The role of viruses in etiopathogenesis of non-Hodgkin lymphomas

Praca stanowi aktualny przegląd wiedzy na temat mechanizmów wirusowej etiopatogenezy chłoniaków nieziarniczych. Przedstawiono dane potwierdzające onkogenne znaczenie wirusów Epsteina-Barr (EBV) i ostrej T-komórkowej białaczki/chłoniaka osób dorosłych (HTLV-I). Dla innych wirusów, w tym ludzkiego wirusa upośledzenia odporności (HIV-1 i HIV-2), zapalenia wątroby typu C (HCV), cytomegalii (CMV), ludzkiego wirusa opryszczki typu 8 (HHV-8) oraz SV-40 i HTLV-II, przytoczono dowody sugerujące, że mają one istotne znaczenie w powstawaniu chłoniaków nieziarniczych, ale ich znaczenie etiopatogenetyczne nie zostało dotychczas w pełni wyjaśnione. Poznanie mechanizmów etiopatogenetycznych chłoniaków nieziarniczych ma nie tylko wartość poznawczą, ale ma także istotne znaczenie w podejmowaniu decyzji diagnostycznych i terapeutycznych w tej grupie nowotworów.The present article is a summary of current knowledge on mechanisms of viral etiopathogenesis in non-Hodgkin lymphomas (NHL). Some data has proved an oncogenic significance of Epstein-Barr (EBV) and human T-cell leukemia/lymphoma virus type I (HTLV-I). In case of others, including human immunodeficiency virus (HIV-1 and HIV-2), hepatitis type C (HCV), cytomegalovirus (CMV), human herpesvirus type 8 (HHV-8), SV-40 or HTLV-II, there are some evidences suggesting their participation in the development of NHL, however their real role in this phenomenon has not been proved so far. Scientific insights into ethiopathogenesis of NHL provide not only theoretical value but also important diagnostic and therapeutic implications in this group of malignancies

Blinatumomab — nowy lek u chorych na nawrotową/ /oporną ostrą białaczkę limfoblastyczną

The long term prognosis of adult patients with relapsed/refractory (R/R) acute lymphoblastic leu­kemia (ALL) is poor. There is no standard treatment for relapsed ALL and reinduction therapy should only be a “bridge treatment” in allogeneic hematopoietic stem cell transplantation (allo- -HSCT). In spite of obtaining an initial response to treatment, the duration of response using standard chemotherapy is usually short and the next relapses are chemoresistant. Immunotherapy with monoclonal antibodies as a targeted therapy represents a novel approach for treating patients with R/R ALL. The objective of immunotherapy is to improve the relapse-free and overall survival without increasing the toxicity of treatment. In this review, the mechanism of action and clini­cal efficacy of the novel bispecific antibody blinatumomab is discussed. The European Medicines Agency approved blinatumomab in 2015 for treating adult patients with Philadelphia chromosome negative R/R B-ALL.Wyniki leczenia dorosłych pacjentów z nawrotową/oporną (R/R) ostrą białaczką limfoblastyczną (ALL) są niezadowalające. Nie ma ustalonych standardów postępowania w leczeniu wznowy ALL, a terapia reindukująca powinna stanowić jedynie „leczenie pomostowe” do wykonania przeszcze­pienia allogenicznych krwiotwórczych komórek macierzystych. Przy zastosowaniu standardowej chemioterapii czas trwania odpowiedzi, jeśli uda się ją uzyskać, jest zwykle krótki, a kolejne nawro­ty cechuje chemiooporność. Immunoterapia z zastosowaniem przeciwciał monoklonalnych stanowi nowe podejście do leczenia chorych na R/R ALL, a jej celem jest wydłużenie przeżycia wolnego od nawrotu choroby i przeżycia całkowitego bez istotnego zwiększenia toksyczności leczenia. W pracy omówiono mechanizm działania i skuteczność kliniczną blinatumomabu — nowego bispecyficz­nego przeciwciała monoklonalnego. W 2015 roku blinatumomab uzyskał rejestrację Europejskiej Agencji ds. Leków do leczenia chorych na R/R B-komórkową ALL bez obecności chromosomu Filadelfia

Hodgkin lymphoma and tuberculosis coexistence in cerrical lymph nodes

W artykule przedstawiono przypadek 47-letniego mężczyzny, którego przyjęto do kliniki z powodu gorączki, powiększenia szyjnych i nadobojczykowych węzłów chłonnych, hepato- i splenomegalii oraz niespecyficznych zmian naciekowych w płucach. Na podstawie badania histopatologicznego szyjnego węzła chłonnego postawiono rozpoznanie chłoniaka Hodgkina (HL) NS I. Stopień zaawansowania klinicznego według klasyfikacji Ann Arbor oceniono na IV B, stwierdzono także obecność 5 niekorzystnych czynników rokowniczych według Międzynarodowego Indeksu Prognostycznego (IPI). Mimo zastosowanej chemioterapii według schematu BEACOPP u chorego nadal utrzymywała się gorączka, limfadenopatia i zmiany radiologiczne w polach płucnych. W wykonanych testach mikrobiologicznych i serologicznych nie wykryto obecności żadnych patogenów wirusowych, grzybiczych ani bakteryjnych. W bronchoskopii natomiast stwierdzono cechy przewlekłego zapalenia oraz obecność blizn pogruźliczych. Badanie bezpośrednie, hodowla oraz testy PCR na obecność prątków kwasoopornych w materiale uzyskanym z popłuczyn oskrzelowo-pęcherzykowych dały wynik ujemny, ale w biopsji nadobojczykowego węzła chłonnego stwierdzono liczne ziarniniaki z cechami martwicy i serowacenia oraz rozproszone komórki Reed-Sternberga (R-S). Dzięki barwieniu auraminą wykazano obecność prątków kwasoopornych, co pozwoliło ustalić rozpoznanie gruźlicy współistniejącej z chłoniakiem Hodgkina. Dzięki zastosowanemu leczeniu tuberkulostatycznemu prowadzonemu przez 12 miesięcy oraz standardowej, a następnie wysokodawkowanej chemioterapii wspomaganej przeszczepieniem autologicznych komórek macierzystych uzyskano wyleczenie gruźlicy oraz całkowitą remisję procesu nowotworowego. W krajach, w których gruźlica występuje endemicznie, należy brać pod uwagę możliwość współistnienia chłoniaka Hodgkina i gruźlicy. Rozpoznanie może być utrudnione ze względu na podobieństwo objawów klinicznych, badań laboratoryjnych i obrazowych.We describe a case of 47-year old man admitted to the Department of Hematology because of fever, enlarged cervical and supraclavicular lymph nodes, hepatosplenomegaly and non-specific lung infiltrations. The histopathological examination of the cervical lymph node revealed Hodgkin lymphoma (HL) NS type I. Clinical evaluation revealed stage IVB according to Ann Arbor classification and the presence of 5 unfavorable prognostic factors according to the International Prognostic Index (IPI). Despite of the BEACOPP chemotherapy the enlarged lymph nodes, lung infiltrations and fever persisted. Microbiological and serological tests did not lead to identification of any viral or bacterial pathogens. Bronchoscopy showed chronic inflammation and post tuberculosis (TB) scars in bronchi without acid-fast bacilli in bronchoalveolary lavage, culture and PCR tests, however the biopsy of supraclavicular lymph node revealed multiple, caseating and necrotizing granulomatous lesions with scattered Reed-Sternberg (R-S) cells. The auramin staining presented acid-fast bacilli and allowed to diagnose productive and caseating TB coexisting with HL. The standard tuberculostatics regimen, administered simultanously with conventional and high-dose chemotherapy with peripheral blood stem cell support resulted in complete clinical response. In conclusion, the association between HL and TB must be considered, especially in the countries where the latter is endemic. The diagnosis may be difficult due to similarities in the clinical course, laboratory tests and imaging procedures

Diagnostic and therapeutic difficulties in extranodal marginal zone lymphoma of the BALT system - case report

W pracy opisano przypadek 44-letniej kobiety diagnozowanej z powodu osłabienia, stanów podgorączkowych, postępującej utraty masy ciała, kaszlu i krwioplucia oraz nawracających, mimo leczenia antybiotykami, zapaleń płuc. Na podstawie biopsji płuca i opłucnej rozpoznano chłoniaka strefy brzeżnej BALT (bronchus-associated lymphoid tissue), przebiegającego z zajęciem szpiku kostnego i nieznaczną hepatosplenomegalią. Po zakończeniu 6 cykli według schematu COP (cyklofosfamid, winkrystyna, prednizon) uzyskano jedynie częściową remisję choroby, przy całkowitym braku regresji zmian w badaniach obrazowych klatki piersiowej. Chorą zakwalifikowano do resekcji chorobowo zmienionych płatów górnego i środkowego płuca prawego oraz podano 2 kursy immunochemioterapii według schematu ICE (ifosfamid, karboplatyna, etopozyd) w połączeniu z rituksimabem (6 wlewów). W wyniku leczenia uzyskano całkowitą remisję (CR, complete remission) choroby, a także pozyskano macierzyste komórki krwiotwórcze do przeszczepienia. W opisanym przypadku podkreśla się znaczenie leczenia skojarzonego chłoniaków strefy brzeżnej o lokalizacji pozawęzłowej, w tym zastosowania metod chirurgicznych z uzupełniającą immunochemioterapią.We described 44 years old woman with malaise, fever, weight loss, cough with hemoptysis and recurrent, antibiotic-resistant pneumonias. The lung biopsy led to the diagnosis of BALT (bronchus-associated lymphoid tissue) lymphoma with bone marrow, liver and spleen evolvement. Six cycles of COP (cyclophosphamide, vincristine, prednison) chemotherapy resulted in only partial response without any regression in chest CT imaging. The superior and middle lobectomy of the right lung was followed with two cycles of ICE (ifosfamide, carboplatin, etoposide) chemotherapy and six doses of rituximab. Hematopoietic stem cells were collected after chemotherapy. The treatment allowed to achieve a complete remission. Described case presents surgery with subsequent immunochemotherapy as effective treatment of extranodal marginal zone lymphoma

The use of Yttrium-90 Ibritumomab Tiuxetan (^{90}Y-IT) as a consolidation therapy in high-risk patients with diffuse large B-cell lymphoma ineligible for autologous stem-cell transplantation

AIM OF THE STUDY: To evaluate the efficacy and safety of Yttrium-90 Ibritumomab Tiuxetan ((90)Y-IT) as a consolidation therapy in the management of DLBCL. MATERIAL AND METHODS: Patients with primary refractory or high-risk DLBCL (n = 18), ineligible for autologous stem-cell transplantation, were included in a retrospective study performed at three centers by the Polish Lymphoma Research Group (PLRG). All patients (mean age 61, range 35–82) either didn't achieve a complete response or didn't complete the scheduled therapy due to its complications. Response rates (CR, PR, SD, PD) according to Cheson criteria, overall survival (OS), progression-free survival (PFS) and adverse effects of radioimmunotherapy were analyzed. RESULTS: Consolidation radioimmunotherapy increased the CR rate from 38% (n = 7) to 82% (n = 15). One patient remained in PR, one patient remained in SD, while one patient remained in PD. During a median follow-up of five years, 11 patients (62%) were alive with no recurrence, 4 patients (22%) were alive with relapse while 3 patients (16%) died. There was no statistically significant difference in PFS between those in CR and those in PR before (90)Y-IT. CONCLUSIONS: Radioimmunotherapy is an effective consolidation therapy for high risk/refractory DLBCL patients and worthy of further investigation in prospective trials

The isolated extramedullary breast relapse in patient with inv(16)(p13;q22) and CBFB-MYH11 acute myeloid leukemia following allogeneic hematopoietic stem cell transplantation — case report and review of the literature

Ostra białaczka szpikowa (AML) rzadko występuje w lokalizacji pozaszpikowej jako izolowanynowotwór nazywany mięsakiem granulocytarnym lub jako wznowa pozaszpikowa. W pracyprzedstawiono przypadek chorej na AML z inwersją chromosomu 16 i genem fuzyjnym CBFB--MYH11, poddanej allogenicznemu przeszczepieniu krwiotwórczych komórek macierzystych(allo-HSCT), u której wystąpiła wznowa pozaszpikowa w prawym gruczole piersiowym, równolegleze wznową molekularną w szpiku. Zastosowana chemioterapia wraz z radioterapiąpozwoliła na uzyskanie całkowitej remisji białaczki, potwierdzonej również w badaniach obrazowychza pomocą tomografii komputerowej i pozytonowej tomografii emisyjnej. W dyskusjiautorzy omawiają możliwe czynniki ryzyka wpływające na występowanie pozaszpikowychwznów oraz przytaczają najważniejsze wnioski z metaanalizy dotyczącej wyłącznie wznówpozaszpikowych AML w gruczole piersiowym.Acute myeloid leukemia (AML) occurs extramedullary very rarely as relapse or an isolatedtumor called granulocytic sarcoma. We present a patient with AML and inversion of16 chromosome including CBFB-MYH11 fusion gene after allogeneic hematopoietic stem celltransplantation (allo-HSCT). The extramedullary relapse involving right breast was diagnosedsimultaneously with molecular relapse in the bone marrow. The complete remission wasachieved after combined treatment composed of chemo- and radiotherapy. The images incomputed tomography and positron emission tomography confirmed total regression of tumor.The authors discuss the risk factors in extramedullary relapse occurrence and review majorresults of the latest meta-analysis concerning breast relapses of AML

Plerixafor for patients who fail cytokine-or chemotherapy-based stem cell mobilization: Results of a prospective study by the Polish Lymphoma Research Group (PLRG)

Autologous hematopoietic stem cell transplantation (autoHSCT) requires collection of sufficient number of hematopoietic stem cells. The goal of this study was to evaluate efficacy of plerixafor used in patients with lymphoid malignancies failing conventional stem cell mobilization.This was a prospective, non-interventional study. All consecutive patients (n = 109) treated with plerixafor in 11 centers were reported. The drug was used either in case of previous mobilization failure (n = 67) or interventionally, in case of insufficient CD34 cell output during current mobilization (n = 42). Successful mobilization was defined as resulting in collection of ≥ 2 × 10 CD34 cells/kg for single autoHSCT or ≥ 4 × 10 CD34 cells/kg for double procedure.The overall rate of successful mobilization was 55% (55% for single and 56% for double autoHSCT). The median total number of collected CD34 cells/kg was 2.4 (range, 0-11.5) for patients intended for a single transplantation while 4.0 (0.6-16.9) for double procedure. The number of circulating CD34 cells increased after the use of plerixafor regardless of baseline values. The median fold increase was 3.3 (0.3-155). Data from this observational study confirm high efficacy of plerixafor used in routine clinical practice as salvage for patients with lymphoid malignancies failing conventional stem cell mobilization

Trudności w leczeniu chorego na ostrą białaczkę szpikową z mutacją FLT3-ITD i wysokim stosunkiem allelicznym — oporność na standardową chemioterapię indukującą w połączeniu z midostauryną

The development of targeted therapies in AML patients enabling treatment individualization, such as new FLT3 tyrosine kinase inhibitors, is a promising option for improving treatment outcomes and prolonging patient survival. However, the treatment of patients with a high FLT3-ITD allelic ratio (FLT3-ITDhigh) associated with an extremely unfavourable prognosis remains a major clinical problem. The study presents a case of a 20-year-old patient with FLT3-ITDhigh extramedullary AML at diagnosis. Individualized chemotherapy according to the DA ‘3 + 7’ regimen combined with midostaurin was administered. After the induction treatment, complete remission (CR) was not achieved. After second induction chemotherapy, CR1 was achieved with the presence of residua disease. One cycle of consolidation chemotherapy was then administered, and after myeloablative conditioning allogeneic hematopoietic stem cell transplantation from an unrelated donor was performed. The patient has remained in CR with no residual disease for 18 months.  Rozwój terapii celowanych u chorych na AML, umożliwiających indywidualizację leczenia, w tym zastosowanie nowych inhibitorów kinaz tyrozynowych FLT3, jest obiecującą perspektywą dla poprawy wyników leczenia i wydłużenia czasu przeżycia chorych. Jednakże problemem pozostaje leczenie chorych z obecnością wysokiego stosunku allelicznego FLT3 — FLT3-ITDhigh — związanego z wyjątkowo niekorzystnym rokowaniem. W pracy przedstawiono przypadek 20-letniego chorego na AML z obecnością FLT3-ITDhigh z lokalizacjami pozaszpikowymi AML przy rozpoznaniu. Leczenie chorego zindywidualizowano, stosując chemioterapię indukującą skojarzoną z midostauryną. Po zastosowaniu leczenia indukującego według schematu DA „3 + 7” nie osiągnięto u chorego całkowitej remisji (CR). Po włączeniu drugiej chemioterapii indukującej uzyskano CR z obecnością choroby resztkowej. Następnie podano jeden cykl chemioterapii konsolidującej oraz, po zastosowaniu kondycjonowania mieloablacyjnego, przeprowadzono przeszczepienie allogenicznych krwiotwórczych komórek macierzystych od dawcy niespokrewnionego. Pacjent pozostaje w CR bez obecności choroby resztkowej od 18 miesięcy