The effect of acetylsalicylic acid dosed at bedtime on the anti-aggregation effect in patients with coronary heart disease and arterial hypertension: A randomized, controlled trial

Background: Acetylsalicylic acid (ASA) is one of the basic drugs used in the secondary prevention ofcoronary artery disease (CAD), and in most cases it is taken in the morning in one daily dose. It is suggestedthat the morning peak of platelet aggregation is responsible for the occurrence of myocardial infarctionsand strokes. Hence, the aim of the study was to observe the effect of ASA (morning vs. evening)dosing on the anti-aggregative effect of platelets in patients with CAD and arterial hypertension (AH).Methods: The study involved 175 patients with CAD and AH. Patients were randomly assigned toone of two study groups, taking ASA in the morning or in the evening. The patients had two visits, onebaseline and another after 3 months from changing the time of ASA dosage. The platelet aggregationwas determined using the VerifyNow analyzer.Results: In the ASA evening group, a significant reduction in platelet aggregation was obtained. Inthe ASA morning group, a significant difference in response to ASA was observed, depending on sex. Inmen, the reactivity of platelets decreased, but in women it increased.Conclusions: In the group of patients with CAD and AH, bedtime ASA dosing is associated witha significant reduction in platelet aggregation. The response to ASA may differ between sexes. The benefitgained by changing the drug administration from the morning to the evening is greater in women

Upper extremity deep vein thrombosis: pathogenesis and treatment

Upper extremity deep vein thrombosis (UEDVT) may be the first manifestation of venous thoracic outlet syndrome(VTOS). It primarily affects young, physically active people. The clinical findings depend on the degreeof obstruction of the subclavian vein. Correct diagnosis — aided by various imaging modalities — as well asrapid initiation of local thrombolytic therapy, surgical decompression of the thoracic outlet (when indicationsare present), and the immediate initiation of anticoagulation therapy aim at successfully restoring the patient’squality of life

Lymphoscintigraphy of lower limbs in differential diagnosis of patients treated surgically for chronic venous insufficiency

Wstęp. Głównym powodem skłaniającym chorych z przewlekłą niewydolnością żylną do podjęcia decyzji o leczeniu operacyjnym jest występowanie bólu i obrzęków kończyn. Radykalna operacja w przebiegu przewlekłej niewydolności żylnej nie zawsze eliminuje problem obrzęków, szczególnie u chorych ze współistniejącym przed operacją uszkodzeniem układu chłonnego. U części chorych z mieszaną postacią niewydolności żylnej i chłonnej uzasadnione jest zastosowanie limfoscyntygrafii do oceny układu chłonnego w celu określenia spodziewanego efektu operacji. Istnieje również teoretyczna możliwość śródoperacyjnego uszkodzenia układu chłonnego i pogorszenia stanu klinicznego operowanych kończyn. Celem niniejszej pracy była ocena wpływu leczenia operacyjnego przewlekłej niewydolności żylnej na funkcje układu chłonnego u chorych z przedoperacyjnie stwierdzaną współistniejącą patologią układu chłonnego. Materiał i metody. W latach 2001-2004 W Klinice Chirurgii Ogólnej i Naczyń AM im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu przebadano 35 chorych z objawami przewlekłej niewydolności żylnej w stadium klinicznym C2–C5 według klasyfikacji CEAP zakwalifikowanych do operacji na podstawie badania klinicznego i stwierdzenia w ultrasonografii metodą Dopplera refluksu w obrębie żyły odpiszczelowej III/IV stopnia. U wszystkich chorych poza podstawowym badaniem klinicznym i ultrasonograficznym wykonano limfoscyntygrafię, podając znacznik (nanokol + Tc 99m) śródskórnie w powierzchnie grzbietową stopy. Oceniano czas ujawnienia się węzłów chłonnych pachwinowych od momentu podania znacznika oraz gromadzenie się znacznika w węzłach chłonnych pachwinowych po 60 i 120 min od podania. U 15 chorych ponowne badanie scyntygraficzne przeprowadzono w odstępie 16-24 miesięcy od pierwotnej operacji w celu oceny funkcji układu chłonnego. U badanych nie stwierdzano nawrotu żylaków kończyn dolnych i cech przebytej zakrzepicy żył głębokich. Wyniki. U wszystkich chorych z grupy II oraz u 8 chorych z grupy I stwierdzano zmiany w układzie chłonnym o charakterze kompensacji bądź niewydolności I lub II stopnia. Po przeprowadzeniu leczenia operacyjnego w badaniu limfoscyntygraficznym nie stwierdzano pogorszenia funkcjonowania układu chłonnego. Jednak usunięcie zmienionych żył układu powierzchownego nie wpływało na poprawę stanu układu chłonnego u chorych z rozpoznaną przed operacją limfoscyntygraficzną niewydolnością chłonną. W przebadanych pooperacyjnie przypadkach nadal stwierdzano ten sam stopień upośledzenia funkcji układu chłonnego jak przed zastosowaniem leczenia operacyjnego. Wnioski. W badaniu limfoscyntygraficznym potwierdzono współistnienie patologii chłonnej u chorych z przewlekłą niewydolnością żylną; u pacjentów z obrzękami kończyn dolnych limfoscyntygrafia odnotowano znamienne różnice w czasie i ilości wychwytu znacznika w porównaniu z grupą chorych bez obrzęku. Radykalna operacja żylaków nie powoduje ustąpienia obrzęków u części chorych z istniejącą niewydolnością żylno-limfatyczną.Background. One of the main causes of operations of varicose veins remains pain and oedema of the affected extremity. Radical varicose vein operations, in some cases, do not eliminate oedema, especially in patients with preoperative lymphatic pathology. Among patients with mixed veno-lymphatic insufficiency, the use of lymphoscintigraphy seems to be reasonable for assessment of postoperative outcome. The theoretical possibility of lymphatic injury should also be considered during the varicose vein operation. The aim of this paper is perioperative lymphoscintigraphic evaluation of lower extremities in patients with chronic venous insufficiency. Material and methods. Between 2001 and 2004, in the Department of General and Vascular Surgery at Poznan University of Medical Sciences, 35 patients in stages C2-C5 CEAP of chronic venous insufficiency were qualified for radical varicose vein operation. The diagnosis and qualification were performed upon clinical examination and duplex Doppler ultrasound - reflux in greater saphenous vein of III/IV degree. In all patients enrolled to the study lymphoscintigraphy with nanocol+Tc 99m was performed. The time of appearance and the accumulation of administered agent after 60 and 120 minutes in the inguinal lymph node were assessed. In 15 patients, postoperative lymphoscintigraphy was performed within 16–24 months post-op. No recurrence of varicose veins or DVT incidence were observed. Results. In all patients from group II and 8 patients from group I enrolled in the studies changes in the lymphatic system were observed, such as compensatory changes and I or II degree insufficiency. In postoperative lymphoscintigraphy, no worsening in lymphatic function was observed. After the operation, all patients showed the same type of lymphatic insufficiency as before the surgery. Varicose vein operation did not improve the function of the lymphatic system of the affected extremity. Conclusions. Lymphoscintigraphy confirms the coexistence of lymphatic and venous pathology in patients with chronic venous insufficiency; in patients with oedemas, lymphoscintigraphy reveals significantly grater changes in comparison to patients with no oedema; radical varicose vein operation does not eliminate oedemas in patients with combined veno-lymphatic insufficiency

Jaką dawkę kwasu acetylosalicylowego należy stosować w codziennej praktyce klinicznej? Wielodyscyplinarne stanowisko ekspertów

Profil działania i spektrum zastosowań kwasu acetylosalicylowego (ASA) są na tyle unikatowe, że pozostaje on jednym z niewielu leków, które są wciąż stosowane, po ponad 100 latach od ich odkrycia. Jest to jeden z leków, które — tak jak między innymi penicylina — zmieniły historię ludzkości. Przedstawione niżej argumenty wskazują, że ASA jest skutecznym lekiem w prewencji chorób układu sercowo-naczyniowego, a korzyści z jego stosowania w większości przypadków przewyższają związane z nim zagrożenia. Aby obniżyć ryzyko związane ze stosowaniem leku, należy wziąć pod uwagę kilka czynników. Najlepszą metodą redukcji ryzyka powikłań związanych ze stosowaniem ASA jest odpowiedni dobór dawki leku. Obecnie dawką ASA, w odniesieniu do której najlepiej udowodniono profil bezpieczeństwa i korzyści, jest 75 mg, i to ta dawka powinna być stosowana u większości pacjentów w codziennej praktyce klinicznej

Prosthetic graft infection treated by local surgery - comparative analysis of 64 consecutive cases

Wstęp. Zakażenie protez naczyniowych należy do najgroźniejszych powikłań w chirurgii naczyniowej i wiąże się z dużym ryzykiem zgonu lub utraty kończyny. Podstawowym sposobem leczenia tego powikłania jest całkowite usunięcie zakażonej protezy z jednoczasową rekonstrukcją łożyska naczyniowego. Ponieważ zabiegi te wiążą się z dużym ryzykiem, zwłaszcza w odniesieniu do osób starszych lub w złym stanie ogólnym, coraz częściej pojawiają się opinie o korzyściach związanych z zastosowaniem ograniczonych zabiegów miejscowych w leczeniu wybranych przypadków zakażenia protez.Materiał i metody. W latach 1996-2003 u 64 chorych z objawami zakażenia protez przeprowadzono 80 ograniczonych zabiegów miejscowych. Wyniki. W okresie obserwacyjnym zmarło 5% chorych, a u 7,5% konieczna była amputacja kończyn. U 92,4% pacjentów obserwowano pierwotne wygojenie ran i doraźne ustąpienie objawów zakażenia. Jednak tylko 38,7% osób, u których zastosowano terapię, trwale wyleczono. U pozostałych 53,7% w okresie 1-36 miesięcy odnotowano nawrót objawów zakażenia. Najmniejszy odsetek nawrotów dotyczył pacjentów po częściowym usunięciu protezy, bez rekonstrukcji ciągłości łożyska naczyniowego. Oprócz nielicznych przypadków nawrotu objawów zakażenia zlokalizowanego w pachwinach zauważono znaczący postęp rozległości zakażenia. Wnioski. Miejscowe zabiegi chirurgiczne należy stosować tylko u osób z ujemnym wynikiem badania bakteriologicznego lub w wypadku braku zgody na przeprowadzenie bardziej radykalnego leczenia. W pozostałych przypadkach leczenie ograniczonych infekcji w obrębie pachwin powinno obejmować usunięcie zakażonego fragmentu protezy. Niezależnie od zastosowanej techniki konieczne jest poddanie chorych regularnym badaniom klinicznym i radiologicznym w celu możliwie wczesnego wykrycia nawrotu i podjęcia rozleglejszej interwencji.Background. Vascular prosthesis infection is one of the most severe complications in vascular surgery and is connected with high risk of limb amputation or death. The most common method of treatment is the total removal of the infected prosthesis and at the same time reconstruction of blood vessels using extra-anatomical or allogenic vascular grafts. The extent of these operations makes them of high risk in patients in severe general condition. Due to this problem there is a limitation in operation extent on behalf of local therapy. The aim of this work was to analyze the result of local surgical treatment of vascular graft limited infections. Material and methods. In the years 1996–2003 sixty-four patients with prosthetic infection were treated by local therapy or partial removal of the graft. Results. During the observation period, 5% of the patients died and in 7.5% limb amputation was necessary. 92.4% of the patients were primarily cured of their infection but at follow up only 38.7% patients had healed satisfactorily without symptoms of reinfection. Symptoms of reinfection appeared in 53.7% patients within 1–36 months. The infection symptoms recurrence was observed most seldom in patients group after partial removal of the prosthesis without blood vessel reconstruction. Despite 5 cases of the recurrence limited to the groin responding to local therapy techniques, all other cases resulted in the progress of infection. Conclusions. Local treatment carries a high risk of reinfection, and should only be used for culture-negative grafts or in individuals who do not accept more radical treatment. Irrespective of the treatment method used the patients should be kept under regular clinical and radiological review for the early detection of reinfection diagnosis and the application of a more radical treatment approach

Wytyczne profilaktyki przeciwzakrzepowej u chorych onkologicznych, ze szczególnym uwzględnieniem pacjentów leczonych operacyjnie

Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (ŻChZZ), mimo że często występuje na różnych etapach rozwoju procesu nowotworowego, stanowi ciągle niedoceniany problem w populacji chorych onkologicznych. Terapia przeciwnowotworowa, zabiegi operacyjne czy znacznego stopnia zaawansowanie choroby nowotworowej to tylko niektóre czynniki ryzyka ŻChZZ, stanowiącej nadal jedną z najczęstszych przyczyn zgonu w populacji pacjentów onkologicznych. Zróżnicowanie ryzyka wystąpienia zakrzepicy żył głębokich (ZŻG) oraz ryzyka powikłań, w tym powikłań krwotocznych, pomiędzy poszczególnymi grupami chorych onkologicznych sugeruje przeprowadzenie indywidualnej oceny ryzyka i postępowanie profilaktyczne zależne od sytuacji klinicznej konkretnego pacjenta. Uzasadnia to także stałą aktualizację wytycznych postępowania profilaktycznego proponowanego chorym onkologicznym. W dokumencie przedstawiono oparte na przeglądzie piśmiennictwa zasady postępowania profilaktycznego w populacji chorych onkologicznych, ze szczególnym uwzględnieniem profilaktyki przeciwzakrzepowej w dyscyplinach zabiegowych

Korzystny efekt hipotensyjny po zastosowaniu standaryzowanego ekstraktu z pomidorów u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i wysokim ryzykiem sercowo-naczyniowym — randomizowane badanie kliniczne

Background: Cardiovascular (CV) diseases remain a leading global cause of death. Lowering blood pressure (BP) reduces the risk of CV complications, especially stroke and acute coronary events, and it delays the progression of kidney disease. Adequate non-pharmacological treatment improves the effectiveness of the antihypertensive therapy. A Mediterranean diet with high content of vegetables (rich in tomatoes) is associated with a reduced CV risk. Aim: The main objective of the present study was to assess whether the addition of standardised tomato extract (STE) or acetylsalicylic acid (ASA) to standard antihypertensive therapy can improve BP control in patients with arterial hypertension (HT). Methods: The study involved 82 high-risk hypertensive patients. Patients with primary HT at high to a very high total CV risk were randomised in a blinded fashion to one of two groups, i.e. the ASA and STE group. The patients had two visits, a baseline visit and one after four weeks of treatment. In all the patients, during each visit, clinical BP and ambulatory BP measurements (ABPM) were performed. Platelet aggregation was determined using the VerifyNow analyser. Results: After four weeks of treatment in the STE group, there was a statistically significant reduction in 24-h systolic BP, diastolic BP, and mean arterial pressure values measured in ABPM (p &lt; 0.001). After four weeks of treatment in the STE group there was a statistically significant reduction in pulse pressure (PP) during the daytime and during 24 h (p &lt; 0.05). Interestingly, it was found that the use of STE in obese patients significantly decreased the day PP (p &lt; 0.05). After four weeks of treatment in the ASA group there was no statistically significant reduction in BP values measured in ABPM. Conclusions: The results of this study show that the addition of STE to standard antihypertensive therapy improves BP control in hypertensive patients with high CV risk. This effect, together with the anti-aggregatory effect, may indicate the pleiotropic effect of tomato extract. This fact justifies further research into functional foods and gives new insights into STE as a food supplement that could have new therapeutic and prophylactic uses for the treatment of hypertensive patients with high CV risk and especially with obesity.Wstęp: Choroby sercowo-naczyniowe (CV) stanowią główną przyczynę śmierci w skali świata. Obniżenie wartości ciśnienia tętniczego zmniejsza prawdopodobieństwo rozwoju powikłań CV, udaru mózgu oraz ostrych zespołów wieńcowych, a także opóźnia progresję niewydolności nerek. Właściwe postępowanie niefarmakologiczne zwiększa skuteczność terapii hipotensyjnej. Dieta śródziemnomorska, bogata w owoce i warzywa (zwłaszcza w pomidory), wiąże się z obniżeniem globalnego ryzyka CV. Pomidory są źródłem bioaktywnych związków o działaniu antyutleniającym, takich jak kwas L-askorbinowy, polifenole, izoflawonoidy i karotenoidy (likopen, beta-karoten). Spożywanie pomidorów może potencjalnie zmniejszyć lub opóźnić rozwój chorób CV poprzez działanie anty-agregacyjne, hipotensyjne, przeciwcukrzycowe, przeciwutleniające i ochronne na śródbłonek. Cel: Celem badania było wykazanie, czy dodanie ekstraktu z pomidorów (STE) lub kwasu acetylosalicylowego (ASA) do standardowego leczenia hipotensyjnego może poprawić kontrolę ciśnienia u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i wysokim ryzykiem sercowo-naczyniowym. Metody: Do badania włączono 82 pacjentów z nadciśnieniem tętniczym oraz z wysokim ryzkiem i bardzo wysokim ryzykiem CV. Pacjenci byli losowo przydzieleni do jednej z dwóch grup (ASA oraz STE). Przeprowadzano dwie wizyty, pierwszą przed włączeniem leczenia, a drugą po 4 tygodniach terapii preparatem STE lub ASA. U każdego pacjenta, podczas każdej wizyty oprócz badania podmiotowego i przedmiotowego oraz badań laboratoryjnych wykonano 3-krotny pomiar ciśnienia tętniczego metodą tradycyjną, a także ambulatoryjny pomiar ciśnienia tętniczego. Agregację płytek krwi oznaczono przy użyciu analizatora VerifyNow. Wyniki: Po 4 tygodniach leczenia w grupie STE w porównaniu z grupą ASA wykazano istotny statystycznie spadek wartości ciśnień: SBP, DBP and MAP mierzonych w ABPM (p < 0,001). W grupie STE wykazano znamienną statystycznie redukcję wartości ciśnienia tętna w ciągu całej doby oraz w godzinach dziennych, uzyskanych w ABPM (p < 0,05). Co ciekawe, dodanie STE do standardowej terapii hipotensyjnej u otyłych pacjentów powodowało spadek wartości ciśnienia tętna w godzinach dziennych (p < 0,05). Wnioski: Wyniki niniejszej pracy pokazują, że dodanie preparatu STE do standardowej terapii hipotensyjnej poprawia kontrolę ciśnienia tętniczego. Ten efekt wraz z działaniem antyagregacyjnym może świadczyć o plejotropowym działaniu ekstraktu z pomidorów. Uzasadnia to dalsze badania nad żywnością funkcjonalną. Daje to także nowe spojrzenie na STE jako preparat, który mógłby mieć nowe terapeutyczne i profilaktyczne zastosowanie w leczeniu chorych z nadciśnieniem i z wysokim ryzykiem CV, zwłaszcza z otyłością. Idea włączenia tego preparatu jako alternatywy dla ASA jest atrakcyjna, ponieważ jest on skuteczny i nie powoduje działań niepożądanych. W ostatnich latach zwiększyło się zainteresowanie promocją zdrowego stylu życia z wykorzystaniem niefarmakologicznych metod w leczeniu nadciśnienia tętniczego. Ważną rolę w tym względzie może odgrywać żywność funkcjonalna poprzez redukcję ryzyka chorób cywilizacyjnych, w tym nadciśnienia tętniczego. Niniejsze badanie podkreśla rolę, jaką w tym względzie może mieć STE

Ultrasound assessment of the morphology of iatrogenic pseudoaneurysms as a prognostic factor in compression therapy

Background: Limiting inconvenience of compression therapy of iatrogenic pseudoaneurysm (IPA) seems to be a good reason to establish additional criteria for assessment of the probability of achieving embolization of a pseudoaneurysm after conventional treatment. As a result, patients who currently are qualified for ineffective compression therapy could be originally selected for operative treatment. Material/Methods: The study group comprised 155 patients with pseudoaneurysms resulting from catheterization of the femoral artery. In all cases, IPA morphology was assessed in duplex Doppler ultrasound and its elements linked with the efficacy of compression therapy. Results: The following parameters of IPA morphology result in significantly worse prognosis for successful conservative treatment with compression: diameter (> 30 mm), cavity volume (> 30 cm3), IPA's multiloculation, lack of progression in thrombosis of IPA cavity, the neck arising from the external iliac artery or the profunda femoris artery as well as from the posterior or lateral wall of any artery. Conclusions: Skipping compression therapy and favoring primary operative treatment should be considered in all these cases. In this way, the number of patients who undergo unsuccessful conservative treatment in a course of several days will be significantly reduced, contributing to a decrease in costs of the therapy and minimizing inconvenience experienced by patients