The size that fits no-one. European monetarism reconsidered

The size that fits no-one. European monetarism reconsidere

Reversing the neoliberal deformation of Europe

Reversing the neoliberal deformation of Europ

Jonathan R. Zatlin, The currency of socialism: money and political culture in East Germany [review]

This is a terrific book, scholarly but at the same time elegantly written and entertaining. Zatlin succeeds in fulfilling a number of varied objectives, which include a detailed history of the political economy of the German Democratic Republic and an innovative account of its ultimate failure during the 1980s. He achieves this, first, by making the theory of money and the contradictions of its implementation the entry point from which the reader is asked to observe the 40 years of economic history in the exotic and artificial construct that was the GDR. Zatlin then crystallizes his analysis of the GDR’s failure, by asserting that one (key) deficiency was the monetization and commodification of economic relations in a society which was supposed to achieve precisely the opposite; by setting itself up as a (poor) competitor to the more efficiently monetized and commodified Federal Republic and, more dramatically, by using the DM as a parallel trading currency in the Intershops and exploiting official and black market exchange rates in the Exquisit and Delikat chains, the GDR condemned itself in ideological terms and in practice

Restructuring the social agenda: economic, social and fiscal preconditions

Summary Introduction The crisis which began in 2007 and deepened dramatically in 2008 has exposed deep rifts in the architecture of the European monetary union. Harsh austerity policies which were first imposed on countries in Eastern Europe, and subsequently on the countries in the euro area periphery, are now beginning to be implemented in countries of the European core. The crisis is highlighting the deeply undemocratic construction of the EU, as the Commission assumes ever greater powers to control national budgets, without any serious oversight by the European Parliament. At the same time, the position of the core countries of the North, and in particular Germany, has been strengthened in relation to the countries of the periphery. But Germany’s economy, which has depended on stagnant wages and a rising export surplus, cannot be a model for the whole EU. In the face of global climate change, the EU’s approach to the Rio+20 conference in July 2012 contributed to its failure to reach any serious agreement

Anatomia pasożytnictwa w stadium kapitalizmu sfinansjalizowanego: roszczeniowość i destrukcyjny charakter permisywnego neoliberalizmu

This paper seeks to contribute to debates about the negative consequences of inequality, by examining the resilience of the failed and damaging doctrines of neoliberal supply-sidism in terms of the powerful hegemony of economic and political interests allied to the financial services sector, focussing the role of the UK in facilitating that hegemony. It deploys the concept “permissive neoliberalism”, signifying both the formal embedding of property rights over financial assets as the legal encoding of the short-term predatory hunt for “yield”, and the political toleration of criminal and criminogenic activity. The description of some of the most egregious examples of predatory financialisation illuminates the sanctification by the neoliberal state of ruthless value-extraction and the toleration of an increasingly chronic dependence on of the UK political economy on the City of London and its archipelago of secrecy jurisdictions.The shorter second part of the paper charts the growth of a mindset of entitlement on the part of economic and political elites and the role of psychopathic narcissism in crafting a legitimating narrative of their hegemony. The chronic disorder in the allocation of humanity’s material and financial resources invites a strong conclusion that financialised capitalism is not simply “killing the host” qua sustainable economic order, but is threatening the very survival of humanity’s biosphere by blocking the deployment of financial and human capital at sufficient scale to rescue the world’s climate from catastrophe.Artykuł niniejszy jest przyczynkiem do debaty o negatywnych konsekwencjach współczesnych nierówności ekonomicznych oraz mechanizmach służących ich legitymizowaniu. Analizuje on, w jaki sposób zdyskredytowane i szkodliwe neoliberalne podejścia podażowe w ekonomii są nadal traktowane jako prawomocne doktryny ekonomiczne, przyczyniając się tym samym do podtrzymywania hegemonii sprawowanej przez sektor finansowy, zwłaszcza w Zjednoczonym Królestwie. Artykuł ten wprowadza pojęcie „permisywnego neoliberalizmu”, przez które rozumie zarówno legalne praktyki wykorzystywania aktywów finansowych w celu realizacji krótkoterminowych zysków, jak i polityczną ochronę rozpiętą nad kryminalną i kryminogenną działalnością na rynkach finansowych. Opisuje najbardziej bulwersujące przypadki drapieżczej finansjalizacji jako przykłady usankcjonowania przez neoliberalne państwo bezwzględnego procesu ekonomicznego wyzysku i tolerowania w coraz większej mierze systemowego uzależnienia ekonomii politycznej Zjednoczonego Królestwa od londyńskiego City z towarzyszącym mu archipelagiem tajnych zamorskich jurysdykcji.W drugiej, krótszej części niniejszego artykułu zaprezentowano proces formowania się postawy roszczeniowej wśród reprezentantów gospodarczych i politycznych elit oraz roli, jaką psychopatyczny narcyzm odgrywa w procesie uprawomocnienia ich hegemonicznej pozycji społecznej. Systemowa niezdolność do takiego inwestowania zasobów materialnych i finansowych ludzkości, które uchroniłoby ją od skutków nadciągających zmian klimatycznych, skłaniają do sformułowania wniosku, że kapitalizm w swoim obecnym stadium jest nie tylko pasożytem uniemożliwiającym osiągnięcie zrównoważonego wzrostu gospodarczego, ale że wręcz stanowi on zagrożenie dla samych ekologicznych warunków przetrwania ludzkości jako gatunku.