Przewlekłe zakrzepowo-zatorowe nadciśnienie płucne — diagnostyka i nowe możliwości terapii farmakologicznej w świetle wytycznych ESC/ERS 2015

Chronic thromboembolic pulmonary hypertension (CTEPH) is a serious disease, usually caused by an incomplete recanalization of pulmonary vessels after acute pulmonary embolism. This leads to a significant remodeling of the remaining pulmonary vasculature and right ventricular failure. The prognosis depends on early diagnosis and proper treatment. Despite the availability of an effective method — pulmonary endarterectomy (PEA), more than one-third of patients is not eligible for this type of operation due to the localization and the character of lesions. In these patients, as well as in the persistent CTEPH after PEA, specific therapy with riociguat is recommended. Balloon pulmonary angioplasty, a new treatment method, can be considered in certain patients with inoperable CTEPH.Przewlekłe zakrzepowo-zatorowe nadciśnienie płucne (CTEPH) to poważne schorzenie, najczęściej wywołane niepełną rekanalizacją naczyń płucnych po przebytej ostrej zatorowości płucnej prowadzącą do znacznej przebudowy pozostałego łożyska płucnego i w efekcie — do niewydolności prawokomorowej serca. Rokowanie zależy od szybkiego rozpoznania CTEPH i odpowiedniego leczenia. Mimo dostępności skutecznej metody, tj. endarterektomii płucnej (PEA), ponad 1/3 chorych nie kwalifikuje się do tego typu operacji ze względu na lokalizację i charakter zmian. W ich przypadku, oraz przy przetrwałym CTEPH po PEA, należałoby zastosować leczenie swoiste riociguatem. U pewnej grupy pacjentów można rozważyć nowoczesną metodę balonowej angioplastyki tętnic płucnych

Drenaż wysięku opłucnowego w przebiegu nierozpoznanego zaciskającego zapalenia osierdzia: przypadek ciężkich powikłań hemodynamicznych

Constrictive pericarditis (CP) is a rare disease which can be easily overlooked in the absence of typical pericardial calcification. One of its most frequent manifestations is pleural effusion. We present a case report of a patient with unrecognised CP in whom plerocentesis led to haemodynamic collapse, and we speculate about the potential pathomechanism. No obvious criterion of CP or severe systolic dysfunction was found in baseline echocardiography. We consider that patients with advanced CP are remarkably prone to haemodynamic decompensation secondary to pleural drainConstrictive pericarditis (CP) is a rare disease which can be easily overlooked in the absence of typical pericardial calcification. One of its most frequent manifestations is pleural effusion. We present a case report of a patient with unrecognised CP in whom plerocentesis led to haemodynamic collapse, and we speculate about the potential pathomechanism. No obvious criterion of CP or severe systolic dysfunction was found in baseline echocardiography. We consider that patients with advanced CP are remarkably prone to haemodynamic decompensation secondary to pleural drainage. Therefore every effort should be taken to recognise the disease and apply definitive treatment, i.e. pericardiectomy

Związek zmian regionalnego odkształcenia podłużnego miokardium z odpowiedzią na terapię resynchronizującą serca u pacjentów z dysfunkcją skurczową lewej komory i blokiem lewej odnogi pęczka Hisa

Introduction. Strain and strain rate (SR) are techniques, which provide local information on myocardial deformation. The aim of the study was to assess the usefulness of strain and SR measurement in cardiac resynchronization therapy (CRT) response in chronic heart failure (CHF) patients. Materials and methods. The study included 35 CHF patients with QRS complex duration ≥ 120ms with LBBB morphology. Biochemical and clinical parameters were assessed before and after six months of CRT. TTE classical and tissue Doppler echocardiography parameters (longitudinal peak systolic strain — LPS and SR for basal segment of intraventricular septum and lateral wall) were evaluated. Results. Twenty-two patients (62.8%) benefited from CRT (the responders) and revealed improvement in septal and lateral LPS in the 6-month observation [-7.1 (-5.2– -11.1) vs -12.1 (-8.7– -14)%, p = 0.002; - 10.4 (-6.1– -17.6) vs - 13.8 (-8.9 – -17.8)%, p = 0.03; respectively]. Six months after CRT, the responders were characterised by higher increase in septal LPS comparing to the nonresponders (-4.6 ± 6.1 vs -2.4 ± 3.9%, p = 0.045). Septal LPS changes correlated positively with baseline cardiopulmonary exercise testing (CPET) parameters: peak oxygen uptake (r = 0.6, p = 0.004), peak carbon dioxide excretion (r = 0.62, p = 0.002) and negatively with VE/VCO2 slope (r = -0.5, p = 0.037). Conclusions. LV regional LPS appears to be a good parameter reflecting the improvement of clinical status in patients treated with CRT. The responders had better improvement of septal LPS, therefore positive response to this therapy may be related to the improvement of septal contractility.Streszczenie Wstęp Odkształcenie miokardium i tempo tego odkształcania (strain i strain rate - SR) to metody w tkankowej echokardiografii doplerowskiej wnoszące informacje o regionalnej kurczliwości mieśnia. Celem badania była ocena przydatności pomiarów strain i SR w ocenie odpowiedzi na terapię resynchronizującą (CRT) u chorych z przewlekłą niewydolnością serca (CHF). Materiały i Metody Do badania wlączono 35 pacjentów z CHF i czasem trwania zespołów QRS ≥120ms i morfologią LBBB. Parametry biochemiczne i kliniczne były oceniane przed implantacją i 6 miesięcy po wszczepieniu CRT. Analizie poddano wybrane parametry z badania echokardiograficznego przezklatkowego i metodą Dopplera tkankowego – odkształcenie podłużne miokardium na szczycie skurczu – (longitudinal peak systolic strain – LPS) i tempo odkształcania (strain rate – SR) mierzone dla segmentu przypodstawnego przegrody międzykomorowej i ściany bocznej lewej komory. Wyniki 22 pacjentów (62.8%) odniosło korzyść z CRT i wykazało poprawę w zakresie wartości przegrodowego i bocznego LPS w obserwacji 6-miesięcznej [odpowiednio: - 7,1 (-5,2 - - 11,1) vs – 12,1 (-8,7 - -14)%, p=0,002; - 10,4 (-6,1 - -17,6) vs – 13,8 (-8,9 – -17,8)%, p=0,03]. Osoby odnoszące korzyść z CRT po 6 miesiącach wykazywały większy wzrost przegrodowego LPS w stosunku do nonresponderów (-4.6±6.1 vs -2.4±3.9%, p= 0.045). Zmiany LPS w obrębie przegrody pozytywnie korelowały z wyjściowymi parametrami uzyskanymi w badaniu ergospirometrycznym: szczytowym pochłanianiem tlenu (r=0.6, p=0.004), szczytowym wydalaniem dwutlenku węgla (r=0.62, p= 0.002) oraz negatywnie z VE/VCO2 slope (r= -0.5, p=0.037). Wnioski Regionalne odkształcenie podłużne wybranych segmentów lewej komory jest parametrem odzwierciedlającym poprawę stanu klinicznego pacjentów leczonych terapią resynchronizującą. Chorzy odnoszący korzyść z terapii resynchronizującej wykazują lepszą poprawę przegrodowego LPS, w związku z tym pozytywna odpowiedź na terapię może mieć związek z poprawą kurczliwości w obrębie przegrody międzykomorowej

Long-term effects of COVID-19 on the endocrine system – a pilot case-control study

BackgroundCoronavirus disease 2019 (COVID-19) has permanently changed the world. Despite having been a pandemic for nearly 3 years, the mid- and long-term complications of this disease, including endocrine disorders, remain unclear. Our study aimed to evaluate the lasting effects of COVID-19 on the endocrine system 6 months after initial infection.MethodsWe compared patients who underwent COVID-19 to age- and sex-matched subjects from a population-based study conducted before the pandemic. We evaluated differences in multiple parameters related to metabolism and the endocrine system including fasting glucose, insulin, lipids, body composition, thyroid stimulating hormone (TSH), free thyroxine (fT4), free triiodothyronine (fT3), anti-thyroglobulin (aTG) and anti-thyroid peroxidase (aTPO) antibodies, prolactin, cortisol, testosterone, and estradiol.ResultsWe found significantly lower levels of fT3 and fT4, accompanied by higher levels of TSH and aTPO antibodies, in COVID-19 survivors. Moreover, we found that patients who underwent SARS-CoV2 infection had higher levels of prolactin and lower levels of testosterone than controls. Interestingly, differences in testosterone levels were observed only in male subjects. We did not detect significant differences in body composition or metabolic and glycemic parameters between cases and controls, except for significantly higher values of the HOMA2-B index in COVID-19 survivors.ConclusionOur study indicates that severe acute respiratory syndrome coronavirus 2 (SARS-CoV-2) infection might have long-term consequences on the endocrine system, including the suppressed function of the thyroid gland, prolactin, and male sex hormone secretion. Moreover, we showed that in a 6-month follow-up, COVID-19 had no consequences on glycemic parameters, lipid profiles, liver function, body composition, cortisol levels, and estradiol levels

Lung transplantation in patients with pulmonary arterial hypertension: The opinion of the Polish Cardiac Society Working Group on Pulmonary Circulation

Pulmonary arterial hypertension is a rare but progressive disease that leads to death. Modern drug treatment slows the progression of the disease and prolongs patients’ lives, but often, even maximal treatment with parenteral prostacyclin does not prevent deterioration. In the case of inadequate clinical response to drug treatment, lung transplantation (LTx) should be considered. This article aims to analyze thoroughly indications to refer a patient for consultation with a transplant center, the optimal timing of listing for LTx, contraindications for the procedure, bridging techniques, as well as tests needed before and after transplantation. We outline the technique of the procedurę and evaluate psychological aspects of LTx

Characterization of patients with pulmonary arterial hypertension : data from the polish registry of pulmonary hypertension (BNP-PL)

Current knowledge of pulmonary arterial hypertension (PAH) epidemiology is based mainly on data from Western populations, and therefore we aimed to characterize a large group of Caucasian PAH adults of Central-Eastern European origin. We analyzed data of incident and prevalent PAH adults enrolled in a prospective national registry involving all Polish PAH centers. The estimated prevalence and annual incidence of PAH were 30.8/mln adults and 5.2/mln adults, respectively and they were the highest in females ≥65 years old. The most frequent type of PAH was idiopathic (n = 444; 46%) followed by PAH associated with congenital heart diseases (CHD-PAH, n = 356; 36.7%), and PAH associated with connective tissue disease (CTD-PAH, n = 132; 13.6%). At enrollment, most incident cases (71.9%) were at intermediate mortality risk and the prevalent cases had most of their risk factors in the intermediate or high risk range. The use of triple combination therapy was rare (4.7%). A high prevalence of PAH among older population confirms the changing demographics of PAH found in the Western countries. In contrast, we found: a female predominance across all age groups, a high proportion of patients with CHD-PAH as compared to patients with CTD-PAH and a low use of triple combination therapy

Why Do These Microbes Like Me and How Could There Be a Link with Cardiovascular Risk Factors?

Cardiovascular diseases are the most common causes of hospitalization, death, and disability in Europe. Due to high prevalence and ensuing clinical complications, they lead to very high social and economic costs. Despite the knowledge of classical cardiovascular risk factors, there is an urgent need for discovering new factors that may play a role in the development of cardiovascular diseases or potentially influence prognosis. Recently, particular attention has been drawn to the endogenous microflora of the human body, mostly those inhabiting the digestive system. It has been shown that bacteria, along with their host cells, create an interactive ecosystem of interdependencies and relationships. This interplay could influence both the metabolic homeostasis and the immune processes of the host, hence leading to cardiovascular disease development. In this review, we attempt to describe, in the context of cardiovascular risk factors, why particular microbes occur in individuals and how they might influence the host’s cardiovascular system in health and disease

Which Microbes Like My Diet and What Does It Mean for My Heart?

Cardiovascular diseases are the most common causes of hospitalization, death and disability in Europe. Despite our knowledge of nonmodifiable and modifiable cardiovascular classical risk factors, the morbidity and mortality in this group of diseases remains high, leading to high social and economic costs. Therefore, it is necessary to explore new factors, such as the gut microbiome, that may play a role in many crucial pathological processes related to cardiovascular diseases. Diet is a potentially modifiable cardiovascular risk factor. Fats, proteins, carbohydrates, vitamins and minerals are nutrients that are essential to the proper function of the human body. The style and composition of the human diet has changed over time, evolving from a hunter–gatherer diet to an industrialized and Westernized modern diet that includes processed products. The relationship between the gut microbiome, diet and cardiovascular diseases is complex and still not fully understood. In this review, we discuss, in the context of diet, why particular microbes occur in individuals and how they can influence the host’s cardiovascular system in health and disease. We investigate the role of particular microorganisms and changes in the Firmicutes/Bacteroidetes ratio

Kardiogenny obrzęk płuc jest związany z alarmująco wysoką śmiertelnością. Analiza czynników ryzyka niekorzystnego rokowania

Background: Acute heart failure (AHF) is a life-threatening condition associated with poor prognosis.Aim: To investigate the long term prognosis and identify prognostic factors among patients who were discharged after anepisode of cardiogenic pulmonary oedema.Methods: We enrolled 84 patients (M: 56%, n = 47) who were discharged with cardiogenic pulmonary oedema as a diagnosis.Clinical, biochemical and echocardiographic variables were collected and analysed. The completeness of two- andfive-year follow-up was 100% and 96%, respectively.Results: The median (IQR) age was 74 years (64–81), left ventricular ejection fraction was 35% (27–45), blood pressure onadmission was 140/90 mm Hg (115–180/70–100), estimated glomerular filtration rate was 60 mL/min/1.73 m2 (45–73). Fortyper cent (n = 34) of the patients had a history of atrial fibrillation (AF), however, AF was directly involved with pulmonaryoedema only in 4% (n = 3) of the cases. Acute myocardial infarction (AMI) accounted for 34% (n = 29) of all the causes ofpulmonary oedema and was associated with a better two-year prognosis compared to other causes of pulmonary oedema(p = 0.018). Two- and five-year mortality was 45% (n = 38) and 72% (n = 58), respectively. Co-morbidities were common.Ischaemic heart disease and arterial hypertension were present in 83% and 70% of the patients, respectively. Multivariableanalysis identified increased left ventricular mass (RR 3.609, 95% CI 1.235–10.547, p = 0.017) and treatment with long-actingvasodilator drugs (LAVDs) (RR 4.881, 95% CI 1.618–14.727, p = 0.004) as independent negative prognostic factors, whereasin-hospital therapy with beta-blockers created a distinctly protective effect (RR 0.123, 95% CI 0.033–0.457, p = 0.002) in thetwo-year follow-up. Five-year mortality was independently associated with older age (RR 1.08, 95% CI 1.02–1.14, p = 0.005)and treatment with LAVDs (RR 6.4, 95% CI 1.47–28.14, p = 0.012), while percutaneous coronary intervention (RR 0.17,95% CI 0.05–0.58, p = 0.004) significantly decreased the risk.Conclusions: AHF is a heterogeneous syndrome with a very high remote mortality. LAVDs administered during the hospitalstay as well as older age on admission correlate with higher long-term overall mortality. In the age of percutaneous coronaryintervention, AMI aetiology of pulmonary oedema is no longer a negative prognostic factor for the long-term prognosis.Wstęp: Ostra niewydolność serca (AHF) jest stanem zagrażającym życiu obarczonym poważnym rokowaniem. Aby w pełnizoptymalizować opiekę nad chorym z AHF, ważne jest określenie głównych czynników rokowniczych.Cel: Celem pracy była identyfikacja czynników ryzyka oraz ocena 2- i 5-letniego rokowania pacjentów z kardiogennymobrzękiem płuc, jako specyficzną postacią kliniczną ostrej lewokomorowej niewydolności serca.Metody: Retrospektywną analizą objęto 84 pacjentów (M: 56%, n = 47) hospitalizowanych i wypisanych ze szpitala w latach2003–2007 z powodu kardiogennego obrzęku płuc. Chorych obserwowano przez 5 lat; 100% pacjentów ukończyło 2-letni,a 96% 5-letni okres obserwacji.Wyniki: Mediana (rozstęp międzykwartylowy, IQR) wieku grupy badanej wynosiła 74 lata (64–81), frakcji wyrzutowej lewejkomory 35% (27–45), ciśnienia tętniczego przy przyjęciu 140/90 mm Hg (115–180/70–100), oszacowanej filtracji kłębuszkowej60 ml/min/1,73 m2 (45–73). Migotanie przedsionków (AF) w wywiadzie zanotowano u 40% (n = 34) pacjentów, choćjedynie w 4% przypadków uznano to za główną przyczynę wystąpienia obrzęku płuc. Ostry zawał serca (AMI) w 34% (n = 29)przypadków był bezpośrednią przyczyną obrzęku płuc (69%, n = 20 z uniesieniem odcinka ST; 31%, n = 9 bez uniesieniaodcinka ST) i wiązał się z lepszym odległym rokowaniem w porównaniu z innymi przyczynami AHF (p = 0,018). Za pomocąprzezskórnej interwencji wieńcowej (PCI) leczono 66% (n = 19) pacjentów z AMI. Dwuletnia i pięcioletnia śmiertelnośćwynosiła odpowiednio 45% (n = 38) i 72% (n = 58). Choroba niedokrwienna serca (83%) i nadciśnienie tętnicze (70%) byłynajczęściej stwierdzanymi współwystępującymi chorobami wśród badanej populacji. W analizie wieloczynnikowej zmiennymizwiązanymi z gorszym 2-letnim rokowaniem były: zwiększona masa lewej komory (RR 3,609; 95% CI 1,235–10,547;p = 0,017), terapia długodziałającymi wazodylatatorami — LAVDs (RR 4,881; 95% CI 1,618–14,727, p = 0,004), natomiaststosowanie leków beta-adrenolitycznych (RR 0,123; 95% CI 0,033–0,457; p = 0,002) wiązało się z lepszym rokowaniem.Czynnikami zwiększającymi śmiertelność 5-letnią były: LAVDs (RR 6,4; 95% CI 1,47–28,14; p = 0,012) i starszy wiek(RR 1,08; 95% CI 1,02–1,14; p = 0,005), podczas gdy leczenie za pomocą PCI zdecydowanie poprawiało rokowanie odległe(RR 0,17; 95% CI 0,05–0,58; p = 0,004).Wnioski: Ostra niewydolność serca jest heterogennym zespołem z bardzo wysoką śmiertelnością odległą. Choroba niedokrwiennaserca i nadciśnienie tętnicze są najczęściej stwierdzanymi schorzeniami współtowarzyszącymi. LAVDs i starszywiek przy przyjęciu zwiększają śmiertelność 5-letnią. W dobie PCI zawałowa etiologia obrzęku płuc nie jest już czynnikiempogarszającym odległe rokowanie