Powikłania związane z zabiegami rekonstrukcji piersi

Zasadniczą zaletą zabiegów rekonstrukcji piersi jest przywrócenie ciału kobiety normalnego wyglądu oraz poprawa jej stanu psychicznego. Zmiany te są dobrze udokumentowane w literaturze. Istotnymi czynnikami wpływającymi negatywnie na tę poprawę są powikłania związane z zastosowaniem różnych metod odtworzenia piersi. W pracy autorzy prezentują doświadczenia własne związane z zabiegami rekonstrukcji piersi w odniesieniu do dostępnego piśmiennictwa. Omawiają główne powikłania charakterystyczne dla poszczególnych metod rekonstrukcji. Czynnikami decydującymi o występowaniu powikłań są: uzupełniająca radioterapia, palenie tytoniu, współistnienie chorób układowych, otyłość oraz doświadczenie chirurga. Liczba powikłań jest w istotny sposób związana z rodzajem zabiegu rekonstrukcyjnego, jak również ich charakter. Rekonstrukcja piersi tkankami własnymi wydaje się być metodą przynoszącą lepsze efekty estetyczne z mniejszą liczbą powikłań. Natomiast prostsza metoda z wykorzystaniem implantu obarczona jest większą liczbą powikłań. Jednocześnie, jak wynika z przeglądu piśmiennictwa, rekonstrukcja piersi trybem jednoczasowym jest związana z większą liczbą powikłań, aniżeli zabieg rekonstrukcji wykonany w trybie odroczonym. Forum Medycyny Rodzinnej 2011, tom 5, nr 4, 302–30

Zmiana jakości życia po zabiegu rekonstrukcji piersi

Mimo że liczba kobiet w Polsce zainteresowanych rekonstrukcją piersi po amputacji stale wzrasta, nadal pozostaje niska. Coraz częściej zaleca się leczenie oszczędzające pierś, więc mniej pacjentek poddaje się mastektomii, jednak okaleczający zabieg amputacji nadal w wielu przypadkach jest konieczny. Znaczna część pacjentek w krótszym lub dłuższym odstępie czasu zwróci się z pytaniem o możliwość rekonstrukcji piersi. Wiele z nich od samego początku oczekuje rekonstrukcji utraconej piersi po zakończonym leczeniu onkologicznym. W tej sytuacji rodzi się pytanie, czemu zabieg ten jest rzadko przeprowadzany, skoro dostępne badania pokazują istotną poprawę jakości życia po zabiegu odtworzenia piersi. Badania jakości życia udowadniają, że kobiety z odtworzoną piersią są bardziej aktywne zawodowo i społecznie, zainteresowane otaczającym je światem oraz chętniej nawiązujące kontakty z ludźmi. Efekty te nie są wynikiem jednej metody rekonstrukcyjnej — uzyskana poprawa jakości życia we wszystkich aspektach jest taka sama dla wszystkich metod. W procesie leczenia chorej z rakiem piersi lekarz rodzinny/ pierwszego kontaktu ma do spełnienia bardzo ważną rolę. Powinien informować, przekonywać i kierować pacjentkę do ośrodków chirurgii plastycznej zajmujących się zabiegami rekonstrukcji piersi. W pracy autorzy przedstawiają wpływ odtworzenia piersi na poprawę jakości życia pacjentek. Forum Medycyny Rodzinnej 2011, tom 5, nr 5, 414–41

Annales Academiae Medicae Gedanensis, 2011, supl. 7: Obiektywizacja oceny odległych wyników rekonstrukcyjnych u pacjentek po amputacji piersi : porównanie dwóch metod chirurgicznych opartych na zastosowaniu tkanek własnych lub implantów ze szczególnym uwzględnieniem jakości życia

Aneksy

Epidemiology of burns at the University Clinical Center in Gdańsk in 2017–2022

Introduction: The epidemiological trends in burns vary in different regions of the world.There are only few population-based reports on this topic in Poland.The aim of this study is to analyze statistics and epidemiology of burn patients. This can create a basis for improving the prevention of burns and their treatment. Methods: This retrospective study analysis the data of burn patients admitted to the University Clinical Center in Gdańsk from 2017 to 2022. Patients were included if their primary or secondary diagnosis was burn, according to ICD. A descriptive statistics were used to describe demographics, injury and management. Results: 584 patients were included in the study. The dominant age group were patients aged 20–29 (139–23,8%), followed by patients aged 30–39 (118–20,2%) and 40–49 (100–17,1%). Men accounted for 338 cases (57,9%), women for 246 (42,1%). The most numerous were burns of thermal etiology (391–67%), followed by chemical burns (172–29,3%). Among thermal burns, scalds and flames were responsible for 297 cases. Head was the most common burn location (281–48,1%), followed by the upper limb (263–45%). It varied depending on gender. Among 355 burn cases characterized with the degree of the burn, second-degree burns were the largest group − 197 cases (60,6%). Plastic, ophthalmological and laryngological consultations are the most frequently ordered type in the Hospital Emergency Department. 163 burn patients required hospitalization. Conclusions: The results obtained in our study are consistent with those of burn victims in other international studies in this field. It is crucial to conduct further epidemiological analysis to better quantify the impact of burns in Poland and to improve the treatment of burn patients