The Opinions of Poles about the Need to Provide Humanitarian Aid to Refugees from the Area Covered by the Russian–Ukrainian War

The armed conflict in Ukraine has caused a lot of emotions around the world. Many countries have been involved in helping brutally attacked people, especially mothers and children. The versatile involvement of large powers is monitored and noticeable by the media. Active help from Poland is a very visible sign of human solidarity with the suffering Ukrainian nation. Open hearts, houses and institutions and humanitarian and medical aid are elements of Polish kindness and empathy. The aim of the research was to collect Poles’ opinions about the need to provide humanitarian aid to Ukrainians from the territories of the Russian–Ukrainian war. Capturing feelings of Poles towards Ukrainians during the war is an interesting issue that shows subjective opinions about the existential situation perceived in the space of mutual personal interactions. The results showing opinions on help were collected from a group of 1012 people throughout Poland with the help of an authorial questionnaire. The obtained data shows a positive attitude of Poles to Ukrainians. The most willing to help are people over 49 years old, more often with a good and very good financial situation. Respondents believe that general assistance from other countries and the European Parliament is not sufficient. Military support is accepted the most by the oldest participants of research, and less by the age group up to 30 years who support medical help more. More concerned about the ongoing conflict are respondents under the age of 30 and the least wealthy, including, more often, women. The richest respondents are least afraid of the effects of the ongoing Russian–Ukrainian conflict. The conducted research confirms the openness of Polish society to refugees and brings opinions about existential solidarity with the suffering Ukrainian nation

Subiektywna ocena bólu u pacjentów po operacjach kardiochirurgicznych

 Wstęp: W okresie pooperacyjnym, pacjenci narażeni są na zwiększone odczuwanie bólu, co  wpływa na stan psychofizyczny. Stopień odczuwania bólu pooperacyjnego determinuje szereg czynników takich jak: przygotowanie  do zabiegu, typ osobowości, wcześniejsze doświadczenia związane z bólem. Zadaniem wielospecjalistycznego leczenia dolegliwości bólowych staje się niwelowanie cierpienia fizycznego, poprawa komfortu psychicznego, szybszy powrót do sprawności i zapobieganie  powikłaniom pooperacyjnym. Cel: Celem pracy była próba subiektywnej oceny bólu pooperacyjnego. Materiał i metody: Badania przeprowadzono metodą sondażu diagnostycznego  od  lipca do  października 2016 roku. Grupę badaną stanowiło 349 pacjentów  hospitalizowanych w Klinice Kardiochirurgii SPSK Nr 2 w Szczecinie. W badaniach wykorzystano kwestionariusz autorskiej ankiety. Wyniki: Wykazano korelację między stanem psychicznym chorych przed operacją, a nasileniem bólu pooperacyjnego. Najsilniejszy ból badani odczuwali w 3-4 dobie, a następnie w 1-2 dobie po zabiegu operacyjnym w trakcie poruszania się. Za okres najmniejszego natężenia bólu po operacji serca respondenci wskazywali piątą dobę po przebytym zabiegu. Większość ankietowanych (194 osoby) odczuwało przed zabiegiem podenerwowanie i napięcie. W ocenie stanu psychicznego  przygnębienie i trudności z koncentracją deklarowało 58 badanych, natomiast spokój i opanowanie 94 osoby. Wnioski. 1. Stan psychiczny i przygotowanie pacjentów do zabiegu operacyjnego, wpływa w sposób istotny na zachowanie chorych po operacji. 2. Zarówno prawidłowe leczenie bólu pooperacyjnego, jego systematyczna ocena, jak i troskliwa opieka zespołu pielęgniarskiego, wpływają na pozytywny wizerunek szpitala w sondażach oraz podniesienie jakości świadczonych usług medycznych.3.Wskazane jest prowadzenie systematycznych szkoleń dla personelu pielęgniarskiego i lekarskiego z zakresu terapii bólu, celem podniesienia świadomości dotyczącej niekorzystnych skutków bólu ostrego.Słowa kluczowe: pacjent, kardiochirurgia, ból pooperacyjny, opieka pielęgniarsk

Interventions to increase patient safety in long-term care facilities - umbrella review

Introduction: Patient safety in long-term care is becoming an increasingly popular subject in the scientific literature. Organizational problems such as shortages of medical staff, insufficient numbers of facilities or underfunding increase the risk of adverse events, and aging populations in many countries suggests that these problems will become more and more serious with each passing year. The objective of the study is to identify interventions that can contribute to increasing patient safety in long-term care facilities. Method: A systematic review of secondary studies was conducted in accordance with the Cochrane Collaboration guidelines. Searches were conducted in Medline (via PubMed), Embase (via OVID) and Cochrane Library. The quality of the included studies was assessed using AMSTAR2. Results: Ultimately, 10 studies were included in the analysis. They concerned three main areas: promoting safety culture, reducing the level of occupational stress and burnout, and increasing the safety of medication use. Promising methods that have an impact on increasing patient safety include: preventing occupational burnout of medical staff, e.g., by using mindfulness-based interventions; preventing incidents resulting from improper administration of medications, e.g., by using structured methods of patient transfer; and the use of information technology that is more effective than the classic (paper) method or preventing nosocomial infections, e.g., through programs to improve the quality of care in institutions and the implementation of an effective infection control system. Conclusions: Taking into account the scientific evidence found and the guidelines of institutions dealing with patient safety, it is necessary for each long-term care facility to individually implement interventions aimed at continuous improvement of the quality of care and patient safety culture at the level of medical staff and management staff