Analiza kliniczna wydalania jodu z moczem u chorych na zróżnicowane raki tarczycy w trakcie terapii L-tyroksyną

Introduction: Urinary iodine concentrations were analyzed in the morning urine samples of patients with differentiated thyroid cancer (DTC). Material and methods: The analyzed group included 572 DTC patients who were treated with radioiodine or hospitalized for evaluation of radioiodine treatment effects in 2009 at the Institute of Oncology in Gliwice. Ioduria was analyzed by PAMM (Program Against Micronutrient Malnutrition) method before rhTSH administration. A total of 545 tests were performed during L-thyroxine treatment and 27 after L-thyroxine withdrawal. Results: Median L-thyroxine dose was 150 &#956;g/day. Median ioduria was 127.5 &#956;g/L during L-thyroxine therapy and 134 &#956;g/L after the L-thyroxine withdrawal. No distinct relation between ioduria and L-thyroxine dose was observed. Ioduria < 200 &#956;g/L was observed in over 90% of patients and this cut-off was chosen for the reference range. Only 1.2% of patients showed a distinct stable iodine contamination (ioduria &#8805; 300 &#956;g/L). Conclusions: Urinary iodine concentrations in differentiated thyroid cancer patients treated with L-thyroxine vary in a wide range and do not show a clear relation with L-thyroxine dose. (Pol J Endocrinol 2010; 61 (5): 458-461)Wstęp: W pracy przeanalizowano stężenie jodu w porannej próbce moczu u chorych na zróżnicowanego raka tarczycy (DTC, differentiated thyroid cancer). Materiały i metody: Badano 572 chorych na DTC po operacji, którzy w 2009 roku byli hospitalizowani w celu leczenia jodem radioaktywnym lub oceny jego wyników. Stężenie jodu w moczu oznaczano metodą PAMM (Program Against Micronutrient Malnutrition). W trakcie leczenia L-tyroksyną wykonano 545 badań, 27 po przerwie w stosowaniu L-tyroksyny. Wyniki: Mediana dawki L-tyroksyny wynosiła 150 &#956;g/dzień. Mediana dobowego wydalania jodu z moczem wynosiła 127,5 &#956;g/L, a po odstawieniu L-tyroksyny 134 &#956;g/L. Nie obserwowano zależności stężenia jodu w moczu od stosowanej dawki tyroksyny. Jodurię < 200 &#956;g/L obserwowano u ponad 90% chorych i ten zakres uznano za referencyjny. Kontaminację stabilnym jodem wykazano u 1,2% (joduria &#8805; 300 &#956;g/L). Wnioski: Stężenia jodu w moczu u chorych na zróżnicowanego raka tarczycy, leczonych L-tyroksyną, wahają się w szerokim przedziale wartości i nie korelują z dawką L-tyroksyny. (Endokrynol Pol 2010; 61 (5): 458-461

Genetic predisposition to papillary thyroid cancer

Około 5% zróżnicowanych raków tarczycy wykazuje predyspozycję dziedziczną. Dziedziczny nierdzeniasty rak tarczycy może występować jako składowa niektórych dziedzicznych zespołów nowotworowych, na przykład rodzinnej polipowatości jelit oraz jako rodzinny zróżnicowany rak tarczycy (FNMTC, familial non-medullary thyroid cancer), gdzie najczęściej obserwuje się raka brodawkowatego. Choć predyspozycja dziedziczna do nierdzeniastych raków tarczycy jest dobrze znana, to jednak geny warunkujące jej występowanie nie zostały jeszcze poznane. Wykonane jak dotąd badania zidentyfikowały kilka loci - 1q21, 6q22, 8p23.1-p22 oraz 8q24, jednak wyniki te nie zawsze były jednoznaczne. W niniejszej pracy omówiono rezultaty badań sprzężenia oraz ostatnio uzyskane wyniki badań związku całego genomu (GWAS, genome wide association study) wykonano przez badania polimorfizmu pojedynczego nukleotydu (SNP, single nucleotide polymorphism) z wykorzystaniem techniki mikromacierzy wysokiej gęstości. (Endokrynol Pol 2010; 61 (5): 486-489)Approximately 5% of differentiated thyroid cancers are hereditary. Hereditary non-medullary thyroid cancer may occur as a minor component of familial cancer syndromes (e.g. familial adenomatous polyposis) or as a primary feature (familial non-medullary thyroid cancer [FNMTC]). Among FNMTC, PTC is the most common. Although a hereditary predisposition to non-medullary thyroid cancer is well established, the susceptibility genes are poorly known. Up to now, by linkage analysis using microsatellite markers, several putative loci have been described - 1q21, 6q22, 8p23.1-p22, and 8q24; however, validation studies have been unsuccessful. In the present review we discuss the results of linkage analysis and the most recent results of genome wide association studies (GWAS) with high resolution SNP (single nucleotide polymorphism) arrays. (Pol J Endocrinol 2010; 61 (5): 486-489

Vaccination against influenza among medical students of selected Medical Universities in Poland in the 2014/2015 influenza season

Vaccinations against influenza are one of the most beneficial elements of prevention. Adoption of measures to popularize vaccination among reluctant to be vaccinated against influenza Polish population, especially in the environment of future doctors should be one of the priorities in the universities. The article analyzes the level of basic knowledge, opinions and declared behaviors related to influenza and its prevention among medical students of selected Medical University in Poland. The study included 1,031 individuals during the 2014/2015 epidemic. It represented a diverse population of sex, age, place of residence. For the purpose of the research an original questionnaire was used. The results were subjected to statistical analysis, which reveals that only 76 individuals got inoculated against influenza, which accounted for only 7.37% of the study population of students studying in various academic centers in Poland. Analysis of own research shows that regularly over the last five influenza seasons only 70 individuals (6.79%) have got inoculated, while the vast majority – 72.45% of the population did not get inoculated at all, and 20.75% occasionally declared inoculation against the influenza. Despite seasonal influenza epidemics, undertaken educational and preventive tests among vulnerable group rather a pessimistic picture emerges of the Polish population

Wiek zachorowania i płeć jako czynniki modyfikujące związek polimorfizmów zlokalizowanych na chromosomie 9q22 i 14q13 z rakiem brodawkowatym tarczycy

Introduction: Papillary thyroid cancer (PTC) shows familial occurrence, and some susceptibility single nucleotide polymorphisms (SNPs) have been identified in FOXE1 and near the NKX2-1 locus. The aim of our study was to analyse the association of PTC risk with SNPs in FOXE1 (rs965513, rs1867277, rs1443434) and near the NKX2-1 locus (rs944289) in a Polish population, and, in the second step, the interac­tion between SNPs and patient-related factors (age at diagnosis and gender). Material and methods: A total of 2243 DNA samples from PTC patients and 1160 controls were included in the study. The SNP analysis was performed with the allelic discrimination technique. Results: There were significant associations of all SNPs with PTC (rs965513 odds ratio [OR] = 1.72, p = 8 × 10-7; rs1867277 OR = 1.59, p = 1 × 10-6; rs1443434 OR = 1.53, p = 1 × 10-5; rs944289 OR = 1.52, p = 4 × 10-5). Logistic regression analysis revealed an increased PTC risk in the interaction of rs944289 with age at diagnosis (OR = 1.01 per year, p = 6 × 10-4) and a decreased PTC risk in the interaction of male gender with the GGT FOXE1 protective haplotype (OR = 0.69, p = 0.01). Conclusions: the association between PTC and all analysed SNPs was confirmed. It was also shown that patient-related factors modify the predisposition to PTC by increasing the risk for rs944289 per year of age, and by enhancing the protective effect of the FOXE1 GGT haplotype in men.Wstęp: Brodawkowaty rak tarczycy należy do grupy nowotworów litych, w których uwarunkowanie genetyczne ogrywa istotną rolę. Geny odpowiedzialne za predyspozycje do raka brodawkowatego nie są dobrze znane, choć polimorfizmy rs965513 i rs944289 obecnie są uznanymi czynnikami ryzyka. Celem pracy była analiza związku polimorfizmów znajdujących się w 9q22 w locus genu FOXE1 (rs965513, rs1867277, rs1443434) oraz w 14q13 w pobliżu genu NKX2-1 (rs944289) z rakiem brodawkowatym tarczycy oraz ocena wpływu czynników zależnych od pacjenta (wieku zachorowania i płci). Materiał i metody. Materiał obejmował 2243 próbek DNA izolowanych z limfocytów krwi obwodowej pacjentów z rakiem brodawkowatym i 1160 próbek DNA pochodzących od osób zdrowych, stanowiących grupę kontrolną (liczba analizowanych próbek różniła się w zależności od polimorfizmu). Badania wykonano w aparacie 7900HT Fast Real-Time PCR System firmy Applied Biosystems techniką dyskryminacji alleli. Wyniki. Znamienny związek z rakiem brodawkowatym wykazywały wszystkie analizowane polimorfizmy (dla rs965513 wartość OR wynosiła 1,72, p = 8 × 10-7; dla rs1867277 OR = 1,58, p = 1 × 10-6; dla rs1443434 OR = 1,53, p = 1 × 10-5; rs944289 OR = 1,52, p = 4 × 10-5). Analiza regresji logistycznej wykazała wzrost ryzyka raka brodawkowatego wraz z wiekiem dla polimorfizmu rs944289 (OR = 1.01 na rok, p = 6 × 10-4) oraz obniżenie ryzyka zachorowania dla haplotypu GGT genu FOXE1 u mężczyzn (OR = 0,69, p = 0,01). Wnioski. Potwierdzony został związek badanych polimorfizmów z rakiem brodawkowatym tarczycy w populacji polskiej. Wykazano modyfikujący wpływ wieku zachorowania i płci męskiej na ryzyko zachorowania uwarunkowane genetycznie

Terapia nadczynności tarczycy jodem promieniotwórczym jest bezpieczna u chorych na chorobę Gravesa i Basedowa z orbitopatią — badanie prospektywne

Introduction: Radioactive iodine (RAI) therapy may induce or worsen orbitopathy (GO) in Graves’ disease (GD). The aim of this study was a prospective assessment of the risk of GO exacerbation in a GD patients cohort submitted to RAI therapy for hyperthyroidism.Material and methods: 208 consecutive GD patients treated with 131I in 2007 were enrolled. The analysis was performed on 156 patients strictly monitored for one year. Glucocorticosteroid (GCS) prophylaxis was administered if GO symptoms or GO history were present, and in cases of tobacco smokers even without GO symptoms. Clinical and biochemical evaluation at one, three, six, and 12 months after therapy was performed in the whole group, then at 24 months in 138 patients.Results: There was no severe GO progression in patients without GO symptoms at the time of RAI treatment. The risk of severe GO worsening for preexisting GO patients (demanding systemic GCS administration) during the 12-month follow-up after RAI therapy was 10%. 12 and 24 months after 131I administration, stable improvement compared to the initial GO status had been achieved in most (98–96%) patients.Conclusions:1. In patients with mild GO, the risk of severe GO worsening after RAI therapy is acceptable, as long as RAI therapy is applied with GCS cover.2. In patients without GO symptoms at the time of RAI therapy but with a history of GO and with subclinical GO diagnosed by MRI only, the risk of severe progression is minimal.3. Distant outcomes of RAI treatment confirmed its safety in GO patients. (Endokrynol Pol 2014; 65 (1): 40–45)Wstęp: Leczenie jodem promieniotwórczym (131I) może indukować lub nasilać objawy orbitopatii u pacjentów z rozpoznaniem choroby Graves-Basedowa (CHGB). Celem pracy była prospektywna ocena ryzyka zaostrzenia orbitopatii w grupie chorych leczonych 131I z powodu nadczynności tarczycy.Materiał i metody: Do badania włączono 208 kolejnych pacjentów z rozpoznaniem CHGB leczonych 131I w 2007. Do analizy włączono 156 chorych ściśle monitorowanych przez rok. Osłona glikokortykoidowa (GCS) była stosowana w przypadku występowania objawów orbitopatii, dodatniego wywiadu w kierunku orbitopatii i u palaczy tytoniu, także bez objawów orbitopatii. Kliniczna i biochemiczna ocena była przeprowadzona w całej grupie 1, 3, 6 i 12 miesięcy po leczeniu 131I i u 138 chorych po 24 miesiącach.Wyniki: Nie obserwowano poważnego zaostrzenia orbitopatii u chorych bez objawów GO w chwili leczenia 131I. Ryzyko istotnej progresji orbitopatii (wymagającej stosowania GKS systemowych) w ciągu 12 miesięcznej obserwacji wynosiło u chorych z wyjściowymi objawami orbitopatii 10%. U większości chorych 12 i 24 miesiące po leczeniu 131I poprawa orbitopatii w porównaniu ze stanem wyjściowym była trwała.Wnioski:1. Ryzyko istotnej progresji objawów po leczeniu 131I u chorych z orbitopatią o umiarkowanym nasileniu jest akceptowalne.2. Ryzyko progresji orbitopatii u chorych bez objawów w chwili leczenia 131I, ale z dodatnim wywiadem w kierunku orbitopatii i z subklinicznymi objawami (obecnymi tylko w badaniu NMR) jest minimalne.3. Odległa ocena potwierdza bezpieczeństwo terapii radiojodem u chorych z orbitopatią. (Endokrynol Pol 2014; 65 (1): 40–45

Novel genetic variants in differentiated thyroid cancer and assessment of the cumulative risk

A genome-wide association study (GWAS) performed on a high-incidence Italian population followed by replications on low-incidence cohorts suggested a strong association of differentiated thyroid cancer (DTC) with single nucleotide polymorphisms (SNPs) at 9q22.33, 2q35, 20q11.22-q12 and 14q24.3. Moreover, six additional susceptibility loci were associated with the disease only among Italians. The present study had two aims, first to identify loci involved in DTC risk and then to assess the cumulative effect of the SNPs identified so far in the Italian population. The combined analysis of the previous GWAS and the present Italian study provided evidence of association with rs7935113 (GALNTL4, OR = 1.36, 95%CI 1.20-1.53, p-value = 7.41 × 10) and rs1203952 (FOXA2, OR = 1.29, 95%CI 1.16-1.44, p-value = 4.42 × 10). Experimental ENCODE and eQTL data suggested that both SNPs may influence the closest genes expression through a differential recruitment of transcription factors. The assessment of the cumulative risk of eleven SNPs showed that DTC risk increases with an increasing number of risk alleles (p-trend = 3.13 × 10 â '47). Nonetheless, only a small fraction (about 4% on the disease liability scale) of DTC is explained by these SNPs. These data are consistent with a polygenic model of DTC predisposition and highlight the importance of association studies in the discovery of the disease hereditability

Analysis of selected allergic reactions among psoriatic patients

Introduction : Psoriasis is a chronic and recurrent inflammatory skin disease. The aetiology is still unknown in spite of numerous scientific researches. There is very little evidence which does not provide enough knowledge about allergic reactions in psoriatic patients. Based on the fact that the epidermal barrier damage allows different allergen types to penetrate into deep layers of epidermis and skin, we can assume that it may lead to immunological reactions. Aim : To investigate the allergic reaction indicators and hypersensitivity assessment about contact, inhalant and food allergens. The results were analysed with regard to clinical disease indicators and progression stage of dermal lesions. Material and methods: Eighty patients with psoriasis were examined. The concentration of total IgE antibodies and allergen specific IgE antibodies (asIgE) were analysed. Standard epidermal tests and atopy patch tests were performed. All the patients were estimated for their dermatological condition based on the PASI scale. The control group consisted of 50 patients without psoriasis and allergic history. Results : Significantly higher concentration of total E immunoglobulin has been stated in the patients with psoriasis. Higher concentrations of specific allergic IgE antibodies were more often observed in the examined group but the most frequently observed values were present in 1–3 class. The most common airborne allergens were birch, artemisia, timothy and rye pollens. There have not been any significant statistical differences in the case of positive epidermal test results. Conclusions : There is slightly expressed hypersensitivity in psoriatic patients. This hypersensitivity degree correlates with the intensification of symptoms