Ocena zależności pomiędzy stężeniem leptyny a wartościami ciśnienia tętniczego i aktywnością układu współczulnego u chorych z zespołem metabolicznym oraz samoistnym nadciśnieniem tętniczym

Wstęp Wydzielana przez adipocyty leptyna jest białkiem biorącym udział w regulacji masy ciała, termogenezy oraz licznych procesach metabolicznych, a także wywierającym wpływ na wartości ciśnienia tętniczego. Celem pracy była ocena zależności między stężeniem leptyny a wartościami ciśnienia tętniczego oraz aktywnością układu współczulnego.Materiał i metody Do badania zakwalifikowano 68 pacjentów, których podzielono na 3 grupy: grupa 1 — z zespołem metabolicznym (n = 31), grupa 2 — z nadciśnieniem tętniczym samoistnym (n = 22), grupa 3 — kontrolna (n = 15). U badanych oznaczono stężenie leptyny na czczo metodą radioimmunoenzymatyczną (RIA) oraz dokonano pomiarów: ciśnienia tętniczego skurczowego (SBP), rozkurczowego (DBP) oraz częstości pracy serca (HR) jako miary aktywności układu współczulnego. Ponadto wykonano podstawową ocenę parametrów antropometrycznych oraz gospodarki lipidowej i węglowodanowej w celu definicji grup.Wyniki Średnie stężenie leptyny na czczo w trzech grupach wyniosło odpowiednio: 1 — 22,86 ± 10,52 ng/ml, 2 — 16,44 ± 11,02 ng/ml, 3 — 11,18 ± 5,87 ng/ml. Stwierdzono istotne różnice pomiędzy tymi grupami: 1 v. 2 i 3 oraz 2 v. 3. Kobiety z wszystkich grup badanych charakteryzowały się istotnie wyższymi stężeniami leptyny w porównaniu z mężczyznami. Średnie SBP i DBP u osób z zespołem metabolicznym wyniosło 164,7 ± 2,0 mm Hg i 91,3 ± 7,8 mm Hg, u osób z samoistnym nadciśnieniem tętniczym — 158,1 ± 2,4 mm Hg i 89,3 ± 6,7 mm Hg, w grupie kontrolnej — 130,6 ± 2,8 mm Hg i 76,1 ± 5,6 mm Hg. Stwierdzono istotne różnice między grupami — dotyczyły grupy 1 v. 3 oraz 2 v. 3. Średnia HR w trzech grupach wyniosła odpowiednio: 1 — 78,7 ± 10,3 uderzeń/min, 2 — 80,9 ± 11,0 uderzeń/ min (n = 22), 3 — 71,2 ± 5,6 uderzeń/min. Stwierdzono znaczące różnice między grupami: 1 v. 3 oraz 2 v. 3. Zarówno w grupie chorych z zespołem metabolicznym, jak i u pacjentów z samoistnym nadciśnieniem tętniczym stwierdzono istotne zależności między stężeniem leptyny a średnimi wartościami SBP i HR.Wnioski1. Chorzy z zespołem metabolicznym charakteryzują się najwyższymi stężeniami leptyny w surowicy krwi.2. Zarówno w populacji szczupłych osób z nadciśnieniem, jak i chorych z zespołem metabolicznym wykazane korelacje między stężeniami leptyny a SBP i HR mogą świadczyć o istotnej roli tego białka w rozwoju nadciśnienia tętniczego samoistnego w mechanizmie zwiększonej aktywności układu współczulnego

Justified granulation aided noninvasive liver fibrosis classification system

According to the World Health Organization 130-150 million (according to WHO) of people globally are chronically infected with hepatitis C virus. The virus is responsible for chronic hepatitis that ultimately may cause liver cirrhosis and death. The disease is progressive, however antiviral treatment may slow down or stop its development. Therefore, it is important to estimate the severity of liver fibrosis for diagnostic, therapeutic and prognostic purposes. Liver biopsy provides a high accuracy diagnosis, however it is painful and invasive procedure. Recently, we witness an outburst of non-invasive tests (biological and physical ones) aiming to define severity of liver fibrosis, but commonly used FibroTest®, according to an independent research, in some cases may have accuracy lower than 50 %. In this paper a data mining and classification technique is proposed to determine the stage of liver fibrosis using easily accessible laboratory data. Methods: Research was carried out on archival records of routine laboratory blood tests (morphology, coagulation, biochemistry, protein electrophoresis) and histopathology records of liver biopsy as a reference value. As a result, the granular model was proposed, that contains a series of intervals representing influence of separate blood attributes on liver fibrosis stage. The model determines final diagnosis for a patient using aggregation method and voting procedure. The proposed solution is robust to missing or corrupted data. Results: The results were obtained on data from 290 patients with hepatitis C virus collected over 6 years. The model has been validated using training and test data. The overall accuracy of the solution is equal to 67.9 %. The intermediate liver fibrosis stages are hard to distinguish, due to effectiveness of biopsy itself. Additionally, the method was verified against dataset obtained from 365 patients with liver disease of various etiologies. The model proved to be robust to new data. What is worth mentioning, the error rate in misclassification of the first stage and the last stage is below 6.5 % for all analyzed datasets. Conclusions: The proposed system supports the physician and defines the stage of liver fibrosis in chronic hepatitis C. The biggest advantage of the solution is a human-centric approach using intervals, which can be verified by a specialist, before giving the final decision. Moreover, it is robust to missing data. The system can be used as a powerful support tool for diagnosis in real treatmen

Influence of regular physical activity on adiponectin concentration in obese women with metabolic syndrome

WSTĘP. Rozpowszechnienie zespołu metabolicznego przybrało rozmiar epidemii. W złożonej patogenezie powikłań sercowo-naczyniowych u chorych z zespołem metabolicznym rozpatruje się ochronne znaczenie produktu tkanki tłuszczowej — adiponektyny. Celem pracy była ocena wpływu regularnej aktywności fizycznej na stężenia adiponektyny u otyłych pacjentek z zespołem metabolicznym. MATERIAŁ I METODY. Do badania włączono 20 otyłych kobiet z zespołem metabolicznym rozpoznanym według kryteriów IDF. Wszystkie chore zakwalifikowano do 6-miesięcznego programu regularnej aktywności fizycznej. Na początku badania i po okresie 6 miesięcy dokonano pomiaru parametrów antropometrycznych, wartości ciśnienia tętniczego, oznaczono stężenia parametrów gospodarki lipidowej i glukozy oraz stężenia adiponektyny w surowicy krwi. WYNIKI. Po 6 miesiącach regularnej aktywności fizycznej stwierdzono znamienne statystycznie zmniejszenie obwodu pasa oraz wartości skurczowego ciśnienia tętniczego. Obserwowano obniżenie stężenia triglicerydów oraz zwiększenie stężenia cholesterolu frakcji HDL. Wykazano istotnie statystyczny wzrost stężenia adiponektyny oraz ujemną korelację między zmianą obwodu pasa a zmianą stężenia adiponektyny. WNIOSKI. 1. Regularna aktywność fizyczna jest istotnym elementem strategii prowadzącej do zmniejszenia obwodu pasa. 2. Aktywność fizyczna wywiera korzystny wpływ na wartości ciśnienia tętniczego i profil lipidowy. 3. Sześciomiesięczny program regularnej aktywności fizycznej u otyłych kobiet z zespołem metabolicznym prowadzi do zwiększenia stężenia adiponektyny, co najprawdopodobniej wynika z redukcji tkanki tłuszczowej trzewnej.INTRODUCTION. Metabolic syndrome prevalence has reached an epidemic state. In complex pathogenesis of cardiovascular complication in patients with metabolic syndrome potential beneficial role of adiponectin is considered. The aim of the study was to evaluate the influence of regular physical activity on adiponectin concentration in obese women with metabolic syndrome. MATERIAL AND METHODS. Twenty obese women with metabolic syndrome diagnosed on a base of International Diabetes Federation (IDF) were studied. All of these subjects were engaged in the 6-month regular physical activity program. Before and after 6 months anthropometric parameters and blood pressure values were measured. Serum concentrations of lipids, glucose and adiponectin were assessed. RESULTS. After 6 months of regular physical activity significant decrease of waist circumference and systolic blood pressure were observed. Serum trigliceride concentration decreased and serum HDL cholesterol increased. Statistically significant increase of serum adiponectin and positive correlation between waist circumference change and adiponectin change were found. CONCLUSIONS. 1. Regular physical activity is an important element in the strategy leading to waist circumference reduction. 2. Physical activity exerts positive influence on blood pressure values and lipids profile. 3. Six-month program of regular physical activity in obese women with metabolic syndrome is associated with significant increase of serum adiponectin concentration. This effect is probably related to adipose visceral tissue reduction

The assessment of plasma visfatin concentration in patients with metabolic syndrome and essential hypertension

Wstęp Wisfatyna, niedawno odkryta adipocytokina, jest wydzielana głównie przez trzewną tkankę tłuszczową. Celem pracy była ocena stężenia wisfatyny u chorych z zespołem metabolicznym i samoistnym nadciśnieniem tętniczym oraz ocena zależności między stężeniem tej adipocytokiny a wartościami ciśnienia tętniczego, wybranymi parametrami antropometrycznymi i biochemicznymi. Materiał i metody Do badania zakwalifikowano 68 pacjentów, których podzielono na 3 grupy: grupa 1 - z zespołem metabolicznym (n = 31), grupa 2 - z nadciśnieniem tętniczym samoistnym (n = 22), grupa 3 - kontrolna (n = 15). U wszystkich badanych dokonano pomiarów antropometrycznych, pomiarów ciśnienia tętniczego i masy tkanki tłuszczowej, oznaczono parametry gospodarki lipidowej i węglowodanowej oraz wykonano test doustnego obciążenia glukozą (OGTT). Oznaczono stężenie wisfatyny w osoczu na czczo i w 120. minucie OGTT metodą immunoenzymatyczną. Wyniki Średnie stężenie wisfatyny na czczo wyniosło odpowiednio: w grupie 1 - 1,58 ± 1,88 ng/ml; grupie 2 - 0,82 ± 0,87 ng/ml; grupie 3 - 1,69 ± 1,58 ng/ml. W 120. minucie OGTT stężenia wisfatyny wynosiły odpowiednio: w grupie 1 - 1,36 ± 1,35 ng/ml, grupie 2 - 0,63 ± 0,44 ng/ /ml, grupie 3 - 0,70 ± 0,32 ng/ml. Istotne statystycznie różnice wykazano między grupą 1 v. 2 i 3. Stwierdzono istotną zależność między stężeniem wisfatyny na czczo a wielkością obwodu talii i średnią wartością rozkurczowego ciśnienia tętniczego. Nie stwierdzono podobnych relacji między stężeniem wisfatyny a wskaźnikiem insulinooporności, zawartością tkanki tłuszczowej, wskaźnikiem masy ciała, stężeniem triglicerydu i cholesterolu frakcji HDL oraz OB. Nie stwierdzono istotnych zależności między stężeniami wisfatyny a wartościami glikemii. Wnioski Wykazana zależność pomiędzy stężeniem wisfatyny a wartością rozkurczowego ciśnienia tętniczego może sugerować udział tej adipocytokiny w modulowaniu wartości ciśnienia tętniczego. Brakuje zależności pomiędzy stężeniem wisfatyny a insulinoopornością i masą tkanki tłuszczowej, mimo pozytywnej korelacji z obwodem talii, nie pozwala uznać tej adipocytokiny za ogniwo łączące otyłość z insulinoopornością lub za czynnik prognostyczny rozwoju cukrzycy typu 2.Background Visfatin is recently discovered adipocytokine preferentially secreted by visceral adipose tissue. The aims of the study were: estimation of plasma visfatin levels in patients with metabolic syndrome and essential hypertension, assessment of correlations between visfatin and blood pressure values, selected anthropometric and biochemical parameters. Material and methods Sixty eight patients were qualified for the study and divided into: group 1 - with metabolic syndrome and hypertension (n = 31), group 2 - with essential hypertension (n = 22), group 3 - control group (n = 15). In all subjects we measured: anthropometric measurements, blood pressure values, fat tissue mass, lipid and glycemic profile. Oral glucose tolerance test (OGTT) and insulin-resistance ratio were estimated. Fasting and postprandial visfatin was measured using ELISA method. Results Mean plasma fasting visfatin in 3 groups was respectively: group 1 - 1.58 ± 1.88 ng/ml, group 2 - 0.82 ± 0.87 ng/ml, group 3 - 1.69 ± 1.58 ng/ml. Mean postprandial plasma visfatin levels in studied groups was respectively: group 1 - 1.36 ± 1.35 ng/ml, group 2 - 0.63 ± 0.44 ng/ml, group 3 - 0.70 ± 0.32 ng/ml. Significant differences were found in group 1 v. 2 and 3. Fasting plasma visfatin correlated with waist circumference and mean diastolic blood pressure value. No significant linear correlation were found between fasting plasma visfatin and insulin-resistance ratio (IRI/G), fat tissue mass, body mass index, triglicerides, HDL cholesterol and OB. No linear relationship was found between plasma visfatin and glucose level. Conclusions Visfatin may have impact on modulation of hypertension values. There is no relationship between serum visfatin level, insulin- resistance ratio and fat tissue mass despite positive correlation with waist circumference therefore visfatin can not be indicated as a link between obesity and insulin-resistance or as a predictive factor for diabetes type 2 development

Ankieta ryzyka interakcji leku z żywnością w wybranych chorobach metabolicznych. Część 1 — cukrzyca

The World Health Organization reports that about half of the patients treated with medicaments take it incorrectly and do not follow the recomendations of doctor or these in the leaflet. This can lead to many negative health effects caused by drug interactions. Pharmaceuticals also interact with food. These interactions can be dangerous for patient’s health. Drug-food interactions lead to prolonged therapy, reduce its quality and increase its costs. This problem becomes particularly important in the case of metabolic diseases such as diabetes, dyslipidemia or hypertension, wherein the amount and quality of food consumed by the patient is very important. In this paper a questionnaire allowing analysis of drug interactions with food in diabetes, dyslipidemia and hypertension is presented. This survey has practical application in both outpatient and inpatient settings. It allows to ameliorate the effectiveness of treatment of patient with metabolic disease and thereby improve quality of his life.Światowa Organizacja Zdrowia podaje, że około połowa pacjentów poddanych farmakoterapii zażywa leki niezgodnie z treścią dołączonej do nich ulotki lub zaleceniami lekarza. Może to prowadzić do wielu negatywnych skutków dla zdrowia wynikających z interakcji lekowych. Farmaceutyki wchodzą w interakcje również z pożywieniem. Oddziaływania te mogą być niebezpieczne dla zdrowia pacjenta. Wydłużają czas terapii, obniżają jej jakość i generują większe koszty. Problem ten nabiera szczególnego znaczenie w wypadku chorób metabolicznych, takich jak cukrzyca i dyslipdemie, oraz w nadciśnieniu tętniczym, gdzie ilość i jakość spożywanego przez pacjenta pokarmu ma szczególne znaczenie. W niniejszej pracy zaproponowano ankietę umożliwiającą zbadanie interakcji leków z żywnością w cukrzycy, dyslipidemi i nadciśnieniu tętniczym. Ankieta ta ma praktyczne zastosowanie zarówno w war unkach ambulatoryjnych, jak i szpitalnych. Pozwala ona wyciągnąć wnioski umożliwiające poprawę skuteczności terapii pacjenta ze schorzeniem metabolicznym i poprzez to podniesienie jakości jego życia

Wpływ L-argininy i kwasu askorbinowego na zawartość tłuszczu trzewnego oraz stężenia metaloproteinaz 2 i 9 u szczurów karmionych dietą wysokotłuszczową

  Introduction: L-arginine (L-arg) and vitamin C supplementation may decrease fat accumulation and have a favourable effect on carbohydrate metabolism. This is partly caused by matrix metalloproteinases (MMPs), which are involved in adipocyte development and remodelling. Our study evaluated the effects of L-arg and vitamin C supplementation on the content of visceral fat (VF%), activity of MMPs, and insulin resistance (IR) in rats fed a high-fat diet (HFD). Material and methods: The experiment was performed using 48 Wistar rats divided into four groups: Group 1 was fed a standard diet, Group 2 a HFD, Group 3 a HFD supplemented with L-arg (A), and Group 4 a HFD supplemented with L-arg and vitamin C (AC). The animals were euthanized after six weeks. The concentrations of serum glucose, insulin, MMP-2, and MMP-9, as well as IR by Homeostatic Model Assessment (HOMA) and VF% were measured. Results: Statistically significant increases in VF%, MMP-2, MMP-9, insulin, and HOMA-IR levels were observed in the HFD group when compared to the control group. A smaller increase in VF%, insulin, and HOMA-IR was seen in Group 3 (A) and 4 (AC). L-arg supplementation protected against increases in MMP-2 and MMP-9 in Group 3 (A) and 4 (AC). Conclusions: L-arginine could protect from an increase in visceral fat through a change in the activity of MMPs and amelioration of insulin sensitivity in rats fed a HFD. The addition of vitamin C did not improve the effects of L-arginine supplementation. (Endokrynol Pol 2015; 66 (6): 526–532)    Wstęp: Suplementacja L-argininy (L-arg) i witaminy C może obniżać gromadzenie tłuszczu trzewnego i korzystnie wpływać na metabolizm węglowodanów. Jednym z potencjalnych mechanizmów jest działanie metaloproteinaz (MMP), które uczestniczą w rozwoju i remodelingu tkanki tłuszczowej. Badanie zaprojektowano w celu oceny ochronnego wpływu suplementacji L-arg i witaminy C na zawartość wisceralnej tkanki tłuszczowej, aktywność MMP oraz insulinooporność (IR) u szczurów żywionych dietą bogatotłuszczową. Materiał i metody: 48 szczurów rasy Wistar rats przydzielono do 4 grup: żywionych dietą standardową (kontrola), bogatotłuszczową (HFD), HFD i L-arg (A), HFD, L-arg i witaminą C (AC). Po 6 tygodniach zwierzęta usypiano. Oceniono względną masę tłuszczu trzewnego (VF%), a także oznaczano stężenia glukozy, insuliny, MMP-2 i MMP-9 w osoczu. IR określono przy użyciu HOMA. Wyniki: W grupie HFD obserwowano największy wzrost VF%, wskaźnika HOMA-IR, stężeń insuliny, MMP-2 i MMP-9 w stosunku do grupy kontrolnej, istotnie mniejszy wzrost VF% i stężenia insuliny i HOMA-IR stwierdzono w grupach A i AC. W grupach żywionych dietą wysokotłuszczową z dodatkiem L-arg (A i AC) nie stwierdzono wzrostu stężeń MMP-2 i MMP-9. Wnioski: Suplemetacja L-argininą może chronić szczury żywione dietą bogatotłuszczową przed gromadzeniem tłuszczu trzewnego poprzez wpływ na aktywność metaloproteinaz oraz poprawę insulinowrażliwości. Dodatek witaminy C nie poprawia efektu suplementacji L-argininy. (Endokrynol Pol 2015; 66 (6): 526–532)

Evaluation of plasminogen activator inhibitor 1 concentration in patients with simple obesity

WSTĘP. Związek otyłości z rozwojem miażdżycy i jej klinicznymi konsekwencjami jest dobrze udokumentowany. Wśród analizowanych czynników, uczestniczących w progresji zmian miażdżycowych, znajdują się zarówno „stare” — klasyczne czynniki ryzyka, jak i nowe, których miejsce i znaczenie kliniczne jest wciąż przedmiotem licznych badań. W patogenezie zwiększonej aktywności prozakrzepowej obserwowanej u otyłych osób analizuje się potencjalny udział nadprodukcji inhibitora aktywatora plazminogenu typu 1 (PAI-1). Celem badania była ocena stężenia PAI-1 u pacjentów z otyłością prostą oraz poszukiwanie jego związku z wybranymi parametrami antropometrycznymi i biochemicznymi. MATERIAŁ I METODY. Do badania włączono 88 pacjentów z otyłością prostą oraz 25 zdrowych ochotników jako grupę kontrolną. U wszystkich wykonano pomiary antropometryczne, oceniono stężenia: glukozy na czczo, parametrów gospodarki lipidowej, insuliny (metodą radioimmunometryczną), czynnika martwicy nowotworów alfa (TNFa) oraz PAI-1 (metodą immunoenzymatyczną). Stopień insulinooporności wyliczono na podstawie wskaźnika HOMA-IR. WYNIKI. Stężenia TNFa, PAI-1 oraz wartości wskaźnika HOMA-IR były znamiennie większe w grupie pacjentów z otyłością niż w grupie kontrolnej. Stwierdzono dodatnią korelację między stężeniami insuliny oraz wartościami HOMA-IR a PAI-1. WNIOSKI. 1. Otyłych pacjentów charakteryzują zwiększona aktywacja procesu zapalnego, predyspozycja prozakrzepowa oraz insulinooporność. 2. W patogenezie zwiększonej aktywności prozakrzepowej osocza u otyłych pacjentów, wyrażonej w badaniu autorów zwiększonymi stężeniami PAI-1, należy rozważyć zjawisko insulinooporności.INTRODUCTION. Relationship between obesity and atherosclerosis development is well-documented. Among risk factors of atherosclerosis progression are both „old” and „new” — which clinical value is still intensively studied. In the pathogenesis of increased procoagulat state observed in obese patients potential role of plasminogen activator inhibitor 1 (PAI-1) is analysed. The aim of the study was to evaluate PAI-1 concentration and its relationship with selected anthropometric and biochemical parameters. MATERIAL AND METHODS. 88 obese patients and 25 healthy subjects as a control were studied. Anthropometric parameters, concentrations of: fasting glucose, lipids, insulin with use of radioimmunomethric method, tumor necrosis factor alpha (TNFa) and PAI-1 with use of immunoenzymatic method were assessed. Insulin resistance in the participants was evaluated according to the homeostasis model assessment–insulin resistance (HOMA-IR) protocol. RESULTS. Serum concentrations TNFa, PAI-1 and HOMA-IR index were significantly higher in the studied group as compared to the control. Positive correlation between insulin concentration, HOMA-IR and PAI-1 were found. CONCLUSIONS. 1. Obese patients characterise increased activation of inflammatory process, procoagulant predisposition and insulin resistance. 2. In the pathogenesis of increased procoagulant activity in obese patients, observed in our study as elevated PAI-1 concentration, insulin resistance role should be considered

Questionnaire of drug-food interaction risk in selected metabolic diseases. Part 2 — dyslipidemia, hypertension

Światowa Organizacja Zdrowia podaje, że około połowa pacjentów poddanych farmakoterapii zażywa leki niezgodnie z treścią ulotki do nich dołączonej lub zaleceniami lekarza. Może to prowadzić do wielu negatywnych skutków dla zdrowia wynikających z interakcji lekowych. Farmaceutyki wchodzą w interakcje również z pożywieniem. Oddziaływania te mogą być niebezpieczne dla zdrowia pacjenta. Prowadzą one do wydłużenia terapii, obniżenia jej jakości i wzrostu jej kosztów. Problem ten nabiera szczególnego znaczenie w wypadku chorób metabolicznych takich jak cukrzyca i dyslipidemie oraz w nadciśnieniu tętniczym, gdzie ilość i jakość spożywanego przez pacjenta pokarmu ma szczególne znaczenie. W niniejszej pracy zaproponowano ankietę umożliwiającą zbadanie interakcji leków z żywnością w cukrzycy, dyslipidemi i nadciśnieniu tętniczym. Ankieta ta ma praktyczne zastosowanie zarówno w war unkach ambulatoryjnych jak i szpitalnych. Pozwala ona wyciągnąć wnioski umożliwiające poprawę skuteczności terapii pacjenta ze schorzeniem metabolicznym i poprzez to podniesienie jakości jego życia.The World Health Organization reports that about half of the patients treated with medicaments take it incorrectly and do not follow the recomendations of doctor or these in the leaflet. This can lead to many negative health effects caused by drug interactions. Pharmaceuticals also interact with food. These interactions can be dangerous for patient’s health. Drug-food interactions lead to prolonged therapy, reduce its quality and increase its costs. This problem becomes particularly important in the case of metabolic diseases such as diabetes, dyslipidemia or hypertension, wherein the amount and quality of food consumed by the patient is very important. In this paper a questionnaire allowing analysis of drug interactions with food in diabetes, dyslipidemia and hypertension is presented. This survey has practical application in both outpatient and inpatient settings. It allows to ameliorate the effectiveness of treatment of patient with metabolic disease and thereby improve patient’s quality of his life

Ghrelin and its relationship with insulinemia during OGTT in healthy people

WSTĘP. Grelina jest nowoodkrytym białkiem produkowanym w żołądku, regulującym szeroko pojętą równowagę energetyczną oraz wiele innych procesów zachodzących w organizmie człowieka. Jej wpływ na łaknienie jest wywierany prawdopodobnie w sposób pośredni, poprzez interakcje greliny z okołoposiłkową glikemią i insulinemią. Celem pracy była ocena stężenia greliny całkowitej oraz poszukiwanie związku między insulinemią a grelinemią w odpowiedzi na doustne podanie glukozy u osób zdrowych. MATERIAŁ I METODY. W badaniu udział wzięło 25 zdrowych ochotników (16 K/9 M), w średnim wieku 40,9 ± 14,3 roku. Wykonano u nich doustny test obciążenia glukozą, podczas którego w 0., 60. i 120. minucie pobierano krew w celu oznaczenia glikemii, grelinemii oraz insulinemii. Stężenia greliny w osoczu krwi żylnej oznaczono metodą radioimmunologiczną, podobnie jak stężenia insuliny. WYNIKI. Stężenie greliny obniżyło się po 60 minutach o 23,1%, istotnie różniąc się od stężenia wyjściowego. Całkowite obniżenie grelinemii wyniosło 29,4%. Nie stwierdzono korelacji między glikemią a stężeniem greliny. Wykazano istnienie kilku istotnych korelacji między insulinemią a grelinemią w poszczególnych etapach OGTT. WNIOSEK. O obniżeniu stężenia greliny po podaniu glukozy oraz - prawdopodobnie - poposiłkowo u osób zdrowych najprawdopodobniej decyduje insulinemia.INTRODUCTION. Ghrelin is a newly discovered gastric-derived hormon-peptide, regulating energy homeostasis and numerous processes in human organism. Its influence on apetite is indirect, resulting probably from interactions between ghrelin, prandial glycemia and insulinaemia. The aim of the study was to establish concentration of total ghrelin and influence of orally ingested glucose on ghrelin and insulin levels in healthy people. MATERIALS AND METHODS. The study group comprised 25 healthy volunteers (16 F/9 M), mean age 40.9 ± 14.3 years. During OGTT (in 0, 60th, and 120th minute) blood was collected in order to evaluate glycamia, ghrelinaemia and insulinaemia. Plasma ghrelin was established by means of RIA, as well as insulin. RESULTS. Ghrelin level fell after 60. minutes of OGTT by 23.1%, being significantly different from initial concentration. Total reduction on ghrelin concentration during OGTT was 29.4%. Correlations between glycemia and ghrelinemia were proven to be not statistically significant. However, few significant correlations between insulin and ghrelin in particular stages of OGTT were proven. CONCLUSION. In healthy people insulin is probably the most important factor contributing to lowering ghrelin levels after glucose intake and also - most probably - postprandially

Ocena stężenia adiponektyny u pacjentów z otyłością prostą

Introduction. Obesity has become the epidemic of the XXI century. According to the World Health Organization over one billion adults suffer from excessive body mass and about 300 million is obese. According to the research conducted in Poland between 2003–2005, about 40.4% of men and about 27.9% of women is overweight, while 21.2% of men and 22.4% of women is obese. Obesity is the result of positive energy balance caused by the excessive consumption of food in comparison to energy demand of an organism. Fatty tissue found in excessive amount in the bodies of obese people is metabolically and endocrinologically very active. It produces many cytokines e.g. TNF-a (tumor necrosis factor alfa), leptin, perlipin, interleukin 6, rezistin, angiotesynogen, PAI-1 (Plasminogen activator inhibitor-1), visfatin and omentin. One of the recently discovered adipocytokines is adiponectin. Material and methods. The following work is based on the research of 15 obese and 15 healthy people. All of them underwent anthropometric measurements, laboratory test of fat balance, glucose and adiponectin with Adiponectin (human) ELISA (EIA-4177) test by DRG International Inc. Results. The results showed that in case of the obese patients the level of adiponectin was significantly lower than in case of the control group. Its concentration reduction was accompanied by the increase of triglycerides concentration and the decrease of HDL cholesterol concentration. The concentration of adiponectin showed the negative correlation with the systolic pressure and waistline and the positive correlation with HDL cholesterol. Conclusions. The conducted research and data found in medical literature both show that in case of obesity, the decrease of adiponectin concentration is inversely proportional to the waistline of the patients. The preservation of the correct body mass and its reduction in obese people is connected with the high level of adiponectin. It is also positive because of the protective effect of adiponectin on cardiovascular system.Wstęp. Otyłość stała się epidemią XXI wieku. Według szacunków Światowej Organizacji Zdrowia ponad miliard osób dorosłych ma nadmierną masę ciała, z czego u co najmniej 300 mln występuje otyłość. W Polsce według wyników badań przeprowadzonych w latach 2003– 2005 nadwaga występuje u 40,4% mężczyzn i 27,9% kobiet, a otyłość u 21,2% mężczyzn i 22,4% kobiet. Otyłość jest chorobą ogólnoustrojową. Rozwija się wskutek dodatniego bilansu energetycznego, spowodowanego nadmiernym spożyciem pokarmów w stosunku do zapotrzebowania energetycznego organizmu. Tkanka tłuszczowa występująca u osób otyłych ponad przyjętą normę jest bardzo aktywna metabolicznie i endokrynnie. Produkuje ona wiele cytokin, na przykład TNF-a (czynnik martwicy nowotworu alfa), leptynę, perylipinę, interleukinę 6, rezystynę, angiotensynogen, PAI-1 (inhibitor aktywatora plazminogenu typu 1), wisfatynę, omentynę. Jedną z niedawno odkrytych adipocytokin jest adiponektyna. Materiał i metody. W niniejszej pracy do badań włączono 15 otyłych pacjentów i 15 zdrowych ochotników. U wszystkich analizowanych osób wykonano pomiary antropometryczne oraz badania laboratoryjne parametrów gospodarki lipidowej, glukozy na czczo oraz adiponektyny metodą ELISA za pomocą zestawu Adiponectin (human) ELISA (EIA-4177) firmy DRG International Inc. Wyniki. Wyniki badania wykazały, że w grupie badanej stężenie adiponektyny było znamiennie niższe niż w grupie kontrolnej. Spadkowi towarzyszył wzrost stężenia triglicerydów i spadek stężenia cholesterolu frakcji HDL. Stężenia adiponektyny wykazywały ujemną korelację z wartościami ciśnienia skurczowego i obwodem talii pacjentów oraz dodatnią korelację ze stężeniem cholesterolu frakcji HDL. Wnioski. Przeprowadzone badania oraz dane z literatury wskazują, że otyłości towarzyszy odwrotnie proporcjonalny do obwodu talii spadek stężenia adiponektyny. Utrzymanie prawidłowej masy ciała oraz jej redukcja u osób otyłych wiąże się z wysokim stężeniem adiponektyny, który jest korzystny ze względu na ochronne działanie tego białka na układ sercowo- -naczyniowy