Σύγκριση παραβατικής συμπεριφοράς μεταξύ ασθενών που νοσηλεύθηκαν σε Ψυχιατρική Κλινική Γενικού Νοσοκομείου με διάγνωση "ψυχωσική συνδρομή" και εκείνων που νοσηλεύτηκαν με την ίδια διάγνωση και παράλληλη χρήση ινδικής κάνναβης, κατά το έτος 2016

Είναι ευρέως γνωστό ότι η χρήση ινδικής κάνναβης συνδέεται με βαθμό παραβατικότητας που είναι ωστόσο χαμηλότερος από τους χρήστες ηρωΐνης, κοκαΐνης και αλκοόλ. Από την άλλη πλευρά οι ψυχωσικοί ασθενείς χωρίς παράλληλη χρήση ινδικής κάνναβης εμφανίζουν παραβατική συμπεριφορά. Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν η σύγκριση της παραβατικότητας των ασθενών που νοσηλεύθηκαν στην Ψυχιατρική Κλινική του Γ.Ν. «Κωνσταντοπούλειο» Νέας Ιωνίας το 2016 και διαγνώσθηκαν με ψυχωσική συνδρομή, με εκείνους που νοσηλεύθηκαν με την ίδια διάγνωση και παράλληλη χρήση ινδικής κάνναβης. Τα είδη της παραβατικότητας για τα οποία είχαν συλληφθεί οι νοσηλευόμενοι του δείγματος ήταν: κλοπή, ξυλοδαρμός, επικίνδυνη οδήγηση, κατοχή και εμπορία ινδικής κάνναβης, και φόνος, είτε εξ αμελείας είτε εκ προθέσεως. Η εκδήλωση βίαιης συμπεριφοράς έχει επιπτώσεις στη δημόσια υγεία και εμφανίζεται στα πλαίσια αρκετών ψυχικών διαταραχών (Brandtland, 2002). Σύμφωνα με τη βιβλιογραφία τα ποσοστά εκδήλωσης βίαιης και εγκληματικής συμπεριφοράς είναι υψηλότερα σε ανθρώπους που εχουν διαγνωσθεί με κάποια σοβαρή και παγιωμένη ψυχική νόσο σε σύγκριση με τον γενικό πληθυσμό (Swanson et al., 2002). Παρ’όλο που η χρήση κάνναβης αναφέρεται συχνά σε περιπτώσεις σύλληψης, εκδήλωση βίαιης συμπεριφοράς, ακούσιου τραυματισμού και εισαγωγή για νοσηλεία, εντούτοις η διερεύνηση της σχέσης μεταξύ της χρήσης κάνναβης και εκδήλωσης βίαιης συμπεριφοράς έχει καταλήξει σε αντιφατικά συμπεράσματα. Με βάση την παρούσα έρευνα βρέθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων ως προς τη σύλληψή τους για ξυλοδαρμό, και πιο συγκεκριμένα, το 60% του δείγματος που διαγνώσθηκε με ψυχωσική συνδρομή έχει συλληφθεί για ξυλοδαρμό, ενώ στο αντίστοιχο δείγμα με την ίδια διάγνωση και παράλληλη χρήση ινδικής κάνναβης, το 33,3% έχει συλληφθεί για την ίδια αιτία. Κρίνεται ωστόσο σκόπιμο σε μελλοντικές προσπάθειες διερεύνησης της σύγκρισης παραβατικότητας μεταξύ των δύο προαναφερόμενων ομάδων ασθενών να ληφθούν υπόψη και άλλοι παράγοντες, όπως π.χ. ποσότητα κάνναβης, ποιότητα κάνναβης, χρονικό διάστημα χρήσης, πιθανή εμφάνιση συμπτωμάτων στέρησης καθώς και εξωτερικοί παράγοντες που οδήγησαν στη σύλληψη και στη νοσηλεία.It is widely known that the use of cannabis is linked to a degree of delinquency which is, however, lower than heroin, cocaine and alcohol users. On the other hand, psychotic patients without parallel use of cannabis have a delinquent behavior. The purpose of the present study was to compare the delinquency of the patients hospitalized at the Psychiatric Clinic of “Konstantopouleio” General Hospital of Nea Ionia in 2016, diagnosed with psychotic disorder, with those hospitalized with the same diagnosis and parallel use of cannabis. The types of delinquency for which the hospitalized sample patients were arrested were: theft, beating, dangerous driving, possession and trafficking of cannabis, and murder, whether premeditated or by negligence. The manifestation of violent behavior has an impact on public health and occurs in the context of several mental disorders (Brandtland, 2002). According to the literature, rates of violent and criminal behavior are higher in people who have been diagnosed with a serious and established mental illness compared to the general population (Swanson et al., 2002). Although cannabis use is often referred in cases of arrest, violent behavior, involuntary injury, and admission for hospitalization, the investigation of the relationship between cannabis use and violent behavior has led to contradictory conclusions. Based on the present study, there was a statistically significant difference between the two groups in terms of their arrest for beating, and more specifically, 60% of the sample diagnosed with psychotic disorder was arrested for beating, while in the corresponding sample with the same diagnosis and parallel use of cannabis, 33.3% have been arrested for the same cause. However, in future attempts to investigate the comparison between the two above-mentioned patient groups, it is advisable to take into consideration other factors, such as, quantity and quality of cannabis, duration of use, possible withdrawal symptoms, as well as external factors that led to the arrest and hospitalization

History and therapeutic properties of hypericum perforatum from antiquity until today

Hypericum Perforatum or St. John’s Wort, has been one of the most popular therapeutic media during these past years. It can be easily commercially acquired, in various forms, i.e. capsules, tablets, liquid extract oils, ointments, etc. Nevertheless, Hypericum is not a new treatment aid. This herb has got a long and very special history as an anti-depressant, antiseptic, anti-inflammatory, expectorant, immune system tonic, and lenitive. In reality, several of the older references come from the Greek herbologist of the 1st century A.C., Dioscurides, the Roman student of the 1st century A.C., Plenius, and the Greek doctor of the 5th century B.C., the father of Medicine, Hippocrates. Approximately 127 bibliographic references are quoted, among which several books and articles, dealing with the history and therapeutic properties of the Hypericum. People suffering with mild and moderate depression can be treated successfully with Hypericum. Hypericum is more effective than placebo and is the bridge between established and alternative treatments.Το Υπερικό (Hypericum Perforatum) είναι ένα από τα πιο δημοφιλή θεραπευτικά μέσα των τελευταίων ετών. Κυκλοφορεί σε κάψουλες, ταμπλέτες, υγρό εκχύλισμα, βάμμα, αλοιφές, και έχει γίνει ευρύτατα γνωστό για την αποτελεσματικότητά του στη θεραπεία της ήπιας και μέτριας κατάθλιψης. Στόχος της διατριβής είναι η μελέτη της ιστορίας του Υπερικού καθώς και οι θεραπευτικές του ιδιότητες από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Μελετήθηκαν 127 βιβλιογραφικές παραπομπές περιλαμβάνοντας αναφορές του Διοσκουρίδη, καθώς και σύγχρονα άρθρα για τη χρήση του Υπερικού, κυρίως ως αντικαταθλιπτικού βοτάνου όπως και τα τελευταία πειραματικά δεδομένα για τη συμβολή του Υπερικού και σε άλλες θεραπευτικές εφαρμογές. Εκτός του Διοσκουρίδη υπάρχουν και άλλες αναφορές για το Υπερικό όπως του Ιπποκράτη, του Πλίνιου, του Γαληνού και του Παράκελσου. Το Υπερικό υπερέχει σαφώς του εικονικού φαρμάκου (placebo) και έχει ισοδύναμη αποτελεσματικότητα με πολλά αντικαταθλιπτικά. Τέλος, θεωρείται το σημείο που η συμβατική ιατρική συναντάται με την εναλλακτική

Gonadal axis hormones in psychiatric male patients after a suicide attempt

Epidemiological and clinical studies support the view that aggressive acts like suicidal and violent behaviors share a common substrate. Certain aspects of violence in males have been related to high testosterone levels, but the relation of testosterone to attempted suicide has not been studied until now. We estimated plasma levels of testosterone (T), LH, and FSH in 80 male subjects after a suicide attempt and in whom a psychiatric assessment was done during their hospitalization. Suicide intent was evaluated in 72 subjects. A group of 56 healthy males in the same age range served as control. As a group, attempters showed significantly lower T levels, marginally higher LH, and normal FSH compared to controls. The attempters who used violent methods (26 subjects) had T levels even lower than the non-violent (drug overdose) subgroup. Comparisons of T levels of subgroups according to the (main) drug ingested (analgesics, benzodiazepines, antidepressants, neuroleptics, or other drugs) did not reveal any significant drug effect. In relation to diagnosis, the lowest T levels were found in the subgroup with schizophrenia (29 subjects). The T levels of this subgroup were also significantly lower compared to those of a group of 31 male schizophrenic patients, hospitalized and treated with neuroleptics. If the influence of post-attempt stress and medical condition on plasma T could be ruled out, low plasma T may prove to be a biological predictor of attempt, at least in male schizophrenic patients. Nevertheless, the findings differentiate suicidal behavior from other aggressive/violent behaviors and do not support the notion that suicidal and aggressive behaviors are manifestations of the same impulse

Suicide attempt by jumping: A study of gonadal axis hormones in male suicide attempters versus men who fell by accident

Low plasma total testosterone (T) levels may influence the sense of well-being and produce depressive symptomatology, increasing the risk of suicide. In a previous study, we reported reduced serum T levels in male psychiatric patients after a suicide attempt. The reduction was more pronounced in subjects who used violent attempt methods, and we discussed the possible influence of stress of hospitalization, serious medical condition and treatment In order to minimize the influence of such factors, we compared in this study the levels of plasma sex hormones of 15 psychiatric patients (10 suffering from schizophrenia and 5 from depression) who had attempted suicide by jumping with those of a group of 18 male subjects who were hospitalized after accidentally falling from a high height. Compared with a healthy control group of 40 males, both accident and attempt groups had lower T levels. The attempt group showed a trend toward lower T levels compared with levels in the accident group. In the accident group, luteinizing hormone (LH) levels were elevated compared with levels in healthy controls, indicating a normal function of the hypothalamic-pituitary-gonadal (HPG) axis. This was not the case for the attempt group, where low T levels were not accompanied by increases in LH. Cortisol and prolactin were similarly elevated in both patient groups, but were not related to the low T levels. The results indicate that male psychiatric patients who attempt suicide by violent methods may have low total plasma T levels, possibly due to a dysfunction of the HPG axis at the hypothalamic-pituitary level. Monitoring HPG axis function in future studies could prove to be a predictor of suicide at least for male psychiatric attempters, and could lead to preventive strategies. (c) 2008 Elsevier Ireland Ltd. All rights reserved