Meteorological factors affecting the soil moisture at rye and potato development stages

Celem pracy było określenie wpływu ważniejszych elementów meteorologicznych na kształtowanie się wilgotności gleby lekkiej pod uprawami żyta i ziemniaka w poszczególnych okresach ich rozwoju. Podstawę analizy stanowiły dobowe wyniki wilgotności gleby pod uprawami żyta i ziemniaka oraz wartości elementów meteorologicznych z lat 2001-2003, pochodzące ze Stacji Agrometeorologicznej w Lipkach koło Stargardu Szczecińskiego. Stwierdzono, że warunki pogodowe w większym stopniu determinowały wilgotność gleby pod uprawą żyta niż ziemniaka. Możliwości opisu wilgotności gleby tymi samymi elementami meteorologicznymi zmieniały się także w zależności od etapu rozwoju uprawianej rośliny. Największy wpływ elementów meteorologicznych na dobową zmienność wilgotności gleby pod uprawą żyta zaznaczył się w fenofazie kwitnienie – dojrzałość mleczna, a pod uprawą ziemniaka w fenofazie wschody – kwitnienie.The aim of the paper was to determine the effect of important meteorological factors on the moisture of light soil under rye and potato at their respective development stages. The analysis was based on daily (24-hour) results of soil moisture measurements under rye and potato and values of meteorological factors for 2001-2003 at the Lipki Agrometeorological Station, located at the vicinity of Stargard Szczeciński. It was observed that weather conditions determined the soil moisture under rye greater than under potato. A possibility of describing the soil moisture with the same meteorological factors also varied depending on the crop development stage. The greatest effect of meteorological factors on daily (24-hour) variability of soil moisture under rye was observed during the flowering – milk stage phenophase, and under potato during the sprouting – flowering phenophase

Stimuli character thermal conditions in the agglomeration of Szczecin

Thermal conditions and variability of temperature from day to day of the agglomeration Szczecin was characterized on the basis of 24 hours average, maximum and minimum air temperature for the years 2005-2008 from automatic stations located in diverse urban building conditions. In the center, within the built-up area a higher air temperature (from 0.4 to 1.2°C) than on the outskirts of the city, as well as more frequent of occurrence of feelings of heat to the classes „very warm” and „hot” was found. Whereas, on the outskirts, especially the southern more frequently occurred thermal sensations associated with classes of „moderately cold” and „very cold”. On the southern outskirts of the city the largest share of variability from day to day minimum air temperature over 6°C was observed. Generally, the smallest thermal stimuli in the area of least urbanized represented by the Łączna Street was characterized

The impact of thermal inversion on the variability of PM10 concentration in winter seasons in Tricity

The paper concerns the effect of thermal inversions on PM10 concentrations in winter seasons between 2004–2005 and 2012–2013 in Tricity. Temperature inversions were analyzed using aerological measurements timed at 00 UTC and 12 UTC obtained from the aerological station in Łeba. The PM10 concentrations were obtained from five Agency of Regional Air Quality stations in the Gdańsk metropolitan area (ARMAAG). The effect of inversion conditions on the variability of daily PM10 concentrations was assessed using single and multiple linear regressions. The unfavorable conditions of PM10 dispersion in the lower troposphere were mostly determined by elevated inversions, which occurred with comparable frequency, nearly 90%, during the day as well as at night. Surface inversions were recorded at a frequency of 30% at night and only 10% during day-time. The strongest adverse effect on PM10 concentrations and their variability during the period of calendar winter was found to be related to the thickness of surface inversions at night. A significant yet substantially less adverse effect during both day and night, however, was found to be related to the thickness of the lowest layer of upper inversion. The high location of the base of upper inversion, primarily during the day-time, contributed to a decrease in PM10 concentration

Ocena mozliwości szacowania temperatury gleby nieporośniętej na podstawie pomiarów temperatury powietrza

Basis of the study was made up of the results of automatic, hourly measurements of air temperature and bare soil temperature originating from the agrometeorological station in Lipnik (53o21’ N; 14o58’ E, 30 m AMSL) from the period of 2001-2005. Basing on the results of the linear regression analysis, relationships for particular months were determined between daily soil temperature at four depths and air temperature set in seven different combinations. It was stated that the highest possibilities of daily soil temperature prediction in profile to 50 cm are characteristic for the air temperature that is the average from 24 hourly measurements. Average absolute differences between the actual soil temperature and the one calculated from equations for this relation oscillate in the particular months between 1.3oC at the depth of 5 cm and 0.5oC at the depth of 50 cm. On average, the smallest differences apply to the warm half of the year and the depth of 50 cm. It was shown that significantly smaller possibilities of the estimation of daily soil temperature values are characteristic for daily air temperature amplitude.Podstawę opracowania stanowiły wyniki automatycznych, cogodzinnych pomiarów temperatury powietrza oraz temperatury gleby nieporośniętej, pochodzące ze stacji agrometeorologicznej w Lipniku (53o21’ N; 14o58’ E, 30 m n.p.m.) z okresu 2001- -2005. W oparciu o wyniki analizy regresji liniowej oceniono związki dla poszczególnych miesięcy, pomiędzy dobową temperaturą gleby na 4 głębokościach a temperaturą powietrza ujętą w 7 różnych kombinacjach. Stwierdzono, że największymi możliwościami predykcji dobowej temperatury gleby w profilu do 50 cm odznacza się temperatura powietrza będącą średnią z 24 cogodzinnych pomiarów. Średnie bezwzględne różnice między rzeczywistą temperaturą gleby a obliczoną z równań dla tego związku wahają się w poszczególnych miesiącach od 1,3oC na głębokości 5 cm do 0,5oC na głębokości 50 cm. Przeciętnie najmniejsze różnice dotyczą ciepłej połowy roku i głębokości 50 cm. Wykazano, że zdecydowanie najmniejszymi możliwościami szacowania dobowych wartości temperatury gleby odznacza się dobowa amplituda temperatury powietrza

Zastosowanie analizy skupień do wytypowania warunków meteorologicznych kształtujących zmienność stężeń pyłu zawieszonego PM10

W pracy wykorzystano godzinne wyniki pomiarów stężeń pyłu zawieszonego PM10 oraz podstawowych elementów meteorologicznych rejestrowanych automatycznie w pięciu stacjach funkcjonujących w sieci pomiarowej Agencji Regionalnego Monitoringu Atmosfery Aglomeracji Gdańskiej (ARMAAG). Opracowaniem objęto okres kalendarzowej zimy (grudzień–luty) w latach 2004/2005–2009/2010. Zmienność stężeń zanieczyszczeń w warunkach pogodowych opisanych temperaturą i wilgotnością względną powietrza, ciśnieniem atmosferycznym oraz prędkością i kierunkiem wiatru, oceniono przy zastosowaniu analizy skupień, w tym metody k-średnich, z grupy metod niehierarchicznych. Kompleksowy wpływ warunków meteorologicznych na zmienność imisji pyłu PM10 w wyodrębnionych segmentach określono metodą liniowej regresji wielokrotnej, przy zastosowaniu procedury krokowej postępującej, na poziomie istotności p ≤ 0,05. Udział poszczególnych elementów pogody w kształtowaniu wielkości stężeń określono za pomocą współczynników regresji cząstkowej. Zastosowany algorytm wyodrębnił, w zależności od dzielnicy Trójmiasta, od 4 do 8 optymalnych skupień najwięcej – w Gdyni, odznaczającej się największą imisją pyłu zawieszonego. W większości przypadków głównym czynnikiem zróżnicowania pomiędzy wyodrębnionymi skupieniami był kierunek wiatru. W przeważającej części aglomeracji trójmiejskiej, w Gdyni i w Sopocie, największą imisję pyłu zawieszonego PM10 notowano przy wiatrach SE, podczas gdy w części południowej, w Gdańsku, podwyższone stężenia pyłu notowano przy wiatrach E we Wrzeszczu oraz W w Jasieniu. Skupienia grupujące największe stężenie PM10 charakteryzowały się w większości przypadków najniższą temperaturą powietrza i mniejszą prędkością wiatru, a ponadto często wyższym ciśnieniem i niekiedy nieco mniejszą wilgotnością względną powietrza, czyli warunkami panującymi przy pogodzie antycyklonalnej. Warunki meteorologiczne miały statystycznie istotny wpływ na stężenia PM10 we wszystkich skupieniach, ale zasadniczą rolę odgrywały temperatura powietrza oraz prędkość wiatru. Wiatr, niezależnie od kierunku, był na ogół efektywnym czynnikiem wentylacji przyczyniając się przede wszystkim do zmniejszenia zapylenia powietrza

Multiannual variability of seasonal precipitation in Poland

Celem pracy była weryfikacja poglądów o czasowej i przestrzennej zmienności kontynentalnych i oceanicznych cech opadów atmosferycznych w Polsce na podstawie serii pomiarowej, uwzględniającej także pierwszą dekadę XXI wieku. Materiały podstawowe obejmowały miesięczne sumy opadów atmosferycznych z 38 stacji meteorologicznych IMGW z okresu 1951-2010, z wyłączeniem obszarów górskich. Przedmiotem analizy były sumy opadów kalendarzowych pór roku - ich wielkość, procentowy udział w sumie rocznej, a także ilorazy sum opadów: półrocza ciepłego (IV.IX) i chłodnego (X.III), lata (VI.VIII) i zimy (XII.II), jesieni (IX.XI) i wiosny (III.V), a także lipca i lutego. Żadna z wymienionych charakterystyk opadów nie wykazuje statystycznie istotnego trendu liniowego, nawet na poziomie α = 0,10. Na przeważającym obszarze kraju zaznacza się jednak niewielka tendencja do wzrostu opadów w sezonach wiosennym i jesiennym oraz malejący udział opadów letnich w sumie rocznej. Ilorazy opadów półrocza ciepłego i chłodnego, jesieni i wiosny oraz lipca i lutego mają w większości rejonów tendencję ujemną. Najbardziej niejednoznaczne co do kierunku są natomiast zmiany ilorazu opadów letnich i zimowych. Niewielki wzrost stopnia kontynentalizmu pluwialnego zaznacza się głównie w południo-wschodniej części Polski.The aim of the paper was to verify opinions on the temporal and spatial variability of continental and oceanic features of atmospheric precipitation in Poland based on measurement series including the first decade of the 21st century. The basic material consisted of monthly sums of atmospheric precipitation collected from 38 IMGW weather stations, excluding mountain areas, from 1951 till 2010. The objectives of the analysis were the sums of precipitation in calendar seasons - their quanti ty, percentage contribution to the annual sums and the proportions of total precipitation of: warm halfyear (April-September) to cool half-year (October-March), summer (June-August) to winter (December-February), autumn (September-November) to spring (March-May), and July to February precipitations. None of the mentioned characteristics of precipitation showed statistically significant linear trend, even at the level of α = 0.10. However, in the prevailing area of the country a slight tendency of an increase in the precipitation in spring and autumn was found and a decreasing share of summer precipitation in the annual total precipitation. The proportion of precipitation of warm to cool half-year and those of autumn to spring and of July to February revealed a negative tendency in most regions. The most ambiguous, as to the direction, were the changes of the proportion of summer to winter precipitation. A slight increase in the degree of pluvial continentalism is mainly marked in the south-eastern part of Poland