การใช้ยาชาลิโดเคนร้อยละสองร่วมกับอะดรีนาลินเปรียบเทียบกับลิโดเคนร้อยละสิบร่วมกับอีเฟดดรีนในการส่องกล้องโพรงจมูก (COMPARISON OF USING 2% LIDOCAIN WITH ADRENALINE TO 10% LIDOCAIN WITH EPHREDINE IN THE NASOENDOSCOPY)

วัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการใช้ยาลิโดเคนร้อยละสอง ร่วมกับอะดรีนาลินเปรียบเทียบกับยาลิโดเคนร้อยละสิบ ผสมกับอีเฟดดรีนกับในการส่องกล้องโพรงจมูก ผู้ป่วยได้รับการสุ่มคัดเลือกอย่างอิสระ ในการบริหารยาในจมูกทั้งสองข้าง (Randomized Control) โดยใช้กล้อง Telescope ส่องภายในโพรงจมูก แล้วเปรียบเทียบระดับความเจ็บปวดขณะวางผ้าสำลีชุบน้ำยาในโพรงจมูก และระดับความเจ็บปวดขณะส่องกล้อง โดยใช้แผนภูมิภาพเพื่อแสดงระดับความเจ็บปวด (Visual Analog Scale; VAS) รวมทั้งวัดประสิทธิภาพในการส่องกล้องภายในโพรงจมูกที่ตำแหน่งต่างๆ ได้แก่ ในโพรงจมูกส่วนหน้า (Anterior Nares) ผนังกั้นช่องจมูกส่วนล่าง (Inferior Turbinate) ผนังกั้นช่องจมูกส่วนกลาง (Middle Turbinate) โพรงจมูกส่วนหลัง (Posterior Choana) และโพรงจมูกด้านบนส่วนหลัง (Sphenoethmoidal Recess) เปรียบเทียบผลที่ได้ในการใช้ยาชาทั้งสองชนิดผลการวิจัยพบว่า มีผู้ป่วยเข้าร่วมในการศึกษานี้ 43 คน เพศชาย 20 คน เพศหญิง 23 คน อายุเฉลี่ย 49.69 ± 14.77 ปี ระดับความเจ็บปวดขณะวางยาชาที่ใช้ลิโดเคนร้อยละสองผสมอะดรีนาลีน เปรียบเทียบกับลิโดเคนร้อยละสิบผสมกับอีเฟดดรีน พบว่ามีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (3.01 ± 2.70 กับ 3.73 ± 2.57, p=0.05) ระดับความเจ็บปวดขณะส่องกล้องในจมูกในผู้ป่วยที่ใช้ลิโดเคนเคนร้อยละสองผสมอะดรีนาลีน เปรียบเทียบกับลิโดเคนร้อยละสิบผสมอีเฟดดรีน ไม่มีความแตกต่างกันทางสถิติ (4.48 ± 2.79 กับ 5.01 ± 2.81, p=0.36) การตรวจภายในโพรงจมูกด้วยกล้องไปยังตำแหน่งต่างๆ ในโพรงจมูกพบว่า ไม่แตกต่างกันในการใช้ยาชาทั้งสองชนิด (4.56 ± 0.55 กับ 4.49 ± 0.59, p=0.44) ผู้ป่วยร้อยละ 53.5 เลือกที่จะใช้ยาชาลิโดเคนร้อยละสองผสมอะดรีนาลีน ผู้ป่วยร้อยละ 32.6 เลือกที่จะใช้ยาชาลิโดเคนความเข้มข้นร้อยละสิบผสมอีเฟดดรีนในกรณีจำเป็นต้องรับการส่องกล้องในครั้งต่อไป ซึ่งมีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p= 0.02) ผลสรุปของงานวิจัยนี้ได้แสดงว่า ควรใช้ยาชาลิโดเคนร้อยละสองผสมอะดรีนาลีน มีประสิทธิภาพเทียบเท่ากับลิโดเคนร้อยละสิบผสมกับอีเฟดดรีน และยังช่วยชดเชยปัญหาการขาดแคลนยาได้ ทั้งนี้ไม่พบภาวะแทรกซ้อนในการศึกษานี้ เป็นอีกทางเลือกหนึ่งสำหรับแพทย์ในการส่องกล้องตรวจภายในโพรงจมูกคำสำคัญ: ลิโดเคน การส่องกล้องโพรงจมูกIn a prospective randomized study in patients undergoing nasal endoscopy, we compared the efficacy of topical anesthesia using the 2% lidocaine with adrenaline to the 10% lidocaine with ephedrine. Pledgets soaked with the anesthetics were applied to the inferior and middle meatus bilaterally in each patient. A visual analog scale (VAS) was used to measure pain level during the procedure. Points of measurement were the anterior nares, the inferior turbinates, the middle turbinates, the posterior choanae and the sphenoethmoidal recess. The cohort included 43 patients, (23 female, 20 male) with an average age of 49 years. Results: The mean VAS for the 2% lidocaine group was 3.01 +/- 2.70, for the 10% lidocaine group 3.73 +/-2.57 (p=0.05) respectively after applying the pledgets. For the endoscopic procedure, the VAS using 2% lidocaine was 4.48 +/- 2.79 vs 5.01 +/- 2.86 (p= 0.36) in the 10% group. Patients preference for the lower concentration was 53.5%, whereas only 32.6% (p=0.02) preferred the stronger concentration of lidocaine. No serious side effect was seen in both groups. Conclusion: 2% lidocaine provides adequate topical anesthetic for nasal endoscopy while reducing mucosal irritation of the mucosa compared to 10% lidocaine. This study recommended of using 2% lidocaine with adrenaline whenever 10% lidocaine is not available.Keywords: Nasal Endoscopy, Lidocaine

A Rare Upper Airway Obstruction by Large Hemorrhagic Vocal Polyps

Vocal polyps are benign neoplastic lesions which common found in otolaryngology clinic. Mostly presented with hoarseness, dysphonia, the quality of voice changed. The pathologic lesions involve the free edge of vocal fold mucosa, may be found the superior or inferior border, arose from the Reinke’s space, submucosal edema and hemorrhage, leading to fibrosis and hyalinization. Here, we presented an emergency upper airway obstruction by large hemorrhagic laryngeal polyps.  A retrospective case report in a Thai male 48 years old presented with shortness of breathing, biphasic inspiratory stridor and continued airway compromised. He was rescued by tracheostomy under local anesthesia. Laryngoscopic examination revealed a globular, yellowish white, pedunculated vocal mass which arose from anterior commissure region of right vocal cord. Micro laryngeal excision was done. Pathological finding reported compatible with hemorrhagic vocal polyps

Nanoparticle size is a critical physicochemical determinant of the human Blood plasma corona : a comprehensive quantitative proteomic analysis

In biological fluids, proteins associate with nanoparticles, leading to a protein "corona" defining the biological identity of the particle. However, a comprehensive knowledge of particle-guided protein fingerprints and their dependence on nanomaterial properties is Incomplete. We studied the long-lived ("hard") blood plasma derived corona on monodispersed amorphous silica nanoparticles differing in size (20, 30, and 100 nm). Employing label-free liquid chromatography mass spectrometry, one- and two-dimensional gel electrophoresis, and immunoblotting the composition of the protein corona was analyzed not only qualitatively but also quantitatively. Detected proteins were bioinformatically classified according to their physicochemical and biological properties. finding of the 125 identified proteins did not simply reflect their relative abundance in the plasma but revealed an enrichment of specific lipoproteins as well as proteins involved in coagulation and the complement pathway. In contrast, immunoglobulins and acute phase response proteins displayed a lower affinity tor the panicles. Protein decoration of the negatively charged particles did not correlate with protein sin or charge, demonstrating that electrostatic effects alone are not the major driving force regulating the nanoparticle-protein Interaction. Remarkably, even differences in particle size of only 10 nm significantly determined the nanoparticle corona, although no clear correlation with particle surface volume, Protein size, or charge was evident. Particle size quantitatively influenced the panicle's decoration with 37% of all identified proteins, including (patho)biologically relevant candidates. We demonstrate the complexity of the plasma corona and its still unresolved physicochemical regulation, which need to be considered in nanobioscience in the future