση των οποίων βρίσκεται υπό εξέλιξη. Από τα αποτελέσματα που έχουν προκύψει μέχρι σήμερα για τα 6-υποκατεστημένα παράγωγα, φαίνεται ότι η 5’-υποκατάσταση είναι η καταλληλότερη για διατήρηση ή ενίσχυση της ανασταλτικής δράσης στις κινάσες και αύξηση της διαλυτότητας. Ταυτόχρονα, συντέθηκε και ένας νέος σκελετός, αυτός της 7-αζαϊντιρουμπίνης, και διάφορα παράγωγα του. Το ενδιαφέρον των παραγώγων αυτών εστιάστηκε στην κυτταροτοξική τους δράση (τα 7-υποκατεστημένα παράγωγα ιντιρουμπίνης δεν αποτελούν αναστολείς των CDKs και της GSK-3), η οποία δεν έχει ακόμη διερευνηθεί πλήρως. Συντέθηκε παράλληλα και ένα παράγωγο του αζαϊσοΐντιγκο, το οποίο δεν παρουσίασε φαρμακολογικό ενδιαφέρον. Εκτός από τα παραπάνω, παρασκευάστηκε και μία σειρά προϊόντων με υποκατάσταση με μεγάλου μήκους πολυαιθερικές αμινοτελικές αλυσίδες, ώστε να διερευνηθεί ο μηχανισμός της κυτταροτοξικότητας των 7-υποκατεστημένων παραγώγων, μέσω χρωματογραφίας συγγένειας, η οποία βρίσκεται επίσης υπό εξέλιξη. Τέλος, διερευνήθηκε και ο μεταβολισμός in vitro της 6ΒΙΟ και της 7ΒΙΟ, οπότε και διαπιστώθηκε ότι πρόκειται για αρκετά σταθερά μόρια, τα οποία μεταβολίζονται κυρίως σε γλυκουρονίδια

Qianhu (un remède chinois pour soigner des pathologies pulmonaires)

PARIS-BIUP (751062107) / SudocSudocFranceF

Antifungal activity of Bignoniaceae plants on Aspergillus carbonarius and Aspergillus niger

Twenty four extracts from Bignoniaceae plants of northwest Argentina were tested for antifungal activity against Aspergillus species responsible of the grape black rot. Stems and leaves of Amphilophium cynanchoides, Macfadyena cynanchoides, Tecoma stans and Jacaranda mimosifolia were separately extracted with solvents of increasing polarity to obtain the dichloromethane (fCH2Cl2), ethyl acetate (fEtOAc) and methanol extracts (fMeOH). The fCH2Cl2 from stem of M. cynanchoides had the lowest IC50 (1.0-1.2 mg/mL) and MID values (0.6-1.2 mg) and the highest ID values (5.0-6.8 mm) on A. niger and A. carbonarius. The main contributors of the antifungal activity of fCH2Cl2 were identified as lapachol (MIC = 0.25-1.00 mg/ml) and 1-hydroxy-4-methylanthraquinone (MIC = 0.0625-0.125 mg/mL). These compounds synergized the antifungal activity of sodium metabisulfite and showed an additive effect in mixtures with propiconazol. They might be used as additives of commercial antifungals to protect grapes against A. niger and A. carbonarius.Fil: Apud, Gisselle Raquel. Universidad Nacional de Tucumán. Facultad de Bioquímica, Química y Farmacia; Argentina. Universidad San Pablo Tucumán; ArgentinaFil: Aredes Fernández, Pedro Adrián. Universidad Nacional de Tucumán; Argentina. Consejo Nacional de Investigaciones Cientificas y Tecnicas. Centro Cientifico Tecnologico Conicet Noa Sur. Instituto Superior de Investigaciones Biologicas. Grupo de Investigacion y Desarrollo del Noroeste Argentino | Universidad Nacional de Tucuman. Instituto Superior de Investigaciones Biologicas. Grupo de Investigacion y Desarrollo del Noroeste Argentino.; ArgentinaFil: Kritsanida, Marina. Universite de Paris, Descartes; FranciaFil: Grougnet, Raphael. Universite de Paris, Descartes; FranciaFil: Sampietro, Diego Alejandro. Consejo Nacional de Investigaciones Científicas y Técnicas. Centro Científico Tecnológico Conicet - Tucumán; Argentina. Universidad Nacional de Tucumán. Facultad de Bioquímica, Química y Farmacia; Argentin

Polycyclic Polyprenylated Xanthones from Symphonia globulifera : Isolation and Biomimetic Electrosynthesis

International audienc