Alpha-2-antiplasmin Arg407Lys polymorphism and cryptogenic ischemic cerebrovascular events : association with neurological deficit

Objective Genetic background of cryptogenic ischemic stroke (IS) and transient ischemic attack (TIA) remains uncertain. Alpha-2-antiplasmin (α2AP) Arg407Lys polymorphism has been shown to be less common in patients with abdominal aortic aneurysm (AAA) compared with healthy controls. We investigated associations of α2AP Arg407Lys polymorphism with cryptogenic IS and TIA. Methods We studied 165 consecutive Caucasian patients who experienced cryptogenic IS (n=123) or TIA (n=42). Neurological outcomes were assessed using the modified Rankin Scale (mRS) in the acute phase of cerebral ischemia and 8 (6-12) months after the index episode. Patients were genotyped for α2AP Arg407Lys polymorphism (rs1057335) using real time PCR technique. Results The allele frequency of Arg407Lys polymorphism was: 0.82/0.18. The 407Lys allele was more frequent in TIA patients compared to the IS group (0.29 vs. 0.14, p=0.003). In the whole group, as well as in IS and TIA patients analyzed separately, possession of the 407Lys allele was associated with excellent outcome (mRS 0–1) during follow-up (p<0.05) but not in the acute phase of ischemic events both in thrombolyzed and nonthrombolyzed IS patients. The multivariate logistic regression model showed that the excellent outcome (mRS 0-1) assessed after 8 (6-12) months since the index cerebral ischemia was predicted by the occurrence of Lys407 allele (OR 6.18, 95% CI, 2.01–18.98, p=0.001). Conclusion The presence of 407Lys allele is associated with better prognosis in cryptogenic cerebrovascular events. Our findings suggest that the α2AP Arg407Lys polymorphism could be involved in the pathogenesis of cerebral ischemia and its outcome

Alpha-2-antiplasmin Arg407Lys polymorphism and cryptogenic ischemic cerebrovascular events: Association with neurological deficit

Objective Genetic background of cryptogenic ischemic stroke (IS) and transient ischemic attack (TIA) remains uncertain. Alpha-2-antiplasmin (α2AP) Arg407Lys polymorphism has been shown to be less common in patients with abdominal aortic aneurysm (AAA) compared with healthy controls. We investigated associations of α2AP Arg407Lys polymorphism with cryptogenic IS and TIA. Methods We studied 165 consecutive Caucasian patients who experienced cryptogenic IS (n=123) or TIA (n=42). Neurological outcomes were assessed using the modified Rankin Scale (mRS) in the acute phase of cerebral ischemia and 8 (6–12) months after the index episode. Patients were genotyped for α2AP Arg407Lys polymorphism (rs1057335) using real time PCR technique. Results The allele frequency of Arg407Lys polymorphism was: 0.82/0.18. The 407Lys allele was more frequent in TIA patients compared to the IS group (0.29 vs. 0.14, p=0.003). In the whole group, as well as in IS and TIA patients analyzed separately, possession of the 407Lys allele was associated with excellent outcome (mRS 0–1) during follow-up (p&lt;0.05) but not in the acute phase of ischemic events both in thrombolyzed and nonthrombolyzed IS patients. The multivariate logistic regression model showed that the excellent outcome (mRS 0–1) assessed after 8 (6–12) months since the index cerebral ischemia was predicted by the occurrence of Lys407 allele (OR 6.18, 95% CI, 2.01–18.98, p=0.001). Conclusion The presence of 407Lys allele is associated with better prognosis in cryptogenic cerebrovascular events. Our findings suggest that the α2AP Arg407Lys polymorphism could be involved in the pathogenesis of cerebral ischemia and its outcomes

Wpływ spontanicznego wzrostu ciśnienia tętniczego na dyspersję odstępu QT u chorych z nadciśnieniem tętniczym i po zawale serca

Wstęp: Zwiększenie dyspersji odstępu QT u chorych z nadciśnieniem tętniczym i po zawale serca wiąże się z występowaniem komorowych zaburzeń rytmu serca - uznanego czynnika ryzyka nagłego zgonu sercowego. Nadciśnienie tętnicze zwiększa ryzyko incydentów sercowo- -naczyniowych, co może być spowodowane utrzymywaniem się podwyższonych wartości ciśnienia tętniczego. Niewyjaśniony pozostaje wpływ spontanicznych zwyżek ciśnienia tętniczego na występowanie nagłego zgonu sercowego. Celem badania chorych z nadciśnieniem tętniczym z przebytym zawałem serca lub bez niego była ocena dyspersji odstępu QT podczas spontanicznych zwyżek ciśnienia skurczowego i rozkurczowego w dzień i w nocy oraz wpływu częstości rytmu serca, niedokrwienia, zmian minimalnej i maksymalnej długości odstępu QT na dyspersję odstępu QT podczas wzrostów ciśnienia w dzień i w nocy. Materiał i metody: Badaniem objęto 80 chorych: 34 osoby z nadciśnieniem tętniczym i 46 pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i przebytym zawałem serca. Wykonano jednocześnie 24-godzinną rejestrację EKG i 24-godzinny automatyczny pomiar ciśnienia tętniczego. Badanie holterowskie EKG przeprowadzono za pomocą rejestratora 12-kanałowego. Podczas jednoczesnej 24-godzinnej kontroli ciśnienia tętniczego wyznaczano epizody zwyżki ciśnienia skurczowego powyżej 30 mm Hg i rozkurczowego powyżej 20 mm Hg względem odpowiedniej wartości przed wzrostem. Pomiary odstępu QT wykonywano przynajmniej w 8 odprowadzeniach elektrokardiogramu, oddzielnie podczas zwyżek ciśnienia skurczowego i rozkurczowego, w dzień i w nocy. Dla każdej zwyżki ciśnienia tętniczego 3-krotnie obliczano dyspersję odstępu QT; 10 minut przed zwyżką, w trakcie zwyżki i 10 minut po zwyżce ciśnienia tętniczego. Za pomocą badania echokardiograficznego oceniano odcinkowe zaburzenia kurczliwości, frakcję wyrzutową i masę lewej komory serca. Wyniki: Spoczynkowa dyspersja QT jest istotnie większa u chorych z nadciśnieniem tętniczym i przebytym zawałem serca niż u osób z nadciśnieniem tętniczym bez objawów choroby wieńcowej. Spontaniczne zwyżki ciśnienia tętniczego istotnie zmniejszają dyspersję odstępu QT u chorych z nadciśnieniem tętniczym, umiarkowanym przerostem lewej komory serca i bez objawów choroby wieńcowej oraz powodują nieistotne zmniejszenie dyspersji odstępu QT u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, umiarkowanym przerostem lewej komory i przebytym zawałem serca. Nie stwierdzono istotnego wpływu częstości rytmu serca na dyspersję odstępu QT podczas zwyżek ciśnienia tętniczego u chorych w badanych grupach. W grupie osób z nadciśnieniem tętniczym zmniejszenie dyspersji odstępu QT podczas zwyżki ciśnienia było spowodowane głównie skróceniem maksymalnego odstępu QT. Dalsze zmniejszenie dyspersji odstępu QT po zwyżce ciśnienia tętniczego wynikało zwłaszcza z wydłużenia minimalnego odstępu QT. Natomiast u chorych z nadciśnieniem tętniczym i po zawale serca zależności te były mniej widoczne, chociaż zachowały się zbliżone tendencje. U osób po zawale serca, u których występowało niedokrwienie mięśnia sercowego, podczas wzrostu ciśnienia tętniczego, spoczynkowa dyspersja odstępu QT podczas zwyżki i po zwyżce ciśnienia były nieistotnie większe w porównaniu z chorymi bez niedokrwienia. Wnioski: Dyspersja odstępu QT zmniejsza się istotnie podczas zwyżek ciśnienia tętniczego skurczowego i rozkurczowego, zarówno w dzień, jak i w nocy, u chorych z nadciśnieniem tętniczym, a nieistotnie u pacjentów po zawale serca. (Folia Cardiol. 2003; 10: 61-69

Wpływ spontanicznego wzrostu ciśnienia tętniczego na dyspersję odstępu QT u chorych z nadciśnieniem tętniczym i po zawale serca

Wstęp: Zwiększenie dyspersji odstępu QT u chorych z nadciśnieniem tętniczym i po zawale serca wiąże się z występowaniem komorowych zaburzeń rytmu serca - uznanego czynnika ryzyka nagłego zgonu sercowego. Nadciśnienie tętnicze zwiększa ryzyko incydentów sercowo- -naczyniowych, co może być spowodowane utrzymywaniem się podwyższonych wartości ciśnienia tętniczego. Niewyjaśniony pozostaje wpływ spontanicznych zwyżek ciśnienia tętniczego na występowanie nagłego zgonu sercowego. Celem badania chorych z nadciśnieniem tętniczym z przebytym zawałem serca lub bez niego była ocena dyspersji odstępu QT podczas spontanicznych zwyżek ciśnienia skurczowego i rozkurczowego w dzień i w nocy oraz wpływu częstości rytmu serca, niedokrwienia, zmian minimalnej i maksymalnej długości odstępu QT na dyspersję odstępu QT podczas wzrostów ciśnienia w dzień i w nocy. Materiał i metody: Badaniem objęto 80 chorych: 34 osoby z nadciśnieniem tętniczym i 46 pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i przebytym zawałem serca. Wykonano jednocześnie 24-godzinną rejestrację EKG i 24-godzinny automatyczny pomiar ciśnienia tętniczego. Badanie holterowskie EKG przeprowadzono za pomocą rejestratora 12-kanałowego. Podczas jednoczesnej 24-godzinnej kontroli ciśnienia tętniczego wyznaczano epizody zwyżki ciśnienia skurczowego powyżej 30 mm Hg i rozkurczowego powyżej 20 mm Hg względem odpowiedniej wartości przed wzrostem. Pomiary odstępu QT wykonywano przynajmniej w 8 odprowadzeniach elektrokardiogramu, oddzielnie podczas zwyżek ciśnienia skurczowego i rozkurczowego, w dzień i w nocy. Dla każdej zwyżki ciśnienia tętniczego 3-krotnie obliczano dyspersję odstępu QT; 10 minut przed zwyżką, w trakcie zwyżki i 10 minut po zwyżce ciśnienia tętniczego. Za pomocą badania echokardiograficznego oceniano odcinkowe zaburzenia kurczliwości, frakcję wyrzutową i masę lewej komory serca. Wyniki: Spoczynkowa dyspersja QT jest istotnie większa u chorych z nadciśnieniem tętniczym i przebytym zawałem serca niż u osób z nadciśnieniem tętniczym bez objawów choroby wieńcowej. Spontaniczne zwyżki ciśnienia tętniczego istotnie zmniejszają dyspersję odstępu QT u chorych z nadciśnieniem tętniczym, umiarkowanym przerostem lewej komory serca i bez objawów choroby wieńcowej oraz powodują nieistotne zmniejszenie dyspersji odstępu QT u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, umiarkowanym przerostem lewej komory i przebytym zawałem serca. Nie stwierdzono istotnego wpływu częstości rytmu serca na dyspersję odstępu QT podczas zwyżek ciśnienia tętniczego u chorych w badanych grupach. W grupie osób z nadciśnieniem tętniczym zmniejszenie dyspersji odstępu QT podczas zwyżki ciśnienia było spowodowane głównie skróceniem maksymalnego odstępu QT. Dalsze zmniejszenie dyspersji odstępu QT po zwyżce ciśnienia tętniczego wynikało zwłaszcza z wydłużenia minimalnego odstępu QT. Natomiast u chorych z nadciśnieniem tętniczym i po zawale serca zależności te były mniej widoczne, chociaż zachowały się zbliżone tendencje. U osób po zawale serca, u których występowało niedokrwienie mięśnia sercowego, podczas wzrostu ciśnienia tętniczego, spoczynkowa dyspersja odstępu QT podczas zwyżki i po zwyżce ciśnienia były nieistotnie większe w porównaniu z chorymi bez niedokrwienia. Wnioski: Dyspersja odstępu QT zmniejsza się istotnie podczas zwyżek ciśnienia tętniczego skurczowego i rozkurczowego, zarówno w dzień, jak i w nocy, u chorych z nadciśnieniem tętniczym, a nieistotnie u pacjentów po zawale serca. (Folia Cardiol. 2003; 10: 61-69

Ocena częstości współwystępowania nadciśnienia tętniczego u 31 362 pacjentów z chorobą wieńcową wypisanych z polskich oddziałów kardiologicznych i internistycznych w 2002 roku - wyniki ankietowego badania STOK

Background Prevalence of the arterial hypertension in Polish patients (pts) with documented coronary artery disease (CAD) has not been evaluated in wider studies. Material and methods Registry study undertaken in 242 cardiologic and internal medicine hospital wards in Poland in 2002. Questionnaires filled in by doctors concerned pts discharged from those hospital wards in 2002. The criteria for inclusion in the registry were the discharge diagnosis of: acute myocardial infarction, unstable angina, percutaneous coronary or cardiosurgical revascularization performed or planned. The questionnaire registry was performed with logistic help of Merck, Sharp & Dohme, Polish Division. Results 31 362 individual pts questionnaires were collected and analyzed. The group consisted of 19 570 women (62.4%) and 11 792 men (37.6%), average 62.8 years old. The most frequent concomitant co-morbidities were: arterial hypertension (65.73%), serum HDL cholesterol concentration 200 mg/dl (33.99%), serum triglicerides > 180 mg/dl (25.24%) and diabetes (24.86%). When the subgroup of the CAD pts with concomitant diabetes was analyzed, the prevalence of those comorbidities was significantly higher: 73.99%, 50.99%, 37% and 32%, respectively. Conclusions Two thirds (66%) of the pts with documented CAD among almost 31 500 discharged form Polish internal medicine and cardiologic hospital wards in 2002 year had concomitant arterial hypertension. If diabetes was present in the CAD pts, the prevalence of concomitant arterial hypertension was estimated at 74%.Wstęp Rozpowszechnienie nadciśnienia tętniczego w grupie pacjentów z udokumentowaną chorobą wieńcową nie było dotąd szeroko badane w polskiej populacji. Materiał i metody W 2002 roku w Polsce na 242 szpitalnych oddziałach internistycznych i kardiologicznych przeprowadzono badanie ankietowe. Kwestionariusze ankietowe wypełniane przez lekarzy dotyczyły pacjentów wypisywanych z tych oddziałów w 2002 roku z rozpoznaniem: ostry zawał serca lub niestabilna choroba wieńcowa lub przyjęcie w celu wykonania procedur rewaskularyzacji wieńcowej, lub wywiad zawału serca i/lub rewaskularyzacji wieńcowej. Badanie przeprowadzono przy logistycznej pomocy pomocy pracowników firmy Merck, Sharp & Dohme, Polska. Wyniki Analizowano łącznie 31 362 indywidualnych ankiet chorych &#8212; 19 570 kobiet (62,4%) i 11 792 mężczyzn (37,6%) w średnim wieku 62,8 roku. Najczęstszym rozpoznawanym schorzeniem towarzyszącym kryteriom włączenia było nadciśnienie tętnicze (65,73%), a po nim: obniżone osoczowe stężenie cholesterolu frakcji HDL poniżej 45 mg/dl (47,24%), podwyższone osoczowe stężenie cholesterolu całkowitego powyżej 200 mg/dl (33,99%), podwyższone osoczowe stężenie triglicerydów powyżej 180 mg/dl (25,24%) i cukrzyca (24,86%). W podgrupie chorych z towarzyszącą cukrzycą odsetek pacjentów z wymienionymi dodatkowymi rozpoznaniami był istotnie większy i dotyczył odpowiednio: 73,99%, 50,99%, 37% i 32% osób tej podgrupy. Wnioski U dwóch trzecich pacjentów (66%) z udokumentowaną chorobą wieńcową spośród blisko 31 500 osób wypisywanych z polskich oddziałów kardiologicznych i internistycznych w 2002 roku rozpoznano współistniejące nadciśnienie tętnicze. W przypadku współistnienia udokumentowanej choroby wieńcowej i cukrzycy odsetek osób z dodatkowo rozpoznawanym nadciśnieniem tętniczym wynosił w tej podgrupie 74%