Η κλινική σημασία της ανίχνευσης κυκλοφορούντων καρκινικών κυττάρων με multiplex PCR σε ασθενείς με καρκίνο της ουροδόχου κύστεως

O καρκίνος της ουροδόχου κύστης είναι η πιο κοινή κακοήθεια του ουροποιητικού συστήματος και αποτελεί κύρια αιτία νοσηρότητας και θνησιμότητας του από καρκίνο. Η τυπική διάγνωση του καρκίνου της ουροδόχου κύστης πραγματοποιείται με την κυστεοσκόπηση σε συνδυασμό με την κυτταρολογική εξέταση. Η κυστεοσκόπηση είναι μια επεμβατική και υψηλού κόστους μέθοδος και, αν και θεωρείται μια εδραιωμένη διαγνωστική εξέταση (gold standard) για τον εντοπισμό και την παρακολούθηση των όγκων της ουροδόχου κύστης, παρουσιάζει χαμηλή ευαισθησία. Από την άλλη, η κυτταρολογική εξέταση είναι επίσης μια μέθοδος χαμηλής ευαισθησίας και σε μεγάλο βαθμό εξαρτώμενη από τον παρατηρητή. Υπάρχει επιτακτική ανάγκη ανέυρεσης ευαίσθητων και ειδικών δείκτών, οι οποίοι να ανιχνεύονται με μη επεμβατικές μεθόδους, γεγονός που θα μπορούσε δυνητικά να μειώσει τόσο τον αριθμό των κυστεοσκοπήσεων, όσο και το κόστος. Αρκετοί δείκτες είναι διαθέσιμοι στο εμπόριο, αλλά κανένας από αυτούς δεν παρουσιάζει ταυτόχρονα υψηλή ευαισθησία και ειδικότητα. Ένα ιδανικός δείκτης καρκίνου της ουροδόχου κύστης θα πρέπει να έχει υψηλή ευαισθησία και ειδικότητα, θα πρέπει να είναι μη επεμβατικά ανιχνεύσιμος και εύκολα ερμηνεύσιμος. Η παρουσία των κυκλοφορούντων καρκινικών κυττάρων (CTCs) στο περιφερικό αίμα αναφέρθηκε για πρώτη φορά από Ashworth το 1869. Τα κακοήθη κύτταρα αποσπώνται από τον πρωτοπαθή όγκο και μπορούν στη συνέχεια να εισέλθουν στο αίμα ή στη λεμφική κυκλοφορία. Η εξαγγειώση τους από την κυκλοφορία μπορεί να οδηγήσει στη δημιουργία ενός δευτερεύοντος όγκου σε άλλο όργανο μακριά από τον πρωτοπαθή όγκο. Η ανίχνευση των CTCs έχει τεκμηριωθεί σε πολλές άλλες κακοήθειες και θα μπορούσε να συμβάλει στη διάγνωση των όγκων και τον εντοπισμό ασθενών με προχωρημένο καρκίνο της ουροδόχου κύστης. Η αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης (PCR) είναι μια ταχεία και χαμηλού κόστους μέθοδοςγια την ανίχνευση των CTCs. Ο σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν αρχικά να αναπτυχθεί μια πολλαπλή PCR για την ανίχνευση κυκλοφορούντων καρκινικών κυττάρων, χρησιμοποιώντας εκκινητές για τις κυτοκερατίνες CK19 και CΚ20 και τον υποδοχέα του επιδερμικού αυξητικού παράγοντα (EGFR) σε δείγματα αίματος και εκκινητές για SURVIVIN (μια πρωτεΐνη που ανήκει στις πρωτεΐνες-αναστολείς της απόπτωσης), για ανθρώπινη τελομεράση (hTERT) και για κυτοκερατίνη CΚ20 σε δείγματα ούρων. Στη συνέχεια αξιολογήθηκε η κλινική σημασία και οι κλινικές εφαρμογές αυτών των δεικτών σε ασθενείς με καρκίνο της ουροδόχου κύστης. Με μια σημαντική περίοδο παρακολούθησης, ήμασταν σε θέση να εκτιμήσουμε αρκετές στατιστικές παραμέτρους (ευαισθησία, ειδικότητα, θετική προγνωστική αξία, αρνητική προγνωστική αξία, επιβίωση χωρίς εξέλιξη και χωρίς υποτροπή) και να εκτιμηθεί η κλινική και προγνωστική σημασία τους. Ένα σύνολο 208 ασθενών (177 άνδρες και 31 γυναίκες) συμμετείχαν στη μελέτη. Κατηγοριοποιήθηκαν σε τρείς ομάδες. Στην πρώτη ομάδα συμμετείχαν ασθενείς με πρώτη διάγνωση καρκίνου της ουροδόχου κύστης (n = 105), η δεύτερη ομάδα 22 περιελάμβανε ασθενείς με ιστορικό καρκίνου της ουροδόχου κύστης (n = 64), και η τρίτη ομάδα περιελάμβανε υγιείς εθελοντές (n = 39). Η δοκιμασία πολλαπλής RT-PCR μπορεί να παρέχει χρήσιμες πληροφορίες σχετικά με το στάδιο του καρκίνου της ουροδόχου κύστης, το βαθμό κακοήθειας και την επιβίωση ελεύθερη εξέλιξης και υποτροπής. Ο συνδυασμός των δεικτών mRNA σε μία μόνο αντίδραση θα μπορούσε να είναι ωφέλιμος στην πρώιμη ανίχνευση της υψηλού βαθμού (κλινικά σημαντικής) κακοήθειας και την παρακολούθηση των ασθενών με καρκίνο της ουροδόχου κύστης (κυρίως εκείνων με μεγάλη πιθανότητα για εξέλιξη ή υποτροπή), όπως άλλωστε έχει προηγουμένως τεκμηριωθεί και σε άλλες κακοήθειες.Bladder cancer is the most common malignancy of the urinary tract and a leading cause of cancer morbidity and mortality. The standard procedure for diagnosing bladder cancer includes cystoscopy combined with cytological examination. Cystoscopy is an invasive, high-cost method and is considered the gold standard for detecting and monitoring bladder tumors, with a low sensitivity, whereas cytology is a low-sensitive operator-dependent method. There is a need for sensitive and specific non-invasive urinary markers that might reduce both cystoscopy and cost. Several markers are commercially available but none of them alone is sensitive and specific. An ideal bladder cancer marker should have high sensitivity and specificity, it should be non-invasive and easy to interpret. The presence of circulating tumor cells (CTCs) in the peripheral blood was first reported by Ashworth in 1869. Malignant cells are detached from primary tumors and become invasive. These cells may then intravasate into the blood or lymphatic circulation and subsequently extravasate from the circulation and establish a secondary tumor in another organ far from the primary tumor. The detection of CTCs has been well-demonstrated in many other malignancies. CTC detection could contribute to tumor diagnosis and identify patients with advanced bladder cancer. Polymerase chain reaction (PCR)-based methods are commonly used rapid and lowcost methods for the detection of CTCs. The aim of this study was the development of a multiplex- PCR assay for the detection of CTCs in patients with bladder cancer using primers for CK19, CK20, EGFR in peripheral blood, and SURVIVIN, hTERT and CK20 in urine samples,and to assess its potential use for clinical applications in blader cancer patients. After a significant period of follow-up, we were able to assess a number of statistical values (sensitivity, specificity, positive and negative predictive values, progression-free and recurrence-free survival) and their potential clinical and predictive role. A total of 208 patients (177 men and 31 women) from one tertiary University Hospital, prior to surgical or any other therapeutic intervention were enrolled in the study. They were categorized into three groups. Group one included patients newly- diagnosed with bladder cancer (n=105), group two included patients with history of bladder cancer (n=64), and group three included healthy volunteers (n=39). Multiplex RT-PCR assay can provide useful information concerning bladder cancer stage, grading and progression- free and recurrence-free survival. The combination of the mRNA markers in a single reaction could be beneficial in the early detection of highgrade/ clinically relevant disease and monitoring of bladder cancer patients (mainly those with high possibility to progress or recurrence), as it has previously been documented in other malignancies

Clinical value of circulating tumor cells detection with Multiplex PCR in bladder cancer patients

Bladder cancer is the most common malignancy of the urinary tract and a leading cause of cancer morbidity and mortality.The standard procedure for diagnosing bladder cancer includes cystoscopy combined with cytological examination. Cystoscopy is an invasive, high-cost method and is considered the gold standard for detecting and monitoring bladder tumors, with a low sensitivity, whereas cytology is a low-sensitive operator-dependent method.There is a need for sensitive and specific non-invasive urinary markers that might reduce both cystoscopy and cost. Several markers are commercially available but none of them alone is sensitive and specific. An ideal bladder cancer marker should have high sensitivity and specificity, it should be non-invasive and easy to interpret.The presence of circulating tumor cells (CTCs) in the peripheral blood was first reported by Ashworth in 1869. Malignant cells are detached from primary tumors and become invasive. These cells may then intravasate into the blood or lymphatic circulation and subsequently extravasate from the circulation and establish a secondary tumor in another organ far from the primary tumor. The detection of CTCs has been well-demonstrated in many other malignancies. CTC detection could contribute to tumor diagnosis and identify patients with advanced bladder cancer. Polymerase chain reaction (PCR)-based methods are commonly used rapid and low-cost methods for the detection of CTCs.The aim of this study was the development of a multiplex- PCR assay for the detection of CTCs in patients with bladder cancer using primers for CK19, CK20, EGFR in peripheral blood, and SURVIVIN, hTERT and CK20 in urine samples, and to assess its potential use for clinical applications in bladder cancer patients. After a significant period of follow-up, we were able to assess a number of statistical values (sensitivity, specificity, positive and negative predictive values, progression-free and recurrence-free survival) and their potential clinical and predictive role.A total of 208 patients (177 men and 31 women) from one tertiary University Hospital, prior to surgical or any other therapeutic intervention were enrolled in the study. They were categorized into three groups. Group one included patients newly- diagnosed with bladder cancer (n=105), group two included patients with history of bladder cancer (n=64), and group three included healthy volunteers (n=39).Multiplex RT-PCR assay can provide useful information concerning bladder cancer stage, grading and progression- free and recurrence-free survival. The combination of the mRNA markers in a single reaction could be beneficial in the early detection of high-grade/clinically relevant disease and monitoring of bladder cancer patients (mainly those with high possibility to progress or recurrence), as it has previously been documented in other malignancies.O καρκίνος της ουροδόχου κύστης είναι η πιο κοινή κακοήθεια του ουροποιητικού συστήματος και αποτελεί κύρια αιτία νοσηρότητας και θνησιμότητας του από καρκίνο.Η τυπική διάγνωση του καρκίνου της ουροδόχου κύστης πραγματοποιείται με την κυστεοσκόπηση σε συνδυασμό με την κυτταρολογική εξέταση. Η κυστεοσκόπηση είναι μια επεμβατική και υψηλού κόστους μέθοδος και, αν και θεωρείται μια εδραιωμένη διαγνωστική εξέταση (gold standard) για τον εντοπισμό και την παρακολούθηση των όγκων της ουροδόχου κύστης, παρουσιάζει χαμηλή ευαισθησία. Από την άλλη, η κυτταρολογική εξέταση είναι επίσης μια μέθοδος χαμηλής ευαισθησίας και σε μεγάλο βαθμό εξαρτώμενη από τον παρατηρητή.Υπάρχει επιτακτική ανάγκη ανέυρεσης ευαίσθητων και ειδικών δείκτών, οι οποίοι να ανιχνεύονται με μη επεμβατικές μεθόδους, γεγονός που θα μπορούσε δυνητικά να μειώσει τόσο τον αριθμό των κυστεοσκοπήσεων, όσο και το κόστος. Αρκετοί δείκτες είναι διαθέσιμοι στο εμπόριο, αλλά κανένας από αυτούς δεν παρουσιάζει ταυτόχρονα υψηλή ευαισθησία και ειδικότητα. Ένα ιδανικός δείκτης καρκίνου της ουροδόχου κύστης θα πρέπει να έχει υψηλή ευαισθησία και ειδικότητα, θα πρέπει να είναι μη επεμβατικά ανιχνεύσιμος και εύκολα ερμηνεύσιμος.Η παρουσία των κυκλοφορούντων καρκινικών κυττάρων (CTCs) στο περιφερικό αίμα αναφέρθηκε για πρώτη φορά από Ashworth το 1869. Τα κακοήθη κύτταρα αποσπώνται από τον πρωτοπαθή όγκο και μπορούν στη συνέχεια να εισέλθουν στο αίμα ή στη λεμφική κυκλοφορία. Η εξαγγειώση τους από την κυκλοφορία μπορεί να οδηγήσει στη δημιουργία ενός δευτερεύοντος όγκου σε άλλο όργανο μακριά από τον πρωτοπαθή όγκο. Η ανίχνευση των CTCs έχει τεκμηριωθεί σε πολλές άλλες κακοήθειες και θα μπορούσε να συμβάλει στη διάγνωση των όγκων και τον εντοπισμό ασθενών με προχωρημένο καρκίνο της ουροδόχου κύστης. Η αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης (PCR) είναι μια ταχεία και χαμηλού κόστους μέθοδοςγια την ανίχνευση των CTCs.Ο σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν αρχικά να αναπτυχθεί μια πολλαπλή PCR για την ανίχνευση κυκλοφορούντων καρκινικών κυττάρων, χρησιμοποιώντας εκκινητές για τις κυτοκερατίνες CK19 και CΚ20 και τον υποδοχέα του επιδερμικού αυξητικού παράγοντα (EGFR) σε δείγματα αίματος και εκκινητές για SURVIVIN (μια πρωτεΐνη που ανήκει στις πρωτεΐνες-αναστολείς της απόπτωσης), για ανθρώπινη τελομεράση (hTERT) και για κυτοκερατίνη CΚ20 σε δείγματα ούρων. Στη συνέχεια αξιολογήθηκε η κλινική σημασία και οι κλινικές εφαρμογές αυτών των δεικτών σε ασθενείς με καρκίνο της ουροδόχου κύστης. Με μια σημαντική περίοδο παρακολούθησης, ήμασταν σε θέση να εκτιμήσουμε αρκετές στατιστικές παραμέτρους (ευαισθησία, ειδικότητα, θετική προγνωστική αξία, αρνητική προγνωστική αξία, επιβίωση χωρίς εξέλιξη και χωρίς υποτροπή) και να εκτιμηθεί η κλινική και προγνωστική σημασία τους.Ένα σύνολο 208 ασθενών (177 άνδρες και 31 γυναίκες) συμμετείχαν στη μελέτη. Κατηγοριοποιήθηκαν σε τρείς ομάδες. Στην πρώτη ομάδα συμμετείχαν ασθενείς με πρώτη διάγνωση καρκίνου της ουροδόχου κύστης (n = 105), η δεύτερη ομάδα περιελάμβανε ασθενείς με ιστορικό καρκίνου της ουροδόχου κύστης (n = 64), και η τρίτη ομάδα περιελάμβανε υγιείς εθελοντές (n = 39).Η δοκιμασία πολλαπλής RT-PCR μπορεί να παρέχει χρήσιμες πληροφορίες σχετικά με το στάδιο του καρκίνου της ουροδόχου κύστης, το βαθμό κακοήθειας και την επιβίωση ελεύθερη εξέλιξης και υποτροπής. Ο συνδυασμός των δεικτών mRNA σε μία μόνο αντίδραση θα μπορούσε να είναι ωφέλιμος στην πρώιμη ανίχνευση της υψηλού βαθμού (κλινικά σημαντικής) κακοήθειας και την παρακολούθηση των ασθενών με καρκίνο της ουροδόχου κύστης (κυρίως εκείνων με μεγάλη πιθανότητα για εξέλιξη ή υποτροπή), όπως άλλωστε έχει προηγουμένως τεκμηριωθεί και σε άλλες κακοήθειες

A Cough Deteriorating Gross Hematuria: A Clinical Sign of a Forthcoming Life-Threatening Rupture of an Intraparenchymal Aneurysm of Renal Artery (Wunderlich's Syndrome)

Macroscopic hematuria regards the 4% to 20% of all urological visits. Renal artery aneurysms (RAAs) are detected in approximately 0.01%–1% of the general population, while intraparenchymal renal artery aneurysms (IPRAAs) are even more rarely detected in less than 10% of patients with RAAs. We present a case of a 58-year-old woman that came into the emergency room (ER) complaining of a gross hematuria during the last four days. Although in the ER room the first urine sample was clear after a cough episode, a severe gross hematuria began which led to a hemodynamically unstable patient. Finally, a radical nephrectomy was performed, and an IPRAA was the final diagnosis. A cough deteriorating hematuria could be attributed to a ruptured intraparenchymal renal artery aneurysm, which even though constitutes a rare entity, it is a life-threatening medical emergency

Recurrent urethrovesical anastomotic strictures following artificial urinary sphincter implantation: a case report

Abstract Introduction The management of an anastomotic stricture after a radical prostatectomy can become a complex and difficult situation when an artificial urinary sphincter precedes the formation of the stricture. The urethral narrowing does not allow the passage of the routinely used urological instruments and no previous reports have suggested alternate approaches. Case presentation We present the case of a 68-year-old Greek man diagnosed as having a recurrent anastomotic stricture approximately two years after a radical prostatectomy and three years after the implantation of an artificial urinary sphincter, and propose novel alternate methods of treatment. Our patient was first subjected to stricture incision with the use of a rigid ureteroscope with a holmium:yttrium-aluminium-garnet laser fiber, which was followed by a second successful attempt with the use of a pediatric resectoscope. After a one-year follow-up, our patient is doing well, with no evidence of recurrence. Conclusions To the best of our knowledge, this is the first report of the management of recurrent urethral strictures following an artificial urinary sphincter implantation. Minimal invasive techniques with the use of small caliber instruments may offer efficient treatment options, diminishing the danger of urethral corrosion.</p

Radical cystectomy over the age of 75 is safe and increases survival

Abstract Background Radical cystectomy (RC) is probably underused in elderly patients due to a potential increased postoperative complication risk, as reflected by their considerable comorbidities. Our objective was to estimate the overall complication rate and investigate a potential benefit to patients over the age of 75 subjected to RC in terms of disease-free survival. Methods A total of 81 patients, 61 men and 20 women, from two urological departments, with a mean age of 79.2 ± 3.7 years, participated in the study. The mean follow-up period was 2.6 ± 1.6 years. All patients underwent RC with pelvic lymphadenectomy. An ileal conduit, an orthotopic ileal neobladder and cutaneous ureterostomies were formed in 48.1%, 6.2% and 45.7% of the patients, respectively. The perioperative and 90-day postoperative complications were recorded and classified according to the modified Clavien classification system. Survival plots were created based on the oncological outcome and several study parameters. Results The perioperative morbidity rate was 43.2%; the 90-day morbidity rate was 37%, while the 30-day, 90-day and overall mortality rates were 3.7%, 3.7% and 21%, respectively. Overall mortality rates were recorded at the final year of data gathering (2009). Increased age, increased body mass index (BMI), longer hospitalization and age-adjusted Charlson comorbidity index (ACCI) more than six, were associated with greater hazard for 90-day morbidity. The cumulative mortality / metastasis-free rates for one, two, three and five years were 88.7%, 77.5%, 70.4%, and 62.3%, respectively. Tumour stage and positive nodes were prognostic predictors for oncological outcome. Conclusions RC in patients over 75 is justified and feasible, due to acceptable complication rates and high 5-year cancer-specific survival, which support an aggressive approach. Prospective studies are needed for the verification of the above results.</p

Is emergency percutaneous antegrade drainage of the upper urinary tract useful for future percutaneous nephrolithotomy access?

Purpose: To compare percutaneous nephrolithotomy (PCNL) operations between patients with a preoperative nephrostomy tube and patients that the renal access was obtained at the time of the surgery. Materials and Methods: We retrospectively evaluated PCNL cases. Patients were divided into two groups. Group 1 – a non-nephrostomy tube (percutaneous nephrostomy, PCN) group and Group 2 – patients with a PCN placed before the procedure. All preoperatively placed PCN's were performed in emergency situations by interventional radiologists (IR). Complications were classified according to the Clavien-Dindo classification. We compared stone characteristics, operation time, complications, efficacy and PCN usability at surgery. Results: Five hundred twenty-seven patients who were submitted to PCNL for renal stones were included in the study. In 73 patients (13.9%) the PCNs were placed before the surgery. Patients and stone characteristics, mean operative time (p=0.830), complications (p=0.859) and stone-free rates (93.0%) were similar between the groups. There was a trend toward higher complication rates in Group 1, but the difference was not statistically significant. Only 21 (29.0%) of preoperatively placed PCNs were used during PCNL for establishing a tract. The reasons for not using PCN tract were: pelvic or infundibular insertion (30.0%) and suboptimal anatomic location (70.0%). Conclusions: Preoperative emergency inserted PCNs by IR usage rates were low during PCNL. Its placement neither affects the incidence of complications nor affects the operation time and outcomes. As such, when emergency renal drainage is indicated, the need for a future definitive PCNL should not influence the decision about the modality of renal drainage

Radical cystectomy over the age of 75 is safe and increases survival

Background: Radical cystectomy (RC) is probably underused in elderly patients due to a potential increased postoperative complication risk, as reflected by their considerable comorbidities. Our objective was to estimate the overall complication rate and investigate a potential benefit to patients over the age of 75 subjected to RC in terms of disease-free survival. Methods: A total of 81 patients, 61 men and 20 women, from two urological departments, with a mean age of 79.2 +/- 3.7 years, participated in the study. The mean follow-up period was 2.6 +/- 1.6 years. All patients underwent RC with pelvic lymphadenectomy. An ileal conduit, an orthotopic ileal neobladder and cutaneous ureterostomies were formed in 48.1%, 6.2% and 45.7% of the patients, respectively. The perioperative and 90-day postoperative complications were recorded and classified according to the modified Clavien classification system. Survival plots were created based on the oncological outcome and several study parameters. Results: The perioperative morbidity rate was 43.2%; the 90-day morbidity rate was 37%, while the 30-day, 90-day and overall mortality rates were 3.7%, 3.7% and 21%, respectively. Overall mortality rates were recorded at the final year of data gathering (2009). Increased age, increased body mass index (BMI), longer hospitalization and age-adjusted Charlson comorbidity index (ACCI) more than six, were associated with greater hazard for 90-day morbidity. The cumulative mortality /metastasis-free rates for one, two, three and five years were 88.7%, 77.5%, 70.4%, and 62.3%, respectively. Tumour stage and positive nodes were prognostic predictors for oncological outcome. Conclusions: RC in patients over 75 is justified and feasible, due to acceptable complication rates and high 5-year cancer-specific survival, which support an aggressive approach. Prospective studies are needed for the verification of the above results