Immune-inflammatory cascade activation and restenosis in stable and unstable angina patients undergoing coronary interventions

BACKGROUND: Inflammation is an important feature of atherosclerotic lesions and associated with the development of restenosis after coronary angioplasty. The purpose of this study was to investigate whether “active” coronary plaque disruption during percutaneous coronary intervention (PCI), further provokes the activation of immuno-inflammatory cascade and predisposes to restenosis, in stable and unstable angina patients. METHODS AND RESULTS: We assessed the levels of soluble intercellular adhesion molecule (s-ICAM-1), vascular adhesion molecule (s-VCAM-1), metalloproteinase (MMP-9), metalloproteinase inhibitor (TIMP-2), monocyte chemoattractant proteine-1 (MCP-1), T cells chemoattractant proteine IP-10, interleukine-6 (IL-6), C-reactive proteine (CRP) and anti-inflammatory marker IL-10, in 43 stable angina (SA) and 46 unstable angina (UA) patients, before, 12 hours and 40 hours after PCI. As a control group, we studied 19 SA and 20 UA patients, after coronary angiography. After PCI, serum levels of sVCAM-1, MMP-9, IL-6 and CRP increased significantly in both groups, in SA (p<0.01)) and UA (p<0.001), while levels of sICAM-1, MCP-1, IP-10, TIMP and IL-10, did not change significantly. After diagnostic angiography, a significant elevation in CRP was observed in SA patients (p=0.04), while no difference in any inflammatory marker was detected in UA patients. At 6 months follow-up, 27 out of 89 pts underwent re-angiography because of: a) positive stress test in 25 pts and b) UA in 2 pts. Restenosis (lumen diameter stenosis ≥50%) was observed in 12 pts (14%). A positive correlation (p=0.04) was found between IL-10 levels at 12h post-PCI and in stent restenosis (Relative risk [RR]=1.14, 95% CI 1.006-1.2933). We found no correlation between in-stent restenosis and all the other inflammatory markers. CONCLUSION: Our results provide further evidence of the role of iatrogenic plaque disruption inducing immunoinflammatory responses detectable in systemic circulation, especially in UA patients. The elevation of anti-inflammatory cytokine IL-10 after PCI is associated with in-stent restenosis. This anti-inflammatory marker, strong indicator of an activated inflammatory process, could probably be used as independent predictor of in-stent restenosis.ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η ανοσο-φλεγμονή αποτελεί σημαντικό στοιχείο της αθηρωματικής βλάβης και συσχετίζεται με την εμφάνιση επαναστένωσης μετά την αγγειοπλαστική των στεφανιαίων αγγείων. Στόχος αυτής της μελέτης ήταν να διερευνήσει κατά πόσο η “ενεργός” ρήξη της αθηρωματικής πλάκας μετά την αγγειοπλαστική, ενεργοποιεί επιπλέον τον ανοσοφλεγμονώδη καταρράκτη σε ασθενείς με σταθερή (ΣΣ) και ασταθή στηθάγχη (ΑΣ) και να ανιχνεύσει την πιθανότητα συσχέτισης της με επαναστένωση. ΜΕΘΟΔΟΣ-ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Προσδιορίσαμε τα επίπεδα στον ορό της πρωτεΐνης οξείας φάσεως-CRP, της προφλεγμονώδους κυτοκίνης-ΙL-6, του αντιφλεγμονώδους παράγοντα IL-10, της χημειοκίνης MCP-1, των προσκολλητικών μορίων sICAM-1 και sVCAM-1, της χημειοελκτικής πρωτεΐνης για τα Τ λεμφοκύτταρα IP-10, της μεταλλοπρωτεϊνάσης ΜΜΡ-9, και του αναστολέα αυτής ΤΙΜΡ-2, σε ασθενείς με σταθερή και ασταθή στηθάγχη που υποβλήθηκαν σε αγγειοπλαστική ενός αγγείου με εμφύτευση πλέγματος, πριν, 12 ώρες και 40 ώρες μετά την επέμβαση. Ως ομάδα ελέγχου μελετήσαμε ασθενείς με σταθερή και ασταθή στηθάγχη που υποβλήθηκαν σε διαγνωστική μόνο στεφανιογραφία. Μετά την αγγειοπλαστική τα επίπεδα των sVCAM-1, ΜΜΡ-9, IL-6 και CRP, αυξήθηκαν σημαντικά και στις δύο ομάδες, στην ΣΣ (p<0.01) και στην ΑΣ (p<0.001), ενώ τα επίπεδα των sICAM-1, MCP-1, IP-10, TIMP-2 και IL-10, δεν μεταβλήθηκαν σημαντικά. Μετά την διαγνωστική στεφανιογραφία, παρατηρήθηκε μία σημαντική αύξηση της CRP στους ασθενείς με σταθερή στηθάγχη (p=0.04), ενώ καμμία σημαντική αύξηση δεν παρατηρήθηκε σε κανένα φλεγμονώδη παράγοντα στους ασθενείς με ασταθή στηθάγχη. Από τους 89 ασθενείς που υποβλήθηκαν σε αγγειοπλαστική, κατά την διάρκεια της εξάμηνης παρακολούθησης, 27 (30%) επανέλαβαν την στεφανιογραφία λόγω: 1) θετικής δοκιμασίας κόπωσης στους 25 (28%) και 2) εμφάνισης ασταθούς στηθάγχης σε 2 (2%). Επαναστένωση (στένωση αυλού ≥50%) παρατηρήθηκε σε 12 ασθενείς (14%). Στατιστικά σημαντική συσχέτιση βρέθηκε μεταξύ της συγκέντρωσης της IL-10, 12 ώρες μετά την αγγειοπλαστική και της εμφάνισης επαναστένωσης (RR=1.14, 95% CI=1.006 to 1.293, p-value=0.041). Δεν παρατηρήθηκε σημαντική συσχέτιση μεταξύ της εμφάνισης επαναστένωσης και όλων των λοιπών φλεγμονοδών δεικτών. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Τα αποτελέσματα μας αποτελούν ένδειξη του ρόλου της ιατρογενούς ρήξης της αθηρωματικής πλάκας κατά την διάρκεια της αγγειοπλαστικής στην αύξηση της συστηματικά ανιχνεύσιμης φλεγμονώδους αντίδρασης, κυρίως σε ασθενείς με ασταθή στηθάγχη. Η αύξηση της αντιφλεγμονώδους κυτοκίνης IL-10, μετά την αγγειοπλαστική συσχετίζεται θετικά με την εμφάνιση επαναστένωσης. Ο παραπάνω αντιφλεγμονώδης παράγοντας, ισχυρός δείκτης της παρουσίας μιας ενεργοποιημένης φλεγμονώδους διαδικασίας, θα μπορούσε ίσως να χρησιμοποιηθεί ως ανεξάρτητος προγνωστικός δείκτης της εμφάνισης επαναστένωσης

Cardiovascular magnetic resonance imaging in asymptomatic patients with connective tissue disease and recent onset left bundle branch block

Background-aim: Recent LBBB in connective tissue diseases (CTDs) is challenging, due to high incidence of underlying pathology that may remain undetected, due to limitations of imaging tests. We hypothesized that cardiovascular magnetic resonance (CMR) may be of diagnostic value in CTDs with recent LBBB and normal echocardiogram. Patients-methods: 26 CTDs, aged 32 +/- 7 yrs (19 F) and 26 controls without CTDs, aged 60 +/- 4 yrs (10 F) with recent LBBB and normal echo were evaluated by CMR. The CTDs included 6 sarcoidosis (SRC), 4 systemic sclerosis (SSc), 6 systemic lupus erythematosus (SLE), 6 rheumatoid arthritis (RA) and 4 inflammatory myopathies (IM). CMR was performed by 1.5 T. LVEF, T2 ratio (oedema imaging) and late gadolinium enhancement (LGE) (fibrosis imaging) were evaluated. Acute and chronic lesions were characterised by T2 &gt; 2 and positive LGE and T2 &lt; 2 and positive LGE, respectively. According to LGE, lesions were characterised as diffuse subendo-, subepicardial/intramural not following and subendocardial/transmural following the distribution of coronaries, indicative of vasculitis, myocarditis and myocardial infarction, respectively. Results: CTDs were younger (p &lt; 0.001), with higher incidence of abnormal CMR (42.31 vs 30.77%, p = NS), including dilated cardiomyopathy (11.54%), diffuse subendocardial fibrosis (11.54%), myocardial infarction (7.69%) and acute myocarditis (11.54%) vs dilated cardiomyopathy (19.23%), myocardial infarction (7.69%) and acute myocarditis (3.85%), detected in non-CTDs. Conclusions: In CTDs with recent LBBB, CMR documented acute and chronic cardiac pathology, particularly myocarditis. CMR should be considered as an adjunct to conventional diagnostic workup in both patient groups, more so in CTDs. (C) 2013 Elsevier Ireland Ltd. All rights reserved

CMR feature tracking in cardiac asymptomatic systemic sclerosis : Clinical implications

BACKGROUND: Impaired myocardial deformation has been sporadically described in cardiac asymptomatic systemic sclerosis (SSc). We aimed to study myocardial deformation indices in cardiac asymptomatic SSc patients using cardiac magnetic resonance feature tracking (CMR-FT) and correlate these findings to the phenotypic and autoimmune background.METHODS: Fifty-four cardiac asymptomatic SSc patients (44 females, 56±13 years), with normal routine cardiac assessment and CMR evaluation, including cine and late gadolinium enhancement (LGE) images, were included. SSc patients were compared to 21 sex- and age- matched healthy controls (17 females; 54±19 years). For CMR-FT analysis, a mid-ventricular slice for LV peak systolic radial and circumferential strain and a 4-chamber view for LV/RV peak systolic longitudinal strain were used.RESULTS: Twenty-four patients had diffuse cutaneous SSc and 30 limited cutaneous SSc. Thirteen patients had digital ulcers. Median disease duration was 3.6 years. LV ejection fraction was higher in SSc patients compared to controls (62±6% vs. 59±5%, p = 0.01). Four patients had no LGE examination; in the remaining patients LGE was absent in 74%, while 18% had RV insertion fibrosis and 8% evidence of subendocardial infarction. LV longitudinal strain differed in those with insertion fibrosis (-18.0%) and infarction (-16.7%) compared to no fibrosis (-20.3%, p = 0.04). Patients with SSc had lower RV longitudinal strain and strain rate compared to controls (p<0.001 and p = 0.01, respectively). All other strain and strain rate measurements were non-significant between patients and controls.CONCLUSIONS: In cardiac asymptomatic SSc patients with normal routine functional indices, CMR-FT identifies subclinical presence of insertion fibrosis and/or myocardial infarction by impaired LV longitudinal strain. RV derived longitudinal indices were impaired in the patient group. CMR FT indices did not correlate to the patients' phenotypic and autoimmune features