Pierwotny chłoniak rozlany z dużych komórek B szyjki macicy — opis przypadku

We present a case of a 54-year-old woman treated for stage IIAE primary diffuse large B-cell lymphoma (DLBCL) of the uterine cervix. The CHOP chemotherapy regimen was started. After the diagnosis of lymphoma of DLBCL CD20+ type was confirmed, rituximab was added to the therapy. Within systemic therapy, the patient received two cycles of CHOP and six cycles of R-CHOP altogether. After treatment completion, total remission of the lesions was observed on computed tomography. Twenty-four months after therapy completion, the patient is disease-free with no signs of recurrence.Celem pracy była analiza przypadku 54-letniej pacjentki leczonej z powodu pierwotnego chłoniaka B-komórkowego szyjki macicy w stopniu IIAE. Leczenie rozpoczęto od chemioterapii według schematu CHOP. Po potwierdzeniu rozpoznania chłoniaka rozlanego z dużych komórek B CD20+ do leczenia dołączono rytuxymab. Łącznie, w ramach leczenia systemowego, chora otrzymała dwie serie chemioterapii według schematu CHOP oraz sześć serii chemioimmunoterapii według schematu R-CHOP. Efektem leczenia była całkowita remisja zmian nowotworowych. W dwadzieścia cztery miesiące po zakończeniu leczenia nie stwierdza się cech nawrotu choroby

Chemotherapy of advanced non small cell lung cancer: effect on survival and symptoms affecting quality of life

Wstęp: W pracy przedstawiono wyniki leczenia 168 chorych z potwierdzonym histologicznie rozpoznaniem niedrobnokomórkowego raka płuca w stopniu IIIB i IV, leczonych w latach 2002–2006 w Klinice Nowotworów Układowych i Uogólnionych Centrum Onkologii, Oddział w Krakowie. Materiał i metody: Stosowano 4 schematy chemioterapii: EP (cysplatyna, etoposid), MVP (mitomycyna C, winblastyna, cysplatyna), PN (cysplatyna, winorelbina) oraz PG (cysplatyna, gemcytabina). Wyniki: Średnie przeżycie chorych leczonych schematem MVP wynosiło 7,8 miesiąca (mediana 4,3 miesiąca), PG - 7,1 miesiąca (mediana 7,3 miesiąca), EP - 10,2 miesiąca (mediana 7,5 miesiąca), a schematem PN - 14,1 miesiąca (mediana 9,8 miesiąca). Różnice mediany przeżyć pozostają na granicy znamienności statystycznej (p = 0,0679). Średni czas do progresji u chorych leczonych schematem MVP wynosił 3,5 miesiąca (mediana 2,6 miesiąca), schematem PG - 5,2 miesiąca (mediana 5,8 miesiąca), EP - 6,6 miesiąca (mediana 5,2 miesiąca) i schematem PN - 6,7 miesiąca (mediana 5,6 miesiąca). Najkrótszy czas do progresji uzyskano u chorych leczonych schematem MVP (p = 0,0039). Zmniejszenie duszności obserwowano u 60% chorych, bólu u 38,7% chorych, a kaszlu u 60% chorych. Poprawy w zakresie krwioplucia nie oceniono ze względu na zbyt małą liczbę chorych, u których ten objaw występował. Nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic w zakresie poprawy objawów związanych z chorobą nowotworową w zależności od zastosowanego schematu leczenia. Wnioski: Ze względu na uzyskane wyniki jako standard leczenia w tej grupie chorych można polecić schemat cysplatyna + winorelbina.Introduction: The study presents treatment results of 168 patients with non small cell lung cancer in stage IIIB and IV treated since year 2002 to 2006 in Oncological Center in Cracow. Material and methods: Four regimens of chemotherapy: EP (cisplatin, vepesid), MVP (mitomycin C, vinblastin, cisplatin), PN (cisplatin,vinorelbin) and PG (cisplatin, gemcytabin) were used. Results: Average survival time in group treated with MVP regimen was 7,8 months (median 4,3 months), PG 7,1 months (median 7,3 months), EP 10,2 months (median 7,5 months), PN 14,1 months (median 9,8 months). Differences in median survival time were not significant. Average time to progression in group treated with MVP regimen was 3,5 months (median 2,6 months), PG 5,2 months (median 5,8 months): EP 6,6 months (median 5,2 months), PN 6,7 months (median 5,6 months). Improvement in control of symptoms regarding dyspnea, pain and cough was reached in 60%, 38,7% and 60% of patients respectively. There were no significant differences between chemotherapy regimens regarding improvement in symptoms control. Conclusions: Cisplatin + vinorelbin regimen can be recommended as standard method because of the best treatment results

The role of neoadjuvant chemotherapy in the management of advanced ovarian cancer in geriatric patients

It is increasingly common for ovarian cancer to affect older women, with over half of all cases involving patients aged 65 years and older. Unfortunately, elderly patients with ovarian malignancy tend to be treated less aggressively than younger patients, with less extensive surgery and less intensive chemotherapy regimens. This is due to a variety of factors, such as overall medical fitness and the function of specific organs. Moreover, multiple morbidities are typical for geriatric patients and affect their eligibility for certain forms of cancer therapy as well as their treatment outcomes, which are commonly less satisfactory than in younger patients. Additionally, for fear of complications, treating physicians sometimes limit the extent of the necessary surgery, or adjust chemotherapy doses, even though such a course of management tends to be largely misguided. One available management option is neoadjuvant chemotherapy followed by a surgical treatment known as interval debulking surgery. This type of combination therapy is associated with fewer postoperative complications, thus increasing the patient's chances of receiving a full course of adjuvant treatment. The decision to begin treatment with neoadjuvant chemotherapy tends to restrict later surgical therapy; however, under certain circumstances, this therapy can be a valid therapeutic option and, in fact, facilitate surgery. Prior to initiating therapy in elderly patients, their eligibility for combination therapy must be evaluated and the geriatric assessment of their performance and condition must be considered during the course of interdisciplinary preoperative management

Rhabdomyosarcoma alveolare in the urogenital region – a case report and literature review

Introduction: Soft tissue sarcoma accounts for 1% of malignant neoplasms detected in adult patients in Poland. Their primary localization in the urogenital system is rare. Aim of the paper: To present a case of rhabdomyosarcoma alveolare of the urogenital region in a 40-year-old female patient and conduct a literature review. Material and methods: The retrospective analysis involved medical records of the patient hospitalized in the Oncology Center in Krakow. The available literature on soft tissue sarcoma in the urogenital region was reviewed. Results: A 40-year-old patient presented at the Oncology Center with a lesion in the area of the external opening of the urethra. The histopathological examination of the specimen confirmed the presence of rhabdomyosarcoma alveolare. Since the surgical procedure was not radical, postoperative brachytherapy was conducted. Thirteen months later, a local relapse was diagnosed and removed together with a fragment of the urethra. In the edges of surgical cuts, neoplastic tissue was detected. Postoperative chemo- and teleradiotherapy were started. The literature review demonstrated few case reports of alveolar rhabdomyosarcoma of the urogenital region in adult women. Discussion: Rhabdomyosarcoma is a childhood sarcoma. The results of retrospective studies indicate poor prognosis in adult patients, and the alveolar type is characterized by an aggressive course. This case report confirms the tendency of the neoplasm to recur locally. Conclusions: Rhabdomyosarcoma alveolare of the urogenital region in adult women is a very rare and highly aggressive neoplasm that tends to recur. The rare occurrence of this disease indicates that it should be diagnosed and treated in specialized centers. The urogenital localization does not allow radical surgical treatment and limits postoperative radiotherapy. Individualized combined treatment is therefore necessary.Wstęp: Mięsaki tkanek miękkich stanowią 1% nowotworów złośliwych wykrywanych w Polsce u osób dorosłych. Pierwotna lokalizacja w układzie moczowo-płciowym jest rzadka. Cel pracy: Przedstawienie przypadku wystąpienia rhabdomyosarcoma alveolare okolicy okołocewkowej u 40-letniej kobiety i przegląd literatury. Materiał i metody: Analizie retrospektywnej poddano dokumentację medyczną chorej hospitalizowanej w Centrum Onkologii w Krakowie. Dokonano przeglądu piśmiennictwa dotyczącego mięsaków tkanek miękkich o lokalizacji urogenitalnej. Wyniki: Czterdziestoletnia pacjentka zgłosiła się do Centrum Onkologii ze zmianą w okolicy ujścia zewnętrznego cewki moczowej. Badanie histopatologiczne wyciętej zmiany wykazało rhabdomyosarcoma alveolare. Z powodu braku radykalności zabiegu wykonano pooperacyjną brachyterapię. Trzynaście miesięcy później zdiagnozowano wznowę miejscową, którą usunięto wraz z częścią cewki moczowej. W bocznych granicach cięcia chirurgicznego stwierdzono utkanie nowotworu. Wdrożono pooperacyjną chemioterapię i teleradioterapię. Przegląd piśmiennictwa wykazał obecność pojedynczych prac kazuistycznych opisujących mięśniakomięsaka prążkowanokomórkowego o typie alweolarnym okolicy urogenitalnej u dorosłych kobiet. Omówienie: Rhabdomyosarcoma jest mięsakiem wieku dziecięcego. Wyniki retrospektywnych badań wskazują na złe rokowanie u dorosłych chorych, a typ pęcherzykowy charakteryzuje się agresywnym przebiegiem. Opis przypadku potwierdza tendencję tego nowotworu do szybkich wznów regionalnych. Wnioski: Rhabdomyosarcoma alveolare w lokalizacji okołocewkowej u dorosłych kobiet to nowotwór bardzo rzadki, o dużej agresywności i skłonności do nawrotów. Kazuistyczne występowanie choroby przemawia za prowadzeniem procesu diagnostyczno-terapeutycznego w wyspecjalizowanych ośrodkach. Lokalizacja okołocewkowa ogranicza radykalność chirurgiczną i limituje pooperacyjną radioterapię. Czynniki te sprawiają, że wskazana jest indywidualizacja leczenia skojarzonego

The impact of combination therapy for ovarian carcinoma on the urinary tract

The incidence of ovarian carcinoma in Poland is 11.2/100,000. It is the second most common cancer of the genital tract. First-line treatment involves surgery and chemotherapy, which leads to adverse effects. They include urinary tract disorders that affect the quality of life. The aim of the study was to compare the function of the urinary tract and quality of life in women after ovarian cancer treatment with women after hysterectomy with salpingo-oophorectomy performed for non-oncological indications. Urodynamic tests and questionnaires were conducted in 40 patients divided into two groups. The investigated group included 17 patients after ovarian cancer therapy in whom complete cytoreduction was obtained in surgery and first-line chemotherapy was administered. The control group consisted of 23 patients after hysterectomy performed for non-oncological indications. In all cases, medical history was collected, pelvic examination and urodynamic test were carried out and a quality of life questionnaire was conducted. The percentage of patients with no changes in the urogynecologic examination was higher among non-oncological patients (65.2%). In cancer patients, no changes were detected in 41.2% of cases. Cancer patients suffered from stress incontinence, mixed urinary incontinence and overactive bladder more frequently than controls. The differences obtained in the urogynecologic examination were not statistically significant (p = 0.4573). It was demonstrated, however, that the quality of life differed between the two groups in a statistically significant way (p = 0.0345). Worse quality of life was seen significantly more frequently in cancer patients (58.8%) than in controls (26.1%). Moreover, the improvement of the quality of life was observed more rarely (11.8% in cancer patients vs. 47.8% in controls). Chemotherapy does not have a significant influence on an increase in the number of urogenital disorders but can be one of the factors responsible for the deterioration of the quality of life.Zachorowalność na raka jajnika wynosi w Polsce 11,2/100 000 – jest to drugi pod względem częstości występowania nowotwór narządu rodnego. W leczeniu pierwszego rzutu stosuje się zabieg operacyjny i chemioterapię, co prowadzi do powstawania skutków ubocznych. Należą do nich problemy związane z układem moczowym, które wpływają na jakość życia kobiet. Celem badania było porównanie funkcjonowania układu moczowego i jakości życia pacjentek po leczeniu raka jajnika oraz tych po usunięciu macicy z przydatkami z powodów nieonkologicznych. Badanie urodynamiczne i ankietowe wykonano w 40 przypadkach, podzielonych na dwie grupy. Grupa badana składała się z 17 chorych po terapii raka jajnika, u których uzyskano całkowitą cytoredukcję w wyniku leczenia operacyjnego i zastosowano pierwszy rzut chemioterapii. Grupę kontrolną tworzyły 23 pacjentki po usunięciu macicy z przyczyn nieonkologicznych. We wszystkich przypadkach przeprowadzono wywiad lekarski, badanie ginekologiczne, badanie urodynamiczne i badanie jakości życia. Odsetek kobiet, u których nie stwierdzono zmian w badaniu uroginekologicznym, był większy (65,2%) wśród pacjentek nieonkologicznych niż w grupie chorych z rakiem jajnika (brak zmian w 41,2% przypadków). W grupie badanej częściej niż w kontrolnej notowano wysiłkowe nietrzymanie moczu, postać mieszaną nietrzymania moczu i pęcherz nadreaktywny. Zaobserwowane różnice w wynikach badania uroginekologicznego nie były istotne statystycznie (p = 0,4573). Wykazano natomiast, że jakość życia pacjentek różniła się istotnie statystycznie (p = 0,0345) w zależności od grupy. Spadek jakości życia odnotowywano znacząco częściej u kobiet z rakiem jajnika (58,8%) niż u tych bez choroby nowotworowej (26,1%). W grupie chorych onkologicznych rzadziej obserwowano polepszenie jakości życia (11,8% vs 47,8% w grupie kontrolnej). Zastosowanie chemioterapii nie wpływa zatem istotnie na wzrost liczby zaburzeń w układzie moczowo-płciowym, ale może być jednym z czynników odpowiedzialnych za obniżenie jakości życia

Inguinal lymphadenectomy in case of vulvar carcinoma – point of view of a surgeon and a pathologist

Vulvar carcinoma is the fourth most prevalent cancer of genitals in women (accounting for 5% of all neoplasms from this group). Histologically, we differentiate epithelial neoplasms – in 90% of cases we are dealing keratotic squamous cell carcinoma – and non-epithelial ones. The majority of vulvar carcinomas occur at a postmenopausal age and are related to chronic bacterial or viral infection (human papilloma virus). Lymph from the vulva is drained to three groups of inguinal lymph nodes and to iliac lymph nodes. Depending on the location of a neoplastic lesion, vulvar carcinoma metastasizes unilaterally or bilaterally. The basic methods of treatment are surgical removal or inguinal lymphadenectomy – both superficial and deep. This article presents a detailed anatomy of the inguinal-iliac lymphatic system as well as the most widely used surgical techniques and the most common postoperative complications.Cooperation with the clinician is crucial to present a valuable pathology report. In hospitals with an anatomic pathology unit on-site, the surgeon should send a non-fixed material, and optimally – in sterile conditions. In hospitals without an anatomic pathology unit, the specimen must be fixed. For the pathologist's assessment of pN stage – in accordance with the TNM classification of 2010 – to be reliable, the perative specimen comprising the inguinal lymphatic system must include at least six lymph nodes. Obtaining satisfactory management results requires a good knowledge of anatomy of this area and surgical techniques as well as a proper preparation of the specimen for pathologic examination