Osmanlı Modernleşmesi Sürecinde Bir Kimlik Tasavvuru: İslâmcılık

Batı modernleşmesi karşısında 18.yy’dan sonra zayıflayan Osmanlı Devleti, eski gücünü yeniden tesis etmek için bir takım siyasal reflekslere başvurmuştur. Osmanlı Devleti’nin tercih ettiği siyasal reflekslerden biri de İslâmcılık olmuştur. Tam da bu noktada Batı’ya karşı Osmanlı’nın tebciline ve terakkisine imkân sağlamak amacıyla başvurulan İslâmcılık ile nasıl bir kimlik tasavvurunda bulunulduğu, tasavvur edilmesi düşünülen bu kimliğin ne tür kimliklerin tahayyül edilmesine neden olduğu,  tasavvur edilmesi düşünülen kimliğin inşasının nasıl gerçekleştirilmeye çalışıldığı ve İnşa edilmek istenen kimliğin kuramsal tartışmasının nasıl yapılacağı önem arz etmektedir. Bu öneme binaen çalışmada, İslâmcılık kimliğinin nasıl inşa edilmeye çalışıldığı, inşa edilmek istenen kimliğin mahalli ve dini kimliklerin tahayyülüne nasıl neden olduğu ve bu kimliğin milli kimlik teorilerinden etno-sembolcü yaklaşım açısından nasıl okunabileceği incelenecektir

Outcomes from elective colorectal cancer surgery during the SARS-CoV-2 pandemic

This study aimed to describe the change in surgical practice and the impact of SARS-CoV-2 on mortality after surgical resection of colorectal cancer during the initial phases of the SARS-CoV-2 pandemic

The Imagination of an Identity in the Process of Ottoman Modernization: Islamism

Batı modernleşmesi karşısında 18.yy’dan sonra zayıflayan Osmanlı Devleti, eski gücünü yeniden tesis etmek için bir takım siyasal reflekslere başvurmuştur. Osmanlı Devleti’nin tercih ettiği siyasal reflekslerden biri de İslâmcılık olmuştur. Tam da bu noktada Batı’ya karşı Osmanlı’nın tebciline ve terakkisine imkân sağlamak amacıyla başvurulan İslâmcılık ile nasıl bir kimlik tasavvurunda bulunulduğu, tasavvur edilmesi düşünülen bu kimliğin ne tür kimliklerin tahayyül edilmesine neden olduğu, tasavvur edilmesi düşünülen kimliğin inşasının nasıl gerçekleştirilmeye çalışıldığı ve İnşa edilmek istenen kimliğin kuramsal tartışmasının nasıl yapılacağı önem arz etmektedir. Bu öneme binaen çalışmada, İslâmcılık kimliğinin nasıl inşa edilmeye çalışıldığı, inşa edilmek istenen kimliğin mahalli ve dini kimliklerin tahayyülüne nasıl neden olduğu ve bu kimliğin milli kimlik teorilerinden etno-sembolcü yaklaşım açısından nasıl okunabileceği incelenecektir.The Ottoman Empire weakened after the 18th century against Western modernization applied a number of political reflexes to re-establish its former power. One of the political reflexes preferred by the Ottoman Empire was Islamism. At this point it is important to address these issues: With the aim of enabling Ottoman Empire’s prosper and progress against West, what kind of identity conceived with Islamism, what kind of identities imagined with the result of the identity conceived, how the identity conceived was built, finally how theoretical debate would be conducted on the identity wanted to build. Therefore, the issue of how the identity of Islamism was built and how that identity caused imagining of local and religious identities and furthermore how that identity could be related to ethno-symbolism approach which is one of the national identity theories will be examined in this study

REFERENDUM AND LOCAL ELECTIONS IN MUŞ IN THE PROCESS OF TURKISH DEMOCRACY (1980-2019): IMPACTS AND CONSEQUENCES

Türk demokrasi tarihi yaşanmış tarihsel tecrübelerin etkisiyle gelişim göstermiştir. Bu, demokrasinin inişli çıkışlı bir seyir izlemesine neden olmuştur. Kimi zaman demokratik değerleri koruyan ve güçlendiren bir ivme, kimi zaman ise demokratik koşulları sekteye uğratan, önleyen “ters dalga” şeklinde karşımıza çıkmıştır. Bu bağlamda siyasi yasakların kaldırılmasına yönelik 1987 referandumu ve askeri yönetimin gölgesi altında gerçekleşmeyen seçimler “demokratik dalga”, 1980 askeri darbesi ve 28 Şubat e-muhtırası “ters dalga” olarak dikkat çekicidir. Türk demokrasi tarihinde belirleyici olan politik sürecin Türkiye geneliyle yereldeki çıktıları arasında benzerlikler ve farklılıklar olmuştur. Bu perspektifle 1980-2019 yılları arasında referandum ve yerel seçimlerden yola çıkarak Muş ilinde demokrasinin seyri, Türkiye’nin bu dönemdeki siyasal iklimi ve demokratikleşme süreci ile karşılaştırmalı ele alınarak anlaşılmaya çalışılmıştır.History of Turkish democracy has evolved with the influence of historical experiences. These have led to a fluctuating course of democracy. This course is sometimes seen as a wave that protects and strengthens democratic acceleration and sometimes as an inverse wave, which interferes with democratic conditions. In this context, elections for the abolition of political bans in the 1987 referendum and the elections that occurred free from the shadow of military rule are democratic waves, whereas 1980 military coup, and 28 February e-memorandum are remarkable as the inverse waves. The political process of Turkish democracy has different and similar country-wide and province-based outputs. With this perspective, regarding the local elections and referendums between the years of1980 and 2019, Mus example on democracy has been investigated in comparison with the political climate of the period and the democratization process in Turkey

Legitimacy of Religion Between Government and People in the Classical Ottoman Period

İslâm öncesi Türk devletlerinde Kut geleneğine göre Kağan, Osmanlı’da ise sultan kutsal olanın temsilidir. Bu durum her iki toplumda da meşruiyetin kaynağının ilahî olduğunu gösterir. Dolayısıyla İslâm öncesi Türk devletlerinin sahip olduğu halk ile iktidar arasında önemli bir meşruiyet kaynağı olarak ilahî gelenek inancının, bir siyasal davranış kültürü olarak kendisinden sonraki Türk devletlerine intikal ettiği söylenebilir. Ancak bir toplumdan diğerine aktarılan siyasal kültüre ve meşruiyete kaynaklık eden araçlar farklılaşabilmektedir. Bu durum siyasal kültürün özde olmazsa bile şeklen önemli değişiklikleri beraberinde getirir. İşte bu çalışma tarihsel sosyoloji yöntemine uygun olarak; İslâm öncesi Türk devletlerinde siyasal kültür ve meşruiyet kaynağı açısından Kut geleneğinin ilk dönem Osmanlı’ya ne ölçüde intibak ettiğini, Osmanlı klasik döneminde İslâm’ın politik bir argüman olarak yönetici seçkinlerin meşruiyet oluşturma çabalarına ne şekilde hizmet ettiğini, ayrıca İslâm’ın devlet ve halk nezdinde algısını bu meşruiyet ilişkisi bağlamında incelemeyi amaçlamaktadır.According to the Kut tradition in pre-Islamic Turkish states Kağan and in the Ottoman Empire the Sultan are the representatives of the divine. This shows that the divine is the source of legitimacy in both communities. Therefore, it can be said the belief in the divine tradition as an important source of legitimacy between the people and the power owned by the pre-Islamic Turkish states, was transferred to the other Turkish states as a culture of political behavior. However, the tools that are transferred from one society to another and which are the source of political culture and legitimacy differ from each other. This situation brings important changes for political culture, even if it is not essential. This study aims to examine to what extent the tradition of Kut, in terms of political culture and legitimacy in pre-Islamic Turkish states, was adapted to the Ottoman in the first period and to examine how Islam served as a political argument for the ruling elite’s legitimacy efforts in the Ottoman classical era, as well as the perception of Islam in the context of the state and the people in accordance with the method of historical sociolog

As a Conservative Philosopher Topçu’s Approach to the Democracy

Topçu, sonsuz ihtirasların, sefaletlerin, haksızlıkların ve düşmanlıkların, maddenin (bedenin) hâkimiyetinin sonucu olduğuna inanmaktadır. Ruhu ise, bütün yüce değerleri harekete geçiren, insanı sonsuzluk âlemlerine kanatlandıran, ilimde, iktisatta, sanatta, kültürde ve daha birçok sahada insani olanıilahi olanla buluşturarak kalbin ve kafanın imtizacını sağlayan bir güç olarak değerlendirmektedir.Diğer bir ifadeyle madde, çocuksu ilkel heveslerin, şımarık ve nefsanî ihtirasların, şehvet ve şöhretin;ruh ise, insanı hamlıktan olgunluğa yükselten, aşk ve ıstırabın, kalp ve kafanın yatağıdır. Tam da buminvalden yola çıkarak diyebiliriz ki, Nurettin Topçu’nun demokrasi eleştirilerinin de merkezindemadde-ruh kavramları vardır. Bu açıdan Topçu’nun demokrasinin temel umdeleri olan eşitlik, hürriyet, seçim, oy, temsil, genel irade ve ortak çıkar kavramlarına olan yaklaşımını incelemek ve ne türideal bir rejim tahayyül ettiğini irdelemek çalışmanın amacını oluşturmuştur. Bu amaç çerçevesindeiçerik analizi yöntemine uygun olarak Topçu’nun temel eserleri incelenmiş, eserlerden çıkarılan temelkavramlar irdelenmiş, elde edilen veriler anlaşılmaya, tanımlanmaya ve bu verilerden çıkarımlaryapılmaya çalışılmıştır.Topçu, believes that endless passions, misery, injustice and hostility are the result of the domination of matter (body). On the other hand, he characterizes the soul as a force that activates all the supreme values and envelops humanity into the realms of eternity and a force that provides the harmony of the heart and the mind by bringing the human to the divine in science, economics, art, culture and many other fields. In other word, matter is the bed of childish primitive desires, sassy and selfish ambitions, lust and fame and the soul is the bed of love and suffering, the heart and the head, which raises man from rawness to maturity. In this manner, we can say that the concepts of matter and soul is placed at the center of Nurettin Topçu's criticisms of democracy are the concepts of matter and soul. In this respect, the aim of this study is to examine the approach of Topçu to the concepts of equality, liberty, election, vote, representation, general will and common interest, which are the main principles of democracy, and to examine what kind of ideal regime he has imagined.In accordance with this purpose, the main studies of Topçu were examined within the content analysis method, the basic concepts extracted from his studies were examined, the obtained data are tried to be understood, defined and inferences are made from these data

Osmanlı’dan Cumhuriyet Kürt Kimliği (1900-1920)

1. bs.[No Abstract Avilable

A Politician Who Adopts The "National Sovereignty" As A Principle: Hüseyin Avni Ulaş

Osmanlı Meclis-i Mebûsan ve Birinci Meclis’te milletvekilliği yapmış olan Hüseyin Avni Ulaş, yakın dönem Türk siyasal yaşamına kayda değer bir iz bıraktığı söylenebilir. Keza Ulaş’ın, kendisini halkın üzerinde gören ya da halkı ve temsilcilerini hürriyetinden edeceğine kanii olduğu her türlü güce karşı Birinci ve İkinci Meclis’te mukavemet gösterdiği tarihi kayıtlarda görülebilir. Bundan dolayı, kimisi tarafından övülen kimisince de yerilen bir politikacı olmuştur. İşte bu çalışmanın amacı, tarihsel sosyoloji ve betimleyici yönteme uygun olarak Hüseyin Avni Ulaş’ın mukavemet gösterdiği konuları belirleyip, nasıl değerlendirdiğini ve ilke edindiği “hâkimiyet-i milliye”yi nasıl ele aldığını incelemektir.It can be said that Hüseyin Avni Ulaş who took part as a deputy at the Ottoman Parliament and the First Assembly, left a remarkable trail at the Turkish political life. Likewise in the First and Second Parliament, Ulaş’s resistance against any kind of power he believes will deprive the public's power and it's representatives, can be seen in historical records. For this reason, he became a politician, who was praised by some and also criticized by some. This study aims to examine how Hüseyin Avni Ulaş has determined and evaluated the issues he shows resistance and how he handles the "national sovereignty", in accordance with historical sociology and descriptive method

Osmanlı İslami Politik Düşüncesi ve İdari Tecrübesinin Machiavelli Üzerindeki Etkileri

Bu çalışmanın amacı, Niccolo Machiavelli’nin İtalya’nın başında görmek istediği “Prens” tipiyle kendi merceğinden görüp değerlendirdiği “sultan” karakteri arasındaki örtüşmelere dikkat çekmektir. Çalışmada, devlet adamlığı vasfı da bulunan Floransalı yazarın Osmanlı’nın en satvetli ve kudretli zamanını idrak eden bir düşünür olarak bu güce kayıtsız kalamayacağı varsayılmıştır. Öncelikle yazarın, Osmanlı İslam düşüncesi ile açık ya da muhtemel teması çeşitli araştırmalara işaret edilerek ispatlanmaya çalışılmıştır. Sonrasında Machiavelli’nin “Prens” eserini kurgularken İslam Osmanlı tecrübesinin entelektüel, siyasi, idari, askeri ve dini yapısından neler almış olabileceği tartışılarak, Prens ile Machiavelli’nin muhayyilesindeki sultan arasındaki benzerliklere işaret edilmiştir. Sonuç olarak Prens’in bir anlamda Osmanlı sultanının İtalya koşullarına uyarlanmış şekli olabileceği iddia edilmiştirThis study aims to draw attention to the overlaps between the “Prince” type that Niccolo Machiavelli wanted to see in charge of Italy, and the “Sultan” character he saw and evaluated through his own outlook. In the study, it was assumed that the Florentine writer, who was also a statesman, as a thinker who understood the most saturated and powerful time of the Ottoman Empire, could not remain indifferent to this power. First of all, the author’s obvious or possible contact with the Ottoman Islamic thought was tried to be proven by pointing to various studies. Afterwards, it was discussed what might have taken from the intellectual, political, administrative, military, and religious structure of the Islamic Ottoman experience while setting up Machiavelli’s “Prince” and the similarities between the prince and the sultan in Machiavelli’s imagination are pointed out. As a result, it was claimed that the Prince could in a sense be the Ottoman sultan’s adaptation to Italian conditions

TO REMOVE THE MYSTICAL VEIL OVER DEMOCRACY: SCHUMPETER’S CRITICISM RAISED AGAINST THE CLASSICAL DOCTRINE OF DEMOCRACY

Demokrasinin bir yönetim biçimi olarak ele alınmasının tarihi oldukça eski olmasına rağmen bu yönetim biçiminin belirli değerler temelinde idealize edilme tarihi nispeten yenidir. Antik Yunan’dan itibaren “kimlerin kimleri kimler çıkarına yönetecekleri” sorunsalı bağlamında ele alınan demokrasi zamanla “genel irade”, “halkın egemenliği”, “insan hakları”, “özgürlükler” vs gibi “yüksek değerlerin” garantörü ve bu değerlerin tahakkuk edebilmelerinin zorunlu dayanağı şeklinde tarif edilmeye başlanmıştır. Schumpeter’in “demokrasinin klasik doktrini” olarak adlandırdığı bu yaklaşım; aksiyolojik bir demokrasi yorumu geliştirmiştir. Demokrasinin aldığı bu yeni yorumlama biçimine yönelik birtakım itirazlar yöneltilmiştir. Bunlar arasında en kayda değer olanlardan biri Avusturyalı iktisatçı ve politik bilimci Josef Alois Schumpeter’dir. Bu tarz bir demokrasi telakkisini ve onun müstenid olduğu insan tasavvurunu kritize eden yazar “demokrasinin klasik doktrini” olarak isimlendirdiği siyasal öğretiye önemli eleştiriler getirmiştir. Yazar öncelikle 18. yüzyılda hatları netleşen söz konusu doktrinin temel bileşenlerini tespit etmeye çalışır. Bu doktrinin yaslandığı temel kavramları ve prensipleri tartışmaya açan düşünür daha sonra bunların taşıdığı içsel çelişkilere odaklanır. Bir çeşit illüzyon olarak gördüğü demokrasinin klasik yorumunu eleştiren Schumpeter teorideki muhteva ile pratikteki sonuçlar arasındaki farklara işaret ederek demokrasinin üzerindeki “ mistik örtüyü” kaldırmayı amaçlar. Sonunda aslında demokrasinin gerçekte ne olduğu ile ilgili kişisel kanaatini serdeder. Bu çalışmada Schumpeter’in demokrasinin klasik yorumuna getirdiği eleştiriler kendi yorumlama tarzı üzerinden ele alınmış ve yazarın demokrasi tanımlaması ile çalışma sonlandırılmıştır.The history of taking democracy as a form of government is quite old. However, the date of idealization of this form of governance on the basis of certain values is relatively new. Democracy, the matter at hand in the context of the problematic of 'who will govern whom in whoose benefit' has started to be defined in due course as the guarantor of ''high values'' such as; ”general will“, ”popular sovereignty”, ''human rights “,” liberties'' etc. and the mandatory basis for these values to be accrued. This approach, which Schumpeter calls the 'classical doctrine of democracy' has developed an axiological interpretation of democracy. Some objections have been raised to this new interpretation of democracy. One of the most notable of these is the Austrian economist and political scientist Josef Alois Schumpeter. The author who criticizes consideration of this kind of democracy and conception of humanity based on it, has given considerable criticism to the political doctrine with his own words as 'the classical doctrine of democracy'. The author first attempts to identify the basic components of the mentioned doctrine which became clear in the 18th century.The philosoper who opens up the basic concepts and principles to which this doctrine is based on, then focuses on the internal contradictions that they carry. Schumpeter, who criticizes the classical interpretation of democracy, which he sees as some kind of illusion, aims to remove the 'mystical cover' on democracy by pointing out the differences between the content in theory and the practical results. In the end, he actually propounds his personal opinion about what democracy really is. In this study, Schumpeter's criticisms of the classical interpretation of democracy were handled in terms of his own style of interpretation, and the study was concluded with the author's definition of democracy