FARKLI SERAMİK KOR YAPILARININ VENEER PORSELEN RENGİ ÜZERİNE ETKİLERİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ

Giriş: Günümüzde restoratif materyallerin gelişimindeki hızlı ilerlemeler diş hekimliğinde çok çeşitli materyallerin kullanımına izin vermektedir. Dental materyal teknolojisinin gelişmesiyle estetik restorasyonlara talebin artması birçok uygulamada tam seramik restorasyonların kullanılmasına sebep olmaktadır. Tam seramiklerin doğal dişlerle uyum kabiliyeti, yüksek fiziksel ve optik özelliklerinden dolayı seramikler yüksek estetik beklentili hastalar için tercih edilmektedir. Yaptığımız in vitro çalışmanın amacı; CIE’nin belirlediği formülasyona göre farklı kor yapılarının final restorasyon rengine etkilerini karşılaştırmak ve bu renklerin farkedilebilirliğini incelemektir. Materyal ve Metod: Kor yapısını taklit etmek amacıyla kare formda 5 × 5 × 1,5 hazırlanmış zirkonyum oksit Y-TZP içerikli Cercon ve lityum disilikat içerikli IPS Empress 2 materyalleri kullanılmıştır. A1 skala renginde Cercon Ceram S ve d.Sign seramikleri; kor yapılar üzerine yığılmış, tüm örneklerin rengi kromametre ile ölçülmüştür. Örneklerin hepsi CIELAB sistemi tarafından kabul edilen kırmızı x , yeşil y ve mavi z 3 rengin isimlendirildiği tristimulus koordinatlarının baz alındığı CIELAB formülünce değerlendirilmiştir. Renk değişimlerinin değerlendirilmesinde CIELAB sisteminin tercih edilme sebebi minimum renk farklılıklarının ölçümündeki hassasiyettir. Bulgu: Her bir grupta L*, a*, b* verileri için ortalama ve standart sapma hesaplanmıştır. Sonuçlar; iki farklı seramik grubundaki renk farklılığının ΔE renk eşleştirmesinde aynı algılanılmasından öte olduğunu göstermektedir. Lityum disilikat örneklerin IPS Empress 2, ∆E: 4,97 renk değişikliği klinik uygulamalarda belirgin farklılığı ifade etmektedir. Zirkonyum oksit Cercon, ΔE: 1,99 içerikli örnekler ise algılanabilir renk farklılığına sahiptir. Sonuç: Dental klinisyenlerin en önemli handikaplarından birisi laboratuvarda üretilmiş restorasyon rengi ile seçilen renk arasında uyumsuzluk olarak bilinmektedir. Estetik olarak daha iyi sonuçlar elde edilebileceği düşünülen yüksek translüsensli seramik materyallerin çevresel etkilerden daha fazla etkilenip daha fazla renk farklılığı gösterebileceği göz önünde bulundurulmalıdı

Seçilmiş karaciğer hastalıklarında apoptoz

Apoptozla ilişkili hücre ölümü genellikle düzenli ve sınırlı şekilde oluşur. Yalnızca seçilmiş hedef hücreler oluşum, gelişim ve çoğalma sürecinde yok edilir. Bununla birlikte patofizyolojik durumlarda, apoptoz kısa bir dönem ya da bir kaç on yılı kapsayacak kadar uzun sürebilen yaygın, karmaşık ve seçici olmayan durum olarak karşımıza çıkabilir. Apoptoz muhtemelen hasara cevap olarak gelişen başlangıçtaki hücresel cevaptır ve doku hasarı, inflamasyon, fibrosis ve sirozla sonuçlanan birkaç hücresel ve sitokin kaskadını başlatabilir. Buna karşın yetersiz apoptoz ve aşırı hücre çoğalması kanserle ilişkilidir. Gerçektende, tümör hücreleri sıklıkla apoptozu regüle eden genlerde değişiklikler gösterirler. Bu derleme apoptozisin bazı önemli karaciğer hastalıklarındaki rolüne odaklanmıştır. Son zamanlarda, bahsedilen karaciğer hastalıkları için yeni tedavi seçeneği olarak apoptotik hücre ölümünü artıran ya da azaltan akla yatkın stratejiler geliştirilmektedir.Cell death by apoptosis usually occurs in a regulated, limited fashion. Only selected target cells are deleted in the process of ontogeny, development and regeneration. In contrast, under pathophysiological conditions, apoptosis imposes as a massive, chaotic, non-selective event that may occur for periods or even up to decades. It is likely that apoptosis is the initial cellular response to injury and may thus initiate several, intertwined cellular and cytokine cascades that culminate in tissue injury, inflammation, fibrosis and finally, in cirrhosis. Obviously, this cascade of events is of particular importance in various types of acute and chronic liver diseases. In contrast, defective apoptosis and increased cell proliferation is associated with cancer. Indeed, tumor cells often show alterations in genes regulating the apoptosis machinery. This overview is focused on the role of apoptosis in select important liver diseases. Today, rational-based strategies are being developed to either promote or suppress apoptotic cell death as a novel therapeutic option in the treatment of these liver diseases