Zawartosc rteci we wlosach mieszkancow Warszawy narazonych i nienarazonych zawodowo

Określono stopień narażenia na rtęć ludzi zamieszkałych na terenie Warszawy i okolic na podstawie oznaczeń tego pierwiastka we włosach osobników nienarażonych oraz narażonych zawodowo. Oznaczenia wykonywano metodą spektrofotometrii atomowo-absorpcyjnej.The concentrations of mercury in the hair of workers employed in the fluorescent tubes plant in Warsaw were determined and compared with the results obtained in our previous studies in the years 1970/1980. Total mercury in the hair was analysed by means of flameless atomic absorption spectrometry. The average mercury concentrations in the non-exposed population was at a similar level (0.17 µg/g) as in the results obtained in 1970/80. The average concentrations of total mercury in the hair of exposed subjects were approximately 30 times lower than in the years 1970/80 and ranged from 0.38 to 1.42 µg/g. This substantial reduction in Hg concentration in the hair of exposed people was due to improvements in the technological process

Endocrine disruptors in food contact materials; is there a health threat?

Food Contact Materials (FCMs) are a major source of endocrine disrupting chemical substances (EDCs), thus forming an important part of human exposure to these compounds, to which this article is addressed. The potential impact of such exposures on endocrine function, and thereby health outcomes, requires scientifically valid evidence so that appropriate risk management decisions can be taken to diminish human exposure, particularly in vulnerable population groups like infants and small children. Relevant aspects of exposure assessment are discussed based on testing migration of EDCs from FCMs, together with the different approaches so used. The specific migration testing determines whether limits for defined substances are met. However not all EDCs present in the leachate may be found by these means. In fact, the chances of detecting EDCs in the food simulant (leachate) are improved when it is subjected the relevant biological testing, thus helping to provide improved protection against these chemical substances. Nevertheless, official controls and risk management decisions do not necessarily take such testing into account, as the relevant legislation is based on specific migration limits that may be easily quantified and addressed in the risk management process. Elucidating the link between observed endocrine activity and any toxic effects so arising, is complicated by the complexity of endocrine interrelationships coupled with relatively limited sensitivity of toxicological tests. Any risk assessment implies a rather high uncertainty and should include also any cumulative effects. This review discusses the effects of the EDCs like bisphenol A, phthalates and benzophenone found in FCMs. In addition, the approaches from the USA and EU for systematically evaluating man-made EDCs in the environment are also considered, including appropriate prioritisation criteria.Materiały do kontaktu z żywnością (ang. food contact materials, FCMs) stanowią istotne źródło substancji zaburzających funkcjonowanie układu hormonalnego określanych jako endocrine disrupting chemicals (EDCs). FCMs mają ważny udział w całkowitym narażeniu człowieka na te substancje. Potencjalny wpływ EDCs na funkcjonowanie układu hormonalnego i skutki zdrowotne wynikające z narażenia na te substancje, dostarczają potwierdzonych dowodów do podejmowania decyzji w ramach zarządzania ryzykiem, zmierzających do zminimalizowania narażenia na te związki, co ma istotne znaczenie, zwłaszcza w przypadku grup populacji szczególnie wrażliwych, takich jak niemowlęta i małe dzieci. Omówiono niektóre aspekty oceny narażenia na podstawie badania migracji EDCs z materiałów do kontaktu z żywnością, w zależności od zastosowania różnych metod badania migracji. Badanie migracji specyficznej umożliwia sprawdzenie czy spełniane są limity migracji ustanowione dla poszczególnych substancji. To podejście stwarza ryzyko, że nie wszystkie migrujące EDCs zostaną wykryte. Zastosowanie odpowiednich testów biologicznych do analizy płynu pomigracyjnego stwarza większe prawdopodobieństwo wykrycia obecności EDCs zapewniając lepszą ochronę konsumenta przed tą grupą związków. Jednakże wyniki takich badań nie zawsze umożliwiają podejmowanie decyzji przez urzędową kontrolę w ramach zarządzania ryzykiem, ponieważ większość przepisów opiera się o limity migracji specyficznej, które łatwo mogą być skwantyfikowane w procesie zarządzania ryzykiem. Wyjaśnienie zależności między zaobserwowanym wpływem na układ hormonalny a wystąpieniem szkodliwego skutku działania napotyka na trudności wynikające z ogromnej złożoności wzajemnych zależności w układzie hormonalnym i ograniczonej czułości testów toksykologicznych. To z kolei implikuje stosunkowo dużą niepewność oceny ryzyka, która powinna także uwzględniać możliwość wystąpienia efektów skumulowanych. Przedyskutowano aspekty związane z bisfenolem A, ftalanami i benzofenonem, jako EDCs występującymi w materiałach do kontaktu z żywnością. Przedstawiono również podejścia USA i UE do systematycznej oceny antropogennych EDCs w środowisku, z uwzględnieniem kryteriów umożliwiających ustalanie priorytetów

Nanomaterials in food contact materials; considerations for risk assessment

Nanotechnology applications in the food industry, including food contact materials, offer many potential benefits for consumers and manufacturers alike. The article discusses the migration of nanoparticles from food contact materials and the possible health risks associated with in the context of insufficient knowledge of the potential exposure to nanomaterial. The importance of gaps in the general knowledge on the behaviour and biological interactions of nanomaterials in biological systems becomes crucial for risk assessment. The article also discussed numerous doubts concerning the measurements of biological reactions in animal tests and the need for new approaches in the interpretation of data from nanoparticles studies in vivo. The article underlines the need to develop predictive and validated toxicological tests that can be used to screen for potential hazards, and also to develop new methodology for measuring nanoparticles in biological matrices to assess human exposure. Further studies should focus on understanding the mechanisms of action. Nanoparticles exhibit chemical and physical properties that significantly differ from those substances at a large size. Different properties of nanoparticles may lead to different toxicological properties. From that reason nanoparticles, in each case, are individually assessed by the European Food Standard Agency (EFSA) in terms of health risk before the European Commission authorizes them to be used in food contact materials.Zastosowanie nanotechnologii w przemyśle spożywczym, w tym w materiałach do kontaktu z żywnością, przynosi wiele potencjalnych korzyści konsumentom i producentom. W artykule omówiono zagadnienie migracji nanocząsteczek z materiałów kontaktujących się z żywnością oraz możliwe ryzyko dla zdrowia konsumenta, w kontekście niewystarczającej wiedzy na temat potencjalnego narażenia na nanomateriały. Brak wiedzy na temat zachowania i biologicznych interakcji nanomateriałów w systemach biologicznych stanowi podstawowy problem przy ocenie ryzyka. W artykule omówiono również liczne wątpliwości dotyczące pomiarów odpowiedzi biologicznej w testach na zwierzętach oraz potrzebę nowych podejść w interpretacji danych otrzymanych z badań nanocząsteczek w warunkach in vivo. Podkreślono potrzebę opracowania predyktywnych i zatwierdzonych testów toksykologicznych, które można wykorzystać przy badaniu potencjalnych zagrożeń, a także opracowania nowej metodologii oznaczania nanocząsteczek w matrycach biologicznych w celu oceny narażenia ludzi. Dalsze badania powinny koncentrować się na poznaniu mechanizmów ich działania. Właściwości chemiczne i fizyczne nanocząsteczek znacznie różnią się od takich substancji o większych rozmiarach. Różne właściwości nanocząsteczek mogą też powodować różne właściwości toksykologiczne. Z tego powodu substancje w postaci nanocząsteczek, w każdym przypadku, oceniane są indywidualnie przez Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) pod względem ryzyka dla zdrowia, zanim Komisja Europejska zezwoli na ich stosowanie w materiałach do kontaktu z żywnością