Evaluation of distant results after lamivudine discontinuation in children with chronic hepatitis B.

The aim of this study was to estimate distant results after discontinuation of long term lamivudine treatment in children with chronic hepatitis B. Furthermore, the emergence of HBV polymerase gene variants in YMDD motif during therapy was examined. Additionally, the most commonly occurring type of mutation in the polymerase YMDD region were investigated. The study involved 27 HBeAg positive children with chronic hepatitis B. Children included to lamivudine therapy were previously treated without effects with interferon alpha

HTLV-I p30 inhibits multiple S phase entry checkpoints, decreases cyclin E-CDK2 interactions and delays cell cycle progression

<p>Abstract</p> <p>Background</p> <p>Human T-cell leukemia virus type I (HTLV-I) has efficiently adapted to its host and establishes a persistent infection characterized by low levels of viral gene expression and slow proliferation of HTLV-I infected cells over decades. We have previously found that HTLV-I p30 is a negative regulator of virus expression.</p> <p>Results</p> <p>In this study we show that p30 targets multiple cell cycle checkpoints resulting in a delayed entry into S phase. We found that p30 binds to cyclin E and CDK2 and prevents the formation of active cyclin E-CDK2 complexes. In turn, this decreases the phosphorylation levels of Rb and prevents the release of E2F and its transcriptional activation of genes required for G1/S transition. Our studies also show that HTLV-II p28 does not bind cyclin E and does not affect cell cycle progression.</p> <p>Conclusions</p> <p>In contrast to HTLV-I, the HTLV-II-related retrovirus is not oncogenic in humans. Here we report that the HTLV-I p30 delays cell cycle progression while its homologue, HTLV-II p28, does not, providing evidence for important differences between these two related retrovirus proteins.</p

Wybrane aspekty patogenezy i diagnostyki neuroboreliozy

Neuroboreliozą nazywana jest postać boreliozy z Lyme, w której objawy dotyczą układu nerwowego. Symptomatologia neuroboreliozy wynika z możliwości lokalizacji procesu chorobowego w każdym miejscu układu nerwowego. Zajęcie układu nerwowego może nastąpić tuż po zakażeniu, po kilku miesiącach, a nawet po kilku lub kilkunastu latach. Bezpośrednia interakcja krętków z komórką nerwową powoduje jej uszkodzenie oraz odpowiedź immunologiczną przeciw krętkom. Bezpośrednia interakcja krętków z komórką nerwową powoduje jej uszkodzenie oraz odpowiedź immunologiczną przeciw krętkom. Naczyniopochodny i demielinizacyjny charakter zmian obserwuje się w centralnym, jak również w obwodowym układzie nerwowym. Uważa się, że ustępujące po leczeniu neuropatie są następstwem uszkodzenia vasa nervosum. Neuropatie pierwotnie aksonalne, których pojawienie wiąże się z zaburzeniami immunologicznymi, słabiej odpowiadają na leczenie. Prawdopodobnie generowana jest autoreaktywność przeciwko endogennym strukturom neuronowym, prawdopodobnym jest również istnienie reakcji krzyżowej między antygenami neuronowymi i flageliną B.burgdorferi. Utrzymywaniu się zakażenia sprzyjają niezwykłe właściwości krętków polegające na zmianie ich morfologii, zmienności antygenowej oraz unikaniu działania mechanizmów obronnych zakażonego. Rozpoznanie boreliozy z Lyme może nastąpić na podstawie obrazu klinicznego (rumień wędrujący) lub na podstawie dodatniego wyniku testu diagnostycznego u osoby z objawami klinicznymi i wywiadem epidemiologicznym wskazującym na boreliozę w innych postaciach klinicznych. Cel ten można osiągnąć metodami bezpośrednimi i pośrednimi. Zalecona metoda diagnostyki serologicznej boreliozy w Europie dwustopniowa, polega na zastosowaniu testu o mniejszej swoistości i dużej czułości ELISA, a następnie wykonanie testu metodą Western blot. W praktyce klinicznej nie należy zapominać, że borelioza z Lyme jest rozpoznaniem klinicznym, potwierdzonym w badaniu laboratoryjnym

Zgon w przebiegu kleszczowego zapalenia mózgu – opis serii przypadków

Tick-borne encephalitis (TBE) is a disease which may present as meningitis, encephalomeningitis and myeloencephalomeningitis. The course of the disease is usually mild although it may result in the patient's death in 1–4% of cases. Patients with myeloencephalomeningitis are the most endangered group, but also encephalomeningitis may have a fatal outcome. There are many risk factors which influence the severity of TBE, including patient's age, immunosuppression and concomitant diseases. We present four cases of patients who died because of TBE. The aim of the paper was to underline that in elderly patients or patients suffering from chronic diseases and additional infections, special attention should be paid to their treatment, including mechanical ventilation and steroid use.Kleszczowe zapalenie mózgu (KZM) może przebiegać pod trzema postaciami: zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenia mózgu i opon mózgowo-rdzeniowych oraz zapalenia rdzenia, mózgu i opon mózgowo-rdzeniowych. Przebieg choroby jest zazwyczaj łagodny, jednak w przypadku 1–4% pacjentów choroba może zakończyć się zgonem. Grupami najbardziej narażonymi na zgon są pacjenci z zapaleniem rdzenia, mózgu i opon mózgowo-rdzeniowych oraz z zapaleniem mózgu i opon mózgowo-rdzeniowych. Istnieje wiele czynników wpływających na ciężkość KZM, m.in. wiek pacjentów, upośledzenie układu odpornościowego i współistnienie innych chorób. W pracy zaprezentowano opisy czterech przypadków pacjentów, którzy zmarli z powodu KZM. Celem pracy jest podkreślenie, iż w przypadku starszych pacjentów lub pacjentów z chorobami przewlekłymi czy z innymi zakażeniami towarzyszącymi, chorujących na KZM należy zwrócić uwagę na leczenie, w tym respiratoro- i steroidoterapię

Przypadki chorób nowotworowych rozpoznanych w czasie diagnostyki różnicowej w Klinice Chorób Zakaźnych i Neuroinfekcji Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku

Wstęp. W przebiegu chorób zakaźnych i chorób nowotworowych często występują podobne, nieswoiste dolegliwości.Gorączka, powiększenie węzłów chłonnych, spadek masy ciała i anemizacja często wyprzedzają kliniczne ujawnieniesię choroby nowotworowej i wymagają jak najszybszej diagnostyki.Materiały i metody. Przeprowadzono analizę retrospektywną 36 historii chorób pacjentów hospitalizowanychw Klinice Chorób Zakaźnych i Neuroinfekcji Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku w latach 2000–2010, u którychw czasie diagnostyki różnicowej chorób zakaźnych rozpoznano proces rozrostowy.Wyniki. Wśród chorych z rozpoznaniem ostatecznym lub podejrzeniem choroby nowotworowej przeważali mężczyźni— 25 (69,4%). Wiek pacjentów w czasie hospitalizacji mieścił się w przedziale 18–90 lat, średnia wieku 52 lata. Wśródwstępnych objawów klinicznych dominowały: znaczne osłabienie — 20 (55,6%), bóle kostno-stawowe i mięśniowe— 15 (41,7%), powiększenie węzłów chłonnych — 14 (38,9%) i gorączka — 12 (33,3%). Pacjentów przyjęto do Klinikim.in. z rozpoznaniem wstępnym zmian pasożytniczych w OUN — 4 (11,1%), boreliozy — 11 (30,6%), zapaleniemwęzłów chłonnych — 8 (22,2%) i gorączką o nieustalonej etiologii (FUO) — 7 (19,4%) do diagnostyki. Najczęściejrozpoznawanymi chorobami rozrostowymi były: chłoniaki — 11 (30,6%), białaczki — 5 (13,9%) i nowotwory ośrodkowegoukładu nerwowego — 5 (13,9%).Wnioski. Wśród chorych kierowanych do oddziałów chorób zakaźnych z podejrzeniem chorób zakaźnych istotnyodsetek stanowią chorzy, u których prezentowane objawy przysłaniają chorobę nowotworową. Objawy takie jak limfadenopatia,gorączka o nieustalonej etiologii, niedokrwistość, spadek masy ciała czy objawy neurologiczne wymagająpilnej diagnostyki z ukierunkowaniem na chorobę nowotworową już na poziomie podstawowej opieki medycznej

Zastosowanie radioterapii sterowanej obrazem (IGRT) za pomocą kilowoltowej stożkowej tomografi i komputerowej (kV CBCT) w codziennej praktyce klinicznej

Nowoczesne techniki radioterapii, takie jak IMRT czy stereotaktyczna radiochirurgia, wymagają precyzyjnej lokalizacjiobszaru napromienianego. Jedną z form radioterapii sterowanej obrazem (IGRT) jest weryfi kacja położeniaobszarów tarczowych przed seansem radioterapii za pomocą kilowoltowej, stożkowej tomografi i komputerowej(kV CBCT). Dokładne poznanie sposobu pozyskiwania obrazu i jego rekonstrukcji za pomocą kV CBCT oraz metodjego porównania z obrazem wykorzystanym do planowania leczenia są niezbędne do właściwej interpretacji informacjio położeniu obszaru do napromieniania. Niniejsza praca przedstawia zasadę działania i implikacje klinicznezastosowania kV CBCT we współczesnej radioterapii

Aspekty epidemiologiczno-kliniczne i profilaktyka kleszczowego zapalenia mózgu

W pracy omówiono dane epidemiologiczne, obraz kliniczny, leczenie oraz metody diagnostyczne kleszczowego zapalenia mózgu. Podkreślono, że mimo łagodnego przebiegu choroby u większości chorych, kleszczowe zapalenie mózgu obarczone jest ryzykiem wystąpienia u 25-50% pacjentów poważnych, trwałych powikłań neurologicznych, a także, często uchodzących uwadze lekarza praktyka, zaburzeń sfery psychicznej. Zwrócono uwagę na znaczenie działań zapobiegawczych, w tym szczególnie na skuteczność i bezpieczeństwo szczepień profilaktycznych

Neuroborelioza

Borelioza wywołana przez krętka Borrelia burgdorferi s.l. (B. burgdorferi s.l.) jest chorobą, która może się rozwinąć w kompleks zaburzeń wieloukładowych. Neuroborelioza to postać boreliozy z Lyme, której objawy dotyczą układu nerwowego. Jej symptomatologia wynika z możliwości lokalizacji procesu chorobowego w każdym miejscu układu nerwowego. Za najwcześniejszy zespół objawów uważa się zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, przebiegające z porażeniem nerwów czaszkowych, najczęściej VII. Zapalenie mózgu i rdzenia kręgowego jest najcięższą postacią neuroboreliozy. Częstość oceniana jest na 0,1% zakażonych B. burgdorferi i może się pojawić w każdym okresie zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych. Encefalopatie bardzo często mają niewyjaśnioną przyczynę, występują tylko u niektórych pacjentów z boreliozą i przebiegają dość łagodnie. W chorobie z Lyme obserwuje się szerokie spektrum zaburzeń dotyczących nerwów obwodowych, takich jak: pojedyncze lub mnogie neuropatie czaszkowe, radikulopatie z zespołem bólowym lub rozlane polineuropatie, traktowane często jako mnogie mononeuropatie. Z chorobą z Lyme wiąże się również szerokie spektrum objawów psychicznych. Do grupy zaburzeń związanych z układem nerwowym należy tak zwany post Lyme syndrome stanowiący trudny problem kliniczny. Rozpoznanie neuroboreliozy opiera się na symptomatologii neurologicznej. Równie istotny jest wywiad, uwzględniający pobyt na terenie endemicznym z możliwością ekspozycji na ukłucie przez kleszcze. Potwierdzeniem rozpoznania jest wykrycie przeciwciał przeciw B. burgdorferi we krwi i płynie mózgowo-rdzeniowym w badaniach wykonanych za pomocą metody ELISA, a potwierdzonych metodą Western-blot. Badania elektroencefalograficzne (EEG), elektromiograficzne (EMG), potencjały wywołane, tomografia komputerowa (CT, computed tomography), rezonans magnetyczny (MRI, magnetic resonance imaging) i tomografia emisyjna pojedynczego fotonu (SPECT, single-photon emission computed tomography) są badaniami uzupełniającymi. W leczeniu stosuje się antybiotyki. Lekiem z wyboru jest cefalosporyna III generacji, na przykład ceftriakson w dawce 2-4 g na dobę przez okres przynajmniej 1 miesiąca

Post-mortem detection of six human herpesviruses (HSV-1, HSV-2, VZV, EBV, CMV, HHV-6) in trigeminal and facial nerve ganglia by PCR

Background Among over 100 types of Herpesviridae viruses, eight can infect humans: herpes simplex viruses (HSV-1, HSV-2), varicella zoster virus (VZV), cytomegalovirus (CMV), Epstein-Barr virus (EBV), and human herpesviruses 6, 7, and 8 (HHV-6, HHV-7, HHV-8). After initial infection, the viruses remain latent for the lifetime of the host. The aim of this study was to determine the distribution of six different herpesviruses: HSV-1, HSV-2, VZV, EBV, CMV, and HHV-6 in trigeminal and facial nerve ganglia among a random group of Polish population. Methods The studied group consisted of 47 individuals (40 male, seven female); mean age of 47.4 ± 16.5 years) who died of independent causes (suicide, traffic accident, and poisoning, among others). Bilateral trigeminal and facial nerve ganglia of each cadaver were collected during the autopsy. Herpesviruses were detected using multiplex polymerase chain reaction technique. Results Herpesviruses were found in trigeminal and/or facial ganglia in 30/47 (63.8%) of cadavers. HHV-6 was the most prevalent of the herpesviruses and was found in nearly half of cadavers (n = 22; 46.8%), followed by HSV-1 (n = 7; 14.9%), VZV (n = 4; 8.5%), EBV (n = 4; 8.5%), HSV-2 (n = 2; 4.3%), and CMV (n = 1; 2.1%). Facial nerve ganglia (n = 23; 48.9%) were more often infected than trigeminal ganglia (n = 13; 27.7%). Discussion The results of this study have revealed a common presence of the herpesviruses in trigeminal and facial nerve ganglia among a random group of Polish population. Furthermore, the data also demonstrate simultaneous infection of the ganglia with different herpesviruses. This study has contributed to the knowledge of prevalence and localization of herpesviruses in different structures of the nervous system