Changes in oxidative stress parameters in patients with peripheral vascular disease in response to conservative and surgical treatment

Wstęp. Typowym zjawiskiem w niedokrwieniu i reperfuzji tkanek jest "wybuch tlenowy" związany z aktywacją płytek krwi i neutrofilów, produkcją wolnych rodników i wywołane nimi uszkodzenie komórek śródbłonka naczyń oraz dalsze upośledzenie tkanek. Cel pracy. Badanie przeprowadzono w celu porównania wpływu dwóch rodzajów terapii: chirurgicznej rewaskularyzacji i terapii zachowawczej (zaprogramowany trening i pentoksyfilina p.o.) na wybrane parametry powysiłkowego stresu oksydacyjnego u pacjentów z miażdżycą naczyń obwodowych. Materiał i metody. Do badań zakwalifikowano pacjentów z przewlekłym niedokrwieniem kończyn dolnych leczonych zachowawczo (n = 24, II stopień wg klasyfikacji Fontaine'a, grupa C) lub leczonych chirurgicznie (n = 14, III stopień wg klasyfikacji Fontaine'a, grupa O). Pacjentów leczonych zachowawczo poddawano przez 12 tygodni regularnym treningom na bieżni ruchomej i podawano im pentoksyfilinę p.o. w dawce 3 × 400 mg/d. Leczenie chirurgiczne polegało na wszczepianiu zespoleń omijających aortalno-udowych bądź udowo-podkolanowych. Próbki krwi do badań biochemicznych pobierano przed rozpoczęciem terapii, po 6 i 12 tygodniu od rozpoczęcia leczenia, przed testem wysiłkowym i po jego wykonywaniu. Oznaczano parametry stresu oksydacyjnego (osoczowe stężenia nadtlenków lipidowych wyrażone stężeniem TBARS i podatność LDL na oksydację ex vivo) oraz parametry charakterystyczne dla mechanizmów antyoksydacyjnych osocza (całkowita osoczowa zdolność redukcyjna: FRAP oraz stosunek stężeń grup tiolowych do albuminy: SH/A). Wyniki. Leczenie chirurgiczne spowodowało znaczną poprawę parametrów klinicznych wyrażoną zmniejszeniem dolegliwości subiektywnych oraz statystycznie znamiennym wzrostem indeksu kostka/ramię (ABI, ankle-brachial index), zmniejszeniem pola niedokrwienia i wydłużeniem dystansu chromania. U chorych leczonych zachowawczo również nastąpiła poprawa wyrażona wydłużeniem dystansu chromania i zmniejszeniem pola niedokrwienia, ale bez istotnej poprawy ABI. Leczenie chirurgiczne nie chroniło jednak chorych przed wzmożonym stresem oksydacyjnym wyrażonym wzrostem TBARS i wzmożoną podatnością LDL na oksydację. Natomiast u chorych leczonych zachowawczo obserwowano istotny wzrost wartości FRAP i SH/A, co świadczy o poprawie potencjału antyoksydacyjnego. Wniosek. W przeciwieństwie do leczenia zachowawczego leczenie chirurgiczne u pacjentów z zaawansowaną miażdżycą nie chroni naczyń obwodowych przed stresem oksydacyjnym. Wyniki badań wskazują na korzystny wpływ wykonywania regularnych ćwiczeń i stosowania farmakoterapii (antyoksydanty) u chorych z miażdżycą naczyń obwodowych po zabiegach rewaskularyzacyjnych.Introduction. Reperfusion of ischemic tissue is associated with oxidative burst. Systemic response e.g. neutrophil and platelet activation, metabolic changes, free radical and cytokine production resulting in endothelial injury are the typical features of ischemia/reperfusion. Materials and methods. Twenty four patients (group C) with chronic leg ischemia (Fontaine grade II) undergoing conservative (12 weeks of controlled treadmill training and pentoxifylline administration (400 mg p.o; t.i.d.) and 14 patients (group O) (Fontaine grade III), who underwent surgical revascularization were included in the present study. Revascularization included aorto-femoral or femoro-popliteal bypass implantation. Blood samples for evaluation of oxidative stress: plasma lipid peroxide level (TBARS) and the ex vivo LDL suscepti bility for oxidation, as well as for measurement of the plasma antioxidant status (total plasma antioxidative power - FRAP), and total plasma thiol/albumin ratio were collected before and after the treadmill exercise workload at the entry, after 6 and after 12 weeks from initiation of the treatment. The changes in clinical status were expressed by the treadmill pain-free walking distance and ankle/arm index values. Results. The surgical revascularization resulted in the significant improvement of clinical parameters demonstrated by reduction of patient complaints as well as by increased ankle/arm index values, smaller ischemic field and prolongation of pain-free and maximal walking time. An increase of the pain-free walking distance and the decrease of ischaemic field, but any improvement of the ankle/arm index was observed in the conservative therapy group. However, surgical revascularisation did not protect patients from increased oxidative stress expressed by the TBARS concentration and LDL susceptibility to oxidation ex vivo. On the contrary, the conservative therapy resulted in the increased plasma antioxidant status measured by the FRAP assay and the increased plasma thiol/albumin ratio. Conclusion. The surgical revascularization did not protect patients with advanced peripheral arterial disease from ischemia/reperfusion oxidative stress what argue for the complementary supplementation of antioxidants during therapy

Wpływ hormonalnej terapii zastępczej lub terapii statyną na poziom nadtlenków lipidowych osocza, podatność na oksydację i fenotyp lipoprotein o niskiej gęstości

Wstęp: Hormonalna terapia zastępcza zmniejsza częstość choroby niedokrwiennej serca u kobiet w okresie menopauzalnym. Uznane mechanizmy ochronnego działania estrogenów dotyczą poprawy funkcji śródbłonka z udziałem czynników innych niż cholesterol frakcji LDL. Cel pracy: Zbadanie wpływu hormonalnej terapii zastępczej, jak również terapii statyną na poziom nadtlenków lipidowych osocza, podatność na oksydację i fenotyp lipoprotein o niskiej gęstości u kobiet w okresie menopauzy. Materiał i metody: Badaniami objęto 34 niemiesiączkujące pacjentki; 24 z nich otrzymywały przezskórnie 17b-estradiol (HTZ) (Estraderm MX 50, 50 mg/3 dni), a 10 pacjentek przyjmowało inhibitor reduktazy HMG-CoA symvastatynę (Zocor, 20 mg/d.). W osoczu krwi badano stężenie trwałych produktów oksydacji lipidów malonylodialdehyd (MDA), obraz podklas (fenotyp) LDL oraz podatność LDL na oksydację ex vivo (pole pod kinetyczną krzywą oksydacji LDL in vitro pod wpływem jonów Cu++ -SUMMDA). Wpływ terapii oceniono na podstawie jednoczynnikowej analizy wariancji. Wyniki: Obydwa rodzaje terapii po 6 miesiącach znamiennie zmniejszyły podatność LDL na oksydację bez zasadniczej zmiany ich fenotypu. Terapia Zocorem i HTZ nie zmieniła stężenia triglicerydów osocza. Obserwowano przejściowy znaczny spadek częstości aterogennego fenotypu B LDL po 3 miesiącach trwania obydwu terapii, który nie wynikał ze zmiany stężenia triglicerydów osocza - znanej determinanty pojawienia się fenotypu B LDL. Terapia Zocorem znamiennie obniżyła stężenie nadtlenków lipidowych osocza. Podobną tendencję bez znamienności statystycznej stwierdzono w przypadku stosowania hormonalnej terapii zastępczej. Wnioski: Obydwa rodzaje terapii prowadziły do znamiennego obniżenia podatności LDL na oksydację ex vivo z okresową korzystną zmianą fenotypu B LDL na mniej aterogenny fenotyp A. Wynikiem działania statyny było znaczne obniżenie poziomu nadtlenków osocza i stężenia cholesterolu frakcji LDL. Podobną tendencję zaobserwowano w trakcie 6-miesięcznego stosowania hormonalnej terapii zastępcze