Ultrasound guided balloon catheterisation: a new method of fetal lower urinary tract obstruction management

Objectives: Fetal lower urinary tract obstruction (LUTO), most often associated with presence of posterior urethral valves, poses high risk of perinatal mortality or postnatal renal failure. Looking for a method of causative treatment we have devel­oped a technique of fetal urethroplasty with a coronary angioplasty balloon catheter inserted under an ultrasonographic guidance via an 18-gauge needle introduced transabdominally to fetal bladder. Material and methods: We have used this procedure in three women with singleton pregnancies (two primiparas and one multipara, 32–35 years of age), diagnosed with fetal megacystis at 12–16 weeks of gestation. Urethral catheterization was carried out at 16–18 weeks and an unobstructed urine flow was achieved in all three cases immediately after the procedure, followed by a resolution of megacystis and normalization of amniotic fluid volume. Results: In all three cases, the post-procedure period was uneventful. In the first two fetuses, amniotic fluid volume re­mained normal until 30 weeks of gestation when a gradual development of oligohydramnios and some signs of renal cystic dysplasia were observed. Nevertheless, both pregnancies were continued till term (37 and 39 weeks, respectively) and two boys without signs of pulmonary hypoplasia were delivered. The third patient is currently 25 weeks pregnant; volume of amniotic fluid in her fetus is normal and no signs of urinary flow obstruction or renal dysplasia have been recorded thus far. Conclusions: Although some technical aspects of the procedure still need to be established, it seems worth consideration as a form of potentially least traumatic intrauterine intervention in fetuses with lower urinary tract obstruction

Increased size and vascularisation, plus decreased echogenicity, of foetal thyroid in two-dimensional ultrasonography caused by maternal Graves’ disease

U ciężarnej z chorobą Gravesa i Basedowa współczesne rekomendacje zalecają ultrasonograficzne monitorowanie płodu w przypadkach podwyższonego stężenia przeciwciał przeciwko receptorowi TSH lub leczenia tyreostatycznego. Spośród wielu objawów dysfunkcji tarczycy u płodu, które mogą być stwierdzone w ultrasonografii, takich jak: zaburzenia rytmu i niewydolność serca, obrzęk płodu, zaburzenia dojrzewania układu kostnego, zahamowanie wzrostu wewnątrzmacicznego i wielowodzie, najczulszym wskaźnikiem jest obecność wola. Prezentujemy 3 przypadki ciąży powikłanej matczyną chorobą Gravesa i Basedowa z towarzyszącymi bardzo wysokimi stężeniami przeciwciał przeciwko receptorowi TSH. We wszystkich 3 przypadkach wystąpiła płodowa dysfunkcja tarczycy, co potwierdzono badaniami hormonalnymi przeprowadzonymi u płodu lub noworodka. W każdym przypadku jedynym ultrasonograficznym objawem płodowej dysfunkcji tarczycy był charakterystyczny obraz gruczołu tarczowego, który wykazywał zwiększone rozmiary i unaczynienie oraz zmniejszoną echogeniczność. Jest to pierwsze doniesienie dokumentujące, że tarczyca płodu pod wpływem działania matczynych przeciwciał stymulujących receptor TSH wykazuje w badaniu ultrasonograficznym takie same charakterystyczne zmiany jak tarczyca dorosłego z chorobą Gravesa i Basedowa. (Endokrynol Pol 2014; 65 (1): 64–68)Foetal ultrasonography monitoring is a valuable tool in assessing foetal thyroid function when pregnancy is complicated by maternal Graves’ disease with accompanying high levels of TSH receptor antibodies, or when antithyroid drug therapy is instituted. Among several ultrasonographic signs of foetal thyroid disorder such as abnormalities in bone maturation and heart rhythm, cardiac failure, hydrops, intrauterine growth restriction and polyhydramnios, goitre is the most sensitive one. Here we report three cases of pregnant women with Graves’ disease accompanied by very high serum levels of TSH receptor antibodies. In all three cases, as documented by foetal or neonatal serum TSH and thyroid hormones measurements, foetal thyroid dysfunction occurred. The only ultrasonographic sign of foetal involvement was a goitre with decreased echogenicity and increased vascularisation, central or peripheral. This is the first report demonstrating that a foetal thyroid gland when affected by transplacental passage of maternal TSH receptor stimulating antibodies can present exactly the same characteristic ultrasound pattern of Graves’ disease as in adults. (Endokrynol Pol 2014; 65 (1): 64–68

Early vesico-amniotic shunting — does it change the prognosis in fetal lower urinary tract obstruction diagnosed in the first trimester?

Objectives: The aim of the study was to assess the outcome of vesico-amniotic shunting performed before 16 weeks of pregnancy in fetuses with severe megacystis diagnosed in the first trimester of pregnancy. Material and methods: Between January 2008 and October 2012 severe megacystis with the bladder length > 15 mm was diagnosed in 17 fetuses. The procedure of early vesico-amniotic shunting (VAS) was offered to 8 patients with presumably isolated LUTO. The procedure of VAS was performed in 6 fetuses. Before the intervention one or two procedures of vesicocentesis and urine analysis were performed. Results: In all treated cases shunts provided urinary tract decompression. All babies were born prematurely, 2 of them died due to premaurity, 3 of them survived and have normal renal function at the age of 5–6 years. In 4/5 children accompanying malformations were later diagnosed, in 1 born prematurely neonate necropsy was not performed. Conclusions: Our results suggest that early vesico-amniotic shunting in fetal LUTO is feasible and may potentially prevent not only pulmonary hypoplasia but also renal insufficiency. However, the rationale of the procedure needs further investigation due to a high risk of long-term morbidity and co-existing malformations in children Before offering the therapy detailed counseling of the parents about the possible pros and cons of the therapy is necessary

Nadczynność tarczycy w ciąży — rola oznaczania przeciwciał przeciwko receptorowi TSH i ultrasonograficznego monitorowania płodu

Introduction: To evaluate the usefulness of measuring maternal anti-TSH receptor antibodies (TRAbs) and foetal ultrasound (US) monitoring in cases of current or past maternal hyperthyroidism.Material and methods: 77 pregnant women suffering from hyperthyroidism or with a history of Graves’ hyperthyroidism were observed prospectively. Maternal serum TSH, fT4, fT3, TRAbs, and foetal US were performed at baseline and repeated every 2–4 weeks when needed. Neonatal thyroid status was assessed based on serum TSH, fT4 and fT3 obtained in the first days of life.Results: 35 women were diagnosed with gestational hyperthyroidism and 42 with Graves’ disease; among them 26 had current and 16 past hyperthyroidism. Foetal and neonatal thyroid dysfunction occurred only in cases of maternal Graves’ disease: nine (21%) and three (7%), respectively. Active maternal Graves’ hyperthyroidism and TRAbs elevated at least five times above the upper normal limit predisposed to foetal hyperthyroidism. Maternal anti-thyroid drug therapy (ATD) and low TRAbs and fT4 were the risk factors of foetal hypothyroidism. Abnormal foetal thyroid sonogram was the only sign of foetal thyroid dysfunction. Four patients (9.5%) had high TRAbs in the 3rd trimester (10.8–29.9 IU/mL), but neither foetal nor neonatal thyroid dysfunctions were noted.Conclusions: In the cases of maternal Graves’ disease, foetal thyroid dysfunction occurs more often than commonly assumed. Foetal thyroid US is a valuable tool in early diagnosis and monitoring of the foetal thyroid status in pregnancy complicated by maternal Graves’ disease. The evaluation of biological activity of maternal TRAbs may be helpful in prenatal diagnosis in some cases. (Endokrynol Pol 2014; 65 (4): 259–268)Wstęp: Ocena przydatności oznaczania matczynych przeciwciał przeciwko receptorowi TSH (TRAb) i ultrasonograficznego (US) monitorowania płodu u ciężarnej z aktywną lub przebytą nadczynnością tarczycy.Materiał i metody: 77 ciężarnych z aktualną nadczynnością tarczycy lub chorobą Gravesa i Basedowa (MGB) w wywiadach było obserwowanych prospektywnie. Oceniano matczyne stężenie TSH, fT4, fT3, TRAb oraz US płodu wstępnie oraz co 2–4 tygodnie w zależności od potrzeb. U noworodka badano TSH, fT4, fT3 w pierwszych dniach życia.Wyniki: U 35 badanych rozpoznano tyreotoksykozę ciężarnych a u 42 MGB: wśród nich 26 miało aktualną a 16 przebytą nadczynność tarczycy. Płodowa i noworodkowa dysfunkcja tarczycy występowała wyłącznie w przypadkach matczynej MGB: odpowiednio u 9 (21%) i 3 (7%) dzieci. Matczyna aktywna nadczynność tarczycy i podwyższone przynajmniej 5-krotnie TRAb predysponowały do nadczynności tarczycy u dziecka. Leczenie tyreostatyczne matki, niskie stężenie TRAb i fT4 były czynnikami ryzyka dziecięcej hipotyreozy. Nieprawidłowy obraz US tarczycy u dziecka był jedynym objawem płodowej dysfunkcji tarczycy. W 4 przypadkach (9,5%) wysokich TRAb u matki (10,8–29,9 IU/mL) stwierdzanych w III trymestrze ciąży nie obserwowano zaburzeń czynności tarczycy u dziecka.Wnioski: W przypadku ciąży u kobiety z MGB płodowe zaburzenia czynności tarczycy występują częściej niż się powszechnie przyjmuje. Monitorowanie ultrasonograficzne tarczycy płodu jest czułą i wartościową metodą oceny stanu czynnościowego tarczycy u dziecka. Ocena biologicznej aktywności matczynych TRAb może być przydatna w niektórych przypadkach diagnostyki prenatalnej. (Endokrynol Pol 2014; 65 (4): 259–268

Iodine status of pregnant women from central Poland ten years after introduction of iodine prophylaxis programme

Wstęp: Do 1997 roku Polska należała do grupy krajów europejskich o umiarkowanym/łagodnym niedoborze jodu. W 1997 roku wprowadzono narodowy program profilaktyki jodowej, polegający na obowiązkowym jodowaniu soli kuchennej przeznaczonej do użytku domowego w ilości 30 &#177; 10 mg KI/kg soli, obligatoryjnym jodowaniu odżywek dla niemowląt w ilości 10 &#956;g KI/100 ml i nieobowiązkowej suplementacji kobiet ciężarnych i karmiących o dodatkowe 100-150 &#956;g jodu dziennie. Celem podjętej pracy była ocena zaopatrzenia w jod kobiet ciężarnych po upływie 10 lat od wprowadzenia profilaktyki jodowej. Materiał i metody: Przeprowadzono badanie przekrojowe w grupie 100 zdrowych kobiet ciężarnych z terenu województwa mazowieckiego, będących w 5.-38. tygodniu ciąży. Kryterium włączenia były: prawidłowa czynność tarczycy, prawidłowy przebieg ciąży, ciąża pojedyncza, nie przyjmowanie leków wpływających na tarczycę, z wyjątkiem suplementów jodu. Badano stężenie TSH, fT4, fT3, tyreoglobuliny (TG), przeciwciał antyperoksydazowych (TPO-Ab) i antytyreoglobulinowych (Tg-Ab) w surowicy oraz stężenie jodu w dobowym moczu. Objętość i morfologię tarczycy oceniano ultrasonograficznie. Wyniki: Jedynie 58% ciężarnych spożywało dietę bogatą w nośniki jodu, a 35% otrzymywało suplementy jodowe. U 28% badanych stwierdzano wole: w 11% przypadków miąższowe, w 17% guzowate. Mediana objętości wola wynosiła 18,7 ml (zakres 6,8-29,0 ml). Mediana stężenia jodu w moczu była 112,6 &#956;g/l (zakres 36,3-290,3 &#956;g/l); jedynie u 28% badanych joduria wynosiła &#8805; 150 &#956;g/l. Mediana jodurii była znamiennie wyższa w grupie przyjmującej suplementy jodowe niż w grupie nie otrzymującej takich suplementów: 146 &#956;g/l v. 97,3 &#956;g/l, p < 0,001. Stężenie TSH, fT3 i stosunek molarny fT3/fT4 wzrastały znamiennie w czasie trwania ciąży, podczas gdy stężenie fT4 malało. Mediana TG była prawidłowa: 18,3 ng/ml (zakres 0,4&#8211;300,0 ng/ml) i nie różniła się istotnie pomiędzy trymestrami. Noworodkowe TSH oceniane w trzeciej dobie życia w ramach skriningu niedoczynności tarczycy było w każdym przypadku prawidłowe: mediana wynosiła 1,49 mjm./l (zakres 0,01-7,2 mjm./l) i tylko 2,9% wyników było powyżej 5 mjm./l. Wniosek: Celem zapewnienia dostatecznej podaży jodu w okresie ciąży, każdej zdrowej kobiecie ciężarnej należy zalecać przyjmowanie 150 mg jodu dziennie, zgodnie z założeniami polskiej profilaktyki jodowej. (Endokrynol Pol 2010; 61 (6): 646-651)Introduction: Until 1997, Poland was one of the European countries suffering from mild/moderate iodine deficiency. In 1997, a national iodine prophylaxis programme was implemented based on mandatory iodisation of household salt with 30 &#177; 10 mg KI/kg salt, obligatory iodisation of neonatal formula with 10 &#956;g KI/100 mL and voluntary supplementation of pregnant and breast-feeding women with additional 100-150 &#956;g of iodine. Our aim in this study was to evaluate the iodine status of pregnant women ten years after iodine prophylaxis was introduced. Material and methods: A cross-sectional study was undertaken in 100 healthy pregnant women between the fifth and the 38th week of gestation with normal thyroid function, singleton pregnancy, normal course of gestation, without drugs known to influence thyroid function except iodine. Serum TSH, fT4, fT3, thyroglobulin (TG), anti-peroxidase antibodies (TPO-Ab), anti-thyroglobulin antibodies (TGAb) and urinary iodine concentration (UIC) were determined. Thyroid volume and structure were evaluated by ultrasonography. Results: Fifty nine per cent of studied pregnant women had a diet rich with iodine carriers and 35% obtained iodine supplements. Twenty eight per cent appeared to have a goitre: 11 diffuse and 17 a nodular one, median goitre volume was 18.7 mL (range 6.8-29.0 mL). Median UIC was 112.6 &#956;g/L (range 36.3&#8211;290.3 &#956;g/L), only 28% of women had UIC &#8805; 150 &#956;g/L. Median UIC was significantly higher in the group receiving iodine supplements than in the group without iodine supplements: 146.9 &#956;g/L v. 97.3 &#956;g/L respectively, p < 0.001. Serum TSH, fT3 and fT3/fT4 molar ratio increased significantly during pregnancy while fT4 declined. Median serum TG was normal: 18.3 ng/mL (range 0.4-300.0 ng/mL) and did not differ between trimesters. Neonatal TSH performed on the third day of life as a neonatal screening test for hypothyroidism was normal in each case: median value was 1.49 mIU/L (range 0.01-7.2 mIU/L). Less than 3% (2 out of 68) of results were > 5 mIU/L. Conclusion: Iodine supplements with 150 &#956;g of iodine should be prescribed for each healthy pregnant woman according to the assumptions of Polish iodine prophylaxis programme to obtain adequate iodine supply. (Pol J Endocrinol 2010; 61 (6): 646-651

Płodowa niedoczynność tarczycy z wolem — łatwo rozpoznać, trudno leczyć. Czy podawanie doowodniowe i dożylne L-tyroksyny jest jedną z opcji terapeutycznych?

Introduction: Foetal hypothyroidism negatively impacts somatic and neurological child development and can be the cause of serious obstetric and perinatal complications. We present a rare case of a large foetal dyshormonogenetic goitre, causing foetal neck hyperexten­sion, oesophageal compression, and cardiac high-output failure. Material and methods: A foetal goitre complicated by cardiomegaly and polyhydramnios was diagnosed at 23 weeks of gestation (WG) on a routine ultrasonographic (US) assessment in a healthy nullipara. Foetal blood sampling was performed and a severe foetal hypothyroid­ism was diagnosed. Treatment was undertaken with an intra-amniotic followed by combined intra-amniotic and intravenous injections of L-thyroxine (L–T4). A total of 11 doses of L–T4 were administered between 24–37 WG to the foetus. Results: A complete regression of foetal goitre, cardiomegaly, and polyhydramnios was observed. At 38 WG the patient delivered vagi­nally a male infant with mild hypothyroidism and no signs of goitre or cardiomegaly on postnatal US. Neurological development of the one year old baby is normal. Conclusions: The effective diminishing of serum TSH concentration and goitre size was reached after combined intra-amniotic and in­travenous L–T4 injections were given. L–T4 requirement in the foetus is equal to or above 15 μg/kg daily and should be given in weekly intervals due to its rapid metabolism by the foetus and by placental type 3 deiodinase. Intra-amniotic L–T4 administration may be inef­fective when a large goitre indisposes amniotic fluid swallowing by the foetus, so then the combined L–T4 injections into the umbilical vein and intra-amniotically in experienced hands seems to be a reasonable and effective option.  Wstęp: Przedstawiamy rzadki przypadek wola dyshormonogenetycznego u płodu leczonego l-tyroksyną in utero. Niedoczynność tarczy­cy w okresie życia płodowego zaburza rozwój somatyczny i intelektualny dziecka. Obecność wola powodującego odgięciowe ułożenie głowy, ucisk przełyku oraz niewydolność serca w mechanizmie krążenia hiperkinetycznego może sama w sobie być przyczyną groźnych powikłań położniczych i okołoporodowych. Materiał i metody: U zdrowej pierwiastki w trakcie rutynowego badania ultrasonograficznego przeprowadzonego w 23 tygodniu ciąży stwierdzono wole płodowe, kardiomegalię i wielowodzie. Wykonano kordocentezę stwierdzając ciężką płodową niedoczynność tarczycy. Podjęto leczenie l-tyroksyną (L–T4) podawaną początkowo doowodniowo a następnie metodą jednoczesnych iniekcji doowodniowych i do żyły pępowinowej. W okresie od 24–37 tygodnia ciąży podano łącznie 11 dwek L–T4. Wyniki: Uzyskano całkowitą regresję wola i kardiomegalii, a w 38 tygodniu ciąży nastąpił poród fizjologiczny. U noworodka stwierdzono niedoczynność tarczycy o niewielkim nasileniu, natomiast w badaniu ultrasonograficznym nie obserwowano cech wola, ani niewydol­ności serca. Wnioski: Istotne zmniejszenie stężenia TSH w krwi pępowinowej i rozmiarów wola uzyskano dopiero po jednoczesnym podawaniu L–T4 doowodniowo i do żyły pępowinowej. Wydaje się, że zapotrzebowanie płodu na L–T4 wynosi powyżej 15 μg/kg/d. Lek powinien być podawany co tydzień z powodu jego szybkiego metabolizowania przez płód i dejodynazę łożyskową typu 3. Stosowanie L–T4 wyłącznie doowodniowo może być nieskuteczne w przypadku dużego wola utrudniającego połykanie płynu owodniowego: w takich przypadkach dodatkowe podawanie leku do żyły pępowinowej przez doświadczony zespół wydaje się skuteczną i bezpieczną opcją terapeutyczną

The first successful fetal aortic balloon valvuloplasty in Poland

Abstract Prenatal aortic valvuloplasty is performed only in few perinatal centers in the world. Critical aortic stenosis which can lead to hypoplastic left heart syndrome or severe fetal heart failure with nonimmune hydrops is an indication for this procedure. Prenatal intervention can change the natural course of the disease. Authors present the first successful fetal balloon aortic valvuloplasty in Poland. It was performed in a 29-week fetus with critical aortic stenosis, severe impairment of left ventricular function, heart failure and fetal hydrops. After successful intervention, without any complications, left ventricular function and fetal condition improved gradually. Effective fetal intervention was possible after few months of preparation and building a team of specialists. This is the first successful fetal cardiac intervention in Poland, which opens the way to the new era of fetal cardiology and hopefully will lead to improve results in children with this critical heart defect

Interwencyjne zabiegi kardiologiczne u płodów – czy jesteśmy do nich przygotowani?

Objective: The aim of the study was to analyze types and methods of intrauterine fetal cardiac interventions performed between June 2011 and December 2013, and to assess the perinatal management of the neonates. Methods: The program was developed after analysis of the available literature, practical individual training in Linz, Austria, and simulation of the procedure in a dissecting-room. The rules for anesthesia in pregnant women and their fetuses were developed. The interventions were performed in fetuses with critical cardiac defects, in the operating room, under ultrasonographic control. The protocol was approved by the Local Bioethics Committee at the Centre of Postgraduate Medical Education. Material: We included fetuses with critical aortic stenosis (n=29), critical pulmonary stenosis (n=2), and closed or extremely restricted foramen ovale (n=7). Between June 2011 and December 2013, the team comprised of JD, MD and AK conducted 42 interventions in 35 fetuses, including 32 balloon aortic valvuloplasties (in 29 fetuses), 2 pulmonary valvuloplasties, 4 balloon atrial septostomies and 4 atrial septal stent placement. Three fetuses required both, aortic valvuloplasty and fenestration of the atrial septum. Results: Out of the 42 procedures, 41 (97%) were technically successful. We recorded 3 cases of fetal demise associated with the intervention. We modulated the protocol of anesthesia given to pregnant women, switching from general to local anesthesia with intravenous sedation. We always provided additional fetal anesthesia with fentanyl and atracurium via the umbilical vein. Conclusions: Based on our 2.5-year experience, it seems safe to conclude that all types of fetal cardiac interventions may be successfully conducted at Polish centers. The procedures are safe for the pregnant women and improve fetal status. Most of the neonates treatedCel pracy: Analiza rodzajów i sposobu wykonania wewnątrzmacicznych zabiegów kardiologicznych u płodów oraz postępowania w okresie okołoporodowym między czerwcem 2011 i grudniem 2013 roku. Metodyka: Program interwencji kardiologicznych u płodów zaplanowano po przeanalizowaniu dostępnego piśmiennictwa, odbyciu indywidualnego szkolenia praktycznego w Linz w Austrii oraz po przeprowadzeniu symulacji zabiegów w prosektorium. Opracowane zostały zasady znieczulenia pacjentek i płodów. Zabiegi wykonywano w wybranych grupach płodów z krytycznymi wadami serca, w warunkach bloku operacyjnego, pod kontrolą ultrasonograficzną. Uzyskano zgodę komisji bioetycznej CMKP. Materiał: Do zabiegów kwalifikowano płody z krytycznym zwężeniem zastawki aortalnej (29), krytycznym zwężeniem zastawki płucnej (2) oraz z zamkniętym lub skrajnie restrykcyjnym otworem owalnym (7). W okresie od czerwca 2011 do grudnia 2013 roku zespół w składzie: JD, MD, AK przeprowadził 42 zabiegi u 35 płodów, w tym: 32 balonowe plastyki zastawki aortalnej (u 29 płodów), 2 plastyki zastawki płucnej, 4 atrioseptostomie balonowe i 4 założenia stentów do przegrody międzyprzedsionowej. U trzech płodów konieczne było poszerzenie zastawki aortalnej i wytworzenie połączenia na poziomie przegrody międzyprzedsionkowej. Wyniki: Wykonano 41 z 42 zaplanowanych zabiegów (97%). W 3 przypadkach doszło do zgonu płodu związanego z zabiegiem. Zmodyfikowano sposób znieczulenia ciężarnych z ogólnego na miejscowe z dożylną sedacją. Zawsze dodatkowo znieczulano i unieruchamiano płód podaniem fentantylu i atracurium do żyły pępowinowej. Wnioski: Na podstawie 2,5 letnich doświadczeń uważamy, że wszystkie rodzaje prenatalnych interwencji kardiologicznych mogą być skutecznie przeprowadzane w Polsce. Są one bezpieczne dla matek i poprawiają stan płodu. Większość noworodków leczonych prenatalnie została przekazana w dobrym stanie do referencyjnego ośrodka kardiologii i kardiochirurgii dziecięcej

Intrapartum sonography – eccentricity or necessity?

Ultrasonography has been extensively used in obstetrics and gynecology since 1980’s. It found application in pediatric gynecology, procreation period, post-menopause, pregnancy monitoring and after delivery. Although the fi rst reports on the use of ultrasonography in assessing delivery mechanism were published in 1990’s, yet to date labor progress is evaluated by means of physical examination in most delivery units. Intrapartum sonography is not routinely performed despite the fact that numerous studies documented high error rates of conventional obstetrical examination. Even an experienced physician makes a mistake in every third case of the fetal head descent and fontanelle position assessment. Nowadays, obstetrician’s role is not to strain for vaginal delivery at all costs, but to provide the patient in labor and her newborn with maximal safety. To achieve this objective, an obstetrician should distinguish between women who will deliver spontaneously and whose who require Cesarean section. Proper decision should be made on the basis of objective and valid evaluation of obstetric setting, which cannot be achieved solely with physical examination. Intrapartum sonography was shown to be far more accurate than digital examination. Moreover, it is not technically demanding, provides high reproducibility and neither increases the rate of ascending infection or causes discomfort to the patient. Current research suggests that if used routinely, intrapartum sonography can increase the safety of labor and reduce cesarean section rate