Διερεύνηση της μνήμης σε παιδιά με διαταραχή ελλειματικής προσοχής

Η παρούσα έρευνα διεξάχθηκε με παιδιά που ανήκαν στον υποτύπο 314.01 κατά DSM-IV / Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής / Υπερκινητικότητα, Συνδυασμένος Τύπος (APA, 1994, Barkley,1995) Ερευνήθηκε η ικανότητα ανάκλησης ακριβώς πέντε λεπτά μετά από την παρουσίαση των ερεθισμάτων. Διατυπώθηκαν οι κάτωθι υποθέσεις, σχετικά με την επικείμενη αντίδραση των υποκειμένων της πειραματικής ομάδας: α. Μειωμένη ποσοτικά, ανάκληση των μετά πεντάλεπτου ερεθισμάτων. β. Της σύγχυσης των ερεθισμάτων όσο αφορά τη σειρά ανάκλησής τους. γ. Της μικρότερης ταχύτητας ανάκλησης κατά την τελική απάντηση (αυξημένος χρόνος ανάκλησης) στις δοκιμασίες που απαντούσαν λεκτική απομνημόνευση. Με σκοπό να γίνει ο έλεγχος των παραπάνω υποθέσεων περισσότερο συστηματικός και αντικειμενικός, εφαρμόστηκαν έξι δοκιμασίες μνήμης, ποικίλου είδους ερεθισμάτων, που δραστηριοποιούσαν άλλοτε ένα προς ένα τα εγκεφαλικά ημισφαίρια κι άλλοτε και τα δυο μαζί. Μετρήθηκε επίσης ο xρόνος ανάκλησης στην 1η και στην 2η δοκιμασία. Εξήντα έξι αγόρια με φυσιολογική νοημοσύνη χωρίστηκαν σε τέσσερις ομάδες: Αγόρια με ΔΕΠ/Υ ηλικίας 7-9 ετών (n=11), αγόρια με ΔΕΠ/Υ ηλικίας 9-11 ετών (n=11), αγόρια φυσιολογικά ηλικίας 7-9 ετών (n=22) και αγόρια φυσιολογικά, ηλικίας 9-11 ετών (n=22). Προέκυψαν τα κάτωθι ευρήματα : α. Μη αξιόλογη διαφορά μεταξύ των υπό εξέταση ομάδων ανεξαρτήτου ηλικίας, και, μεταξύ των ηλικιακών υπό - ομάδων τους. β. Στις δοκιμασίες Μνήμη αριθμών και Μνήμη φράσεων, καταγράφηκαν υψηλότερα ποσοστά επιτυχίας των παιδιών της Ομάδας Ελέγχου. γ. Στις δοκιμασίες Μνήμη εικόνων, Μνήμη σχημάτων, Μνήμη αντικειμένων και Μνήμη κινήσεων, τα αγόρια με ΔΕΠ/Υ, ανταποκρίθηκαν με ίδια ή και ανώτερη επίδοση. δ. Στον χρόνο ανάκλησης βρέθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά εις βάρος των αγοριών με ΔΕΠ/Υ, γεγονός που θέτει ζήτημα τροποποίησης των μεθόδων διδασκαλίας στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Παράλληλα, το εύρημα αυτό υποδεικνύει, πιθανόν, την υπεροχή του δεξιού έναντι του αριστερού εγκεφαλικού ημισφαιρίου των ΔΕΠ/Υ, σε οπτικοχωρικές λειτουργίες της μνήμης

Memory in children with attention deficit hyperactivity disorder (ADHD)

Se ha examinado la memoria de niños con trastorno por déficit de atención con hiperactividad (TDA-H) y la de niños normales del mismo grupo de edades. Se dividió a 66 niños con cociente intelectual normal en 4 grupos: niños con TDA-H con edades de 7 a 9 años (N= 11); niños con TDA-H con edades de 9 a 11 años (N= 11); niños normales con edades de 7 a 9 años (N=22); niños normales con edades de 9 a 11 años (N= 22). Se administraron seis tests de memoria: "números y frases, formas y dibujos, objetos y movimientos". Se registró el tiempo de reacción en el primer y segundo test. La investigación muestra que no hay una diferencia estadísticamente significativa entre niños con TDA-H y los niños control, respecto a la edad intra y entre los subgrupos de edades. En los tests de "números y frases", hubo un mayor porcentaje de éxito entre los sujetos de control, mientras que en los de "dibujos, formas, objetos y movimientos", los niños con TDA-H obtuvieron mejores resultados. Esto da una idea de sus particularidades a la hora de asimilar estímulos no-verbales. En cuanto al tiempo de reacción, se registró una diferencia estadísticamente relevante en detrimento de los niños con TDA-H, que lleva a planteamos cuáles son los métodos más apropiados para su educació

Memory in children with attention deficit hyperactivity disorder (ADHD)

Se ha examinado la memoria de niños con trastorno por déficit de atención con hiperactividad (TDA-H) y la de niños normales del mismo grupo de edades. Se dividió a 66 niños con cociente intelectual normal en 4 grupos: niños con TDA-H con edades de 7 a 9 años (N= 11); niños con TDA-H con edades de 9 a 11 años (N= 11); niños normales con edades de 7 a 9 años (N=22); niños normales con edades de 9 a 11 años (N= 22). Se administraron seis tests de memoria: "números y frases, formas y dibujos, objetos y movimientos". Se registró el tiempo de reacción en el primer y segundo test. La investigación muestra que no hay una diferencia estadísticamente significativa entre niños con TDA-H y los niños control, respecto a la edad intra y entre los subgrupos de edades. En los tests de "números y frases", hubo un mayor porcentaje de éxito entre los sujetos de control, mientras que en los de "dibujos, formas, objetos y movimientos", los niños con TDA-H obtuvieron mejores resultados. Esto da una idea de sus particularidades a la hora de asimilar estímulos no-verbales. En cuanto al tiempo de reacción, se registró una diferencia estadísticamente relevante en detrimento de los niños con TDA-H, que lleva a planteamos cuáles son los métodos más apropiados para su educació