Remarks on a Delphic Ptolemaic Dynastie Group Monument

Five non-joining inscribed fragments, all plausibly associated with the base of a Ptolemaic royal Familiengruppe were discovered separately at the Delphic sanctuaryof Apollo between 1893 aud 1923

Reassessing IG II2 1498-1501A: Kathairesis or Eksetasmos?

The interpretation of the fragmentary, partially published IG II2 1498-1501A, hasbeen no easy task for scholars, all of whom have plausibly associated it with Lykourgos' reforms in the 330's BC but still debate on the particulars including its meaning

The Athenian Inventory Lists. A Review Article

Kosmetatou Elizabeth. The Athenian Inventory Lists. A Review Article. In: L'antiquité classique, Tome 71, 2002. pp. 185-197

Chapter 17. A Joint Dedication of Demetrios Poliorketes and Stratonike in the Delian Artemision

There is little doubt that Greek sanctuaries consistently recorded votives that were kept in temple treasuries. Yet archaeological evidence suggests that while these were surely booked as divine property on the sacred general ledgers, they were not necessarily destined for publication on stone for the benefit of the public. Of course, the priestly establishment who recorded and controlled temple inventories occasionally decided to make the most out of these valuable assets which, besides thei..

Η Νεφρίτιδα του ΣΕΛ στην κοορτή του Αττικόν: φυσική ιστορία, ανταπόκριση στη θεραπεία, έκβαση και συμμόρφωση με τις συστάσεις της EULAR/ERA-EDTA 2019

Ο Συστηματικός Ερυθηματώδης Λύκος (ΣΕΛ) είναι ένα χρόνιο αυτοάνοσο νόσημα, που χαρακτηρίζεται από απώλεια της ανοσολογικής ανοχής και προκαλεί πολυσυστηματική φλεγμονή με αποτέλεσμα τη βλάβη των τελικών οργάνων-στόχων. Η νεφρίτιδα του ΣΕΛ (ΝΛ) αποτελεί την πιο συχνή σοβαρή εκδήλωσή του και παρά την καλύτερη κατανόηση της παθογενετικής της βάσης και της βελτίωσης των θεραπευτικών επιλογών για την αντιμετώπισή της, παραμένει μία μείζονα αιτία νοσηρότητας και θνητότητας στους ασθενείς με ΣΕΛ. Στην παρούσα μελέτη πραγματοποιήθηκε μια περιγραφή της νεφρίτιδας του ΣΕΛ σε 29 ασθενείς που πληρούσαν τα κριτήρια ένταξης (ιστολογική τεκμηρίωση, ΝΛ Τάξης IIIA/IIIA+C, IVA/IVA+C, V και follow-up τουλάχιστον ενός έτους), από τους 110 που έχουν καταχωρηθεί ως πάσχοντες από ΝΛ στην κοορτή 555 ασθενών με ΣΕΛ του «Αττικόν». Ειδικότερα, καταγράφηκαν δημογραφικά, κλινικά και ιστολογικά δεδομένα και στη συνέχεια οι θεραπείες επαγωγής και διατήρησης της ύφεσης που έλαβαν οι ασθενείς. Παράλληλα, μελετήθηκε η τελική έκβαση της νόσου και η επίτευξη ή μη των θεραπευτικών στόχων, όπως αυτοί ορίζονται από τις τρέχουσες ευρωπαϊκές κατευθυντήριες οδηγίες της EULAR/ERA-EDTA που δημοσιεύθηκαν το 2020. Στη συγκεκριμένη υποομάδα, οι περισσότεροι ασθενείς ήταν γυναίκες (82.7%), Καυκάσιες (93.1%), με κυρίαρχες συννοσηρότητες το κάπνισμα (34.4%), την αρτηριακή υπέρταση (24.1%) και τον υποθυρεοειδισμό (17.2%). Οι συχνότερες εξωνεφρικές εκδηλώσεις ήταν ο οξύς δερματικός λύκος (86.2%) και η αρθρίτιδα ( 82.7%), ενώ οι περισσότεροι ασθενείς παρουσίαζαν (+) ΑΝΑ, anti-dsDNA και χαμηλά C3,C4 (96.5%, 75.8% και 75.8 % αντίστοιχα). Συχνότερα χρησιμοποιoύμενες θεραπείες επαγωγής ήταν το MMF (48.1%) και η κυκλοφωσφαμίδη στο σχήμα NIH (34%), και διατήρησης της ύφεσης το MMF και η αζαθειοπρίνη (62.9% και 25.9% αντίστοιχα). Η πλήρης ύφεση της νόσου επιτεύχθηκε στο 50% των περιπτώσεων, μερική ύφεση στο 20%, ενώ στο 24% των ασθενών η ΝΛ εξελίχθηκε σε Χρόνια Νεφρική Νόσο (ΧΝΝ), με μία ασθενή να καταλήγει σε πρόγραμμα υποκατάστασης της νεφρικής λειτουργίας. Υποτροπή της νόσου παρατηρήθηκε σε 7 ασθενείς, με μέση χρονική απόσταση από την αρχική διάγνωση τα 7 έτη. Οι κατευθυντήριες συστάσεις της EULAR/ERA-EDTA 2019 ακολουθήθηκαν στο 89.6% όσον αφορά τη θεραπεία επαγωγής της ύφεσης και στο 96.3% όσον αφορά τη θεραπεία διατήρησης. Συμπερασματικά, παρά τις νεότερες ανοσοκατασταλτικές θεραπείες και την αντιμετώπιση των συννοσηροτήτων, εξακολουθούν να υπάρχουν υποτροπές και ανθεκτικές μορφές της ΝΛ.Systemic lupus erythematosus (SLE) is a chronic autoimmune disease, which is characterized by the loss of immune tolerance. It causes multisystemic inflammation that damages the final target organs. Lupus nephritis is the most common serious manifestation of SLE and despite a better understanding of its pathogenetic basis and improvement in treatment options throughout the years, it remains a major cause of morbidity and mortality in patients with SLE. On the present study we obtained data from 29 patients with SLE nephritis who met our inclusion criteria (histological documentation, LN Class IIIA / IIIA + C, IVA / IVA + C, V and follow-up for at least one year), out of the 110 patients that have been registered as LN patients at the cohort of 555 patients with SLE "Attikon". We recorded demographic, clinical, and histological data and the induction and maintenance treatment that patients received. At the same time, we studied the outcome of the disease and the achievement of goals of treatment defined by the current European guidelines of EULAR / ERA-EDTA published in 2020. In this subgroup, most of the patients were women (82.7%), Caucasians (93.1%) and the predominant comorbidities were smoking (34.4%), hypertension (24.1%) and hypothyroidism (17.2%). The most common extrarenal manifestations were acute cutaneous lupus erythematosus (86.2%) and arthritis (82.7%), while most patients had (+) ANA, anti-dsDNA and low C3, C4 (96.5%, 75.8% and 75.8% respectively). The most common used induction therapies were MMF (48.1%) and cyclophosphamide in the NIH regimen (34%), and MMF and azathioprine (62.9% and 25.9%) respectively. Complete remission of the disease was achieved in 50% of the cases, partial remission in 20%, while 24% of the patients developed Chronic Kidney Disease (CKD). Recurrence of the disease was observed in 7 patients. The guidelines of EULAR / ERA-EDTA 2019 were followed at 89.6% in terms of treatment induction and 96.3% in terms of maintenance therapy. In conclusion, despite the new immunosuppressive therapies and the better management of the comorbidities, relapses and resistant forms of LN still exist