105. Wyniki międzyośrodkowych, prospektywnych, kontrolowanych badań klinicznych nad optymalizacją rozpoznawania i leczenia raka żołądka

Rak żołądka, pomimo obserwowanego w całym świecie, również w Polsce malejącego trendu w zapadalności, należy do najczęściej występujących nowotworów złośliwych. Aktualnie w Polsce notuje się ponad 5500 nowych zachorowań rocznie. Polski consensus w sprawie raka żołądka to zasady leczenia i rozpoznawania tego schorzenia mające obowiązywać w na szym kraju. Zasady postępowania ujęte w konsensusie oparte zostały w głównej mierze na wynikach trwających od 25 lat Polskich Badań. Do tej pory prospektywne badania kliniczne objęły grupę ponad 4000 chorych leczonych chirurgicznie lub w skojarzeniu z chemio-i chemioimmunoterapią co stanowi unikatowy w skali światowej materiał kliniczny. Autorzy pracy omawiają szczegółowo zasady postępowania diagnostycznego i terapeutycznego przyjęte w aktualnym consensusie. Najważniejsze zasady postępowania u chorych z rakiem żołądka, zalecają wykonywanie całkowitej resekcji żołądka w większości przypadków raka zaawansowanego, wykonywanie wycięcia regionalnych węzłów w zakresie minimum D2 oraz włączanie chorych z zaawansowanych rakiem do randomizo-wanych badań klinicznych nad leczeniem skojarzonym w tym chemioterapii i radioterapii. Consensus szczegółowo określa zakres przeprowadzania badań w celu okołooperacyjnej oceny stopnia zaawansowania nowotworu, techniczne zasady przeprowadzania zabiegów resekcyjnych i elementy dokumentacji klinicznej w tym obowiązujące klasyfikacje i podziały. Consensus określa również zasady obser wacji chorych po leczeniu oraz postępowania paliatywnego i w przypadkach wznowy procesu nowotworowego

An aberrant right subclavian artery in a 63-year-old male cadaver

An aberrant right subclavian artery (ARSA), also called “Arteria lusoria”, is described as a right subclavian artery with a retro-esophageal course that most frequently originates as the most distal branch of the aortic arch. The aim of the following study was to present and thoroughly describe a case of an ARSA, its course, branches, and relation to the surrounding anatomical structures and discuss the clinical significance and embryology of this variant. During routine dissection, a 63-year-old male cadaver with an abnormal variant of the right subclavian artery was found. The right subclavian artery branched off from the aortic arch as the most distal branch. Subsequently, it coursed posteriorly to the trachea and esophagus at the level of T2 and T3. Abnormalities in the branching pattern of the right subclavian artery were also discovered, such as the right vertebral artery originating from the right common carotid artery as its first branch. The present study presents a case of an ARSA, which is a rare anatomical variant of the branches of the aortic arch. The course and branching pattern of an aberrant subclavian artery is quite variable, and each variant can be associated with different possible complications. Furthermore, the ARSA is associated with other cardiovascular anomalies, such as the Kommerells diverticulum. Therefore, knowledge about the possible variations of this anomaly may be of great importance for physicians who encounter this variant in their practice

Prognosis of patients with multitumor breast cancer treated by radical mastectomy

Wprowadzenie. Wpływ wieloguzkowości raka piersi na rokowanie jest przedmiotem dyskusji. Nie jest również ustalone,czy w ocenie stopnia zaawansowania pT wieloguzkowego raka piersi należy sumować wymiary poszczególnychguzów, czy uwzględniać jedynie wymiar największego guza.Celem pracy jest próba rozstrzygnięcia tych kontrowersji.Materiał i metoda. Retrospektywną analizą objęto 954 kobiety chore na raka piersi w stopniu zaawansowania odIA do IIIC, kolejno operowane radykalnie w Centrum Onkologii w Warszawie w latach 1995–1998. Wieloguzkowegoraka piersi (WRP) stwierdzono u 104 (10,9%) chorych. Grupa 850 chorych z jednoguzkowym rakiem piersi (JRP) nieróżniła się istotnie statystycznie z grupą 104 chorych z WRP pod względem wieku, zaawansowania i metod leczeniasystemowego oraz radioterapii pooperacyjnej. Zbadano dziesięcioletnie przeżycie bezobjawowe (PB), całkowite (PC)i skumulowany odsetek wznowy lokoregionalnej (SOWLR) dla chorych z JRP i WRP. Porównano częstość występowaniaprzerzutów do węzłów chłonnych pachowych u chorych z JRP i WRP. W analizie wieloczynnikowej Coxa zbadano wpływna PB i PC następujących czynników prognostycznych: wiek, stan hormonalny chorych, strona piersi, zaawansowanie,typ histopatologiczny, wieloguzkowość i stopień złośliwości raka. Mediana obserwacji wynosiła 11 lat.Wyniki. Dziesięcioletnie PB, PC i SOWLR dla chorych z JRP i WRP nie różniły się istotnie statystycznie i wynosiły odpowiednio:51% vs 58% p = 0,1, 62% vs 72% p = 0,05 i 13% vs 9% p = 0,3. Nie stwierdzono różnic istotnych statystyczniew częstości występowania przerzutów raka piersi do węzłów chłonnych pachowych, uwzględniając pT jako wymiarnajwiększego guza, pomiędzy grupą chorych z JRP vs WRP. W modelu proporcjonalnego ryzyka Coxa istotnymiczynnikami dla PB i PC okazały się klasyczne czynniki prognostyczne: pN, pT, G, lokalizacja podbrodawkowa i inwazjanaczyń. Czynnik wieloguzkowości w modelu Coxa nie wykazał wpływu na PB i PC.Wniosek. Z obecnej retrospektywnej analizy wynika, że wieloguzkowość raka piersi nie wpływa na rokowanie.W ustalaniu pT powinno się brać pod uwagę wymiar największego guza i nie ma potrzeby sumowania ich wymiarów.Background. Among many oncologists the opinion exists, that multitumor breast cancer (MBC) shows greatermetastatic dynamics and has worse prognosis comparing to unitumor breast cancer (UBC) in the same TNM stage.Some researchers think that proper evaluation of pT in MBC should be based on combined diameters and not on thelargest tumor diameter. The aim of the work is estimation of the treatment results for multiple tumors in breast cancer.Material and methods. The retrospective analysis included 954 consecutive women with breast cancer in stageIA-IIIC after radical mastectomy who were treated between 1995 and 1998 at the Cancer Center-Institute in Warsaw.MBC was diagnosed after mastectomy in 104 (10.9%) of patients.There were no significant differences in characteristics between unicentric and multicentric breast cancer groupsaccording to age, stage, pT, pN, type and grade of histology and methods of adjuvant treatment. Cox’s regression model was used to analyse the prognostic factors having influence on disease-free survival (DFS) and overall survival (OS). Median of follow-up was 11 years.Results. There were no significant differences in characteristics between UBC and MBC groups according to age, stage, pT, pN, type and grade of histology and methods of adjuvant treatment. The 10-year actuarial DFS and OS and cumulative rate of locoregional recurrence for patients with UBC and MBC were 51% vs 58% p = 0.1 and 62% vs 72% p = 0.05 and 13% vs 9% p = 0.3There were no statistical significant differences in frequencies of lymph node metastases among groups with UBC and MBC according to pT, measured as the greatest diameter of tumor. In multivariate logistic regression analyses the following classical prognostic factors had an independent influence on DFS and OS: pN, pT, G, and vascular invasion. MBC did not appeared to be a significant prognostic factor either for DFS or OS.Conclusions. From the present retrospective analysis the results show that MBC does not reduce prognosis compared to UBC and the largest tumor rather than combined diameters of lesions should be used to establish pT

The cranio-orbital foramen; a meta-analysis with a review of the literature

Background: The goal of the present study was to provide accurate data on the prevalence and morphometrical aspects of the cranio-orbital foramen (COF), which can surely be of use by surgeons performing procedures on the lateral orbit. Furthermore, the embryology and the clinical significance of this osseous structure were thoroughly discussed. Materials and methods: Major online medical databases such as PubMed, Scopus, Embase, Web of Science, and Google Scholar were searched to find all relevant studies regarding COF. Results: Eventually, a total of 25 studies that matched the required criteria and contained complete and relevant data were included in this meta-analysis. The pooled prevalence of COF was found to be 48.37% (95% CI: 41.67% - 55.10%). The occurrence of the COF unilaterally was set to be 71.92% (95% CI: 41.87% - 96.97%). The occurrence of the COF bilaterally was set at 26.08% (95% CI: 3.03% - 58.13%). Conclusions: In conclusion, we believe that this is the most accurate and up-to-date study regarding the anatomy of the COF. The COF is prevalent in 48.37% of the cases, and it is most frequently unilateral (73.92%). Furthermore, the prevalence of accessory COFs was found to be 16.72 percent. The presence of these foramina may represent a source of hemorrhage that ophthalmic surgeons should be aware of when performing procedures in the lateral part of the orbit

Decoration of the enterococcal polysaccharide antigen EPA is essential for virulence, cell surface charge and interaction with effectors of the innate immune system

Enterococcus faecalis is an opportunistic pathogen with an intrinsically high resistance to lysozyme, a key effector of the innate immune system. This high level of resistance requires a complex network of transcriptional regulators and several genes (oatA, pgdA, dltA and sigV) acting synergistically to inhibit both the enzymatic and cationic antimicrobial peptide activities of lysozyme. We sought to identify novel genes modulating E. faecalis resistance to lysozyme. Random transposon mutagenesis carried out in the quadruple oatA/pgdA/dltA/sigV mutant led to the identification of several independent insertions clustered on the chromosome. These mutations were located in a locus referred to as the enterococcal polysaccharide antigen (EPA) variable region located downstream of the highly conserved epaA-epaR genes proposed to encode a core synthetic machinery. The epa variable region was previously proposed to be responsible for EPA decorations, but the role of this locus remains largely unknown. Here, we show that EPA decoration contributes to resistance towards charged antimicrobials and underpins virulence in the zebrafish model of infection by conferring resistance to phagocytosis. Collectively, our results indicate that the production of the EPA rhamnopolysaccharide backbone is not sufficient to promote E. faecalis infections and reveal an essential role of the modification of this surface polymer for enterococcal pathogenesis