Wstęp. Zakażenie protez naczyniowych należy do najgroźniejszych powikłań w chirurgii naczyniowej i wiąże
się z dużym ryzykiem zgonu lub utraty kończyny. Podstawowym sposobem leczenia tego powikłania jest
całkowite usunięcie zakażonej protezy z jednoczasową rekonstrukcją łożyska naczyniowego. Ponieważ zabiegi
te wiążą się z dużym ryzykiem, zwłaszcza w odniesieniu do osób starszych lub w złym stanie ogólnym,
coraz częściej pojawiają się opinie o korzyściach związanych z zastosowaniem ograniczonych zabiegów miejscowych
w leczeniu wybranych przypadków zakażenia protez.Materiał i metody. W latach 1996-2003 u 64 chorych z objawami zakażenia protez przeprowadzono
80 ograniczonych zabiegów miejscowych.
Wyniki. W okresie obserwacyjnym zmarło 5% chorych, a u 7,5% konieczna była amputacja kończyn.
U 92,4% pacjentów obserwowano pierwotne wygojenie ran i doraźne ustąpienie objawów zakażenia. Jednak
tylko 38,7% osób, u których zastosowano terapię, trwale wyleczono. U pozostałych 53,7% w okresie 1-36
miesięcy odnotowano nawrót objawów zakażenia. Najmniejszy odsetek nawrotów dotyczył pacjentów po częściowym
usunięciu protezy, bez rekonstrukcji ciągłości łożyska naczyniowego. Oprócz nielicznych przypadków
nawrotu objawów zakażenia zlokalizowanego w pachwinach zauważono znaczący postęp rozległości zakażenia.
Wnioski. Miejscowe zabiegi chirurgiczne należy stosować tylko u osób z ujemnym wynikiem badania bakteriologicznego
lub w wypadku braku zgody na przeprowadzenie bardziej radykalnego leczenia. W pozostałych
przypadkach leczenie ograniczonych infekcji w obrębie pachwin powinno obejmować usunięcie zakażonego
fragmentu protezy. Niezależnie od zastosowanej techniki konieczne jest poddanie chorych regularnym badaniom
klinicznym i radiologicznym w celu możliwie wczesnego wykrycia nawrotu i podjęcia rozleglejszej interwencji.Background. Vascular prosthesis infection is one of the most severe complications in vascular surgery and is
connected with high risk of limb amputation or death. The most common method of treatment is the total
removal of the infected prosthesis and at the same time reconstruction of blood vessels using extra-anatomical
or allogenic vascular grafts. The extent of these operations makes them of high risk in patients in severe
general condition. Due to this problem there is a limitation in operation extent on behalf of local therapy.
The aim of this work was to analyze the result of local surgical treatment of vascular graft limited infections.
Material and methods. In the years 1996–2003 sixty-four patients with prosthetic infection were treated
by local therapy or partial removal of the graft.
Results. During the observation period, 5% of the patients died and in 7.5% limb amputation was necessary.
92.4% of the patients were primarily cured of their infection but at follow up only 38.7% patients
had healed satisfactorily without symptoms of reinfection. Symptoms of reinfection appeared in 53.7%
patients within 1–36 months. The infection symptoms recurrence was observed most seldom in patients
group after partial removal of the prosthesis without blood vessel reconstruction. Despite 5 cases
of the recurrence limited to the groin responding to local therapy techniques, all other cases resulted
in the progress of infection.
Conclusions. Local treatment carries a high risk of reinfection, and should only be used for culture-negative
grafts or in individuals who do not accept more radical treatment. Irrespective of the treatment method used
the patients should be kept under regular clinical and radiological review for the early detection of reinfection
diagnosis and the application of a more radical treatment approach
