AĞAÇ İŞLERİ SEKTÖRÜNDE KİTOSANIN ODUN KORUMA MADDESİ OLARAK KULLANILMASI

Kitosan, doğada selülozdan sonra en çok bulunan amino polisakkarit olan kitinin deasetilasyonu sonucu elde edilmektedir. Günümüzde kitosan su arıtımında, kozmetikte, medikal alan gibi sektörlerde önemli kullanım alanı bulmuştur. Kitosanın çeşitli alanlarda değerlendirilmesiyle hem ekonomik açıdan kazanç hem de çevre açısından oldukça büyük yarar sağlanmaktadır. Kitosan polikatyonik yapısı sayesinde antibakteriyel, antifungal etkilere sahip olmakla beraber gerek insan sağlığına gerekse de doğaya hiçbir zararı yoktur. Kitosanın bu özelliklerini insanla iç içe olan ahşap malzemelerin korunması yönünde araştırmalar yapılmaktadır. Literatürde kitosan hem molekül ağırlığına göre hem de metalli kitosan bileşikleri sentezlenerek odun üzerinde koruyucu etkisi araştırılmıştır. Sonuç olarak bugüne kadar yapılan çalışmalar incelenerek eksik ve geliştirilmesi gereken yönleri tespit edilip irdelenmiştir.

THE LAYER PERFORMANCE OF WATER BASED VARNISHES ON WOOD PREPROCESSED WITH VARIOUS CHEMICALS

Bu çalışmanın amacı, yağ lekesi ve tutkal lekesi temizleme işlemi ile renk açma ön işlemleri yapılmış ağaç malzeme yüzeylerine uygulanan su çözücülü vernik katmanlarının fiziksel ve mekanik özellikleri ile, UV yaşlandırma testleri sonucundaki performanslarını belirlemektir. Araştırmada, sarıçam(Pinus sylvestris L.), sapsız meşe (Quercus petraea Mill), iroko (Clorophora excelsa) odunlarından hazırlanan deney numunelerinde ilk olarak gres yağı ve PVAc tutkalı ile lekelendirme yapılmıştır. Daha sonra yağ artıklarını arap sabunu, tutkal artıklarını aseton ile temizleme işlemi, oksalik asit (H2C2O4) ve hidrojen peroksit (H2O2) kullanılarak renk açma ön işlemleri yapılmıştır. Ardından imersol aqua, tahta koruyucu ve imersol aqua+tahta koruyucu ile emprenye işlemi yapılan örnekler su çözücülü tek bileşenli primer reçine (PR), iki bileşenli akrilik modifiyeli poliüretan vernik (APK) ve iki bileşenli elastik poliüretan (EP) ile kaplanarak, 280 saat süreyle hızlandırılmış UV yaşlandırma işlemine (HYİ) tabi tutulmuştur. Vernik katmanlarının HYİ öncesi ve sonrası performanslarını belirlemek üzere, sertlik, yüzey parlaklığı, toplam renk değişimi(ΔE) ve yüzeye yapışma direnç değişiklikleri test edilmiştir. Vernik katmanlarının sertliği ASTM D 4366–95, parlaklığı ASTM D 523–89, renk ölçümleri ASTM 2244–02, yapışma dirençleri ASTM 4541 ve UV yaşlandırma testleri ASTM G 151 ve ASTM G 154 esaslarına göre belirlenmiştir. Araştırma sonuçlarına göre, yağ ve tutkal lekesi temizleme işlemleri ile H2C2O4 ve H2O2 kullanılarak yapılan renk açma ön işlemleri, vernik katmanlarının sertlik değerini arttırmıştır. Diğer taraftan HYİ'de vernik katmanlarının sertlik değerini artırıcı etkide bulunmuştur. HYİ, sarıçamda ve PR katmanların parlaklığını azaltıcı etkide bulunurken, ΔE'yi artırmıştır. En fazla renk artışı sarıçam örneklerde elde edilmiştir. Emprenye ve ön işlemler vernik katmanlarının yüzeye yapışma direncini azaltırken, HYİ'nde UV ışınlarının artırıcı etkide bulunduğu belirlenmiştir. En fazla artış sarıçamda ve EP katmanlarında elde edilmiştir.The aim of this study was to determine the physical and mechanical properties of water-based varnishes on wood surfaces preprocessed such as removing the grease and glue from the wood surface and lightening of color, and the performance after the UV aging tests. In the study, Scotch pine (Pinus sylvestris L.), European oak (Quercus petreae mill), and iroko (Chlorophora excelsa) woods were utilized. Firstly, prepared specimens were contaminated with grease and PVAc glue, then the grease was removed from the wood surface with soft soap, and glue was removed with acetone. Lightening of color process was applied with oxalic acid (H2O2C4) and hydrogen peroxide (H2O2). Afterwards, preprocessed specimens impregnated with immersiol aqua and wood protecting impregnation materials, and both materials. Then, protective layers were applied to the surfaces with water-based varnishes that are single component primary resin (PR), double component polyurethane modified with acrylic (APK), and double component elastic polyurethane (EP). After these processes, the specimens were exposed to the accelerated aging (HYİ) tests for 240 hours. Hardness, glossiness, color properties (ΔE) and surface bonding tests were applied in order to determine the performance of finishes. Hardness, glossiness, color, and bonding of the varnish layers were determined according to ASTM D 4366–95, ASTM D 523– 89, ASTM D 2244, and ASTM D 4541 standards, respectively. The UV accelerated aging tests were made based on the principles of ASTM G 151 and ASTM G 154–06. Test results showed that preprocesses such as removing the grease and glue from the wood surface and lightening of color were increased the hardness of the layers. On the other hand, the hardness values increased after the accelerated aging process. Accelerated aging process was decreased the glossiness of PR layers on scotch pine while it was increased the ΔE. The maximum color increment was obtained with scotch pine specimens. Impregnation and preprocesses were decreased the bonding of the varnish layers, while the UV rays had a positive influence in accelerated aging. The maximum increment was obtained with EP layers on scotch pine specimens

An evaluation of properties of four heat treated wood species

Korkut, Suleyman/0000-0002-4871-354X; Sevik, Hakan/0000-0003-1662-4830WOS: 000340318400009The objective of this work was to investigate the effect of heat treatment on swelling, hardness, and surface quality of four wood species, namely black locust (Robinia pseudoacacia L.), common alder (Alnus glutinosa L.), Western prickly juniper (Juniperus oxycedrus L.) and plum (Prunus domestica L). Samples were exposed to temperature levels of 130 and 160 degrees C for 3 and 7 h. Surface quality and hardness of the specimens were determined using a stylus technique and Janka hardness, respectively. Based on the findings in this work overall dimensional stability of all four species improved with heat treatment. Surface quality of the samples was also enhanced due to heat exposure. Scanning electron micrographs revealed that some distortion and cell modification took place as a result of heat treatment. Furthermore, hardness of the samples was adversely influenced by the heat exposure. It appears that the properties of all samples exposed to a temperature of 160 degrees C for 7 h were more pronounced than those treated with a temperature of 130 degrees C for 3 h. (C) 2014 Elsevier B.V. All rights reserved.Higher Educational Council of TurkeyMinistry of National Education - TurkeyThis study was carried out during the principal author's visit to the Department of Natural Resource Ecology and Management (NREM), Oklahoma State University, as a Visiting Scientist with a scholarship funded by the Higher Educational Council of Turkey