Miocene to recent extension in NW Sulawesi, Indonesia

The Malino Metamorphic Complex (MMC) in the western part of the North Arm of Sulawesi (Indonesia) has previously been suggested to be a metamorphic complex exhumed in the Early-Middle Miocene. This idea was based on limited K-Ar and 40Ar/39Ar age data, but no structural data were presented to provide evidence for the mechanism of exhumation. Here we present new field observations, micro-structural analyses and a revised stratigraphy of NW Sulawesi based on new age data, to provide better constraints on the timing and mechanism of exhumation. The data presented here suggest that the MMC is a metamorphic core complex which underwent lithospheric extension during the Early - Middle Miocene. Although the MMC experienced significant extension, there is no evidence that it was exhumed during this time. There is no contact between the MMC and the Pliocene Ongka Volcanics, contradicting a previously inferred unconformable contact. Pliocene undeformed granitoids intruding the MMC indicate the complex was still at depth during their emplacement. Furthermore, Pliocene and Pleistocene cover sequences do not contain metamorphic detritus. A second phase of extensional uplift was accommodated by brittle faulting from the Late Miocene-Pliocene onwards, during which the MMC was exhumed. This extension is widespread, as indicated by synchronous exhumation of the adjacent Palu Metamorphic Complex in West Sulawesi, and rapid subsidence offshore in Gorontalo Bay. It is linked to northward slab rollback of the southward-subducting Celebes Sea since the Pliocene. GPS data show rapid northward motion of the North Arm of Sulawesi with respect to the Celebes Sea, indicating that this process is ongoing at present day

Adaptief vermogen van bedrijven in buitendijks gebied : inventarisatie van strategieën voor hoog water bij buitendijks gevestigde bedrijven in het Waddengebied

Buitendijks gevestigde bedrijven zijn zelf verantwoordelijk voor hun veiligheid en het voorkomen van schade door een overstroming. Door klimaatverandering kan de kans op een overstroming toenemen. Daarom is in opdracht van het Deltaprogramma Waddengebied onderzoek gedaan naar de ‘vulnerability’ en ‘adaptive capacity’ van buitendijks gevestigde bedrijven. Het betreft de havens van Delfzijl, Eemshaven en Den Helder. En de veerdam Holwerd, Nes en Ballumerbocht (Ameland). In dit onderzoek is aan de bedrijven gevraagd welke strategieën ze hebben om met overstromingen om te gaan. Ook is gekeken naar de rol van de overheid en is geprobeerd de potentiële schade in buitendijkse gebieden te berekenen. Er is geen reden voor paniek. Alleen in zeer extreme gevallen zullen de buitendijkse gebieden overstromen, en in die gevallen kunnen bedrijven het zien aankomen. Bovendien beschikken veel bedrijven in de haven zelf over de middelen om te handelen in geval van een overstroming. Daarvoor is wel een betere bewustwording noodzakelijk en betere informatie. Met name in de informatievoorziening hebben de overheden een rol; ook al zijn buitendijkse bedrijven formeel zelf verantwoordelijk voor hun veiligheid. De bedrijven zelf zouden geen overstroming moeten afwachten voordat ze over dit risico gaan nadenken. Preventie is vrijwel altijd goedkoper dan de schade die een (onverwachte) overstroming oplevert