ERLOTINIB associated rash in advanced NSCLC: relation to clinicopathological caracteristics: treatmantresponse and survival

rash associated with erlotinib in therapy of non small cell lung cancer stage 3b or 4 ,and relation to clinicopathological caracteristics.in those patients we have a best treatment response and a best os and pfs.Εξανθημα ερλοτινιμπης στην θεραπεία του μή μικροκυτταρικού καρκίνου πνεύμονος σταδίου 3β και 4.αναλύονται τα κλινικοπαθολογικά χαρακτηριστικά αυτού,η καλύτερη ανταπόκριση στην θεραπεία στους ασθενείς αυτούς και τα αυξημένα διαστήματα ελεύθερα νόσου και μεγαλύτερα διαστήματα συνολικής επιβίωσης

Δερματικές εκδηλώσεις του ERLOTINIB κατά την αντιμετώπιση του μη μικροκυτταρικού καρκίνου πνεύμονος Κλινικά χαρακτηριστικά, ανταπόκριση, προγνωστική σημασία

H συστηματική θεραπεία του προχωρημένου ΜΜΚΠ περιλαμβάνει την στοχευμένη θεραπεία με EGFR-TKIs Η ανάπτυξη δερματικού εξανθήματος και ο βαθμός τοξικότητας αυτού συνδυάστηκε με την αποτελεσματικότητα των EFGR-TKIs. Ο στόχος της παρούσας μελέτης είναι να εκτιμηθεί κατά πόσο το δερματικό εξάνθημα που προκαλείται από το erlotinib, αποτελεί προγνωστικό παράγοντα καθώς και δείκτη αποτελεσματικότητας σε μια κοόρτη ασθενών με προχωρημένο ΜΜΚ. Το ιατρικό ιστορικό ασθενών με ΜΜΚΠ υπό αγωγή με ERLOTINIB στην Ογκολογική Μονάδα της Γ’ Πανεπιστημιακής Παθολογικής Κλινικής της ΝΝΘΑ Σωτηρία, μελετήθηκε για την περίοδο μεταξύ 1/1/2014 και 31/8/2016. 79 ασθενείς συγκέντρωσαν τα κριτήρια της προοπτικής αυτής μελέτης. Η ανάπτυξη εξανθήματος από το ERIOTINIB σχετίστηκε με τα κλινικά παθολογικό χαρακτηριστικό των ασθενών καθώς και η ανταπόκριση στην αγωγή με τη συνολική επιβίωση των ασθενών (ΟS) με πολυπαραγωγική Cox ανάλυση. Ο αριθμός ασθενών με εξάνθημα είναι μεγαλύτερος στους ασθενείς που ανταποκρίθηκαν στην αγωγή (90% έναντι 46,9% p=0,015). Επίσης σε μονοπαραγοντική ανάλυση υπάρχει στατιστική σημαντική διαφορά στον συνδυασμό μεταξύ του εξανθήματος και το χρόνο προόδου διάστημα ελεύθερο νόσου (PFS) (TTP) [HR; 32 (0,17 – 0,57), p<0.001]. Mε πολυπαραγοντική ανάλυση ευρέθη ότι το PS≥2 (MR=2,01, 95%, CI: 1,12 – 3,60, p=0,058) και το εξάνθημα (HR=0,34 95%CI: 0,18-0,63, p=0,001) είναι ανεξαρτήτως συνδυαζόμενο με το διάστημα ελεύθερο νόσου (PFS) (TTP) και επίσης ότι η διάρκεια και της αγωγής με ERLOTINIB (HR=0,58, 95% CI: 0.42-0,80, p=0,001) και το εξάνθημα (HR=0,10, 95% CI:0,20-0,48, p=0,004) είναι ανεξάρτητοι προγνωστικοί παράγοντες επιβίωσης. Τα αποτελέσματα μας δείχνουν ότι το εξάνθημα του ERLOTINIB μπορεί να αντιπροσωπεύει ένα κλινικό αξιόπιστο εύρημα για την πρόγνωση της ανταπόκρισης στην αγωγή και τη συνολική επιβίωση (OS) σε ασθενείς με προχωρημένο ΜΜΚΠ.Systematic treatment of advanced Non-Small Cell Lung Cancer (NSCLC) includes targeted treatment with Epidermal Growth Factor Receptor (EGFR) Tyrosine Kinase Inhibitors (TKIs). The development of skin rash and its intensity have been associated with EGFR TKI’s efficacy. The main purpose of this study was to further investigate the potential value of Erlotinib – associated rash as a predictor of prognosis and treatment response in a real – world cohort of patients with advanced NSCLC. The medical records of all NSCLC patients, treated with Erlotinib at the Oncology Unit of GPP, Sotiria Athens General Hospital, between 01/01/2014 and 31/08/2016 were retrospectively reviewed. 79 patient medical records fulfilled the criteria and were included in the study. Development of Erlotinib-associated rash was correlated with clinicopathological characteristics of patients, treatment response and Overall Survival (OS) using univariate and multivariate Cox regression analysis. The number of patients with rash is greater in the responders group (90% vs. 46.4%, p=0.015). In univariate analysis there is a statistically significant association between rash development and Time to Progression (TTP) [HR 0.32 (0.17 – 0.57), p<0.001)]. With multivariate Cox regression analysis it was found that PS ≥ 2 (HR=2.01, 95%CI: 1.12-3.60, p=0.018) and rash (HR=0.34, 95%CI: 0.18-0.63, p=0.001) were independently associated with TTP and also that the duration of treatment with Erlotinib (HR=0.58, 95%CI: 0.42 – 0.80, p=0.001) and rash (HR=0.10, 95%CI: 0.20 – 0.48, p=0.004) are independent predictors of survival. Our results suggest that Erlotinib – associated rash may represent a clinically valuable biomarker for the prediction of treatment response and OS in patients with advanced NSLCL

Clinical and surgical-pathological staging in early non-small cell lung cancer

Staging is of the utmost importance in the evaluation of a patient with non-small cell lung cancer (NSCLC) because it defines the actual extent of the disease. Accurate staging allows multidisciplinary oncology teams to plan the best surgical or medical treatment and to predict patient prognosis. Based on the recommendation of the International Association for the Study of Lung Cancer (IASLC), a tumor, node, and metastases (TNM) staging system is currently used for NSCLC. Clinical staging (c-TNM) is achieved via non-invasive modalities such as examination of case history, clinical assessment and radiological tests. Pathological staging (p-TNM) is based on histological examination of tissue specimens obtained with the aid of invasive techniques, either non-surgical or during the intervention. This review is a critical evaluation of the roles of current pre-operative staging modalities, both invasive and non-invasive. In particular, it focuses on new techniques and their role in providing accurate confirmation of patient TNM status. It also evaluates the surgical-pathological staging modalities used to obtain the true-pathological staging for NSCLC

The clinical significance of cytology versus histology-based diagnosis in small cell lung cancer: A retrospective study

Objectives: The aim of this study was to investigate the clinical significance of cytology versus histology-based diagnosis among patients diagnosed with small cell lung cancer (SCLC). Materials and methods: Retrospective analysis of medical records of 443 patients with histologically or cytologically confirmed small cell lung carcinoma (SCLC) was performed. All patients received platinum-based chemotherapy regimens. Survival data (overall survival) were compared between patients with histology or cytology-based diagnosis in the overall study population as well as after stratification of patients according to disease stage (limited or extensive) at the time of diagnosis. Results: Distribution of demographics and clinicopathological characteristics among the two groups (”histology” and “cytology”) was similar. No statistically significant differences in the survival curves between the “histology” and “cytology” groups were found in the overall study population (log rank test, p = 0.237), as well as in the subgroup of patients with limited disease (log rank test, p = 0.474). In contrast, patients with histology-based diagnosis had a statistically significant longer survival as compared to those with cytology-based diagnosis in the extensive disease subgroup (log rank test, p = 0.031), but this association was not retained after adjusting the analysis for demographics and clinical characteristics via a Cox regression model (HR = 1.18, 95% CI: 0.96-1.44, p = 0.110). Conclusion: The results of our study suggest that the type of diagnostic modality employed (histology or cytology-based) for the establishment of a diagnosis of SCLC may not have a significant effect on the overall survival of patients. Further studies are warranted to further investigate this important, yet rather unexplored, issue. (C) 2014 Elsevier Ireland Ltd. All rights reserved